Category: Nieuwe Muziek

Sadie Dupuis dacht een soloalbum te gaan maken, de inbreng van haar drie begeleiders bleek echter zo belangrijk dat ze hen vroeg voor een vaste relatie. Dat werd de band Speedy Ortiz. Dame en heren maken rafelige indie rock, denk Pavement of Liz Phair (als iemand zich haar nog herinnert). In een niet zo heel ver verleden speelde Sadie in een all girls Pavement tribute band, Babement geheten. No Below staat op het tweede album van Speedy Ortiz, Major Arcana en is lang niet het enige nummer waarop knappe tekst en mooie melodie een perfect huwelijk aangaan.

Beter laat dan nooit. But We Did van Thomas Dybdahl stamt al uit juni, maar om de een of andere reden viel de muzikale Noor steeds buiten de boot. Niet langer. Thomas heeft een nieuw album uit, waarmee hij ten overvloede bevestigd dat hij thuishoort in het selecte groepje singer-songwriters dat niet alleen heel goed kan componeren, maar ook heel goed kan zingen. Niet iedere begaafde componist is een goede zanger(es) en andersom. Dybdahl dus wel. Hij viert volgend jaar zijn 12 jarige bestaan als soloartiest.Hopelijk doet dat hij met een uitgebreide tournee, want live is de sympathieke Noorman minstens zo goed als op plaat.

Je weet Pinguin is breed, we draaien vrijwel alles behalve…disco. Daarom ging het toevoegen van Montreal van Roosevelt aan onze playlist niet zonder discussie. Nou is Montreal geen recht toe recht aan disco, daar is het nummer te melancholiek voor en de band te eh..Duits? Roosevelt is ook geen band, maar een dj/producer, die luistert naar de naam Marius Lauber. Hij is getekend door het überhippe Greco-Roman label van Hot Chipman Joe Goddard en daardoor labelmate van Disclosure. Roosevelt maakt dus droevige om niet te zeggen gedeprimeerde disco, dansmuziek voor mensen die down zijn. In recensies wordt hij wel vergeleken met New Order, Washed Out en Caribou, niet bepaald disco acts dus en regelmatig te horen op Pinguinradio. Net als Roosevelt.

Jaakko Eino Kalevi is een zingende trambestuurder uit Helsinki. Erg lang zal Jaakko niet meer op de tram zitten, denken wij, want de jonge Fin is een hoog begaafd musicus. Dat vindt ook de talentscout van het Britse Domino label, dat hem onder hoede nam. Jaakko’s eerste release buiten Scandinavië is een EP, Dreamzone waarop hij zich presenteert als muzikale alleseter en alleskunner. In de single No End bijvoorbeeld mixt hij r &b, fusion, indiepop en dub tot een coherent geheel. De live-test ondergaat Jaakko begin volgend jaar als hij op Eurosonic staat. Niet Noordelingen kunnen hem ook gaan zien in de hoofdstad op 17 jan. in OT301.

Een bijzonder figuur, die St Vincent. 31 jaar geleden kwam ze als Annie Clark ter wereld in Tulsa, Oklahoma. Haar eerste schreden op het muziekpad zette als tourmanager van de band van haar oom Tuck & Patti. Maar het meisje bleek zelf ook zeer muzikaal, kan zingen en speelt diverse instrumenten. Ze verhuisde naar Texas waar ze lid werd van Polyphonic Spree tot Sufjan Stevens haar verleide met hem in zee te gaan. In 2007 bracht ze haar eerste album uit, het begin van een redelijk succesvolle solocarrière. Die onderbrak ze tijdelijk in 2012 om met David Byrne van Talking Heads te gaan werken. Het duo bracht een album uit en ging samen op tournee, een doorslaand succes. Nu staat St Vincent er weer alleen voor. No problem. Birth In Reverse is een uitstekende binnenkomer, die klinkt als een 21ste eeuwse versie van Talking Heads.

Walking On Cars komt uit Dingle in de Ierse County Kerry. Dat is een schiereiland waar vrijwel niks groeit en de bevolking leeft van visvangst. Maar zoals overal in Ierland wordt er na gedane zaken volop muziek gemaakt. De dame en heren van Walking On Cars zijn dus opgegroeid met reels en jigs en andere traditionele Keltische klanken. Ze hebben er echter voor gekozen de muziek van hun voorouders te laten voor wat die is en zich in te laten inspireren door meer eigentijdse troubadours, zoals Bon Iver, Win Butler en Ben Howard. Walking On Cars, ooit begonnen op de middelbare school is sinds 2012 serieus bezig. Tick Tock komt van een EP, een album volgt volgend jaar. Grote kans dat de band tegen die tijd al redelijk beroemd is.

Zo niet de beste Nederband van dit moment, dan toch zeker de beste live band van de lage landen van seizoen 2013/14. De Staat staat sinds 2007 voor eigenzinnige, eigenwijze en eigengereide rock. De hardwerkende Nijmegenaren kunnen er prat op gaan dat ze alles wat ze hebben bereikt,en dat is niet niks, op eigen kracht en zonder concessies hebben gedaan. Dat kunnen niet veel bands hen nazeggen. All Is Dull is de derde (of was het vierde?) single van het I Con album en dus alles behalve.

Ze zijn met zijn vijven, Chloe, Carmen, Rosie, Aichia en Aisha. In Engeland worden ze wel de Spice Girls met gitaren genoemd. Maar Fake Club is wel meer dan vijf mooie meiden met een instrument. Het zijn de erfgenamen van The Runaways, dochters van Girlschool. Doorgaans maakt Fake Club ruwe bolster, ruwe pit rock, maar voor de film The Powder Room wilden de dames wel een beetje gas terug nemen. Midnight at KOKO is dus niet echt representatief voor Fake Club, maar wel illustratief voor hun talent. Op de andere tracks die de ronde doen rocken de dames als een malle en ook live gooien ze hun hele hebben en houwen in de strijd. Helaas kunnen we dat laatste voorlopig niet met eigen ogen vaststellen, want de optredens zijn vooralsnog beperkt tot de UK.