Category: De IJsbreker

Als je These Words hoort van The Lemon Twigs en je weet niet dat de makers twee millennials zijn. zou je zweren van doen te hebben met een authentieke analoge opname uit de vroegste jaren zeventig. Afhankelijk van je kennis zou je onbekend werk vermoeden van Todd Rundgren, Harry Nilsson of om even heel diep te gaan Emitt Rhodes. Voor de niet freaks, The Lemon Twigs zijn schatplichtig aan het late jaren zestig werk van The Beatles en The Beach Boys. De stijl zit tussen barokpop en powerpop in, genres die min of meer door de punk werden uitgeroeid, maar de laatste jaren weer in opmars zijn. Dat Brian (19) en Michael D’Adarrio (17) zo ingevoerd zijn in de vintage psychedelica komt door hun vader, die in de seventies zelf nog een paar niet onverdienstelijke pogingen heeft gedaan om professioneel platenmaker te worden. Dat is dus niet gelukt, nu mogen zijn nazaten het proberen. Of D’Adarrio Sr een gefrustreerd artiest is die zijn zoons pusht om zijn droom te verwezenlijken is niet bekend. Dat Brian en Michael muzikaal zo hoogbegaafd zijn, lijkt wel een kwestie van goede genen. Oudste broer Brian speelt gitaar, bas, drums en keyboards plus trompet, Michael kan wat zijn broer kan op de trompet na. Maar hij leert nog. Kortom The Lemon Twigs kunnen en doen bijna alles zelf. Alleen het produceren van hun debuut-album, Go Hollywood hebben ze aan een prof overgelaten, Jonathan Rado van Foxygen (die ook het album produceerde van Whitney). Go Hollywood komt binnenkort uit op het 4AD label. Alles wijst er op dat we nog veel plezier gaan beleven aan   The Lemon Twigs, deze jeugd heeft duidelijk toekomst.

Noem het een metamorfose, noem het een tweede leven, noem het zoals je wilt, maar feit is dat Mystery Jets momenteel aan een opmars bezig is, die we eerlijk gezegd niet meer voor mogelijk hadden gehouden. Twaalf jaar na oprichting lijkt de band rond Blaine Harrison alsnog relevant te worden. We kennen Mystery Jets uit Londen als een sympathieke band met een hoog lalala gehalte. De claim to fame is een single uit 2008, Young Love met een gastrol van Laura Marling. Daarna is het eigenlijk alleen maar minder geworden op alle fronten. Tot begin dit jaar na 3 jaar radiostilte een nieuw album verscheen waarmee de band vriend en vijand en mogelijk ook zichzelf verraste. Curve of The Earth is een ambitieuze plaat, gevarieerd, urgent met een eigentijds geluid en songs die ergens over gaan. Meer Lennon dan McCartney zeg maar. Zoals het er nu uitziet was dat nog maar het begin van de wederopstanding van Mystery Jets. Binnenkort komt er een EP die belooft minstens zo bijzonder te worden. De van die EP afkomstige eerste single hakt er in ieder geval behoorlijk in. The World Is Overtaking Me is een rocksong met een sterke retro-feel. die wordt aangezwengeld door een solide gitaarriff en naar een hoger plan wordt getild door een synthesizermotief dat afkomstig lijkt uit het Gary Numan Songbook. Speciale vermelding ook voor de prima leadvocals van Blaine en de competente koortjes van zijn begeleiders.

Hamilton Leithauser is/was de zanger van The Walkmen, een band die nooit officieel is ontbonden. Rostam (Batmanglij) is/was manus van alles bij Vampire Weekend, een band waarvan het voortbestaan onzeker lijkt. De wens om samen ‘iets’ te doen stamt al uit 2008 toen Vampire Weekend mocht openen voor The Walkmen, zo waren de verhoudingen toen. Pas in 2014 voegde het duo de daad bij het voornemen en doken ze de studio in.  Rostam produceerde twee tracks voor Hamiltons’ solo-album.En wat bleek? 1+1=3. Samen zijn ze sterker.Dat was het begin van een samenwerking, die ze begin dit jaar formeel maakten door een muzikaal huwelijk te sluiten. In hun relatie is post punker Leithauser de ruwe pit en omnivoor Rostam de blanke bolster. Medio september mogen we de blijde release verwachten van een eerste album, I Had A Dream That You Were Mine. Dat duurt dus nog even. Hamilton Leithauser + Rostam lijken echter zo trots op hun eerste kindje dat ze nu alvast twee tracks hebben losgelaten, A 1000 Dreams en In A Black Out, de een is nog beter dan de ander. Laatstgenoemde is volgens Roskam zijn beste productie ooit. Toch hebben wij voor A 1000 Times gekozen, want wat pittiger en pit kunnen we goed gebruiken in deze tijd van indie-disco, fluistermeisjes en schoonzonenpop. Wees echter niet verbaasd als binnenkort ook In A Black Out op onze playlist verschijnt. Zo goed zijn de heren bezig.

De meest invloedrijke actuele “meiden”band Warpaint komt op 23 september met hun derde album Heads Up. Het viertal uit Los Angeles kondigde al aan een met meer dansrijke sound voor de dag te komen, maar dat de dreampop band zo’n andere richting uit zou gaan hadden we niet verwacht. Warpaint goes Tame Impala. Disco dus! De eerste single heeft als titel doeltreffend New Song, maar had net zo goed New Sound kunnen heten. Warpaint heeft zich voor het nieuwe werk laten inspireren door Janet Jackson, Kendrick Lamar, Björk en OutKast. Meer pop, synths en r&b dus. Hoe Warpaint live klinkt, na verschillende solo-uitstapjes van de dames, horen we op 2 november in Paradiso. Maar eerst nog even genieten en dansen op de nieuwe IJsbreker!

Foals is uitgegroeid tot één van de grootste indiebands. Inmiddels niet bang voor het grote geluid, maar de band uit Oxford blijft altijd experimenteren. Uit diezelfde Engelse stad komt Glass Animals en ook deze groep is zich hard aan het ontwikkelen. Het debuutalbum ZABA uit 2014 was een enorm succes. In de twee jaar daarna heeft Glass Animals de hele wereld gezien. En dat hoor je. Het viertal klinkt net zo exotisch, fris en zelfverzekerd als Metronomy direct aan het begin van hun carrière. Het nieuwe album ‘How to be a Human Being’ komt uit op 26 augustus. We kennen inmiddels twee nummers; het zeer vernuftige Life Itself en nu ook het zwoele Youth. Glass Animals heeft vreemd genoeg (onze schuld!) nog geen IJsbreker op zak, dat werd dus hoogtijd. Na in juni op Best Kept Secret gestaan te hebben komt Glass Animals op 4 november terug naar Nederland voor een optreden in Paradiso. Daar moet je bij zijn, want de heren hebben zich ontplooid tot één van de beste live bands in hun gênre.

Justice is terug! Na vijf jaar. Eindelijk mogen we dus wel zeggen en het wachten was het meer dan waard. Want Safe and Sound komt geroepen in deze polderhitte. Het Franse elektroduo heeft de rockinvloeden ingeruild voor disco en funk. Eigenlijk wat hun collega’s Daft Punk ook deden met Get Lucky. Safe and Sound duurt bijna zes minuten. Er is een radio edit, maar wij draaien ’em natuurlijk helemaal. Of er een nieuw album en een Nederlandse show aankomt weten we nog niet.

Je hoort Safe and Sound van Justice ook op Pinguin Pop en Pinguin Grooves.

Mag ik van Wild Beasts de Big Cat? Het lijkt wel een kaart in een kwartetspel. Wild Beasts is echter de naam van een band en Big Cat de titel van hun nieuwe single. De Britten hebben duidelijk nagedacht over de titel van hun jongste song. En niet voor het eerst. De debuutsingle van Wild Beasts heet, Brave Bulging Buoyant Clairvoyants. Die verscheen tien jaar geleden. Inmiddels zijn we bijna vijf albums verder en is Wild Beasts niet meer het clubje net iets te eigenwijze wijsneuzen, maar een van de interessantste artrock acts van dit decennium, een funky Muse, een aardse Arcade Fire, een nuchtere Tame Impala. Het Hollandse succes van Wild Beasts is tot dusver beperkt gebleven tot de singles Wanderlust en Mecca van het meest recente album, Present Tense (2014). De twee tracks, Get My Bang en nieuwe IJsbreker Big Cat, die het volk moeten opwarmen voor de komst van de nieuwe langspeler, Boy King (5/8) maken zoveel indruk dat de gedachte gerechtvaardigd is dat album #5 van het kwartet uit Kendal wel eens voor de grote sprong voorwaarts zou kunnen gaan zorgen. Onze goede raad is dan ook om Wild Beasts van dichtbij te gaan zien op 2 september als ze worden losgelaten op Vlieland in het kader van Into The Great Wide Open.

Die Angel zette ons mooi even op het verkeerde been. Een week of twee geleden kondigde ze de komst van haar nieuwe langspeler aan met de release van een korte edoch krachtige ballad, een mooie productie die haar links van Lana Del Rey plaatste. We bereidden ons al voor op een stemmig album, maar dat blijkt erg voorbarig. De tweede track die Angel op ons los laat -de echte nieuwe single- is een heerlijk plagerige rocksong, waarmee ze zich links van Katie Perry profileert. Hoe gewaardeerd en succesvol Angel Olsen ook is, in de hitparade is ze nog nooit gesignaleerd. Daar zou dus wel eens heel snel verandering in kunnen komen. Zonder concessies te doen heeft de 29 jarige diva in spe een song in handen waar de hitpotentie van afdruipt. Wie dacht dat Angel Olsen zou opgroeien als singer-songwriter van het contemplatieve soort of zich zou ontwikkelen als vrouwelijk tegenhanger van haar oud werkgever Bonnie Prince Billy zal zijn/haar beeld moeten bijstellen. De Angel Olsen van Shut Up Kiss Me is een rockchick in de traditie van Blondie en Siouxie, speels en uitdagend. Angel’s album gaat My Woman heten en volgt op 2 september. Op 6 november komt ze haar nieuwe plaat persoonlijk presenteren in De Tolhuis Tuin in Amsterdam Noord.

Alexandra Savior is een nieuwe ster aan het firmament. Zo nieuw dat Shades haar debuutsingle is. Heel veel weten we niet van de jonge zangeres, behalve dat ze uit L.A. komt 21 is en een protegee van Alex Turner van Arctic Monkeys en The Last Shadow Puppets. Alexandra en Alex hebben een groot deel van het afgelopen jaar doorgebracht in de studio in Los Angeles om te werken aan Alexandra’s eerste album. Turner tekent voor de productie samen met zijn technisch toeverlaat, James Ford. Een demo van één van de songs, Risk verscheen vorig jaar de soundtrack van True Detective, maar dat is eigenlijk niemand opgevallen. Dat Alexandra’s debuutsingle en aanstaande album onopgemerkt zullen blijven zit er echter niet in. Daarvoor is Shades veel te goed en Alex Turner te bekend. Shades heeft de bite van een Artic Monkeys song en die retro feel die zo typerend is voor TLSP. Op haar beurt klinkt Alexandra zo cool zoals alleen een California Girl klinken kan. Voor haar album hebben Alex en Alexandra een dozijn songs opgenomen, de single Shades natuurlijk maar ook een nummer waarvan de title je waarschijnlijk niet onbekend zal voorkomen, Miracle Aligner. Wat blijkt is dat Turner en Savior Miracle Alginer in eerste instantie hadden geschreven voor haar album, maar dat idereen, inclusief Miles Kane zo enthousiast was over de compositie dan The Last Shadow Puppets het nummer hebben gekaapt en onlangs zelfs als single hebben uit gebracht. Met alle gevolgen van dien, waaronder een notering in de Graadmeter. Binnenkort staat Alexandra Savior dus met twee composities in onze indie-lijst. Dat is wat heet een goed begin.

 

Sinds hun oprichting in 2007 is Twin Atlantic constant op tournee geweest en als ze niet op de bühne of in de bandbus te vinden waren, zaten ze wel in de studio. Nu acht jaar en drie albums later is eindelijk het moment aangebroken waarop het Schotse kwartet de vruchten mag gaan plukken van hun noeste arbeid. Het lijkt een lijdensweg, maar zo’n lange aanloop heeft ook voordelen. Door het vele spelen is de band nu beter dan ooit en omdat ze er zo lang naar hebben toe gewerkt zijn ze nu ook mentaal klaar voor het succes.

Het nummer waarmee de grote stap voorwaarts wordt gezet heet No Sleep en is de voorbode van album numero vier dat begin september zal volgen. No Sleep wordt ingeleid door een riff waar Jimmy Page trots op zou zijn. Daarna wordt het nog beter, een sterk refrein zit verpakt in een song die hard is maar niet heavy, stoer maar niet macho. En ergens over gaat, slapeloosheid. De taal is Engels, maar de tongval van zanger Sam McTrusty is onvervalst Schots.

De producer van het nieuwe album is Garnett ‘Jacknife’ Lee, een voormalige punker uit Ierland, die in het verleden zeer goede resultaten heeft behaald met zijn werk voor kopstukken als R.E.M, U2 en Editors, nieuwkomers als Jake Bugg, Raury en Silversun Pickups plus omzetmakers als Taylor Swift, Robbie Williams en One Direction. Binnenkort kan Lee dus nog een succes bijschrijven op zijn imposante resumé. Volgende week, de 28ste juni staat Twin Atlantic in Paradiso, kleine zaal. Ga ze zien als je kunt, de volgende keer dat de band in Nederland speelt, zal je niet meer zo dichtbij kunnen komen.