Category: Nieuwe Muziek

Het is onduidelijk of dit nu de echte nieuwe single is van de Londense noise rockers Yuck, want op Youtube is inmiddels al weer een nieuwe track opgedoken. Zoals je in de comments op Youtube kunt lezen klinkt Rebirth als cross tussen Teenage Fanclub en My Bloody Valentinene en lijkt het akkoordenschema erg op dat van You Get What You Give van New Radicals. Maakt allemaal helemaal niks uit, want lekker is hij deze Rebirth. Album volgt.

Morcheeba is nooit echt gestopt, wel hier en daar een hiaatje, maar altijd weer doorgegaan. De laatste jaren min of meer tevergeefs. Sinds het Charango album uit 2002 is de band niet meer in de buurt van een hitlijst geweest, ondanks nog drie serieuze pogingen. Maar het tij lijkt gekeerd. Als voorloper van een nieuw album, Head Up High, dat voor oktober staat, is er een nieuwe single uit, die echt helemaal bingo is. Niet echt iets nieuws, maar gewoon een sterke elektronische hip hopperige, zwoele slijpdanstrack voor uit en thuis van het soort zoal ze tegenwoordig nog maar zelden wordt gemaakt.

Jamaican Queens kennen we van Kid’s Get Away, een stukje maatschappijkritiek gevat in een intrigerende muziekproductie. Ook Can’t Say No To Annie staat vrij ver van een gewone popsong. Het trio uit Detroit combineert hip hop met glamrock, reggae met psychedelica. Hun eerder dit jaar verschenen album, Wormfood staat vol met eigen wijze werkjes, die het trio waarschijnlijk geen faam en fortuin gaan opveren, maar wel waardering en respect. Bekijk ook hun clips.

De Kings zijn terug. Live waren dat al een tijdje, maar er is nu ook nieuw studiowerk. Supersoaker is niet opzienbarend, maar geeft wel vertrouwen in het nieuwe album van de band. De gebroeders lijken eerder teruggekeerd naar de uit de Mississippi klei getrokken southernrock van de eerste albums, dan verder te gaan op het voetbalstadionpad van later werk. Misschien juichen we te vroeg, want één single maak nog geen comeback, maar het herstel lijkt ingezet.

Kitty heeft haar achternaam laten vallen. We leerden de rapster kennen als Kitty Pryde met de novelty hit Okay Cupid. De vraag was toen, is Kityy een blijvertje? Het lijkt er wel op, waarschijnlijk heeft ze het tweede deel van haar naam gedumpt in de hoop niet eeuwig te worden geassocieerd met de lolita rapster van twee jaar terug. Dat de dame talent heeft, daar is nooit aan getwijfeld. Als lid van Jokers In Trousers baarde ze slimme lyrics en het feit dat Sufjan Stevens fan is, zegt ook wel wat. Anno 2013 lijkt Kitty dus een serieuze loopbaan te ambiëren in de muziek. Ay Shawty is een goede voortzetting cq nieuw begin.

Op moment van schrijven voert Wolf People de Graadmeter aan. Dat is bijzonder, want de muziek van de Britse band is heel veel, maar niet hitgevoelig. Tenzij er natuurlijk ongemerkt een markt is ontstaan voor Keltische progrock. Als dat zo is kunnen we binnenkort comeback’s verwachten van Jethro Tull en Traffic (en een stijlverandering van Muse). Denk echter niet dat het wolven volk helemaal in het verleden leeft. Ze zitten op Jajaguwar, het hipste label van dit moment en er verschijnen remixen van hun tracks. Fain, het jongste (2e) album van de Britten bevat Empty Vessels en onze nummer -1 hit, All Returns.

Het ondergewaardeerde en onvolprezen Mazzy Star is terug! Eigenlijk al een tijdje. In 2009 al liet Hope Sandoval weten dat er aan een vierde album werd gewerkt. Daar hebben de fans 17 jaar op moeten wachten. Maar het lijkt deze keer toch echt menens. Er is een nieuwe single, California, een albumtitel, Seasons Of Your Day en een releasedatum, 24 september. En hoe klinkt Mazzy anno 2013? Als de oude vertrouwde chanteuse noire, die we kennen en waarvan we houden. Er is weer Hope.

Little Green Cars uit Dublin wordt wel vergeleken met Mumford & Sons. Niet onlogisch want beide bands zijn diep geworteld in de Brits-Ierse folktraditie. Maar waar Mumford het vooral van dynamiek en enthousiasme moet hebben, valt LGC op door sterke songs en variatie. Ook de thema’s waar de band over zingt, gaan dieper dan de blijde boodschap van de Mumford’s. Als over een jaar of wat de rook is opgetrokken en we zien wat de folk hausse werkelijk heeft opgeleverd, is de kans groot dat LGC nog helemaal overeind staat. My Love Took me Down The River To Silence Me doet zowel wat sfeer als tekst betreft denken aan Oh Brother Where Art Thou. Het debuutalbum van Little Green Cars, Absolute Zero zou nu nu ongeveer uit moeten zijn.

I Spy was een joekel van een hit in Noord Europa vorig jaar en zou ook best wel eens hier hard kunnen gaan aanslaan deze zomer. Een zomerhit uit Scandinavië, dat is waarschijnlijk nog nooit vertoond. Zoals je al aan Mikhael’s achternaam kunt zien, is hij geen volbloed viking. Door zijn aderen stroomt ook Bulgaars bloed. Mike is opgeleid aan de Liverpool School Of Performing Arts van Sir Paul. En wat heeft hij daar geleerd? Waardering voor de Afro-pop van Paul Simon, de meezing folk van Edward Sharpe & co en de close harmony pop van de Mama’s en the Papa’s. Het vrolijke I Spy is niet helemaal representatief voor de rest van Mikhael’s debuutalbum, dat klinkt, zoals hij zelf omschrijft meer als een mash-up van Tarrantino en Twin Peaks.

Nikki, Matt en Eric komen uit Brooklyn en maken geen dream pop, maar dromerige pop. Alle drie spelen ze synth, Nikki zingt daarbij, Matt speelt gitaar en Eric bas. Hun zwoele, harmonieuze liedjes zijn zowel dans als meezingbaar. Name In Light komt van een EP, een album zit er aan te komen, maar eerst wil Little Daylight meer live ervaring opdoen. Mocht er nog een festival op zoek zijn naar een band die past bij de zonsondergang, een betere kandidaat dan Little Lights zal moeilijk te vinden zijn.