Category: Nieuws

Al vijftien jaar herdefiniëert Animal Collective het genre dat ze zelf heeft ontwikkeld en vindt de groep zichzelf bij elk album opnieuw uit. Van shows in kleine kelders tot een optreden in het Guggenheim met grote installaties heeft Animal Collective altijd en overal een unieke weg bewandeld en is daarbij zeer herkenbaar gebleven. Het op 15 februari 2016 te verschijnen nieuwe album Painting With vormt daarop geen uitzondering.

Painting With is een ontzettend vrolijk werk vol energie, euforie, polyritmische beats en modulaire synths. De harmonieuze vocale melodieën van Noah Lennox (alias Panda Bear) en Avey Tare (alias Dave Portner) sluiten hier naadloos bij aan, hoewel ze er in ritmisch opzicht soms ook volledig naast lopen. Painting With kent gastbijdragen van John Cale en Colin Stetson en is gemaakt met dezelfde benadering waarmee de kubisten en dadaïsten de wereld bekeken.

Op Painting With is Animal Collective weer een trio. Het album vond aan het begin van dit jaar zijn oorsprong toen er voor het eerst demo’s werden uitgewisseld met Brian Weitz (alias Geologist). Ze ontmoetten elkaar in de lente in Asheville om de nummers verder uit te werken. Het album werd uiteindelijk met Sonny DiPerri opgenomen in de legendarische EastWest Studio’s in Hollywood. Een studio waar ook The Beach Boys en Marvin Gaye albums opnamen.
Painting With verschijnt op CD, LP en zeer gelimiteerde deluxe LP met een 7” en slipmat voor je draaitafel. De CD’s en LP’s komen uit met drie verschillende covers van de hand van Brian DeGraw.

Beluister hieronder de eerste single FloriDada.

Voor het Motel Mozaïque Festival 2016 zijn weer zes nieuwe muzieknamen bekend gemaakt: Jamie Woon, Protomartyr, Liima (Efterklang + Tatu Rönkkö), Nneka, NAO en Formation. Eerder waren onder meer Damien Jurado, The Go! Team en Tourist LeMC aangekondigd voor de zestiende editie van het festival. Motel Mozaïque vindt plaats op vrijdag 8 en zaterdag 9 april 2016 op diverse locaties in de binnenstad van Rotterdam. De kaartverkoop is al gestart.

In 2011 werd Jamie Woon met zijn eerste album Mirrorwriting bestempeld tot grote belofte, inmiddels onthalen we hem met zijn opvolger Making Time (2015) als een verloren zoon. In die vijf jaar trachtte de Engelse songwriter en producer zijn leven en muziek te versimpelen. Soberder en intuïtiever moest het zijn, daarom klinkt Making Time een stuk akoestischer dan de dubstep-soul crossover waar hij bekendheid mee vergaarde. Maar de grooves zijn er nog steeds; nu ze de ruimte krijgen zelfs prominenter dan eerst.

Muziek en woorden vloeien Nneka simpelweg door de aderen. Als jong meisje in Nigeria zong ze al bij het kerkkoor, en beschreef ze haar gedachten en gebeden op papier. Die twee talenten combineerde ze pas toen ze in Duitsland antropologie ging studeren, en muziek een goede manier bleek om die studie te financieren. In haar songs verweeft Nneka naadloos het persoonlijke met het politieke, met haar stem als soulvolle, sterke drager van haar statement. De veelgeprezen zangeres maakt met invloeden uit hiphop, dub, soul en afrobeat een compromisloze muzikale vuist van een niet te onderschatten kracht.

De naam van Protomartyr lijkt onlosmakelijk verbonden met die van hun thuisstad Detroit. Al vanaf de eerste noten van het superbe derde album The Agent Intellect (2015) komt het oude Mekka van de Amerikaanse auto-industrie je tegemoet smeulen. Kil, grijs en desolaat is de post-punk van Joe Casey en zijn compagnons, hoewel de frontman niet graag met de eer strijkt: “The band does the music and I do the yelling.” Toch is hij een cruciaal onderdeel van de mateloze kracht van Protomartyr: de op het eerste oog ongevaarlijke zanger foetert, murmelt en spuwt, dreigend dolend over het podium.

Liima is een bundeling van twee Finse superkrachten: de excentrieke percussionist Tatu Rönkkö en indietrio Efterklang. Samen verscholen zij zich twee weken lang in de wilde Finse natuur, waar ze muziek maakten, worstjes grilden op het open vuur en naakt zwommen in een kraakhelder meer. Als Liima keerden ze weer terug naar de bewoonde wereld, met de weidse Finse landschappen gevangen in hoekige, experimentele popliedjes.

De funk van NAO heeft zo zijn eigenaardigheden: onder de herkenbare ’90s R&B-melodieën lopen ietwat scheve, abstracte beats en dwarse, gesyncopeerde handklappen. De Londense songwriter speelt met zwoele paarsfluwelen ’80s soul en de slicke grooves van rond de eeuwwisseling – denk Michael én Janet Jackson. Ook moderne UK bass en electro verweeft ze in haar zelfverzekerde, verleidelijke songs. Maar NAO is meer dan de som van de delen: al deze invloeden plaatst ze met visie en charisma in een radicaal moderne context, zonder daarbij haar hete adem en soulvolle hartslag te verliezen.

Zodra er een koebel ten tonele verschijnt, is het meestal tijd voor een feestje. Dat hebben de tweelingbroers van Formation behoorlijk goed begrepen; op hun eerste EP Young Ones (2015) leggen ze hem maar weinig neer. Samen met aandrijvende pulserende baslijnen is de bodem voor de discopunk van het gloednieuwe duo gelegd, maar denk niet dat het alleen maar achteloos Party machen is. Daarvoor mengen de gebroeders Ritson te veel koele krautrock en teneergeslagen new wave in hun ijskoude, licht bittere cocktail.

Motel Mozaïque 2016 Festival
Motel Mozaïque wordt komend jaar alweer 16! Het avontuurlijke festival vindt op vrijdag 8 en zaterdag 9 april 2016 plaats op diverse locaties in de binnenstad van het dynamische Rotterdam. De kaartverkoop is al gestart: scherp geprijsde Earliest Bird tickets (passe-partout voor 8 & 9 april) zijn nog even verkrijgbaar, uitsluitend via de website van Motel Mozaïque.

Kunstenfestival ‘Motel Mozaïque’ is één groot avontuur. Een ontdekkingsreis waarbij de motelgasten nieuwe smaakmakers op het gebied van muziek, theater, dans en beeldende kunst leren kennen, met daarbij ook nog eens speciale projecten of unieke samenwerkingen. Het festival wordt door pers en bezoekers regelmatig geroemd om de immer scherpe programmering. Daarnaast kunnen festivalbezoekers op bijzondere wijze overnachten in een slaapproject dat jaarlijks door performers of kunstenaars wordt vormgegeven. En dan zijn er natuurlijk nog de Gidsen van Motel Mozaïque, een groep van ongeveer dertig jonge creatievelingen met een grote passie voor zowel het festival als de stad Rotterdam, waarin zij de gasten hun tofste plekjes zien.

Vrijdag 8 & zaterdag 9 april 2016
Diverse locaties in het centrum van Rotterdam

Earliest Bird tickets (passe-partouts) a € 55 inc. servicekosten zijn nu verkrijgbaar via motelmozaique.nl (in een later stadium zijn ook tickets voor vrijdag 8 of 9 april verkrijgbaar evenals kaartjes voor het slaapproject).

De Britse muzieklegende Bryan Ferry komt voor vier intieme shows naar Nederland. De voormalig frontman van Roxy Music staat op 29 september in Paradiso (Amsterdam), 1 oktober in De Vereeniging (Nijmegen), 3 oktober in Martiniplaza (Groningen) en op 5 oktober in het Amsterdamse Koninklijk Theater Carré. De concertreeks van de man achter hits als More Than This en Let’s Stick Together is op twee vlakken uniek: hij speelt in kleine, intieme settings en nooit eerder deed een artiest van dit formaat de twee prestigieuze zalen Paradiso en Carré in één tour aan. De kaartverkoop begint op 2 december om 10:00 uur via de websites van de zalen en Ticketmaster.

De carrière van de inmiddels 70-jarige Ferry begon alweer 44 jaar geleden toen hij met Brian Eno, Phil Manzanera, Andy Mackay, Paul Thompson en Graham Simpson artrockgroep Roxy Music oprichtte. Het zestal, dat zich als eerste band onderscheidde door stijl en muziek als totaalplaatje te presenteren, scoorde internationale hits met nummers als Love Is The Drug, Avalon, More Than This en de schitterende John Lennon-cover Jealous Guy. In 1983 nam de band een creatieve pauze, die uiteindelijk maar liefst achttien jaar zou duren, waardoor Ferry zich nog meer kon richten op zijn toch al prominente solowerk.

Als soloartiest was Ferry namelijk minstens zo succesvol als in zijn beste dagen bij de Britse groep, die volgens het gezaghebbende Rolling Stone Magazine nog steeds bij de beste bands allertijden hoort. De singer-songwriter uit het noorden van het Verenigd Koninkrijk bracht in totaal vijftien soloplaten uit, waarvan Boys and Girls (1985), met daarop het monumentale Slave To Love, de nummer 1 positie in de Britse charts behaalde. Andere hits die Ferry door de jaren opnam zijn natuurlijk Kiss and Tell en de meeslepende ballade Don’t Stop The Dance.

LIVEDATA 29/09/2016 Paradiso, Amsterdam 01/10/2016 De Vereeniging, Nijmegen 03/10/2016 MartiniPlaza, Groningen 05/10/2016 Koninklijk Theater Carré, Amsterdam

Sleepwalking Man is de eerste single van Lioness, het nieuwe album van de Noorse Sivert Høyem (bekend van Madrugada) dat op 1 februari 2016 zal verschijnen.

Sleepwalking Man is een goed visitekaartje voor Lioness dat naar verluid een sfeervol en melodieus album is geworden. Toegankelijker dan Sivert’s vorige albums, maar nog steeds met het donkere randje dat kenmerkend is voor Høyem’s muziek. Sleepwalking Man werd opgenomen in Oslo. De productie is in handen van Sivert, Christer Knutsen en Bjarne Stensli. De single is gemixed door de Amerikaanse Grammy winnaar Tchad Blake (Arctic Monkeys, Elvis Costello, Sheryl Crow, Tom Waits, U2).

In december tourt Sivert Høyem door Duitsland in het voorprogramma van landgenoten Katzenjammer. In het voorjaar van 2016 zal Sivert in de Benelux gaan touren. Met Madrugada speelde Sivert in de jaren ’00 op grote festivals als Lowlands, Pinkpop, Pukkelpop en Rock Werchter. Solo stond de zanger onder andere op Eurosonic en Into The Great Wide Open (2014).

De eerste namen voor het Belgische popfestival Ik Zie U Graag zijn bekend. The Black Box Revelation en Dez Mona staan op zaterdag 23 april op Ik Zie U Graag, dat van 22 t/m 24 april plaats vindt.

De voorverkoop is van start gegaan en vooral de passe-partouts gaan al erg hard. De echte liefhebber kan nu nog een early bird passe-partout voor €25 ipv €30 kopen, maar wacht dus niet te lang want op=op. Er zijn ook dagkaarten voor 23 april te koop voor €18.

The Black Box Revelation komt terug met het nieuwe album Highway Cruiser en een mix van Amerikaanse blues, garage rock en Britse pop met invloeden van artiesten en bands zoals Led Zeppelin, The Black Keys and The White Stripes. Dez Mona heeft een passie voor vernieuwende muziek. Voor de zesde plaat, Origin, waren old school hiphop en R&B inspiratiebronnen.

LIVEDATA 22-24/04/2016 Mezz, Breda

Editors komen naar Rock Werchter. Ze zullen er zijn op zaterdag 2 juli. De teller topnamen voor de komende editie van het festival, dat plaats vindt van donderdag 30 juni tot en met zondag 3 juli 2016, staat nu op vier: Rammstein speelt op vrijdag 1 juli, Editors en Red Hot Chili Peppers op zaterdag 2 juli, Florence + the Machine op zondag 3 juli. De ticketverkoop voor Rock Werchter 2016 start op zaterdag 5 december om 9u. Binnenkort meer festivalnieuws!

De zesde keer Werchter. Het moet als thuiskomen voelen voor Tom Smith en de zijnen. Editors staan om vele reden in het gouden boek van het festival. In 2008 spelen ze het 1000ste concert uit de geschiedenis, twee jaar later maken ze een hit (No Sound But The Wind – live) op het podium. En als de groep in 2012 een moeilijk moment kent, putten ze -dixit Tom Smith- kracht en veel energie om door te gaan uit hun show op Rock Werchter.

Het verhaal dat Editors in ons land schrijven is bijzonder straf. Editors hebben ondertussen al meer dan 20 keer opgetreden in België. Vooruit. Check. Ancienne Belgique. Check. Lotto Arena. Check. Vorst Nationaal. Check. Paleis 12. Check. Sportpaleis. Check. Uitverkocht? Keer op keer. Hun vijfde album In Dreams, dat in oktober verscheen, werd -verrassend- met een clubshow in het Depot in Leuven gevierd. De belangstelling was voorspelbaar massaal. Komende zomer staan ze opnieuw in Werchter. Een warme ‘welkom thuis’!

Lonely The Brave / Black Peaks Tour 2015
Tour Blog / Diary #3 – Guitarist Ross Smithwick
Friday November 27th

18th November
Im writing this as we travel back to the UK after about a week in mainland Europe. We traveled out to Belgium the day after the Birmingham show ( which was fantastic, the best show we have done there by a mile ) as the first show out here was supporting Dutch band, Kensington who are massive out here it seems, where we were playing to roughly 2000 people in Brussels. It was nice to break the headline tour up a bit by doing this show, and the chance to win over a whole new crowd who may have never heard us before is  a challenge we enjoy. 30 minutes of power to try and impress. Everything about the show was great, the venue, the staff and the show itself. We were treated very nicely and we actually managed to eat  a hot meal together for the first time in days. It was amazing to see, but in amongst the thousands of people in the audience, there were small pockets of people who were there just to see us play. They sang along to every word and we managed to chat to them after the show and thank them for coming. After clearing out the catering area for van supplies, we all headed back to the hotel for an early night. The next day we were due to be up at 6 a.m for the long drive to Berlin.

We didn’t really get much sleep that night as the news broke about the Paris attacks. All of us in our separate rooms, reading and watching it online couldn’t really believe what was happening. At this time, the facts were only just emerging. The next morning as we met at the van, of course, this was the only topic on our minds as the true horror of it all came to light. Obviously all of our thoughts were with those who lost their lives in this tragic event, and having people we knew who were in  the city at the time brought it all home even more.

So, with trepidation an after an long long drive, we got to Berlin, met up with our boys Black Peaks, and tried to put that fact that we were playing a sold out show in another country to the front of our minds. Easier said than done, and after the room filled up, and as we met some fans, it was clear that everyone felt the same. There was a strange, nervous energy in the venue, one of which I have never felt at a show before but as the night went on, first up with Black Peaks blowing everyone away, and then as we took to the stage, the vibe and energy went from nervous to electric and joyful. We all played our hearts out, an the crowd gave just as much. It was an amazing show and one we will always remember. With everyone feeling very much on edge, I think this is the best thing we al could have done that day. There was a real sense of love and unity in that room.

With that amazing show under our belts, we were pumped for the remaining two, in Hamburg and Cologne. We have played both cities before as a support band, but to be back headlining is amazing, and to more near sold out rooms, something we never take for granted.  Both shows were mind blowing. Full crowds singing back  the words both nights from our incredibly passionate fans, who it seems are the same wherever we play and makes everything we do worthwhile. As our shows go on, and get bigger and bigger, we’re meeting more and more people that love our band and its incredibly humbling. We have had a awesome time in Germany, and cant wait to get back here.

25th November
I’ve just woke up in our glorious hotel room in Brighton, with a sea view and nesting seagulls on our window sill shouting their heads off. Tonight is the last date in the UK, after being back in the country for 5 of the best shows we have done, in Nottingham, Cardiff, Bristol, Southampton and London. In Nottingham we arrived at the venue thinking it was going to be way smaller than it actually was, and after finding  out that the room was gong to be at a very decent percentage, we were really excited. The shows out in Europe were fucking great, but these venues we are doing in the UK on this tour are all a step up for us, so its really exciting to be on the bigger stages. Another banging show had by all, Black Peaks are just getting better and better and are such nice dudes!

Cardiff the next day again was amazing. The venue was a new one for us and a bit smaller than the others on this tour, but the crowd made it seem like it was a small stadium! They were so up for it, probably because it was a friday night and everyone was half cut, but either way it was a great night and the crowd basically supplied us with a boozy choir as  they were singing so loudly. It was also Andrew from Black Peaks birthday so we fully embarrassed him by getting the Welsh choir to sing him happy birthday. Was a really fun show.

Next up – Bristol and a home town show for me so i was really up for this one. The Marble Factory is apart of Bristols legendary club, Motion, and it has this dark, dingy warehouse vibe to it which i love. I had the added pressure of basically my whole family coming to this show, so wanted to make sure it was a banger. And it certainly was! This was the biggest crowd we had played to so far on the tour, about 500 humans, and it felt like a proper proper show. Looking out to a sea of people really is something. Im not sure what it was tho, maybe just being run down from tour, but before going i felt fucking weird and was promptly sick just before hitting the stage. Far from ideal but luckily, nurse Bush was there to help. I guess the adrenaline hit as we got on stage as during the show it was amazing. Spoke to the family after and got their approval so all good.

The next day was a sold out show at the Talking Heads in Southampton, a venue we played this time last year and was one of the best shows on that tour, so we had high hopes this time round. The show itself was great, with the crowd giving so much, but there were a few difficulties that put the vibe on stage down a bit. The power on stage seemed to be a bit fucked basically, and a few times during the set, the amps just turned off, and pedal boards stopped working. Like i said, the crowd were completely awesome and on our side, so we managed to have a bit of a lol with them.  Another night of meeting and chatting to so many lovely people that come out to see us.
We woke early the next day for the big London show, as we had to get to the capitol in good time to see the awesome folk at Levi’s who were kindly kitting us out with new clobber. Thanks for that guys!

After that we headed to the venue, the assembly halls in Islington. What a venue this is. Its the first time evening seeing this venue for us and we were blown away by the beauty and grandness of the room. Its a big hall thats usually not used for shows, mainly weddings, and it looked far to nice for the likes of us to be playing. We are used to grubby little rock venues, which of course we love equally as much. This being the biggest show on the tour, and with the usual pressure of all that comes with a london show, there was a nervous energy all day which we took on to the stage and used in our advantage. It always makes for a good show when you’re shitting it that extra bit. It was a mega show. Another near sell out crowd all singing their hearts out and we played pretty damn well i think. Its so cool, even in London, to look out at the crowd and see people you recognise as they come back each time we play. Its a really amazing feeling while playing. And there were plenty there that night. We travelled to Brighton after the show, so couldn’t really celebrate, but we have a day off after the brighton show tonight so I reckon there will be a few bevies consumed. We have actually done this whole tour dry as a bone. We all like a drink thats for sure, but when it comes to doing something so important to you, and wanting to make each show as good as it can be, we have realised this is the best thing to do. we’ve definitely learned from past mishaps if you get me! So yeah, I think a drink tonight would be more than fair. In a bit, now.

LIVEDATA 27/11 Metropool, Hengelo 28/11 Melkweg, Amsterdam 29/11 W2, Den Bosch

Na een vijf jaar durende winterslaap keert The Coral op 4 maart 2016 terug met album nummer zeven: Distance Inbetween. Het album is live opgenomen in de Parr Street Studio in Liverpool, waarvan de meeste nummers slechts in één keer zijn opgenomen. De band heeft in twaalf ruw-uitgesneden nummers de ruimte genomen om hun vernieuwde en meer organisch klinkende geluid te laten horen.

Met een ritmesectie die al twintig jaar op elkaar is ingespeeld, leek het zanger en gitarist James Skelly een goed idee om deze centraal stellen in hun nieuwste werk. Het resultaat uit zich in deze ritmische, minimalistische en neo-psychedelische indie rockplaat.

Red Snapper is één van de meest vooruitstrevende bands uit Engeland. Vanwege hun unieke mix van Afro-jazz, Future Funk, Dub and Triphop worden zij wereldwijd geroemd om hun performance. Sinds 1994 treedt de band al op en hebben ze onder andere samengewerkt met grootheden als Björk, Massive Attack, The Fugees en The Prodigy.

In 2013 maakte de band de soundtrack voor de Sengalese film Touki Bouki and tourden ze door heel Europa. In 2014 brachten ze het album Hyena uit wat wordt gezien als hun beste werk in 10 jaar tijd. Tijdens de show in Hedon kan je zowel oud als nieuw werk verwachten, en natuurlijk een ijzersterke live show.

LIVEDATUM 03/12 Q-Factory, Amsterdam 04/12 Hedon, Zwolle