Category: De IJsbreker

Slow Pulp – Cramps

4 jaar geleden alweer scoorde Slow Pulp IJsbreker met High. Naar nu blijkt liep de band ver op de muziek vooruit met hun combi van harde gitaren en zachte meisjeszang.

Stil blijven staan is de band uit Chicago echter geenszins. Cramps is harder, heter, sneller en gruiziger om Daft Punk te parafraseren. Sinds de release van hun debuutlangspeler 2 jaar geleden heeft Slow Pulp ook heel wat vrienden gemaakt. Ook bij ons. De fans mogen zich in hun handjes knijpen, want Emily Massey en haar compagnons zullen zeer binnenkort niet 1 maar 2 keer te zien zijn in den lande.

Vrijdag 10e al zullen Emily & the boys hun gezicht laten zien in de Tilburgse 013, een avond later treedt de band aan in de Paradiso. Beiden keren als support van Death Cab For Cutie. 2 topbands voor de prijs van 1 dus. Paradiso is uitverkocht, voor het concert in 013 zijn op moment van schrijven nog een paar tickets verkrijgbaar.

bdrmm – It’s Just A Bit Of Blood

bdrmm gaat verder op het ingeslagen shoegaze pad. De nieuwe single van de Britten is een duister werkje dat veel goeds belooft voor hun tweede album.

It’s Just A Bit Of Blood is er ook in een kortere single versie. Een beetje overbodig dunkt ons, want de radiostations die het nummer überhaupt gaan draaien  zullen zeker opteren voor de volledige uitvoering, al is maar om de door  grommende gitaren opgewekte roes zo lang mogelijk te rekken.

Dat nieuwe bdrmm album gaat ‘I Don’t Know’ heten en zal in juni verschijnen op het Rock Action label van het ons welbekende Mogwai.

Daughter – Party

Was vorige single Be On Your Way Daughter zoals we haar kennen, op Party wijkt het Britse folk-noir trio ietwat af van hun beproefde formule van het introverte, luxueus georchestreerde luisterlied.

Dat wil niet zeggen dat Party is wat de titel suggereert, een feestnummer. Verre van, maar de song heeft een ander soort spanning dan we van Daughter gewend zijn, een broeierige, suggestieve lading die wordt gevoed door herhaling. Anders ook is dat Party wordt gedragen door een elektrische gitaar i.p.v. de gebruikelijke keyboards. Ook de drummer heeft het deze keer drukker dan voorheen. Party heeft geen duidelijk refrein, geen verlossende solo en geen happy end. Na vierenhalve minuut blijft de luisteraar een beetje bungelend achter. En dat is precies de bedoeling van Tonna, Igor en Remi.

Even voor de boekhouding. Party is de tweede single van het derde album van Daughter. Het eerste Daughter album in zeven jaar heet Stereo Mind Games en moet 7 april gaan uitkomen.

Geese – Cowboy Nudes

Wilden vorige nummers van Geese nog wel eens mank gaan aan de behoefte van de bandleden om te laten horen hoe goed ze wel niet kunnen spelen, op Cowboy Nudes staat alles in dienst van het liedje.

En wat voor liedje! Sterke spanningsboog, mooi arrangement, en een solide productie. Mocht er gemopperd worden over de nieuwe single van de boys uit Brooklyn dat zal dat komen door de ietwat oubollige stijl. Cowboy Nudes rockt op zijn ‘early seventies’ inclusief een achtergrondkoortje dat op de gospeltoer is. Denk Joe Cocker ten tijde van Mad Dog & English Men. Ook de percussie break hebben we deze eeuw nog niet vaak gehoord. Wat Cowboy Nudes toch zeer de moeite waard is is de positieve energie, die het nummer uitstraalt en het aanstekelijke spelplezier.

The Nude Party – Ride On

Ride On, de nieuwe single van The Nude Party klinkt zoals Lou Reed zou hebben geklonken als zijn wieg niet in New York, maar in Boone, North Carolina zou hebben gestaan*.

Het diepe zuiden van de V.S. dus. De landerige drive, de nasale zang tot en met het dameskoortje komen rechtstreeks uit het Lou Reed hit-handboek. Om nog maar te zwijgen van de heerlijk primitieve slagitaarsolo. Wat Ride On meer maakt dan een klakkeloze ode aan de wijlen Velvet Underground voorman is de country coating die The Nude Party aan de song heeft meegegeven.

The Nude Party heeft sinds 2016 een drietal albums doen verschijnen die wat minder uitgekristalliseerd en grofkorreliger klinken dan de nieuwe single. De upgrade van de sound van Ride On is het gevolg van het succes van de vorige releases. Groter budget, betere studio, meer tijd etc. En dat loont zich. Het nieuwe album gaat The Nude Brothers Rides On heten en komt op 10 maart beschikbaar.

*Of Gram Parsons als hij niet uit Florida maar New York zou zijn gekomen.

boygenius – $20

Vorige week verraste powervrouwentrio boygenius ons met niet één, niet twee, maar met drie nieuwe nummers! boygenius voor wie het even kwijt is, is de naam van het amicale en muzikale verbond dat Phoebe Bridgers, Lucy Dacus en Julien Baker een paar jaar geleden hebben gesloten.

Onze voorkeur gaat uit naar het ietwat stevige $20, niet in de laatste plaats omdat Phoebe tegen het einde van het nummer zich de longen uit haar broze lijf schreeuwt. Haar hartekreten geven $20 een intensiteit die je maar zelden hoort in een popsong.   

 $20 komt net als het erg mooie Emily I’m Sorry en geslaagde True Blue van het eerste echte boygenius album dat de dames simpelweg The Record hebben gedoopt. Of ‘the record’. boygenius hanteert voor alle schriftelijke communicatie kleine letters behalve voor de songtitels die schrijven ze wel om de een of andere reden wel met kapitalen. 31 maart komt het album uit.

Las Robertas – Our Imperium

Je moet weten dat de wieg van Las Robertas in Costa Rica stond, want horen doe je het niet. Op basis van Our Imperium zou je de band eerder in Australië plaatsen, het land waar de paddopop welig tiert.

Las Robertas doet dus denken aan bands als King Gizzard, Babe Rainbow en Psychedelic Porn Crumpets, maar dan met een zangeres. Blijkbaar doen de magic mushrooms het ook goed in het Costa Ricaanse klimaat.

Voor ons is Las Robertas een nieuw naam,, maar de band is al even bezig. Our Imperium is een de voorbode van hun derde album. Met de opnamen van Love Is The Answer werd al in 2019 een begin gemaakt. Corona vertraagde de boel. In de controlekamer zat Owen Morris, een veteraan op productiegebied die eerder werkte met o.a. Oasis, The Verve en New Order. De bedoeling is duidelijk om Las Robertas op te stoten in de vaart der volken. Wij werken daar graag aan mee.

Robin Kester – Infinity Song

Laat je niet misleiden door het vlotte tempo van Infinity Song. Achter de tot dansen dwingende beat gaat een droevig lied schuil. Tenminste dat vermoeden hebben we.

De zang zit diep in de muziek, maar strofes als ‘nothing’s really changed’ en ‘where to begin’ laten weinig aan de verbeelding over. En we kennen Robin Kester natuurlijk zolangzamerhand wel. Haar forte is het onbeantwoorde liefdeslied. Er zijn van die zangeressen die kunnen gewoon niet luchtig klinken. Dusty Springfield is er zo een, en Robin dus ook. Maar het werkt als een tierelier, die omfloerste zangpartij tegen een decor van hitsige synths en grootse gitaren.

Infinity Song komt van Robin‘s nieuwe album, Honeycombe Shades (24/2) dat ze net als haar debuut maakte met de geïnspireerde assistentie van Moss mainman Marien Dorleijn.

Gretel Hänlyn – Today (Can’t Help But Cry)

Laten we het jaar met een hit beginnen. De eerste IJsbreker van het nieuwe jaar gaat op naam van de inmiddels niet meer onbekende Gretel Hänlyn.

Madeleine Haenlein -zoals ze volgens haar paspoort heet, kwam op de valreep van het oude jaar met een nieuwe single, die wel eens haar grote doorbraak zou kunnen betekenen. We houden wat slagen om de arm omdat Today (Can’t Help But Cry) geen inkoppertje is.

Ten eerste is daar Gretel’s aparte stemgeluid. Door een ernstig ongeluk zingt ze een paar octaven lager dan de meeste van haar seksegenoten. Ten tweede is Today een onconventioneel nummer dat het meer van de kracht van de uitvoering moet hebben dan van een conventionele songstructuur. Het is even zoeken naar een refrein.

De drive van de performance weerspiegelt de storm van emoties die opsteekt als wens en werkelijkheid met elkaar botsen en een relatie onherroepelijk ten einde loopt. Gretel bracht vorig jaar haar eerste album uit, maar lijkt nu al weer liedjes te verzamelen voor een opvolger. Ons hoor je niet klagen.

Vox Rea – Julia

Zusjes zijnde zingen Kate en Lauren Kurdyak samen op een manier die is voorbehouden aan nauwe bloedverwanten: het zogenaamde Everly’s of Bee Gees effect.

Die zang is een krachtig wapen, maar vlak ook de songs van Vox Rea niet uit. Met zijn sterke gitaarintro, plakrefrein en dwingende tempo komt Julia akelig dicht in de buurt van de perfecte popsong. De zusjes schreven Julia samen met twee steeds vastere compagnons, Kaitlyn Hansen-Boucher en Mitchell Schaumberg. Julia staat overigens niet op het eerder dit jaar verschenen album van het Canadese Vox Rea. Wel is er intussen een mooie akoestische versie online gekomen.

Funfact: Er is ook een connectie met Nederland. De merchandise van Vox Rea is mede ontworpen door Maud van Baar de Knegt.