Bitter Ruin – Diggers

Ben Richards en Georgia Train zijn nog verre van bekend, maar de fans die ze hebben, mogen er zijn. Opvallend is dat het vooral comedians zijn, die de loftrompet over het duo afsteken. Stephen Frey zegt ‘initially rather disturbing, but ultimately briljant’. Matt Lucas van Little Britain, ‘I’ve Never Seen Anything Like It Before’. De bijval komt ook uit minder onverwachte hoek, Ben Folds is fan net als Elton John en Amanda Palmer, die zich liet ontvallen, ‘the girl can sing!’. Ben en Georgia komen uit Brighton, ze hebben allebei muziekgeschiedenis gestudeerd en vonden elkaar in hun bewondering voor Antony & The Johnsons en St Vincent. Maar ook Queen, Jeff Buckley, Edith Piaff en Bjørk. Artistieke types dus en licht melodramatisch. Geen muziek voor de massa dus, maar de happy few heeft er met Bitter Ruin een knuffel bij. Een Kickstarter crowdfundingsactie leverde 20.000 pond op binnen twaalf uur. Voor dat geld bouwde het duo een eigen studio waar ze o.a dit Diggers opnamen. Verwacht Bitter Ruin niet op Pinkpop en waarschijnlijk ook niet op Lowlands, maar een festival als Motel Mozaïque en/of Crossing Border mag Bitter Ruin eigenlijk niet missen. Maar misschien eerst een optreden in Bitter Zoet.

Go Back To The Zoo

Nieuw label, nieuwe single, oude vertrouwde sound. (I Just Wanna) Milkshake is Go Back To The Zoo zoals we ze het liefst horen, speels en energiek. De single en het nieuwe Zoo album zijn geproduceerd door Martin Glover. Dat is de echte naam van Youth, ooit bassist van Killing Joke, maar sinds jaar en dag een gevierd platenproducent. Hij werkte o.a. met The Verve, The Cult en U2. De producer heeft dus niet echt zijn stempel op de welbekende Zoo sound gezet, maar wel de puntjes op de i. Milkshake klinkt als een klok en zal prima passen op een toekomstige GBTTZ Greatest Hits tussen tracks als Electric, Hey DJ en No Smoking on The Balcony. Album verschijnt 14 feb. Tour begint de 19e.

William Fitzsimmons

Bijzonder figuur, die William Fitzsimmons. Met zijn kale hoofd en lange baard ziet hij er uit als een strenge orthodox, maak niet uit welke religie. Van beroep is hij psychotherapeut. Allebei zijn ouders zijn blind. Hij is geboren getogen in Pittsburg, Pennsylvania. Hij heeft zichzelf geleerd alle mogelijke snaarinstrumenten te bespelen. Hij werd een beetje bekend in de V.S. nadat zijn songs opdoken in tv-series als Grey’s Anatomy en General Hospital. Hij heeft sinds 2006 vier albums uitgebracht. Een vijfde komt er aan. Van dat album, Lions is Fortune de single. Op 5 maart staat William in de Paradiso. Zo nu weet je zo’n beetje alles. Behalve hoe hij klinkt: folky, zacht, gevoelig, intiem en introvert.

Blood Red Shoes

Ze komen naar Paaspop! Half april komen Laura-Mary Carter en Steven Ansell de vorst uit de grond rocken in het Brabantse Schijndel. An Animal laat horen dat het duo uit Brighton zijn wilde haren nog niet verloren is. Het nummer is de tweede single van album nummer vier van Blood Red Shoes. Eerder mochten we al kennismaken met The Perfect Mess. Voor de opnamen heeft de band een half jaar lang in Berlijn gebivakkeerd. Het is het eerste album ook dat ze zelf hebben geproduceerd en dat uitkomt op hun eigen label. Op 3 maart komt de hele handel uit en als we zeggen hele handel dan bedoelen we hele handel, want ‘Blood Red Shoes’ kan je kopen als gewone cd, dubbel cd met extra live-album, dubbel vinyl met of zonder t-shirt, met of zonder poster etc. Uiteraard komt An Animal ook als 7” in de webshop met op de b-kant een samenwerking met Eoin Loveless van Drenge.

Matt Corby

Matt Corby, u welbekend van zijn hit Brother heeft eindelijk een nieuwe single uit, maar dat is niet deze. What The Devil Has Made komt van een soundtrack, Spirit Of Akasha en past veel beter in ons straatje dat zijn wat zoetere nieuwe hit. Beide nieuwe nummers laten horen dat Corby geen eendagsvlieg is, maar zijn soundtrack bijdrage maakt duidelijk dat de Australische zanger ook diepgang heeft. Daar twijfelden we eerlijk gezegd een beetje aan, niet zozeer vanwege zijn muziek, maar door zijn start in de muziekwereld. Corby begon namelijk ooit als deelnemer van Idols in the land down under (hij werd tweede). In indieland is dat een juk dat je moeilijk van je afschud, maar Matt is het dus gelukt.

Metronomy

Anders dan I’m Aquarius, maar onmiskenbaar Metronomy, dat heerlijk vreemde muziekclubje uit het Engelse Devon. De band o.l.v. Joseph Mount is al wat jaartjes bezig, maar de rek is er nog lang niet uit. Metronomy komt uit de electrohoek, maar zo te horen zijn op het nieuwe album de computers grotendeels aan de kant geschoven ten faveure van vintage keyboards. Love Letters klinkt als een kruising tussen Devo en Abba, zij het met dubstep break en trompet solo. Love Letters is ook het titelnummer van het 4e Metronomy album dat begin maart zal worden gelanceerd. Op 1 april (geen grap wel leuk) staat de band in de Melkweg.

St. Vincent – Digital Witness

Lang leek het of St Vincent, née Annie Clark niet kon of wilde kiezen. Ze maakt soloalbums sinds 2007, maar het zijn haar bijbaantjes die de meeste publiciteit opleverden. De multi-instrumentaliste voorzag eerst Polyphonic Spree van muzikale begeleiding, daarna Sufjan Stevens en onlangs nog toerde ze met David Byrne de wereld rond. Maar 2014 lijkt Annie vooral aan haar eigen weg te gaan timmeren. Digital Witness is net als de directe voorganger, Birth In Reverse een averechtse rocksong, die per toerbeurt aan waarde wint. Beide tracks komen op het nieuwe St Vincent album, dat voor 25 feb staat. Producer is John Congleton, een oude bekende van Annie, want afkomstig uit het Polyphonic Spree kamp. Congleton heeft in de loop der jaren een aardige staat van dienst opgebouwd. Hij prodcuceerde onder veel meer Blood Red Shoes, Antony & The Johnson, The Roots, Modest Mouse en St Vincent dus. Dat heet veelzijdig.

Harrie Roelse van Taymir

Wat Volendam is voor platte volkspop is Den Haag voor rock waar roll in zit. Sinds bands als de Kjoe en de Earring een kleine vijftig jaar geleden het heilige vuur aanstaken, komt er een niet aflatende stroom top pop uit de stad achter de duinen.

De laatste Haagse band die de nationale gemoederen in beweging brengt, heet Taymir. De jonge Hagenezen hebben goed geluisterd hoe de ouden zongen, maar brengen hun in de sixties gewortelde beatsound met eigentijdse drive en modern elan. Twee breed gedragen singles een een geslaagd debuutalbum vormen de solide basis van een carriere die best wel eens even lang en vruchtbaar zou kunnen worden als die van hun beroemdste stadgenoten.

Bazz stuurde zijn Buzz naar de Hofstad voor een audiëntie met de drummer tevens woordvoerder van Taymir, Harrie Roelse. Uitzending zaterdagavond vanaf 19.00. Herkansing donderdagavond na 22.00 uur.

Dit zijn 25 favoriete plaatjes van Taymir:

1.    Barely Legal – The Strokes
2.    B is For Brutus – The Hives
3.    Lion – Suit and Tie Johns
4.    First Taste – Trigger Finger
5.    Solitude is Blizz – Tame Impala
6.    Standing Next To Me – Last Shadow Puppets
7.    Led Zeppelin – Tame Impala
8.    Mansize Rooster – Supergrass
9.    Money – Pink Floyd
10.    Teddy Picker – Arctic Monkeys
11.    I Believe In You – Talk Talk
12.    Norwegian Wood – The Beatles
13.    Colours To Life – Temples
14.    Die Alright – The Hives
15.    Is That What You Said – Melody’s Echo Chamber
16.    Nothing That Has Happened So Far Has Been Anything We Could Control – Tame Impala
17.    Under Control – The Strokes
18.    Opposite of Afternoon – Unknown Mortal Orchestra
19.    Sprawl II (Mountains beyond Mountains)- Arcade Fire
20.    Fantastic Explosion Of Time – Pond
21.    Spiderhead – Cage The Elephant
22.    Transmission – Joy Division
23.    The Shock Of The Lightning – Oasis
24.    Im Into Something Good – Hermans Hermits
25.    Varsity – Smith Westerns

Traumahelikopter

Er zit een tweede album van Traumahelikopter in het vat. De langspeler verschijnt precies een jaar na hun eersteling en wel op 7 maart aanstaande. Een titel hebben we ook al, I Don’t Understand Them At All. Zoals de goede gewoonte is tegenwoordig kan je de lekkermaaktrack, Alone gratis downloaden. Daarvoor moet je je begeven op de site van Excelsior Recordings, het label van de Groningers. Daar kan je ook alles lezen over de totstandkoming van het album, het verschil met de vorige etc. Uiteraard volgt er ook een tournee, die het trio o.a. naar Austin zal leiden voor een showcase op SXSW, niet omdat ze dat hebben geregeld, maar omdat ze zijn gevraagd.

Wooden Saints

Alpha Bravo Charlie Disco, de nieuwe single van Wooden Saints lijkt een open sollicitatie naar een plek op Lowlands 2014. Zo te zien maakt het de band niets uit waar ze staat, als ze maar mogen komen. Dat zouden wij een goed idee vinden, want het tweede album van de bigband uit Huis Ter Heide staat bol met pareltjes als ABCD. Voor wie Wooden Saints nog niet goed kent; ze zijn met zijn tienen, soms met wat meer soms met wat minder. Het zijn ook niet de eerste de besten, die in de band zitten. Bijna allemaal hebben ze er een band (of twee) bij: zangeres Tessa Douwstra is de voorvrouw van Orlando, zanger Chris Kok de baas van Civil Union. De ene gitarist speelt ook bij Sophie Winterson, de andere heeft een band die Letters For Elijah heet. De bassist zit in Sunday Sun, de drummer speelt ook in de Amsterdam Klezmer Band en zo kunnen we nog wel even doorgaan. En dan hebben we de belangrijkste bandleden nog niet eens genoemd. Dat zijn toetsenist Arjen de Bock en multi-instrumentalist Victor van Woudenberg. Zij zijn de band begonnen een paar jaar geleden. Uiteraard doen ook zij de nodige dingen naast Wooden Saints. Victor zit ook in Orlando en Arjen speelt bij GEM. Mocht dat optreden op Lowlands onverhoopt niet doorgaan, moet Wooden Saints gewoon zelf een festival organiseren met alle bevriende bands. Werknaam Woodenstock.