Category: De IJsbreker

Alsof je net een super moeilijke game hebt gewonnen of gezegevierd bij een belangrijke wedstrijd, zo klinkt Young & Unafraid van The Moth & The Flame, majestueus, strijdlustig en heroïsch. De makers van dit nieuwe strijdlied is een kwartet uit Provo, een stad in de Amerikaanse staat Utah, die bekend staat als het meest conservatieve woonoord in de V.S. 98 % van de Provo’s is Mormoon. Geen wonder dus dat de band -net als voor hen The Osmonds, Neon Trees en Imagine Dragon- hun geboortestad verruilde voor het liberale L.A. Van meet af aan was er al veel vertrouwen in The Moth and the Flame. Hun debuutalbum namen de boys op met mannen die eerder goede resultaten hadden behaald met hun werk voor Elvis Costello en Skrillex. Een succes was de plaat niet, maar hij leverde de band wel een showcase op SXSW op en positieve pers in Engeland. Een EP met Joey Waronker (REM/Atoms For Peace) achter de knoppen bracht de gouden bergen ook niet dichter bij, maar wekte wel weer de interesse van een kapitaalkrachtig label. De nieuwe platenbazen stuurden de band studio in met een aantal kopstukken uit het producersgilde, Peter Kalis (Interpol/The National) en Tony Hofer (M83/Beck). De van Bon Iver en Sufjan Stevens bekende Rob Moose werd aangetrokken om een aantal song van violen te voorzien. Er zijn dus weinig kosten en zeker geen moeite gespaard om van het ‘big label’ debuut van The Moth & The Flame een succes te maken. Nu maakt één topsingle nog geen hitalbum, maar het moet wel heel vreemd lopen als The Moth and the Flame het volgende level nu weer niet haalt.

Wegens succes gepromoveerd! Toen we vorige week From Above op onze playlist zetten, wisten we zo goed als niets van de maker(s). Verwoede pogingen om achter hun indentiteit te komen leverden vrijwel niets op. Dat heeft te maken met het feit dat een naam als The Beach zich moeilijk laat google-en, maar dat komt ook omdat ‘The Beach’ zijn best doet om onvindbaar te blijven. Maar zo snel geven we niet op. De info is nog steeds summier, maar we kunnen inmiddels wel melden dat The Beach het alias is van ene George Morgan woonachtig Clapham, een wijk in zuid Londen. Het verhaal wil dat George in zijn achtertuin aan het voetballen was. De bal verdween over de schutting in de tuin van de buurman en laat dat nou net een beroemde producer zijn! Inderdaad te mooi om waar te zijn. Het verhaal geeft wel aan dat The Beach een beetje mysterie wel ziet zitten. Wij dus ook. Er zijn al genoeg acts die met de billen bloot gaan en het hart op de tong dragen. Als we mogen kiezen hebben we liever een act die ons sterke verhalen op de mouw spelt, dan de zoveelste integere maar oersaaie singer-songwriter. Back to The Beach. From Above is een A+ plaat en derhalve een prima IJsbreker. Daar is niks mysterieus aan.

‘Psychedelic sex music’, zo omschrijft bandbaas Austin Williams de songs op het nieuwe album van Swim Deep. Hij licht nog verder toe, ‘we hebben Rumours van Fleetwood Mac en Yeezus van Kanye West gemengd met acid house’. En zo is het. De nieuwe single van Swim Deep uit Birmingham is een heerlijk allegaartje, vol raakpunten uit het verleden maar in mix en uitvoering net zo van nu als Tame Impala en Jacco Gardner. Swim Deep is met ons sinds 2010. Drie jaar later verscheen het debuutalbum, Where The Heaven Are We met daarop maar liefst vier tracks die de Pinguin playlist haalden, waaronder King City en She Changes The Weather. Wij trokken Swim Deep zo goed dat we de band boekten voor ons eerste feest in Paradiso. Een goede move was dat. Enige verwachtingen aangaande het nieuwe album hadden we dus wel. Die worden alles behalve beschaamd. De loksingle van het nog te verschijnen nieuwe album, To My Brother overtuigde met zijn coole koortjes en Talking Heads beat. One Great Song And I Could Change The World bevalt nog beter. Zo goed zelfs dat we unaniem hebben besloten de track tot IJsbreker uit te roepen.

Tijdens onze permanente zoektocht naar mooie muziekjes voor de mens kwamen we een nummer tegen van het ons onbekende Black Honey. Het was liefde op het eerste gehoor! Madonna is rock zoals we onze rock het liefst hebben, kort, sexy, met rammelende gitaren en voldoende mysterie om de fantasie te prikkelen. De track klinkt Amerikaans, zou zo op een soundtrack van Tarantino kunnen, maar de makers komen uit het oer Britse Brighton. De aanvoerdster van Black Honey laat zich Izzy Bee noemen. Honey, Bee, voel je hem? Miss Bee en haar begeleiders spelen al langere tijd samen, sinds een jaar onder de huidige naam. Madonna had natuurlijk een toevalstreffer kunnen zijn, maar de andere tracks op Soundcloud zijn ook van een opvallend hoog kaliber. Wij zetten onze money op Black Honey!

Bestaan die nog? Ja die bestaan nog. Of weer. Iets meer dan tien jaar na hun debuut en ruim vijf jaar na hun laatste levensteken komt Ratatat met nieuw werk, sterk nieuw werk mogen we wel zeggen. Het New Yorkse producers duo maakte naam in het eerste decennium van deze eeuw met tracks die een brug sloegen tussen techno en rock. Dat deden ze met veelal instrumentale tracks, die ook al kwamen ze uit een doosje opvallend organisch klonken. Het aantal beats per minute bleef binnen de perken, de composities kenden kop en staart en dankzij echte en gesamplede gitaren was er altijd een rockgevoel. Daarom kwam je Ratatat ook vaker tegen op fatsoenlijke tijden in het voorprogramma van bands als Franz Ferdinand en Vampire Weekend dan tegen het ochtendgloren in schaars verlichte clubs. Dat er nog leven in het duo zat, werd duidelijk toen ze eerder deze maand opdoken op het Coachella festival in Californië. Daar debuteerden ze Cream On Chrome, dat zich makkelijk meten kan met in het verleden behaalde resultaten als Wild Cat en Loud Pipes. Ratatat gaat ook weer op tournee, waar en wanneer wordt later bekend gemaakt. De band heeft tot nu toe vier albums uit LP1 t/m 4. Hopelijk zit er ook nog een LP5 in.

Hij is weer fijn, de nieuwe van The vaccines. Zo fijn zelfs dat we Dream Lover hebben opgewaardeerd tot IJsbreker. De band van Justin Hayward Young is een van de grotere spelers van de Britse rockscene van de 21ste eeuw. The Vaccines combineren typische Britse bluf met songs die een gevorderde kennis van 50 jaar Britpop historie verraden. De ambitie van The Vaccines is niet om het wiel opnieuw uit te vinden, maar om songs te schrijven die onbeperkt houdbaar zijn. Dat is ze met Dream Lover met zijn klassieke openingsriff, heldere refrein en psychedelische break weer prima gelukt. Meer van dit moois verwachten we over iets meer dan een maand als English Grafitti, album numero 3 van The Vaccines uitkomt. Het voorlopig enige optreden van The Vaccines op Hollandse bodem vindt eind juni plaats op Best Kept Secret.

Hij is in zicht, het langverwachte derde album van Tame Impala! We weten nog steeds niet wanneer de plaat uitkomt, maar hebben nu wel een titel. De opvolger van Lonerism gaat Currents heten. En er is een nieuwe single, die we maar meteen op het IJsbreker schild hebben gehesen, want we zijn danig in onze sas met het nieuwe werk van het kwartet uit het Australische Perth. Net als het eerder verschenen, zeven minuten durende epos, Let It Happen breekt ook ‘Cause I’m A Man met de Tame Impala sound van de eerste twee albums. Helemaal verdwenen zijn de gitaren niet, maar de balans is flink opgeschoven richting toetsen. ‘Cause I’m A Man is een ietwat droevig liefdeslied, waarin Kevin Parker in zijn mooiste kopstem zijn vriendin probeert uit te leggen dat niets mannelijks hem vreemd is, ‘Cause I’m A Man Woman, ‘Don’t always Think Before I Do’. De tekst had van Hazes kunnen zijn! Nieuw album betekent nieuwe tour. Er wordt gevochten door de internationale boekers om de heetste band van dit festivalseizoen. In ons land is Lowlands als winnaar uit de strijd gekomen, in België trok Pukkelpop aan het langste eind.

We kunnen er kort over zijn, er is op dit moment geen betere Belgische band dan Balthazar. Dat is geen mening, maar een feit. En voor de verandering is de beste Belgische band van dit moment ook nog een de populairste. Kijk naar hun speellijst, Maarten, Patricia, Jinte, Simon en Michiel zullen de komende maanden niet vaak in hun eigen bed slapen, maar overnachten in hotelletjes in Engeland, Frankrijk, Italië, Denemarken en Duitsland. Nederland en België komen er relatief bekaaid af. Ons hebben ze al in ‘the pocket’. Men volstaat voorlopig met wat festivalshows, waaronder Best Kept Secret en Rock Werchter. Wie de muziekscene van de lage landen een beetje volgt heeft het succes van het Gents/Kortrijkse kwintet van ver zien aankomen: publieksprijs Humo’s Rock Rally, opgepikt door Studio Brussel, Dour, Rock Werchter etc. Bij ons ging de bal rollen na een invaloptreden op London Calling. Dat leidde tot clubshows, een plek op Lowlands enz. Maart roerde zijn staart met de release van Balthazar album #3. De opvolger van Applause en Rats heet Thin Walls. De eerste single van het nieuwe album, Then What was goed, de nieuwe, Bunker is nog beter. Misschien dat er ergens langs de zijlijn een nieuwe Belgische band zich aan het warmlopen is, maar men zal van goede huize moeten komen om Balthazar van de troon te stoten.

Het is best wel lang geleden dat we een IJsbreker hadden van Hollandse makelij. Het is ook best lang geleden dat er een plaat uit de polder kwam met de pracht en de kracht van Everybody Let’s Go van Alamo Race Track. De band van Ralph Mulder is niet de meest productieve. De oogst van bijna 15 jaar Alamo Race Track is maar vier albums. Dat dat vier uitzonderlijk goede albums zijn, maakt veel zo niet alles goed. Het scheppingsproces lijkt geen sinecure voor Mulder en zijn muzikanten. Alles moet goed zijn, songs, productie, uitvoering en niet op de laatste plaats de teksten. En dat kost tijd. Het nieuwe album, Hawks heeft vier jaar op zich laten wachten. Dat die lange pauzes tussen de releases betekent dat de band steeds weer verloren terrein moet terugwinnen, neemt men voor lief. Aan de andere kant laten de unaniem lovende recensies zien dat in ieder geval de pers de band nog niet is vergeten. Hopelijk geldt dat ook voor fans, radiomakers, boekers, festivalprogrammeurs en alle anderen die invloed hebben op de levensloop van een band. Op 1 april (geen grap, wel leuk) wordt het Hawks album ten doop gehouden in de Tolhuistuin te Amsterdam. Op 10 april staat Alamo Race Track op Motel Mozaique. Eind april begint de band aan een uitgebreide tournee.

Wolf Alice is geen onbekende naam voor de Pinguinluisteraars, maar om nou te zeggen dat de band beroemd is, nee. Maar dat verdienen ze wel, dus scoort het Britse kwartet voor de tweede keer een IJsbreker. Giant Peach is geen song die je in een keer behapt, het is een ruim vier minuten durende mini opera met glansrollen voor de gitaar van Joff Odie en de stem van Ellie Rowsell. We volgen Wolf Alice al vanaf het prille begin en hebben de band zien veranderen van een sympathieke softrock groep dat The xx achterna leek te willen gaan tot het huidige rockmonster, dat deze zomer festivalland onveilig zal gaan maken. Op 20 juni verschijnt het debuutalbum van de Noord Londenaren, My Love Is Cool. In Nederlands staat Wolf Alice deze zomer op Best Kept Secret.