Category: Nieuwe Muziek

Woestijnblues uit Australië. Nu zijn er een hoop lege hete vlaktes ‘down under’, maar nou net niet waar DD Dumbo, alias van Oliver Perry vandaan komt. Perry komt uit Catstelmaine, een stadje in Victoria dat bekend staat vanwege zijn goudmijnen. Tropical Oceans is een van de vijf tracks op de debuut EP van dubbel D. De Australiër is duidelijk opgegroeid op een menu van Amerikaanse plattelandsmuziek. Behalve vier vrije variaties op het thema blues staat op de EP ook een geslaagde cover van Crying van Roy Orbison. Wie haalt de man en zijn gitaar hier heen?

Belgische post-rockband meent Wiki, band en Belgisch klopt, maar bij post-rock denk je toch al snel aan abstracte, licht gedeprimeerde gitaarmuziek en niet aan zo’n potentiële evergreen ballad als Leave A Light On. Marble Sounds is de club rond Pieter van Dessel. Bij onze zuiderburen is Marble Sounds best beroemd. De band is voor de tweede keer genomineerd voor een MIA, een music industrie awards, de Belgische Oscar zeg maar. Leave A Light On staat met een aantal andere opmerkelijk mooie liedjes op het album……Leave A Light On.

ALB komt uit Frankrijk. Het is de nom de plume van Clément Daquin, een ingezetene van de stad Reims. ALB maakt melancholieke electropop. Zijn grootste succes tot nu toe is de single Golden Chains, een aardig nummer dat buiten Frankrijk nooit en te nimmer een hit zal worden, want gezongen in het Engels met een zwaar Frans accent. Nu pik je dat van een mooie mademoisselle, maar bij een homme klinkt het vrij lachwekkend. Op Whispers Under The Moonlight is dat accent plots verdwenen als sneeuw voor de zon. Het vermoeden bestaat dat ALB een native speaker heeft ingehuurd om de vocale honneurs waar te nemen. Het resultaat is een sterk en speels nummer waardoor een internationale carriere plotseling niet meer tot de onmogelijkheden hoort.

Too Much van Sampha is niet gloednieuw. Een eerdere versie van het nummer dook vorig jaar op op het album van Drake. Schrik niet geen glitter hip hop op Pinguinradio. Sampha is een Britse musicus, wiens stijl gevoed lijkt door zowel James Blake als Bon Iver. Schrik niet Sampha Sissay is geen radiovriendelijke versie van de twee sopranen, maar een man met een eigen missie. Hij begon als producer, componist en toetsenist voor derden. Voornoemde Drake, Solange Knowles en SBSTKT hebben van zijn diensten gebruik gemaakt. Schrik niet Sampha is geen platte electronicus. En al helemaal niet op zijn debuut EP en nog minder op het indringend mooie Too Much waarop de singer-songwriter zichzelf begeleid enkel op piano. Sampha wordt niet voor niets getipt door de BBC als een van de bepalers van de Sound Of 2014.

Toen we contact zochten met de manager van Birth of Joy en hem vroegen wat de nieuwe single wordt van ons favoriete vaderlandse zweetrock trio was het antwoord, ‘wat jullie willen’. Tja, keuze te over… alle tracks op Prisoner, het nieuwe album van Birth of Joy zijn tof. Uiteindelijk hebben we gekozen voor Three Day Road, een melodische rocker die uit twee delen bestaat: een gezongen eerste helft en een instrumentale coda. Dat bracht ons op het idee om een James Browntje te doen. De track, net als de godfather of soul vaak deed te verdelen in een part 1 en part 2. Part 1 is dus ‘onze’ single geworden. Uiteraard staat Birth of Joy als heet Hollands orkest op Noorderslag en…
(tromgeroffel) de 25ste op ons feest in de Paradiso. Daarna doen ze nog een paar shows hier alvorens ze aan een lange intercontinentale tournee beginnen. Dus…

De nieuwe single van Taymir is net zo kort en krachtig als de vorige. Maar misschien nog wel lekkerder. Het kwartet uit de stad achter de duinen maakt sixties pop maar dan via de filter van Arctic Monkeys en The Strokes. Dat betekent gelijke delen energie en melodie. All We Know is het bewijs dat Aaaaah geen lucky shot was, maar eigenlijk wisten we dat al want we kennen uiteraard, Phosphene het debuutalbum van de Taymir. Uiteraard staat Taymir zaterdag a.s. op de Noorderslag.

Silverfaces won de Amsterdam Popprijs 2013, met hun vierde optreden! Net als Mister and Mississippi twee jaar eerder. Beide bands komen ook van de Herman Brood Academie. Nog een overeenkomst is dat de bassiste van Silverfaces (de zus van de Tangerine broertjes, maar dit terzijde) altijd een hoed draagt, net als Maxime. Daarmee zijn alle vergelijkingen wel gemaakt. Silverfaces rockt een paar tandjes harder dan M&M. De band maakt muziek die een kruising kan zijn tussen T. Rex en White Stripes, zanger/gitarist Jesse Koch heeft zelfs wel wat weg van Jack. Zat M&M lange tijd in de studio voor hun debuutalbum, Silverfaces is vrij snel na hun zege in de hoofdstad de FC Walvisch studio ingedoken om daar vijf tracks live op te nemen, één nummer per uur. De zo gemaakte EP staat op hun site en kan je downloaden, gratis als je arm bent of voor een zelf bepaald bedrag als je niets te makken hebt. Vorige week stond Silverfaces bij DWDD, komende zaterdag kan je ze gaan zien op Noorderslag. Kortom het gaat hard met de band, net als in 2013 met Mister and Mississippi.

Het jaar begint goed voor Blaudzun met een nieuw album en een nieuwe tournee. Van die tour, die op 28/2 begint zijn de eerste vijf concerten al uitverkocht waaronder een show in Brussel en de officiële release party van het vierde album in Tivoli op 7 maart. Op het feitelijke album moeten we dus nog wat weekjes wachten, maar drie weken geleden ‘lekte’ er al een track, Euphoria op Youtube en het titelnummer Promises Of No Man’s Land is nu al uit op single. Beide songs klinken vol en volwassen en laten horen dat Johannes Sigmond artistiek nog lang niet uit ontwikkeld is. Details over hoe wat en met wie Promises Of No Man’s Land tot stand is gekomen hebben we nog niet, maar het jaar is nog lang en van Blaudzun gaan we nog heel veel horen.