De populaire en succesvolle band Wolf Alice heeft hun langverwachte derde studioalbum Blue Weekend aangekondigd. De opvolger van het ‘Gouden’ debuut My Love Is Cool uit 2015 en Visions of Life uit 2018 waarmee ze de Mercury Prize wonnen, komt op 11 juni uit. Eerder scoorden ze hits met o.a. Freazy, Beautifully Unconventional en Don’t Delete The Kisses. Hun nieuwste single heet The Last Man On Earth, een prachtige ballad zoals we de Londenaren nog niet eerder hebben gehoord.
Category: Videoclip
Kings Of Leon – Echoing
Na de dubbele single The Bandit en 100,000 People brengt Kings of Leon nu nog een nieuw nummer van het aanstaande album When You See Yourself uit; Echoing. De release van het album is bijna, op 5 maart. De clip is opgenomen in een lege zaal, helemaal deze tijd dus. Lekkere galm en echo dus. 😉
Je hoort ’em trouwens op Pinguin Pop.
Magnetic Spacemen – Globetrotter
Magnetic Spacemen is een gruizige en melodische garage band. Garagerock en surfy postpunk-songs zorgen live voor een onvoorspelbare en met zweet doordrenkte show. Zo’n band waar je naar verlangt als je na lange tijd weer naar buiten mag. Een band met een sound en podiumpresentatie die bol staat van energie, gekte en toffe songs om je aan over te geven en je doet verlangen naar een volle beukende pit.
Magnetic Spacemen maakte al twee EP’s en een album, maar na een bandbezettingswisseling, een nieuw label en hun beste werk tot nu toe voelt “Papoya Poya” misschien wel als HET begin van deze voortrazende garage trein. Globetrotter is alvast de eerste single.
Het album werd opgenomen in een leegstaande club in Den Haag net aan het begin van de eerste lockdown in maart 2020. Alles werd op analoge tape geslingerd door bassist Redmer Kamsma. De spanning rondom de pandemie, de angst, de illegale sfeer van rondhangen, de onbezorgdheid die bij het vuilnis kon en onzekerheid over de toekomst geven de plaat een extra urgente trap onder zijn kont na.
Voor wie de band nog niet kent, file under acts als: Oh Sees, FIDLAR, Pixies, Meatbodies en together PANGEA.
Live is Magnetic Spacemen een enorme bonk energie. Ze speelden reeds supports van bands als FIDLAR in Amsterdam en Berlijn en tourden twee keer de UK rond met VANT.
“Papoya Poya” verschijnt in augustus 2021 via Goomah Music.
Manchester Orchestra – Bed Head
The wait is over: following a cryptic, 7-day countdown initiated upon the completion of last Friday’s live screening of A Black Mile To The Surface: The Global Concert Film, Manchester Orchestra today announced their new album The Million Masks of God will be released April 30, 2021 via Loma Vista / Concord / Spinefarm Records in Europe.
The Black Mile film—a front-to-back performance of the band’s 2017 instant-classic album that saw over 7,000 viewers tune-in live and now has over 100,000 streams to date—culminated in the launch of TheMillionMasksOfGod.com, which revealed teasers of the album art as well as instrumental stems from the urgent and sweeping first single, “Bed Head.” The song debuted last night via SiriusXM’s Alt Nation ‘Advanced Placement,’ and can now be heard alongside the cinematic, Andrew Donoho-directed video that finds a home haunted by a spectral Andy Hull.
“‘Bed Head’ is two old friends existing in two separate realities,” explains Hull. “It’s a conversation about the lives they lived, the consequences of life’s decisions, and finding purpose in trying to be better.” With special effects of Poltergeist-level proportion, the “Bed Head” mini-supernatural thriller film mirrors the song’s howling close, and ranks among the best in the band’s canon of celebrated visuals.
Produced by Manchester Orchestra’s lead songwriting duo of Hull and Robert McDowell, Catherine Marks (PJ Harvey, The Killers) and Ethan Gruska (Phoebe Bridgers), The Million Masks Of God presents an even grander scale of the epic and re-focused approach to record-making that the Atlanta, GA-based band has forged in recent years. Their sixth album finds Hull, McDowell, Tim Very (drums), and Andy Prince (bass) relentlessly pushing themselves to create a work that breaks beyond the scope and limits of every previous release in an effort to create their most towering achievement to date, all while sorting through the aftermath of a devastating loss.
The Million Masks Of God can be seen, in a way, as the band’s sophomore album following a rebirth with Black Mile, and Hull’s early concept for it was a natural extension of the main theme of its predecessor. “If Black Mile was this idea of ‘from birth to death,’ this album would really be more about ‘from birth to beyond, focusing on the highs and lows of life and exploring what could possibly come next,’” he explains.
Manchester Orchestra approached Masks with the intention of creating tightly-woven “movie albums” designed to be listened to in sequence and in a single sitting, with the songs working together to tell a bold, long-form narrative. The Million Masks of God explores the loose story of a man’s encounter with the angel of death as he’s shown various scenes from his life in a snapshot-style assemblage. Some moments he witnesses are good, some are bad, some difficult, some commendable—in other words, they depict an entirely normal life. Initially based on a fictitious character, Masks began to process real-time emotions as McDowell’s father entered the toughest part of his fight with cancer, eventually losing the battle in 2019. “It started off really abstract, but as Robert’s dad’s fight with cancer got harder and harder those last couple years, I started making parallels in my mind to what I was actually writing about,” Hull explains. “It became an examination of my own faith. While Robert’s dad’s story certainly influenced this album, it’s equally about me coming to grips with the realness of adulthood and that there’s an expiration date to all of this—and how you’re going to live your life knowing that.”
Produced by Manchester Orchestra’s lead songwriting duo of Hull and Robert McDowell, Catherine Marks (PJ Harvey, The Killers) and Ethan Gruska (Phoebe Bridgers), The Million Masks Of God presents an even grander scale of the epic and re-focused approach to record-making that the Atlanta, GA-based band has forged in recent years. Their sixth album finds Hull, McDowell, Tim Very (drums), and Andy Prince (bass) relentlessly pushing themselves to create a work that breaks beyond the scope and limits of every previous release in an effort to create their most towering achievement to date, all while sorting through the aftermath of a devastating loss.
The Million Masks Of God can be seen, in a way, as the band’s sophomore album following a rebirth with Black Mile, and Hull’s early concept for it was a natural extension of the main theme of its predecessor. “If Black Mile was this idea of ‘from birth to death,’ this album would really be more about ‘from birth to beyond, focusing on the highs and lows of life and exploring what could possibly come next,’” he explains.
Manchester Orchestra approached Masks with the intention of creating tightly-woven “movie albums” designed to be listened to in sequence and in a single sitting, with the songs working together to tell a bold, long-form narrative. The Million Masks of God explores the loose story of a man’s encounter with the angel of death as he’s shown various scenes from his life in a snapshot-style assemblage. Some moments he witnesses are good, some are bad, some difficult, some commendable—in other words, they depict an entirely normal life. Initially based on a fictitious character, Masks began to process real-time emotions as McDowell’s father entered the toughest part of his fight with cancer, eventually losing the battle in 2019. “It started off really abstract, but as Robert’s dad’s fight with cancer got harder and harder those last couple years, I started making parallels in my mind to what I was actually writing about,” Hull explains. “It became an examination of my own faith. While Robert’s dad’s story certainly influenced this album, it’s equally about me coming to grips with the realness of adulthood and that there’s an expiration date to all of this—and how you’re going to live your life knowing that.”
Gordi & Alex Lahey – Dino’s
Twee en een half jaar geleden troffen de Australische muzikanten Gordi & Alex Lahey elkaar in Nashville bij de duikbar Dino’s in het oosten van de stad voor late night pasta en bier. De excentriciteit van Dino’s maakt het een plek waar het voelt alsof er van alles kan gebeuren en dat iedereen door de deur kan lopen. Op die bewuste natte zomerdag begonnen de twee te schrijven, het resultaat is deze single Dino’s, compleet met video waarin het levensgrote Dolly Parton cardboard net als in de bar zelf een prominente rol krijgt. Het nummer vangt het gevoel volledig in de ban te zijn van de persoon die tegenover je zit terwijl de wereld als een gek doortikt.
King Gizzard & The Lizard Wizard kondigt opvolgalbum aan en deelt nieuwe single
King Gizzard & The Lizard Wizard kondigt de komst van een opvolgalbum aan. De zeskoppige band brengt tegelijkertijd een nieuwe single uit, genaamd Pleura. L.W. verschijnt op 26 februari, is vanaf nu beschikbaar voor pre-save/pre-order en telt, net als de voorganger K.G., tien nummers. Op het zeventiende album in tien jaar tijd staan de eerder uitgebrachte singles If Not Now, Then When? en O.N.E.
Ruim tien jaar lang werkte de band in een moordend tempo aan nieuwe nummers die. De pandemie dwong de band ertoe om zoals frontman Stu Mackenzie het verwoordt, “de hersenen te resetten en uit te zoeken hoe we iets anders kunnen doen”. Het resulteerde in twee albums die een stapje verdergaan dan voorgaande releases. In hun zoektocht naar ‘de noten tussen de noten’ – door middel van o.a. Turkse snaarinstrumenten – ontdekte de band een muzikaal palet dat verder reikt dan westerse rock.
In november van vorig jaar bracht de band het album K.G uit, evenals het live-album Live In S.F. ’16. Het nieuwe album dient als de directe opvolger van K.G., maar kan ook gezien worden als een op zichzelf staand werk. Toch wordt er hier en daar geknipoogd naar de vorige plaat. L.W. eindigt bijvoorbeeld met hetzelfde nummer waarmee K.G. opent. In het eerdere werk van de Australiërs zijn er soortgelijke patronen ingebed: het bejubelde, hard-riffende album Nonagon Infinity uit 2016 was als een Möbiusband die zich eindeloos herhaalde.
De videoclip van Pleura – waarin je een recente livesessie vanuit de studio terugziet – werd geregisseerd door John Angus Stewart, die ook de concertfilm Chunky Shrapnel uit 2020 regisseerde.
Alfie Templeman kondigt mini-album aan
De 18-jarige Alfie Templeman deelt zijn gloednieuwe single en bijbehorende video ‘Everybody’s Gonna Love Somebody’. Daarnaast kondigt hij aan dat zijn nieuwe mini-album ‘Forever Isn’t Long Enough’ op 7 mei zal verschijnen via Chess Club Records/AWAL.
‘Everybody’s Gonna Love Somebody’ is Alfie Templeman’s eerste single sinds zijn hit ‘Forever Isn’t Long Enough’ die uitkwam in september 2020. Er is sindsdien door velen lovend over Templeman geschreven, daarnaast werd hij meegenomen in vele 2021 tiplijsten op grote media platformen; waaronder de BBC Sound Of 2021, Radio X Great X-Pectations, MTV, Amazon Music, Vevo, The Independent.
Zijn nieuwe single – die hij volledig schreef, opnam en produceerde in zijn slaapkamer – is geïnspireerd op groovy popklassiekers uit de jaren 80. De tiener uit Bedfordshire legt uit: “Ik heb ‘Everybody’s Gonna Love Somebody’ in 2017 geschreven en voor het eerst opgenomen, ik was toen 14 jaar oud en sindsdien zit het in mijn hoofd. Ik probeerde het regelmatig opnieuw op te nemen, maar ik kon het nooit helemaal goed krijgen. Op een gegeven moment dook ik in de muziek van Tears For Fears en realiseerde ik me dat het die ‘Everybody Wants To Rule The World’-achtige productie nodig had. Ik ging terug naar de studio, veranderde een deel van de teksten en nam het in een paar uur op. Het is waarschijnlijk mijn favoriete nummer van de nieuwe plaat.”
Over de video van de track, geregisseerd door Thomas Davis, zegt Templeman: “Dit is mijn avontuurlijkste video ooit. Ik was vastberaden in het idee om een filmische ervaring te maken voor ‘Everybody’s Gonna Love Somebody’. Thomas heeft dit zo goed tot leven kunnen brengen. Brian en Suzie (de poppen) waren een plezier om mee te werken en het was leuk om te zien hoe ze er uiteindelijk op beeld uit zijn gekomen. Ik hou echt van die twee tortelduifjes!”
Hij vertelt over het mini-album: “Ik wilde een verfijnde popplaat maken – iets breder dan een EP maar beknopter dan een volledig album – conceptueel hangt het een beetje tussen Fleetwood Mac’s ‘Rumours’ en Tame Impala’s ‘Currents’. Tijdens het maken van ‘Forever Isn’t Long Enough’ realiseerde ik me dat ik het wat rustiger aan moest doen en voorzichtig aan dingen moest werken. Het duurde een dag, vier maanden en voor een aantal nummers zelfs twee jaar om ze af te krijgen. Ik werkte aan elk nummer totdat ze perfect waren en ik ben nog nooit zo trots geweest op het eindresultaat.”
Nathaniel Rateliff – Redemption
De Amerikaanse rootsrocker Nathaniel Rateliff bekend van zijn begeleidingsband The Night Sweats en hun hit S.O.B. (Son of a b*tch) is terug met een nieuwe song. Vorig jaar verscheen nog een ingetogen soloalbum na zijn producer verloren te hebben en een scheiding. Nathaniel klinkt nog steeds weemoedig, maar wel warm. Kampvuur warm, want Redemption is een mooi lied met een vlammend gitaarslot. Rateliff schreef het nummer voor de film Palmer.
Kids With Buns – bad grades
Kids with Buns is een damesduo uit Vlaanderen dat muzikale verwantschap vertoont met eigentijdse sister acts als Phoebe Bridgers, girl in red, Snail Mail etc. Dat Kids with Buns (kinderen met knotjes) essentieel anders klinkt dan genoemde namen komt door het bijzondere, donkere welhaast masculine stemgeluid van Marie van Uytvanck. Zij won vorig jaar een prijs voor haar Uit De Podcast podcast. Met haar ingetogen spel op de elektrische gitaar zorgt Amber Piddington voor melodie en kleuring.
De productie van de twee songs van Kids With Buns die tot nu toe zijn verschenen staat in dienst van de teksten. Debuutsingle 1712 gaat seksueel geweld en kindermisbruik (1712) is het nummer van de alarmlijn. Het onderwerp van bad grades is de prestatiedruk waaronder veel leerlingen en studenten gebukt gaan. Kids With Buns is een bijzonder duo dat zowel muzikaal als tekstueel iets te vertellen heeft.
Clipprimeur: The Great Communicators – Treasure
De nieuwe single ‘Treasure’ is de volgende stap voor The Great Communicators op weg naar de release van hun tweede album ‘The Endless Haze’. En die clip gaat vandaag bij ons in première.
Op dit album is te horen dat The Great Communicators onverwoestbaar is en zich sterker voelt dan ooit. De Amsterdamse band heeft na een vliegende start vier jaar stilgestaan, doordat de band brak met vocaliste Gaia Slotboom. Op datzelfde moment beland frontman Arend Dijkstra in een writersblock, waarna de band zijn platenmaatschappij, boeker en manager afhaken en de groep er ineens alleen voor staat. Dijkstra blijft geloven in de kracht van de band en hij vindt bij zijn bandleden het vertrouwen waar hij naar op zoek is. Maar alles klinkt weer fris en groovy bij The Great Communicators!