Emile Roemer

Emile Roemer mag dan wel politicus zijn tot in zijn nieren, in zijn hart is hij een rocker. De SP aanvoerder heeft ooit eens laten vallen dat hij Metallica fan is, vanaf dat moment dachten wij, ‘die moeten we strikken als Stationschef’.

Het heeft even geduurd, want Roemer heeft wel wat anders aan zijn hoofd dan platenlijstjes samenstellen, maar het is gelukt. Komende week mag de politicus aan de kamervoorzitter melden dat hij er een nevenfunctie bij heeft als Stationschef van Pinguinradio. Zaterdagavond spreekt Emile Roemer uitgebreid over pop, politiek en andere zaken bij Bazz op de Buzz, de muziekkeuze van de volksvertegenwoordiger hoor je de hele week.

Dit is de top 25 van Emile Roemer…

1.Metallica – Unforgiven
2.Pearl Jam – Alive
3.Iron Maiden – The number of the beast
4.Tim Knol – Sam
5.Total Touch – I’ll say goodbye
6.The Scene – Iedereen is van de wereld
7.Guns ‘n Roses – November rain
8.Carel Kraayenhof sextet – Compassion trailer
9. Bart Jan Baartmans- Tussen de Maas en de rand van de Peel
10. Cuby and the Blizzards – Somebody will know someday
11. Muse – Knights of cydonia
12. Jimi Hendrix – All along the watchtower
13. Caro Emerald – That man
14.Anouk – Modern World
15. David Guetta – Memories
16.Metallica – One
17.Sting – Fragile
18.Led Zeppelin – Stairway to heaven
19.Kyteman – Sorry (live on Lowlands 2009)
20.U2 – One
21.Aretha Franklin – Think
22.BB King – The thrill is gone
23.ACDC – Back in black
24.Gerard van Maasakkers – Cis Verdonk
25.Santana – Black magic woman

Maximo Park

Bands geven steeds vaker gratis muziek weg. Nou ja gratis, in ruil voor je e-mailadres. Ook Maximo Park heeft een inruilactie. Mocht je op het aanbod ingaan, check dan wel je spam want daar kwam Brain Cells bij ons binnen. Brain Cells is de wegbereider van album nr 5 van de postpunkers uit Newcastle, Too Much Information (3/2/14). De teasertrack is niet direct herkenbaar als Maximo Park, want relatief rustig met een bedje van electronica en spooky vocalen. Maar erg goed, speels spannend en smakend naar meer.

Andrew Bird

40 is hij, muzikaal actief sinds zijn 4e en bezig aan het platenfront sinds 1996. Ondanks een output van elf albums kan je Andrew Bird geen algemeen bekend artiest noemen, maar geliefd en gerespecteerd is hij zeer zeker. Bird maakt ook geen muziek voor miljoenen. Zijn composities laten zijn klassieke achtergrond doorschemeren -hij is opgeleid als violist- maar ook zijn liefde voor Keltische folk en oude jazz. Pulaki At Night heeft een zigeunerswing, die doet denken aan Beirut. Het is min of meer het titelnummer van Andrew’s jongste release I Want To See Pulaski At Night. Pulaski is een stad in de staat Tennessee, die vooral bekend (berucht?) is als geboorteplaats van de Ku Klux Klan.

Bruce Springsteen

The Boss is back met een nummer waarvan de titel verwachtingen schept. En grotendeels waarmaakt. High Hopes is typisch Bruce, maar niet Bruce op de automaat. De track dendert lekker door als een goederen trein, de gitaristen (Tom Morello!) maken overuren en een blazerssectie geeft het nummer extra vitaminen. De toon van High Hopes is optimistisch, Bruce hoopt dat het ooit nog goed zal komen, alvast een wens voor het nieuwe jaar. High Hopes, het album ligt op 14 januari in de winkels.

Connan Mockasin

Connan Mockasin lijkt op Klaus Kinski, een Duitse filmacteur die ooit Dracula speelde en sindsdien bijna geen rol meer kreeg aangeboden, omdat iedereen hem alleen nog maar als vampier zag. Maar dit terzijde. Hij ziet er dus best eng uit met zijn lange blonde haren en priemende oogjes. In de clip van I’m The Man That Will Find You speelt Connan een soort stalker. De dame in kwestie lijkt echter niet ongevoelig voor zijn charmes. Muzikaal doet Mockasin wel denken aan Prince. Connan Mockasin heet in werkelijkheid Connan Hosford. Hij komt uit Nieuw Zeeland waar hij redelijk succes had met zijn band Connan & The Mockasins. Hij verhuisde naar Londen in 2008. Tot twee jaar geleden deed de kiwi vooral veel voorprogramma’s (The Veils, Warpaint/Liam Finn), maar sinds de release van zijn solodebuutalbum komen steeds meer mensen speciaal voor hem. Caramel is de titel van Connan’s tweede langspeler, een conceptalbum over..inderdaad. Het album kreeg kudo’s van o.a. Pitchfork en The Guardian en staat in de jaarlijst van Rough Trade.

Stephan Malkmus & The Jicks

Stephen Markmus mag dan solo nooit meer het succes hebben geevenaard van Pavement, dat wil niet zeggen dat de man onzin heeft gespuid sinds de legendarische Amerikaanse alt-rock band het in 1999
liet afweten. Alweer tien jaar trekt Malkmus door de wereld met The Jicks. Zes albums heeft hij met hen gemaakt, inclusief het nog te verschijnen Wig Out At Jagbags waarvan het vriendelijk Lariat afkomstig is. Dat is eentje meer dan Malkmus met Pavement heeft uitgebracht. Voeg daar nog eens vier solo-albums, één met The Crust Brothers plus een handvol EP’s met The Silver Jews aan toe en je hebt wat je noemen een oeuvre.

Bear’s Den

Bear’s Den komt uit dezelfde vijver als Noah & The Whale, Laura Marling en Mumford & Sons. Opper Bear, Andrew Davie zat eerst in de band Cherbourg. Helaas is Cherbourg nooit meer dan veelbelovend geweest. De toekomstperspectieven van Bear’s Den zien er een stuk beter uit. Live geniet het trio al een aardige reputatie, hun debuut EP is welwillend ontvangen en de nieuwe EP is nog weer een stap vooruit. Gezien hun afkomst zou je van Bear’s Den een folky mix van banjo’s en enthousiaste samenzang verwachten. Klopt. Toch gaan vergelijkingen met Noah en Mumford maar ten dele op. De muziek van Bear’s Den is subtieler dan die van de meestamp orkesten, meer á la Laura dus en dat is niet verkeerd.

Milosh – Slow Down

Michael Milosh is een klassiek geschoolde cellist, jazzkenner en electronica-artiest uit Canada. Zijn missie is muziek maken die de luisteraar raakt, maakt niet uit hoe en waar als het maar niet onverschillig laat. Met Slow Down doet Milosh een aanslag op onze traanbuizen. Het is een droef nummer dat er op zich al aardig inhakt. Met de clip erbij is het godsonmogelijk om het droog te houden. Je ziet in zwart/wit en opgenomen in éen take een meisje in de auto meezingen met het liedje, halverwege beginnen de tranen over haar wangen te stromen. Zozeer moet ze huilen dat ze de auto even moet stoppen. Met moeite vermant ze zich en zet de reis voort. Maar als snel slaat de emotie weer toe, huilt ze nu of lacht ze? De missie van de maker is geslaagd, zeer geslaagd.

Baskerville

En nummer met de titel Penguin Love laten we natuurlijk niet liggen, zeker niet als het uit de koker komt van Baskerville en gezongen wordt door Linda van Leeuwen van Bombay Show Pig. Je zou Penguin Love een kerstballad kunnen noemen. De inspiratie komt alleen niet van de Noordpool, maar van de tegenpool. Penguin Love komt net als het door Blaudzun gezongen Gun For Hire van het Strongroom album van de Haarlemmer hounds.

Ages and Ages

Ages and Ages is een zeven mans/vrouw band uit Portland Oregon. Men maakt volgens Wiki seculaire kerkmuziek. Bedoeld wordt dat als de zeven kelen open gaan er klanken uitkomen die doen denken aan psalmen alleen wordt er niet de hemelse liefde bezongen maar de aardse. In geval van Divisionary wordt de belaste burger moed in gezongen, Do The Right Thing, trek je niks van anderen aan. Divisionary is een zelfbedacht woord waarin de begrippen visie en verdeling zitten, de thema’s van het gelijknamige album. AgesandAges mag dan wel niet reli zijn, een troostende boodschap hebben ze wel degelijk.