Category: Nieuwe Muziek

Nog meer muziek uit IJsland. Sin Fang is Sindri Sigfússon, de oprichter van de band Seabear, maar ook solo actief. Look At The Light komt van zijn derde album als Sin Fang. Het nummer is betoverend in een stijl die we ondertussen wel typisch IJslands mogen noemen, ook omdat iedereen het daar met iedereen doet. Op muzikaal vlak dan. Producer van Look At The Light is Alex Sommers, de partner van Jónsi en art-diretor en producer van Sigur Rós.   

Een ongrijpbare, maar aanstekelijke mix van rock en electro is wat het Finse K- X- P in de aanbieding heeft. Het trio onder aanvoering van Timo Kaukolampi heeft recent een 2e album uitgebracht, II dat je moet horen om te geloven. De songs variëren van Gregoriaanse sprookjesmuziek via Talking Headsiaanse afro-funk tot Motørhead meets Kraftwerk uitspattingen. Mocht de single Melody naar meer smaken, dan is dat er dus.

Ólöf Arnalds komt uit IJsland, het land van Björk en Jónsi. Zo klinkt ze ook een beetje, als een kruising tussen haar beroemde landgenoten. A Little Grim staat op Ólöf’s derde album, haar eerste in het Engels. Het is een logische stap om in het internationaals te gaan zingen, want met haar IJslandse albums had ze ook al redelijk succes in de V.S. Ólöf heeft o.a. met The Dirty projectors getoerd en met Jonathan Richman. Haar fotogenieke koppie dook op in bladen als Vanity Fair en The New York Times. Festivals als Crossing Border en Into The Great White Open zouden er verstandig aan doen om eens contact op te nemen met Ólöf of haar manager.

Sanae Yamada en Ripley Johnson zijn twee veteranen uit de space-rockscene van San Francisco. Het duo maakt deel uit van Wooden Sjips, maar is hard bezig het moederschip te verlaten. Het gaat namelijk bijzonder goed met hun side-project, Moon Duo. Van het recente Circles album, draaiden we regelmatig het nummer Sleepwalker. Van dat zelfde album is nu een nieuwe single uit, I Can See, maar dan in het Duits! Warum? Weten we niet, maar het klinkt weer erg fijn en de clip mag er ook zijn.

Valerie June komt uit Memphis, een stad met een ongelofelijke muzikale historie. Een paar namen: Elvis, Otis, Johnny Cash en BB King. Als kind werd Valerie in de gospel gedompeld en de country van het nabijgelegen Nashville was ook nooit ver weg. Typisch gevalletje dus van de paplepel. Maar waar veel roots-acts zich beperken tot het naspelen van de oude meesters, volgt Valerie een eigen route. Die leidde haar in de figuurlijke armen van Dan Auerbach van Black Keys, die samen met haar songs schreef voor haar nieuwe album en dat ook produceerde. Binnenkort komt hij uit, Pushing Against A Stone. Dan gaat Valerie, die in Europa populairder is dan thuis ook op tournee. In Engeland is dat als support-act van Jake Bugg. In NL staat ze op 25 april als hoofdattractie in de (waarschijnlijk veel te) kleine zaal van de Paradiso.

Terwijl de ene helft van rappend Nederland achter Ali aan de hoek van het levenslied is ingedoken en de andere mokkend ondergronds is gegaan, duikt Diggy Dex in het zo ontstane gat. Diggy heeft de gave van het woord, maar ook een oor voor melodie. Wat ook sterk voor hem pleit, is dat hij zichzelf is. Hij komt niet uit de getto, maar uit Amersfoort, Koen Jansen is zijn naam. Hij is ook geen gangster, maar muzikant. En een ladiesman. Veel mensen leerden Diggy Dex kennen via zijn duet met Eva De Roovere en de top tien hit Slaap Lekker. Later had hij ook succes in partnerschap met Ana Drijver en Jenny Lane. Op Do It Yourself doet Diggy het wederom met een dame. De gelukkige is niemand minder dan…Nacy Sinatra! Zij het in gesamplede vorm.  

Veronica Falls is een oude bekende. Bad Feeling was een van de eerste liedjes die we toevoegden aan de playlist van Pinguin, toen we nog maar net uit het Kink-ei waren gekropen. Dat nummer stond op hun debuutalbum, dat verder maar matig werd ontvangen. Het nieuwe album van Londense band wordt door de sceptici van toen binnengehaald als een meesterwerk, ‘the perfect indiealbum’. Het verschil tussen het debuut en Waiting For Something To Happen is vooral zelfvertrouwen. Viel het zangeres Roxanne Clifford in den beginne nog zwaar de zaal in te kijken, nu blikt ze zonder blozen. Debet aan de metamorfose is ook producer Rory Attwell, die zich na goede gedane zaken met o.a. The Vaccines en Palma Violets een topproducer mag noemen.

Op een dag staken Joost en Pieter niets vermoedend een kruispunt over in Haarlem toen ze werden aangesproken door een man, die hen een voorstel deed van het soort dat je niet kunt weigeren. Wat ze kwijt zijn, zal later blijken. Wat ze kregen was een naam, The Pignose Willy’s en het vermogen hemel en aarde te bewegen met de vuigste, smerigste, zweterigste boogie & blues ooit aan deze kant van het grote water geproduceerd. In delta van de Spaarne waart een tweekoppig monster rond waarvoor je bij deze bent gewaarschuwd!   

Op moderne festivals mis je meer dan je meemaakt. Zo ook op Eurosonic/Noorderslag, waar het aanbod veel te groter is dan een eenvoudige sterveling aankan. Dus hebben wij Effi gemist, ook niemand gesproken die de Oostenrijker wel heeft gezien. Dat is jammer, want de man heeft het wel, hoor. Effi is de artiestennaam van Thomas Petrich uit Graz. In de studio doet hij alles zelf, live heeft hij twee secondanten. Effi’s stijl is wat je noemt eclectisch. Hij leent alles wat in zijn kraam te pas komt, van EDM tot reggae en van synthipop tot jazz. Het bindmiddel is alles wat krom is tot rechte liedjes om te buigen. Zoals Muzik, de voorbode van het twee album van Efii, Closer dat we in maart mogen begroeten.

Unknown Mortal Orchestra draait om de muze van één man, Ruben Nielsen. Ruben komt uit Nieuw Zeeland, maar is tegenwoordig woonachtig in de V.S. Dat is een betere uitvalsplek om de wereld te veroveren, dan het mooie maar verre kiwi-country. Dat Nielsen de wereld aan zijn voeten zal krijgen, lijdt geen twijfel. In 2010 zette hij een demo online zonder enige informatie. Toen een paar bloggers hem na veel speurwerk te pakken hadden gekregen en hem vroegen naar de naam van zijn project riep hij maar Unknown Mortal Orchestra. Onder die naam verscheen vorig jaar een eerste album waarvan wij het nummer Strangers Are Strange draaiden. Met plezier. We waren dan ook niet verbaasd toen Nielsen begin december met het sterke Swim and Sleep kwam aanzetten. Nu is er een tweede album, II waarvoor menig popkenner nu al een plekje in zijn/haar jaarlijst heeft gereserveerd. Daar op staat uiteraard Swim and Sleep en deze onderhuidse ballad, So At Being In Trouble.