Category: Nieuwe Muziek

Dansmuziek voor denkers. Dutch Uncles laat zich leiden door de nerveuzige new wave van bands als Talking Heads en XTC. De Britten vieren hun vierjarig samenzijn met een derde album. Dankzij slimme singles als Fester en Flexxin’ is dat album, Out Of Touch In The Wild nu al succesvoller dan de vorige twee bij elkaar. Bij Flexxin’ zit een maffe video waarin zanger Duncan Williams net zo motorisch gestoord danst als Thom Yorke in de clip van Lotus Flower. Live schijnt Dutch Uncles ook goed te zijn, maar dat hebben we van horen zeggen. Ondanks hun naam zijn ze hier nog niet gesignaleerd. Calling London Calling.

Een stilstaande klok geeft 2x per dag de exacte tijd aan. Zoiets is ook aan de hand met Dinosaur Jr. De muziek van de band van J Mascis is sinds 1984 is niet noemenswaardig veranderd, maar de kleine dinosaurusjes zijn weer helemaal heet op dit moment. Er is een hele nieuwe generatie de klassieke indie-rock uit de 80’s aan het herontdekken is. Wat natuurlijk ook helpt, is dat het nieuwe album van Dinosaur Jr, I Bet On Sky ouderwets goed is. En dat komt waarschijnlijk omdat het trio weer in de eerste en beste opstelling speelt, dus met Lou Barlow. Don’t Pretend You Didn’t Know is niet op single uit, het is het openingsnummer van I Bet On Sky en onze favoriete track van dat album.

Waarom een band uit L.A. zich noemt naar een stadsdeel in NY? We zullen het ze vragen als ze een keer in de buurt zijn. The Bronx is een hard-core punkband, die de release van album IV aankondigt met misschien wel hun meest melodieuze werkje tot nu toe. Er zitten vijf jaar tussen album III en IV. In die tijd hebben de mannen niet stil gezeten, maar muziek gemaakt onder hun alter ego, El Mariachi El Bronx. Het contrast kan bijna niet groter; Mariachi El Bronx maakt Mexicaanse volksmuziek met trompetten, The Bronx maakt opgefokte teringherrie met gitaren. Chef d’équipe, Matt Caughthran lijkt dus schizofreen, maar blijkt veelzijdig. Naast de beide Bronx bands zit hij ook in The Drips met leden van Los Lobos, Social Distortion en Suicidal Tendencies en hij zingt mee op het laatste album van Biffy Clyro.

1 juni 1967 is een belangrijke datum in de popmuziek. Op die dag verscheen Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club band. The Beatles waren niet de eersten die onder invloed een album opnamen, maar omdat ze nou eenmaal The Beatles waren, vond hun voorbeeld enorm veel navolging. Iedereen die jong was en wat wilde, ging aan de dope. Dat heette toen geen drugs gebruiken maar experimenteren met geestverruimende middelen. Sindsdien is er altijd een psychedelische stroming geweest in de popmuziek. Meestal bleef die onder de oppervlakte, maar de laatste tijd komt hij aardig boven borrelen. Jacco Gardner, Foxygen en natuurlijk Tame Impala zijn drie van de succesvollere psychedelische rockacts, oftewel paddopoppers. Mind Misschief komt van het recente Lonerism album, maar had niet misstaan op Sgt Pepper.

Snoop is serieus. Zijn naamsverandering van Dogg naar Lion is geen marketingtruc om zijn reggae album aan de man te brengen. Snoop is rastafari geworden. Ja mon. De voormalige gangsta rapper is toegetreden tot het geloof waar blowen een belangrijk religieus ritueel is, een manier om dichter tot Jah te komen. Hij heeft ook een documentaire gemaakt over zijn bedevaart naar Trench Town, de sloppenwijk in Kingston, Jamaica waar de reggae is geboren bijna 50 jaar geleden. De film heet Reïncarnation en gaat op 15 maart in premiere. Tegen die tijd zal ook de soundtrack uitkomen met daarop deze eh…psalm.

Misschien moet je niet naar de tekst luisteren van Dropla, de nieuwe single van Youth Lagoon. Tenzij je erg geïnteresseerd bent in het metafysische universum en de rol van de menselijke psyche daarin. Trevor Powers, het enige lid van Youth Lagoon houdt zich dus bezig met Grote Zaken. Zijn muziek is gelukkig een stuk aardser. Dropla en de rest van het tweede album van Youth Lagoon vallen onder de noemer droompop: een niet al te strakke mix van Britse shoegaze en Amerikaanse West-Coast pop met een heleboel galm. Het effect is hypnotisch waarmee we weer terug zijn bij het onderzoekstrrein van Youth Lagoon, het raakvlak van de psychische en fysieke wereld.

Het is niet verstandig je album eind november of in december uit te brengen. De jaarlijstjes zijn dan al gemaakt en ingeleverd en radio en tv zenden alleen nog maar kerstonzin uit. Daarom kan het gebeuren dat een van de mooiste albums van 2012 tot nu toe zo goed als onopgemerkt is gebleven.

Het album heet Mars en is de tweede langspeler van multi-instrumentalist, die zich Sinkane noemt. In het eggie heet hij Ahmed Gallab. Net als Obama is hij een echte Afro-Amerikaan. Dwz hij is geboren Soedan, maar getogen in de VS. Sinkane heeft live en op plaat met o.a. Yeasayer, Caribou en Of Montreal gewerkt. Zijn hoofdinstrument is de dwarsfluit. Op zijn eigen album speelt hij (bijna) alles zelf.

Het Mars album is uit op DFA, het label van LCD Sound System man James Murphy. Dat betekent dat er gedanst kan worden. Sinkane maakt idd muziek met een groove. Je hoort zijn Afrikaanse roots, maar ook zijn liefde voor Sly, Curtis en al die andere funkmeisters uit de early seventies. Runnin’ is een prima introductie en een track die ook helemaal niet zou misstaan op een soundtrack van Tarantino.