Category: De IJsbreker

Nu de derde single van Temples weer raak is, wordt het tijd om de band eens te belonen met een IJsbreker. Bij deze! Bijna een jaar geleden maakten we kennis met de mannen uit Kettering via de topsingle Shelter Song. In juni van dit jaar volgde het minstens zo mooie Colours to Life en nu is er het ijzersterke Keep In The Dark. Deze drietrapsraket maakt Temples tot de nieuwe helden van indie-minnend Engeland. Volgens Johnny Marr en Noel Gallagher is Temples zelfs de beste Britse band van dit moment. Dat kan wat overdreven zijn, maar het lijdt geen twijfel dat Temples het beste is wat de sixties revival beweging van 2013 tot nu toe te bieden heeft. Temples mag dan wel sixties ogen, klinken en ruiken, de manier waarop ze hun muziek wereldkundig maken is helemaal van nu, via Youtube, iTunes en Spotify. Ook eigentijds is dat de band niet wacht tot ze een heel album vol hebben, maar hun songs uitbrengen zodra ze klaar zijn. Als Temples die tactiek volhoudt is hun debuutalbum meteen een Greatest Hits!

Nieuw album, nieuw geluid. Op het eerste gehoor lijkt Arcade Fire met Reflektor in te haken op de door Daft Punk aangezwengelde disco revival. Op het tweede gehoor blijkt de nieuwe single van de Canadese kunstkring weliswaar goed dansbaar, maar toch typisch Arcade Fire, want weer lekker eigenaardig en eigenwijs. Debet aan het dansbare karakter van Reflektor is producer James Murphy van LCD Soundsystem, die gespecialiseerd is in dansmuziek voor denkers. Het is overigens niet bekend of Murphy het hele album heeft overzien. Reflektor is ook het titelnummer van het nieuwe (4e) album van Arcade Fire, dat volgens de laatste berichten op 28 oktober het daglicht zal zien. De albumversie van Reflektor is ruim zeven minuten, de single-edit ongeveer de helft daarvan. Die ga je deze week zeer regelmatig horen, want onze nieuwe IJsbreker!

Het zal je niet ontgaan zijn dat wij fan zijn van The National. Ook al zouden Matt Berninger en de broertjes Dessner en Davendorf het telefoonboek van Rijswijk opdreunen, dan nog zouden wij het draaien. Daarom breken we deze week met de ongeschreven regel dat een band nooit twee keer een IJsbreker kan scoren. Een week of wat geleden riepen we Sea Of Love van The National uit tot IJsbreker, deze week doen we dat met Graceless, van dezelfde band. Sterker nog de twee tracks staan ook nog eens op het zelfde album! Dat is dus dubbel breken met traditie, goede voornemens en omroeppolitiek! Onze excuses, maar soms moet je regels nou eenmaal aan de denkbeeldige laars lappen en Graceless is zo goed dat we het niet vaak genoeg kunnen horen en The National is misschien wel de beste band van dit moment en ze komen binnenkort spelen en….

Er wordt de laatste tijd wel geklaagd over het gebrek aan goede gitaarbands. Nou ze zijn er wel hoor, met The Vaccines voorop. De band wordt per release beter en heeft met Melody Calling een nummer in handen dat ze wel eens de dik verdiende doorbraak zou kunnen opleveren in de lage landen. Het is de titeltrack van een EP met drie nieuwe nummers en een remix. Op dit nieuwe werk klinkt het Londense kwartet, relaxter, melodieuzer ook dan op de twee albums. Of dit een voorteken is van een nieuwe richting zal de toekomst leren, het geeft echter wel aan de The Vaccines een band in ontwikkeling is, en daar houden we van.

Texaans en experimenteel zijn twee woorden die je niet vaak tegenkomt in één zin. Tenzij het over The Octopus Project gaat. The Octopus Project is al sinds 1999 actief. Dat je waarschijnlijk nog nooit van ze hebt gehoord, komt omdat ze zich altijd in artistieke kringen hebben opgehouden. Dat je nu wel van ze hoort, komt omdat ze een nieuw (5e) album uit hebben dat hun meest toegankelijke tot nu toe is. Okay, de kans dat je Sharpteeth op 3FM gaat horen is zo goed als nihil, maar het nummer is te goed en bijzonder om ongehoord te laten. Enter pinguinradio! De stijl die The Octopus Project beoefend, wordt indietronica genoemd, dat is een parapluterm waaronder uiteenlopende bands vallen als Devo Stereolab en Dirty Projectors. Op hun nieuwe album, Fever Forms is het roer dus om. Gedeeltelijk. Onveranderd is de eigenzinnigheid, nieuw is de toegankelijkheid. Is het licht epische Sharpteeth naar je zin, dat ligt er een bijzonder album op je te wachten. Van een bijzondere band dus.

Bij de titel Wise Blood gaat bij de filmkijker en bij de lezer een belletje rinkelen. Het is namelijk een roman uit 1952 van Flannery O’Connor die in 1979 is verfilmd. De muziekliefhebber krijgt bij Wise Blood er een nieuwe associatie bij. Namelijk de muziek van de jongeman Chris Laufman uit Pittsburgh. Hij maakt zeer boeiende popsongs met samples uit allerlei verschillende soorten stijlen; funk, indie, hiphop, electro. Eigenlijk is de stem van Chris de enige consistente. Van Wise Blood kwam in 2010 uit een EP uit, nu is de eenling toe aan het grotere werk. Alarm dient letterlijk en figuurlijk op te vallen, mede door een goede clip. Wij helpen de Amerikaan een handje door zijn nieuwe werk om te dopen tot IJsbreker!

De IJsbreker is deze week van een typische Pinguinband; TV On The Radio! Met Mercy zijn de mannen uit Brooklyn terug sinds het album Nine Types Of Light uit 2011. Gelukkig maar, want 2011 was een moeilijk jaar voor de groep rondom frontman Tunde Adebimpe. Bassist en toetsenist Gerard Smith overleed aan de gevolgen van longkanker. De nummer twee van de band is ook niet de minste; Dave Sitek. De multi-instrumentalist is ook producer van zijn eigen project Maximum Balloon, maar ook van platen van Foals, Yeah Yeah Yeahs, Beady Eye, Santigold, CSS en Kelis. TV On The Radio staat bekend om het slim combineren van verschillende stijlen tot één typische TVOTR-stijl; post-punk, electro en soul. Mercy is meer een kindje van de post-punkkant. Rock, up-tempo en stevig; een perfecte IJsbreker dus! Een nieuwe, vijfde album laat alleen nog op zich wachten.. de band is namelijk van plan om voortaan individuele singles uit te brengen op het eigen label van Dave Sitek, Federal Prism.

Nieuw werk van ex-Libertine Pete Doherty! Daar worden we bij Pinguin Radio natuurlijk blij van, niet alleen dat de Engelsman weer muziek maakt, maar des te meer dat hij alive and kicking is. We weten natuurlijk allemaal dat Pete maar moeilijk af kan blijven van heerlijk snoepgoed, helemaal in het gezelschap van Kate Moss en wijlen Amy Winehouse. Dat het goed met hem gaat bewijst single Nothing Comes To Nothing, het eerste wapenfeit van het derde Babyshambles album, Sequel to the Prequel, dat begin september zal uitkomen.

Mogen we u voorstellen aan een van de meest intrigerende bands van dit moment? Is Tropical heten ze, ze zijn met zijn drieën komen uit Londen maar staan onder contract bij een Frans label. Dat is zo’n beetje alles wat we weten. Bijna alles. Hun tweede album, I’m Leaving is net uit en een aanrader van de eerste categorie. Is Tropical is duidelijk een band die het mysterie koestert. Aan namen doen ze niet en regelmatig verschijnen vermomd op foto’s, niet zoals Daft Punk met maskers op, eerder op zijn boerenfluitjes met zakdoeken voor hun mond. Ze klinken ook compleet anders dan je zou verwachten op basis van hun uiterlijk. Ze zien er uit als trash-metal trio, maar klinken…elk nummer anders. Als we een vergelijking mogen maken dan zou het iets worden als Justice met gitaren, Daft Punk zonder computers of Phoenix met ballen. Dansbaar dus, maar aards en analoog. Wat we ook niet mogen vergeten is dat de video’s van is Tropical vrij spectaculair zijn. Je zult ze echter op Youtube dan tevergeefs zoeken, want NSFW. Vimeo biedt uitkomst of check de clipparade op onze site. Het enige probleem met die clips is dat je vergeet naar de muziek te luisteren. En die is dus IJsbreker-waardig.

Onze nieuwe IJsbreker is de perfecte soundtrack voor de huidige hittegolf: lui, landerig en loom. Geen van de vier leden van Cloud Control heeft haast. Op hun dooie gemak brengen ze
Dojo Rising tot een goed einde. Cloud Control komt uit de Blue Mountains in Australië. Het is daar nu winter, maar zo te horen is Dojo Rising al een paar maanden geleden opgenomen toen de koperen ploert de Australiërs binnen hield. Cloud Control is actief sinds 2007, een eerste album verscheen in 2010 en leverde hen werk op als support van o.a. Arcade Fire, Foo Fighters en Vampire Weekend. Verscheen het debuut nog alleen in Australië, voor de opvolger is internationale vertegenwoordiging gevonden, zodat de kans groot is dat we de band een keer hier in levende lijve mogen bewonderen. Misschien kunnen ze een keertje mee met Tame Impala met wie ze meer gemeen hebben dan alleen het land van herkomst.