Category: De IJsbreker

Er wordt de laatste tijd wel geklaagd over het gebrek aan goede gitaarbands. Nou ze zijn er wel hoor, met The Vaccines voorop. De band wordt per release beter en heeft met Melody Calling een nummer in handen dat ze wel eens de dik verdiende doorbraak zou kunnen opleveren in de lage landen. Het is de titeltrack van een EP met drie nieuwe nummers en een remix. Op dit nieuwe werk klinkt het Londense kwartet, relaxter, melodieuzer ook dan op de twee albums. Of dit een voorteken is van een nieuwe richting zal de toekomst leren, het geeft echter wel aan de The Vaccines een band in ontwikkeling is, en daar houden we van.

Texaans en experimenteel zijn twee woorden die je niet vaak tegenkomt in één zin. Tenzij het over The Octopus Project gaat. The Octopus Project is al sinds 1999 actief. Dat je waarschijnlijk nog nooit van ze hebt gehoord, komt omdat ze zich altijd in artistieke kringen hebben opgehouden. Dat je nu wel van ze hoort, komt omdat ze een nieuw (5e) album uit hebben dat hun meest toegankelijke tot nu toe is. Okay, de kans dat je Sharpteeth op 3FM gaat horen is zo goed als nihil, maar het nummer is te goed en bijzonder om ongehoord te laten. Enter pinguinradio! De stijl die The Octopus Project beoefend, wordt indietronica genoemd, dat is een parapluterm waaronder uiteenlopende bands vallen als Devo Stereolab en Dirty Projectors. Op hun nieuwe album, Fever Forms is het roer dus om. Gedeeltelijk. Onveranderd is de eigenzinnigheid, nieuw is de toegankelijkheid. Is het licht epische Sharpteeth naar je zin, dat ligt er een bijzonder album op je te wachten. Van een bijzondere band dus.

Bij de titel Wise Blood gaat bij de filmkijker en bij de lezer een belletje rinkelen. Het is namelijk een roman uit 1952 van Flannery O’Connor die in 1979 is verfilmd. De muziekliefhebber krijgt bij Wise Blood er een nieuwe associatie bij. Namelijk de muziek van de jongeman Chris Laufman uit Pittsburgh. Hij maakt zeer boeiende popsongs met samples uit allerlei verschillende soorten stijlen; funk, indie, hiphop, electro. Eigenlijk is de stem van Chris de enige consistente. Van Wise Blood kwam in 2010 uit een EP uit, nu is de eenling toe aan het grotere werk. Alarm dient letterlijk en figuurlijk op te vallen, mede door een goede clip. Wij helpen de Amerikaan een handje door zijn nieuwe werk om te dopen tot IJsbreker!

De IJsbreker is deze week van een typische Pinguinband; TV On The Radio! Met Mercy zijn de mannen uit Brooklyn terug sinds het album Nine Types Of Light uit 2011. Gelukkig maar, want 2011 was een moeilijk jaar voor de groep rondom frontman Tunde Adebimpe. Bassist en toetsenist Gerard Smith overleed aan de gevolgen van longkanker. De nummer twee van de band is ook niet de minste; Dave Sitek. De multi-instrumentalist is ook producer van zijn eigen project Maximum Balloon, maar ook van platen van Foals, Yeah Yeah Yeahs, Beady Eye, Santigold, CSS en Kelis. TV On The Radio staat bekend om het slim combineren van verschillende stijlen tot één typische TVOTR-stijl; post-punk, electro en soul. Mercy is meer een kindje van de post-punkkant. Rock, up-tempo en stevig; een perfecte IJsbreker dus! Een nieuwe, vijfde album laat alleen nog op zich wachten.. de band is namelijk van plan om voortaan individuele singles uit te brengen op het eigen label van Dave Sitek, Federal Prism.

Nieuw werk van ex-Libertine Pete Doherty! Daar worden we bij Pinguin Radio natuurlijk blij van, niet alleen dat de Engelsman weer muziek maakt, maar des te meer dat hij alive and kicking is. We weten natuurlijk allemaal dat Pete maar moeilijk af kan blijven van heerlijk snoepgoed, helemaal in het gezelschap van Kate Moss en wijlen Amy Winehouse. Dat het goed met hem gaat bewijst single Nothing Comes To Nothing, het eerste wapenfeit van het derde Babyshambles album, Sequel to the Prequel, dat begin september zal uitkomen.

Mogen we u voorstellen aan een van de meest intrigerende bands van dit moment? Is Tropical heten ze, ze zijn met zijn drieën komen uit Londen maar staan onder contract bij een Frans label. Dat is zo’n beetje alles wat we weten. Bijna alles. Hun tweede album, I’m Leaving is net uit en een aanrader van de eerste categorie. Is Tropical is duidelijk een band die het mysterie koestert. Aan namen doen ze niet en regelmatig verschijnen vermomd op foto’s, niet zoals Daft Punk met maskers op, eerder op zijn boerenfluitjes met zakdoeken voor hun mond. Ze klinken ook compleet anders dan je zou verwachten op basis van hun uiterlijk. Ze zien er uit als trash-metal trio, maar klinken…elk nummer anders. Als we een vergelijking mogen maken dan zou het iets worden als Justice met gitaren, Daft Punk zonder computers of Phoenix met ballen. Dansbaar dus, maar aards en analoog. Wat we ook niet mogen vergeten is dat de video’s van is Tropical vrij spectaculair zijn. Je zult ze echter op Youtube dan tevergeefs zoeken, want NSFW. Vimeo biedt uitkomst of check de clipparade op onze site. Het enige probleem met die clips is dat je vergeet naar de muziek te luisteren. En die is dus IJsbreker-waardig.

Onze nieuwe IJsbreker is de perfecte soundtrack voor de huidige hittegolf: lui, landerig en loom. Geen van de vier leden van Cloud Control heeft haast. Op hun dooie gemak brengen ze
Dojo Rising tot een goed einde. Cloud Control komt uit de Blue Mountains in Australië. Het is daar nu winter, maar zo te horen is Dojo Rising al een paar maanden geleden opgenomen toen de koperen ploert de Australiërs binnen hield. Cloud Control is actief sinds 2007, een eerste album verscheen in 2010 en leverde hen werk op als support van o.a. Arcade Fire, Foo Fighters en Vampire Weekend. Verscheen het debuut nog alleen in Australië, voor de opvolger is internationale vertegenwoordiging gevonden, zodat de kans groot is dat we de band een keer hier in levende lijve mogen bewonderen. Misschien kunnen ze een keertje mee met Tame Impala met wie ze meer gemeen hebben dan alleen het land van herkomst.

‘Coïncidence pop’, zo noemt de maker van de IJsbreker van deze week zijn muziek. Nou speelt het toeval een grote rol in de popwereld. Succes bijvoorbeeld heeft vaker met toeval dan met talent te maken, lijkt wel. Maar als je de slimme, spannende, pittige, licht psychedelische popsongs van de 21 jarige Brad Oberhofer uit Brooklyn hoort, dan is toeval wel het laatste waar je aan denkt. Together Never is het derde liedje van Oberhofer dat we draaien. We begonnen vorig jaar met Away Frm You van het debuutalbum Timecapsules II. Een week of wat geleden verscheen een eerste track van een nieuwe EP, Nostalgia, You + Me. Van dezelfde EP is nu het laatste nummer officieel uit als single en toevallig of niet het leukste liedje van deze week en dus IJsbreker.

Nu het eindelijk zomer lijkt te worden gaan we voor een IJsbreker, die dat gevoel nog eens versterkt. Scott Winn en Brenden Bytheway, zich noemende Scott & Brendo zijn twee multi-muzikanten uit Salt Lake City, die een lite versie van hip hop presenteren, hip pop eigenlijk, werelden verwijderd van de m%th%rf@ck1¶ng shit uit urbania. Scott doet alle vocalen, Brendo de techniek. De instrumenten bespelen ze samen. Het zijn harde werkers die Scott en Brendo. Ze bestaan nog geen jaar, maar Carry On is al hun 12e single! Het is echter de eerste die onze oren bereikt, geholpen door een erg leuke clip. Die was bedoeld voor vaderdag, maar is onbeperkt houdbaar. Net als het liedje.

Nu het eindelijk zomer lijkt te worden gaan we voor een IJsbreker, die dat gevoel nog eens versterkt. Scott Winn en Brenden Bytheway, zich noemende Scott & Brendo zijn twee multi-muzikanten uit Salt Lake City, die een lite versie van hip hop presenteren, hip pop eigenlijk, werelden verwijderd van de m%th%rf@ck1¶ng shit uit urbania. Scott doet alle vocalen, Brendo de techniek. De instrumenten bespelen ze samen. Het zijn harde werkers die Scott en Brendo. Ze bestaan nog geen jaar, maar Carry On is al hun 12e single! Het is echter de eerste die onze oren bereikt, geholpen door een erg leuke clip. Die was bedoeld voor vaderdag, maar is onbeperkt houdbaar. Net als het liedje.