Category: Nieuwe Muziek

Love Is To Die is de intrigerende nieuwe single van Warpaint. Het is de voorloper van het tweede album van de mystieke meidenband uit Californië en verschijnt zes jaar na hun door John Frusciante geproduceerde debuut EP, Exquisite Corps en bijna vier jaar na hun langspeeldebuut,The Fool. Het dameskwartet uit L.A. houdt dus niet van haasten. Dat zou ook niet bij hun stijl passen. Emily, Theresa, Jenny lee en Stella maken onthaastte dreampop, licht psychedelische gitaarwave met meerstemmige fluisterzang waarin uiteenlopende invloeden zitten verwerkt als Joni en Siouxie.
Love To Die klinkt op het eerste gehoor wat warrig, maar na een paar luisterbeurten valt alles mooi op zijn plaats. Je kunt Warpaint ook van dichtbij gaan meemaken. De band staat op 15/11 op Crossing Border in Enschede en een dag later op CB in Den Haag. Op 24 februari 2014 komt men terug voor een show in de Paradiso.

Het zal je niet ontgaan zijn dat er een nieuw album in aantocht is van Arcade Fire. De sluikse marketingcampagne, die er voor moet zorgen dat de release van de vierde langspeler van de Canadese art-rockers niet onopgemerkt voorbij zal gaan steekt die van Daft Punk naar de kroon. Reflektor, de als eerste single uitgebrachte titeltrack is een goed nummer. Afterlife, de tweede single is een uitstekend nummer. Plotseling stond Afterlife op Youtube, niks geen aankondigingen of stiekeme graffiti acties. Nee gewoon hup. Maar ook dat zal wel bij het plan horen. Als je dit leest is het album uit.

Er zit iets in de Ierse bodem of in het water waardoor het groene eiland een vloed aan hoog gekwalificeerde singer-songwriters produceert. De rijke folktraditie zal zeker helpen net als het feit dat er in elke kroeg muziek wordt gemaakt. Dat verklaart misschien waarom er zoveel muziek makende Ieren zijn, maar niet waarom ze zo goed zijn. Dat zal toch iets te maken hebben met de geschiedenis van het land, als pispaal van Engeland. Lijden leidt tot kunst. James Vincent McMorrow heeft het allemaal, de stem, de stijl en de songs. Twee jaar geleden debuteerde hij met het album Early In The Morning met daarop We Don’t Eat. Het leverde hem internationale erkenning op die werd omgezet in een EBA, een European Border Breakers Award. Begin dit jaar toog de bard met de baard naar Texas om daar zijn tweede album op te nemen. Dat zal in januari uitkomen onder de titel Post Tropical. Een single is deze week verschenen, het wonderschone Cavalier.

Trixie Whitley is wereldberoemd in België, net als haar vader Chris. Whiley sr was een getormenteerde singer-songrocker, die begin jaren negentig een paar prachtalbums maakte, maar helaas in 2005 bezweek aan longkanker. Trixie heeft een Vlaamse moeder, vandaar die band met Vlaanderen. Miss Whitley is extreem muzikaal en zeer breed georiënteerd. Ze heeft met een aantal groten der aarde gewerkt waaronder Robert Plant en Marianne Faithful, zit in een band met Daniel lanois (producer van o.a. Bob Dylan), heeft nog een tijd ge-dj’d, gespeeld op pop, rock en jazzfestivals en is maakster van nu vier sterke soloalbums. Net als haar vader is een Trixie een alles of niets artiest, een bevlogen singer-songwriter met één been in de soul en de ander in de blues.

Er komt een nieuw album van Toy. Dat wordt zoals tegenwoordig gebruikelijk aangekondigd met een leadtrack die niet de single is. Op Youtube staan twee versies van Join The Dots, een van zeven minuten een een edit. Wij mailen met hun label. Helaas konden ze ons nog niet helpen aan de track. Maar ze hadden wel de officiële nieuwe single. Doe die dan maar. Endlessly is de titel en hij is minstens zo goed als Join The Dots en een stukje luistervriendelijker. Maar Toy zal nooit een allemansband worden. Net als op het debuut maken de Britten vrij duistere indierock gekruid met krautrock. Het album verschijnt op 9 november en heet .. Join The Dots.

The Art Department presents Martina Topley Bird (feat. Mark Lanegan & Warpaint) zo luiden de volledige credits. Een cover die misschien nog wel mooier is dan het origineel, daar zijn er niet zo veel van. The Art Department komt met hun versie van Crystalised wel akelig dicht in de buurt van het origineel van The xx. Voor alle betrokkenen is Crystalised is uitstapje. The Art Department is een duo dat doorgaans dark techno produceert. Mark Lanegen is Mark Lanegan, de mystieke meidenband Warpaint is niet echt herkenbaar in deze track, waarschijnlijk verzorgen zij de backing. Martina Topley Bird is hier nog het meest op haar plek. Zij komt uit de triphop hoek, begon bij Tricky en zit ook in Massive Attack collectief. Vooralsnog lijkt deze bijzonder samenkomst der talenten een eenmalige gebeurtenis. De track staat op een EP met vier remixen van het zelfde liedje.

In den beginne was er Shoegaze, daaruit sproot een subgenre voort dat we dreampop noemen. Inmiddels heeft dreampop ook een onderafdeling gebaard die luistert naar de naam janglegaze. Om je een indicatie te geven van hoe janglegaze klinkt, denk Jesus & Mary Chain met Byrds invloeden i.p.v. Ramones. Het ietwat ongelukkig genaamde The Death of Pop staat aan de wieg van de janglegaze. De bandnaam zal wel een statement inhouden, maar die wordt grotendeels te niet gedaan door de toch wel vrij perfecte popsongs van het kwartet uit Engeland. Tasteless is de twee single van de broers uit Bournemouth, daarnaast is er ook nog een EP.

Soms komen we op onze dagelijkse strooptocht naar muzikaal pinguinvoer een nummer tegen dat nooit een hit zal worden, nog geeneens single is van een band die al heel lang bezig is zonder noemenswaardig succes, maar dat gewoon zo lekker simpel een aanstekelijk is dat we het niet kunnen laten om het een tijdje te laten meedraaien. Sugar On Top is zo’n nummer. Sugar On Top van Dirtbombs uit Detroit is een twee en halve minuten durende versnapering met heel veel cowbell, waar niemand zich aan zal storen en bij heel wat mensen een glimlach om de mond zal veroorzaken.
Nog even over die Dirtbombs, geheel onbekend en onbemind zijn ze niet. De band is begonnen als sideproject van Mick Collins van de punkband The Gories. Zo’n twintig jaar bestaan The Dirtbombs nu. De band heeft zich ontwikkeld tot doorgangshuis cq opleidingscentrum voor de garagerockscene van groot Detroit. Bijzonder ook is Dirtboms optreedt in dubbele bezetting, dus met twee drummers, twee bassisten en twee gitaristen. Allemaal spelen ze cowbell..