Category: Albums

Sam Outlaw – Tenderheart (Six Shooter/Bertus)
Sam Outlaw: een fantastische naam voor een moderne singer-songwriter met een cowboyhoed. En het is niet eens een artiestennaam want Outlaw is de achternaam van Sams moeder. Zo kan het bijna niet meer stuk – en dat bleek ook wel bij de ontvangst in 2015 van zijn debuutplaat Angeleno. Opvolger Tenderheart borduurt trouw voort op het debuut en is met zo’n beetje dezelfde ploeg, waaronder Taylor Goldsmith van Dawes, opgenomen in Los Angeles.

Sam Outlaw is een echte ‘Angelino’, getuige zijn lichte twangsound en de hier en daar opduikende mariachi-trompetjes. Zijn liedjes zijn verzorgd en rijk gearrangeerd, maar ook gepolijst en worden bovendien door Sam kalm voor het voetlicht gebracht. Een romantische Californiër is het, niet echt een outlaw.

Niettemin zijn de ballads, zoals titelsong Tenderheart en het dynamische Diamond Ring van een schoonheid zoals ook de liedjes van Chris Isaak dat waren. Schaar Sam Outlaw gerust onder de neo-traditionalisten; hij bevindt zich daar in goed gezelschap van Andrew Combs en Robert Ellis. Tekst Mania | Wiebren Rijkeboer

LIVEDATUM 20/07 Paradiso, Amsterdam

Imelda May – Life. Love. Flesh. Blood (Decca)
Voor haar nieuwe album gooit Imelda May het over een andere boeg. Niet alleen haar typerende haardracht heeft ze aangepast, ook muzikaal worden de zaken anders aangepakt. Waren haar albums tot nu toe nog te typeren als rockabilly, met Life. Love. Flesh. Blood omarmt ze nu (meer dan voorheen) rock, jazz, blues, soul, gospel en filmmuziek om tot haar meest persoonlijke plaat ooit te komen.

Ze wist niemand minder dan T-Bone Burnett te strikken als producer, die meteen een aantal indrukwekkende muzikanten meebracht (Marc Ribot, Jay Bellerose en Zach Dawes). Haar beroemde muzikale vrienden Jools Holland en Jeff Beck zijn ook van de partij. Vooral het met die laatste opgenomen zwoele Black Tears is werkelijk wonderschoon met subtiele slidegitaar en haar hartstochtelijke stem.

Het meisje van weleer is nu een dame, die zich van haar kwetsbare kant durft te laten zien. Hierdoor weet Imelda May je echt te raken. Ook verkrijgbaar als deluxe edition met 4 extra tracks en 36 pagina’s tellend boekje. Tekst Mania | Erik Damen

Sue The Night – Wanderland (Eigen Beheer)
London Grammar meets Fleetwood Mac is het eerste wat door ons hoofd schiet als we Wanderland, het prima tweede album van Sue The Night hebben aangezet. Het tien nummers tellende album is poppy, sprankelend en goed doorwrocht. Suus de Groot heeft haar sound gevonden en dat is duidelijk te horen.

Hoewel er niets tegen de catchy popnummers is waarmee het album opent, spitsen wij onze oren pas echt bij nummer vier, Melody Remedy. Het ritme is anders en intrigeert. Viool hypnotiseert evenals Suus’ stem. De gelaagdheid wekt nieuwsgierigheid op en als een spons zuigen we de muziek in ons op. Dat Sue The Night meer in haar mars heeft dan pakkende pop horen we bijvoorbeeld ook op afsluiter Pity Song, dat live is opgenomen met een eenentwintigkoppig orkest. Zang en sfeer doen een beetje denken aan Half Way Station.

Voor Wanderland dook Sue The Night de studio in met Thijs van der Klugt (Baskerville) en samen met hem leveren ze een zeer consistent en doordacht album af. Het resultaat is een leuke kruising tussen indie en pop dat soms dromerig en melancholisch, soms sensueel, maar vooral aanstekelijk klinkt, hoewel na een aantal nummers ook een gevoel van verzadiging optreedt, wat niet wegneemt dat Wanderland na een aantal luisterbeurten steeds fijner klinkt. Tekst Muzine.nl | The Stepper

LIVEDATA 20/04 Vera, Groningen 23/04 Metropool, Hengelo 05/05 Bevrijdingspop, Assen 01/06 Trix, Antwerpen 10/06 Retropop, Emmen 08/07 Festivalderaa, Zuidlaren 15/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde

Deep Purple – Infinite (earMUSIC / V2)
Het in een fraaie hoes gehulde Infinite is het twintigste studioalbum van Deep Purple en is de opvolger van het goede Now What?!. De vooruitgesnelde singles lieten al horen dat Deep Purple muzikaal nog lang niet versleten is. Zo heeft Time For Bedlam een dreigende ondertoon en is er ook weinig mis met All I Got Is You waarin Gillan laat horen dat hij nog steeds een uitstekend zanger is, die bovendien zijn beperkingen kent.

Een prominente rol op de plaat is weggelegd voor de toetsen van Don Airey en dit zorgt er gelijk voor dat de plaat een grote(re) progfeel heeft. Denk hierbij echter niet dat de klassieke sound losgelaten is, producer Bob Ezrin heeft goed zijn best gedaan om de plaat te laten klinken als een typische Purple plaat met als gevolg dat er ook meer dan genoeg ruimte is voor de gitaarcaperiolen van Steve Morse en de ronkende bas van Roger Glover.

Sterker nog: misschien is het juist hierdoor wel de meest klassiek klinkende plaat post Blackmore. Tien tracks kent het album waarvan de afsluitende Doors-cover Roadhouse Blues wat mij betreft niet nodig was. Buiten de singles laten ook de andere tracks zoals Hip Boots, Birds Of Prey, One Night In Vegas en The Surpising eveneens horen dat de band nog steeds muzikaal zich wil ontwikkelen en echt nog niet afgeschreven mag worden. Het lange toeren kon wel eens afgelopen zijn, maar ik hoop dat, zeker in een tijd waarin het volgens Glover mode is om als oudere muzikant dood te gaan, de band nog jaren doorgaat met het maken dit soort fraaie platen. Tekst Mania | Hermen Dijkstra

LIVEDATA 02/06 Ziggo Dome, Amsterdam 17/06 Graspop Metal Meeting, Dessel

Mister And Mississippi – Mirage (V2)
De Nederlandse band Mister And Mississippi maakte aan het begin van 2013 indruk met een debuut waarop folk, psychedelica en dreampop aan elkaar werden gesmeed tot een bijzonder geluid met internationale allure. Twee jaar later koos de band op haar tweede plaat We Only Part To Meet Again voor een net wat zwaarder aangezet geluid met meer invloeden uit de rock en de postpunk, maar het was ook een plaat die de belofte van het debuut waar maakte.

Inmiddels zijn we weer twee jaar verder en is ook de derde plaat van Mister And Mississippi verschenen. Mirage trekt de lijn van zijn voorganger door en zet de synths en gitaren hier en daar nog wat steviger en rijker in, maar de band zoekt op hetzelfde moment naar subtiliteit, avontuur en dynamiek. Mirage laat zeer uiteenlopende invloeden horen en citeert nadrukkelijker dan zijn voorganger uit de jaren 80, maar de sterke punten van de vorige twee platen zijn gelukkig behouden.

Door de nieuwe invloeden is het nog wat moeilijker om het geluid van Mister And Mississippi in een hokje te duwen, maar dat Nederland inmiddels een maatje je klein is voor de band is zeker. Mirage maakt net als zijn twee voorgangers indruk met een bijzonder geluid en de sterke zang van Maxime Barlag, maar imponeert met een serie geweldige songs. Het zijn songs die vermaken, betoveren en verrassen en ook nog eens lang groeien. Dat Mister And Mississippi definitief moet worden geschaard onder de smaakmakers van de Nederlandse popmuziek zal inmiddels duidelijk zijn. Tekst Mania | Luc van Gaans

LIVEDATA  15/04 Paaspop, Schijndel 22/04 Gebouw T, Bergen op Zoom 05/05 Bevrijdingsfestival, Zutphen 11/05 OT301, Amsterdam 12/05 Vera, Groningen 13/05 Metropool, Hengelo 14/05 Paard, Den Haag

Kim Janssen – Cousins (Snowstar Records)
Laten we het beestje maar direct bij zijn naam noemen; Cousins, het nieuwe album van de in Nederland geboren, maar in Azie opgegroeide Kim Janssen is een prachtplaat. We kunnen het maar vast gezegd hebben.

Openingstrack Dynasty zet direct de toon voor het gehele album, met zijn ingetogen coupletten en uitbundig georkestreerde refreinen. En zo bevat Cousins nog acht songs, stuk voor stuk rijk gearrangeerd, veelal groots opgezet, om precies op de juiste momenten even gas terug te nemen (in het prachtige Host bijvoorbeeld).
Smaakvolle referenties te over: The National (The Shelter), Sufjan Stevens (Gouldians) en Sigur Ros (Actor). Knap ook hoe Janssen schijnbaar achteloos schakelt tussen de diverse klankkleuren in zijn stem: van een donker timbre naar een hoog falsetto, en weer terug.

Dat alles, in combinatie met een ongekende rijkdom aan ideeën en precies de juiste dosis dramatiek, maakt van Cousins een ambitieus maar vooral indrukwekkend album, En een vroege kandidaat voor de jaarlijstjes bovendien. Tekst Muzine.nl | Ronald Renirie

LIVEDATA 19/04 Trix, Antwerp (B) (with Einar Stray Orchestra) 29/04 Here Comes The Summer 2017, Vlieland 16/06 Best Kept Secret, Hilvarenbeek 18/08 Graceland Festival, Vierhouten 05/10 De Spot, Middelburg 06/10 Altstadt, Eindhoven 11/10 Rotown, Rotterdam 12/10 Vera, Groningen 15/10 Paradiso Noord, Amsterdam

Father John Misty – Pure Comedy (Bella Union)
Josh Tillman heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een van de grote indie-rocksterren. In zijn hoedanigheid van Father John Misty maakte hij al schitterende platen; zijn derde, Pure Comedy, is misschien wel briljant. Al in 2003 debuteerde Tillman, toen hij zich, geboren in Rockville, Maryland, eenmaal in Seatlle gevestigd had.
Zijn platen werden steeds beter, met als voorlopig hoogtepunt Vacilando Territory Blues in 2009, maar toen was Tillman al als drummer ingelijfd bij Fleet Foxes. Gepokt en gemazeld door het wereldsucces van Fleet Foxes ontpopte Tillman zich vervolgens als een enigmatische, ja priester-achtige verschijning: Father John Misty.

Tillman graaft diep in zijn ziel op Pure Comedy, een puur persoonlijke album. Hij zingt over zijn innerlijk leven in de moderne metropool Los Angeles en ziet alles langzaam afbrokkelen. Opener en titelsong Pure Comedy heeft in die zin net zo’n dwingende intensiteit als Rufus Wainwrights Going To A Town (2007) en voort gaat Tillman, zingend vanuit zijn hart en spaarzaam begeleid door piano, gitaar, bas en gestopte drums, maar uitbundig door zwaarmoedige en onheilszwangere strijkers. Het levert, in een co-productie met Jonathan Wilson, een schitterend geluidsbeeld op, modern maar ook verwijzend naar klassieke jaren zeventigplaten van Jackson Browne, Elton John en The Beach Boys.
Tillman rijgt het ene hoogtepunt aan het andere, het zou dwaas zijn er een uit te tillen – of het moet het dertien minuten klokkende Leaving LA zijn. De dertien soul-searching songs tezamen – op vinyl een dubbelaar – zijn een zinderende luisterervaring. Pure Comedy kan niet anders dan een van de beste platen van 2017 zijn. Tekst Mania | Wiebren Rijkeboer

LIVEDATUM 12/11 Ancienne Belgique, Brussel

Future Islands – The Far Field (4AD)
Met doorbraakplaat Singles (2014) had Future Islands natuurlijk nog de wind van dat legendarische Letterman-optreden in de rug. Gelukkig kon de band varen op een ijzersterke plaat en die optelsom zorgde ervoor dat de groep uit Baltimore zorgvuldig een eigen niche kon creëren. Eentje met een sierlijst van synthpop, een fraai afgewerkte vloer van rock, met daarbinnen de charismatische frontman Samual T. Herring als stralend middelpunt.

Binnen die kaders wordt er ook op The Far Field weer gewerkt. Aan het geluid is weinig veranderd, al lijkt er soms iets meer lucht te zitten in de nummers. Alsof de band haar eigen vel al wel gevonden had, maar er nu pas echt lekker inzit. De opgekropte energie van Singles mis je daardoor op sommige momenten, maar daar staat wel een plaat tegenover die een nog kleurrijker beeld laat zien van een band waar we toch al geen genoeg van konden krijgen. Tekst Mania | Martijn Koetsier

LIVEDATA 30/06 Rock Werchter, Werchter 18-20/08 Lowlands, Biddinghuizen

Goldfrapp – Silver Eye (Mute)
De Goldfrapp fans van het eerste uur slaakten een zucht van verlichting toen op hun vorige plaat Tales Of Us eindelijk echo’s van hun veelgeprezen debuut Felt Mountain doorklonken. Vier jaar later blijkt Goldfrapp echter niet voor één gat te vangen, op hun zevende album Silver Eye gaat het wederom over een andere boeg. Als er al parallellen met het verleden te trekken zijn, is het met Black Cherry. Vooral het eerste kwartet songs bevat dezelfde soort elektropop met prettige kartelige randjes als die plaat.

De single Anymore, die al enkele weken voor de release van Silver Eye aan het publiek toevertrouwd werd, is daarvan een illustrerend voorbeeld. Goldfrapp schuwt op Silver Eye het experiment niet. Het midden van de plaat bevat drie Brian Eno achtige soundscapes , waarin de zang van Alison bijna lijkt te verdampen en die echt wat van de luisteraar vergen.

Het heerlijke upbeat Everything Is Never Enough bewijst vervolgens dat Goldfrapp ook nog steeds glorieuze glitterpop kan produceren. Het slotakkoord is voor de onheilspellend klinkende songs Moon In Your Mouth en Ocean. Na het donkere, intieme geluid van zijn voorganger, staat Silver Eye weer bol van de vlammende en broeiende elektronica. Verkrijgbaar op zwart en doorzichtig vinyl en ambachtelijke CD. Tekst Mania | Martin Kikkert

Midas – Heavy Moon (Dapper)
Op de hoes van Heavy Moon, het eerste album van Midas, prijkt een komeet die wordt gedragen door een raket. Het zou zeer goed kunnen dat de carrière van de pas afgestudeerde alumnus aan het Conservatorium van Amsterdam op korte termijn een dergelijke vlucht gaat nemen. Als niemand minder dan Ilse de Lange zich al vierkant achter je schaart, doe je immers iets goed.

Midas etaleert zich op zijn debuut als een vaardig zanger en liedjesschrijver die op papier kan aanslaan bij een groot mainstreampubliek. Met zijn mooie, wat meisjesachtige stem pakt hij luisteraars ogenblikkelijk in. TV on Demand, Amy, en Before You Know zijn stuk voor stuk voorbeelden van potentiële radiohits – en dan hebben we single Where Are We Now nog niet eens genoemd.

Zoals Whitney vorig jaar vele harten stal met hun stemmige, aanstekelijke folkpop, daar ligt Midas nu hetzelfde lot beschoren. Er staan nog enkele clubshows op het programma voor de echte test: Pinkpop. Tekst Mania | Max Majorana

LIVEDATA 15/04 Effenaar, Eindhoven (supporting Sue The Night) 18/04 AFAS Live, Amsterdam (supporting Bob Dylan) 28/04 Simplon, Groningen  17/05 Eetcafé Stathe, Utrecht 05/06 Pinkpop, Landgraaf 17/06 Openluchttheater, Eibergen (supporting Blaudzun) 02/09 Tuckerville, Rutbeek 28/09 Luxor Live, Arnhem 30/09 Het Burgerweeshuis, Deventer 08/10 MEZZ, Breda

Jamiroquai – Automaton (Virgin EMI)
Het moment waar miljoenen fans op hebben gewacht: de Grammy-award winnende band Jamiroquai heeft een nieuw album uitgebracht! Zeven jaar na het laatste werk, Rock Dust Light Star, brengen de elektronische, soul-funk superstars hun achtste plaat uit: Automaton. Geschreven en geproduceerd door leadzanger Jay Kay en Jamiroquai keyboardmeester Matt Johnson. Het album heeft duidelijk hetzelfde DNA als zijn voorgangers; funky en dansbaar.

Toch lijkt de plaat meer als anders te steunen op een ‘elektronische feel’, zoals in het titelnummer Automaton en het futuristische Superfresh. Zanger Jay Kay zegt hier zelf over: ‘‘De inspiratie voor Automaton komt uit een erkenning voor de opkomst van kunstmatige intelligentie en technologie in onze hedendaagse wereld en hoe we als mensen beginnen te vergeten waar het om draait in het leven. De simpele, plezierige dingen als relaties met elkaar.’’

Stilzitten gaat hoe dan ook niet. Met Shake It On begint het album swingend en met nummers als Cloud 9 en Something About You voel je je met de seconde vrolijker. Dat blije, zomerse gevoel dat Jamiroquai immer teweegbrengt, komt ook op terwijl je luistert naar Summer Girl en Carla. Jay Kay formeerde de band in 1992 en met een reden werd Jamiroquai sinds hun debuutalbum één van de meest succesvolle acts op de planeet. Met de bekendmaking van het nieuwe werk werd al snel nóg iets duidelijk: een tour. Yes! Tekst Mania | Sanne den Toom

LIVEDATA  09/07 North Sea Jazz Festival, Den Haag 08/11 Ziggo Dome, Amsterdam

Mayra Orchestra – Oracle (Butler Records)
Mayra Orchestra is de wondere wereld van pianiste en zangeres Maartje Dekker. De artieste uit Rotterdam creëerde samen met haar bandleden een eigen universum. Het orkest, dat uit veertien mensen bestaat, bestrijkt een scala van emoties. Van ingetogen tot opgetogen, van intiem tot extravert, van rustig tot wild. De muziek op dit tweede album, dat verschijnt vier jaar na het debuut, voert je mee langs de achtbaan van het leven. Tussen Hooverphonic, Kate Bush en Tori Amos, heeft Mayra Orchestra een eigen plaatsje gevonden.

De talentvolle Christiaan Bruin arrangeerde, deed de mix en de mastering. De originele kostuums waarin het orkest te bewonderen is, zijn van de hand van Maartje Dekker, die de muziek en de teksten schreef. Een prachtig en sprookjesachtig geheel is het effect. Heel benieuwd hoe dit er op een podium uit gaat zien. Als ze maar een beetje in de buurt komen van dit prachtige album, kan het effect alleen maar van een overdonderende kwaliteit zijn. Tekst Mania | Erik Mundt

LIVEDATA 31/03 Boerderij, Zoeterzmeer (Release Show) 29/04 Oranjekerk, Rotterdam 11/11 Parktheater, Alphen aan de Rijn

The Moonlandingz – Interplanetary Class Classics (Transgressive)
Een ingenieus concept of een fictieve band? The Moonlandingz ontstond als een project van Eccentronic Research Council, een elektronisch duo uit Sheffield, dat twee leden van Fat White Family uitnodigde en ineens succes had. Hun single Sweet Saturn Mine werd opgepikt door de BBC en er ontstond een grote vraag, zodat de vier muzikanten besloten een album te gaan maken en op te gaan treden.

Hun muziek is psychedelische glamrock, verwant aan Sigue Sigue Sputnik en misschien een doorgeslagen Bowie. Dit debuut is verrassend, verfrissend en is ook een verademing met nummers die de ongrijpbare aantrekkelijkheid hebben, die bijvoorbeeld de muziek van Joe Meek, zoals The Honeycombs en The Tornados en Mike Berry, ook heeft. En ook een beetje dat buitenaardse en mysterieuze. Het is een achtbaanrit met steeds opnieuw verrassingen op een album dat je uitgeput achterlaat met een grote glimlach op je gezicht. Laat je eens verrassen. Tekst Mania | Erik Mundt

LIVEDATA 26/04 Paradiso, Amsterdam 12-16/07 Dour Festival, Dour 21/07 Valkhof Festival, Nijmegen

The Jesus And Mary Chain – Damage and Joy (ADA)
De Schotse broers Jim en William Reid vormen samen het hart en de ziel van The Jesus And Mary Chain. Sinds oprichting begin jaren ’80 is de band een zeer invloedrijke postpunk-voorloper. In 1985 schreef de band geschiedenis met de bezwerende melodieën en zwartgallige, oproerende teksten uit hun debuut Psychocandy. Met gitaren à la Velvet Underground, een trash attitude en de bad boy-look breken ze al potten vanaf Just Like Honey.

Na 18 jaar stilte brengt The Jesus And Mary Chain hun zevende studio album Damage and Joy uit. Ondanks het enorme gat tussen de releases voelt Damage and Joy als een logische uitbreiding van zijn voorganger, de schijnbare zwanenzang Munki. De helft van de 14 tracks zijn re-opnames van songs die eerder zijn uitgebracht van o.a. Jim Reid solo releases. De gebroeders Reid hebben blijkbaar hun lot als chagrijnige mannen geaccepteerd.

Waar Psychocandy in de jaren 80 snoeiharde noise gebruikt om gevoeligheden te verbergen, legde Munki hilarisch haatdragende teksten van een in een midlifecrisis crisis bevindende Jesus en Marychain bloot. Damage and Joy gaat verder waar I Hate Rock’ n ‘Roll is gebleven. Morbide juweeltjes als Simian Split (I killed Curt Cobain) en het noisegierende Mood Rider met het motto Kill everybody who’s hip. Allways Sad klinkt daarentegen als een uitgekledere variant van Just Like Honey. Darklands en Psychocandy hebben de tand des tijds furieus doorstaan. Of Damage and Joy dat doet zal de tijd leren, de plaat staat gelukkig wel vol klassesongs. Tekst Mania | Ron Loontjens

LIVEDATUM 18/04 Ancienne Belgique, Brussel 19/04 Paradiso, Amsterdam

Soulwax – From Deewee (PIAS)
Lang verwacht en uiteindelijk toch gekregen! Nieuw werk van Soulwax! Hele volksstammen muziekliefhebbers veren op. Meteen maar even muzikaal duiden: verwacht geen rock à la Much Against Everyone’s Advice, verwacht ook geen hybride-muziekproduct dat elektronica en gitaarmuziek ingenieus vermengt, zoals Any Minute Now. Verwacht echter iets totaal anders dan voorheen. Alhoewel, dát aspect van Soulwax was natuurlijk allang bekend bij die volksstammen liefhebbers. Nieuw werk van deze invloedrijke Belgische band staat namelijk steevast bol van de verrassingen. Na de soundtrack voor de film Belgica (waarin Soulwax in 2016 nog in de huid kroop als diverse fictieve bands uit die film), is er nog geen jaar later een echt Soulwax-album. ’t Gegeven op zich is al bijzonder, want dat was toch al zo’n slordige 12 jaar (Nite Versions) geleden.

Toch is het resultaat van het gegeven natuurlijk ook belangrijk. En daar is eerlijk gezegd maar één woord voor: verbluffend. Dit keer zijn het talloze synthesizers en allerhande andere (analoge) elektronica-apparaten (met illustere namen zoals de Tom Oberheim Two-Voice Pro of de Dave Smith Sequential Prophet-6) die de boventoon voeren. Soulwax anno 2017 klinkt als Kraftwerk, New Order, Karlheinz Stockhausen, Klaus Schulze en LCD Soundsystem in een grote muziekmixer. Maar het klinkt soms ook als een blend van hun eigen project Die Verboten (dat ze samen met de Engelse muziekproducent Riton startten) en Depeche Mode (Stephen Dewaele zingt meer dan ooit zoals Dave Gahan dat doet).

Nog wat meer ingaan op de inhoud? Die talloze ongelimiteerd zwevende elektrolagen worden deze vruchtbare vijftig muziekminuten zeer verfijnd gecombineerd met livedrums. Dat was al geweldig te horen op de vooruitgesnelde single Transient Program for Drums and Machinery. Ook te gek? Het space-achtige Here Come The Men In Suits en het dansbare Missing Wires dat recent tot de nieuwe single is gebombardeerd. Maar luister bijvoorbeeld eens naar het geraffineerde en enorm verslavende nummer It Is Always Binary. Supergers eveneens is hoe de stemmenlagen in dit nummer uiteindelijk aan deze caleidoscopische compositie toegevoegd worden. ‘t Nummer loopt minuten later heel dwingend over in het stampende Do You Want To Get Into Trouble?. Dat overlopen geldt overigens voor alle nummers. Logisch ook, want dit album is namelijk op 7 februari 2017 zeer gedisciplineerd (daaraan voorafgaand werd er weken achtereen gerepeteerd) in één take opgenomen in de Gentse studio van de Dewaele-broers.

Naast David en Stephen deden maar liefst drie drummers mee: Igor Cavalera (ex-Sepultura, Mixhell), Blake Davies (Turbowolf) en Victoria Smith (Jamie T). Ook Cavalera’s vrouw Laima Leyton (Mixhell) en Soulwax-bassist van het eerste uur Stefaan Van Leuven, werkten mee aan het album. Het allermooiste? De band en studiosetting toert momenteel ook door Europa. Dat moet minstens zo verbluffend zijn. Tekst Mania | Dennis Dekker

LIVEDATA 04/04 Paradiso, Amsterdam (Uitverkocht) 12/04 Ancienne Belgique, Brussel (Uitverkocht) 18/06 Best Kept Secret festival, Hilvarenbeek 02/07 Rock werchter, Werchter

Real Estate – In Mind
De afgelopen jaren maakte Real Estate indruk met een helder en lente-achtig geluid, ergens tussen Feelies, Byrds en Yo La Tengo in. Dit auditieve fundament is gebleven op In Mind, het vierde wapenfeit van de band. De vorige, het bejubelde Atlas, is zo’n ultieme uitwerking van die dromerige gitaarsound dat je het een ontknoping van hun ontwikkeling kunt noemen.
Even vroeg ik mij af: zouden ze ermee ophouden? Gitarist Matt Mondanile (Ducktails) verliet de band, terwijl zanger Martin Courtney en bassist Alex Bleeker zich op (prima) soloprojecten focusten.

Real Estate bleef bestaan. Met Julian Lynch als nieuw bandlid werd er gewerkt aan In Mind, waarop het dagdromen voortduurt. Smeulende synths hebben het geluid verbreed. Real Estate blinkt nog altijd uit in achteloze schoonheid. De krullende melodieën, subtiele gitaarlijnen en samenzang vormen in perfecte balans een wonderschone muzikale oase. Als muziek water is, is Real Estate de mooist meanderende rivier. Tekst Mania | Robin Groot

LIVEDATA 15/06 Orangerie, Brussel 16/06 Best Kept Secret, Hilvarenbeek

Laura Marling – Semper Femina (More Alarming)
Dat Laura Marling zowel ouder en wijzer klinkt dan haar nog jonge leeftijd (27) doet vermoeden, is ook op haar zesde album Semper Femina zo klaar als een klontje. De titel van het album verwijst naar een gedeelte uit een vers van de Romeinse poëet Virgil, die losjes te vertalen is naar ‘altijd een vrouw’. Dat het album over vrouwelijkheid gaat, is dan ook geen grote verrassing.

Op intieme en breekbare wijze bezingt de frêle blondine, vanuit een bepaalde viriliteit en mannelijke bewondering, de vrouw in al haar vormen. Marling’s Britse tongval en haar scherpe teksten maken dit album tot een parel met sterke tegenstellingen. Van de jazzy openingstrack Soothing tot het het delicate Nouel: alle nummers zijn bijna even prachtig. Dat Joni Mitchell is één van haar grootste inspiratiebronnen is moge duidelijk zijn, hoewel Marling met haar authentieke stem en knappe getokkel toch een geheel eigen geluid neerzet. Semper Femina is een plaat om beslist te beluisteren. Tekst Mania | Marike Boonstra

Spoon – Hot Thoughts (Matador)
Spoon, welhaast een indiegrandeur. Desalniettemin niet zozeer bekend bij het grote publiek. En dat met acht (!) albums en een behoorlijk repertoire singles op zak. De Texanen zijn blijkbaar als goed wijn. Hoe ouder, hoe beter. Bouwjaar 1993, jawel. Wat hun langspelers betreft vonden met name de laatste twee gretig aftrek in de hitlijsten wereldwijd.

Transference in 2010 en They Want My Soul in 2014 hadden noemenswaardige posities in zowel thuishaven Amerika als in Canada, Australië, Nederland en België. Hot Thoughts is het negende studioalbum van de gelauwerde Amerikanen, voortbordurend op de hoogbegaafde geest van zanger en gitarist ineen Britt Daniel. Dansbaar, diep, sexy, ritmisch, soulvol, speels.

Overduidelijk Spoon, maar wel weer anders dan eerder. Dit kan derhalve ook met de samenstelling van de band te maken hebben. Er hebben nogal wat wisselingen plaatsgevonden. Louter eerdergenoemde kapitein Daniel en drummer Jim Eno zijn honkvast. Maakt niet uit. Prachtig album! Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATUM 25/06 Down The Rabbit Hole, Beuningen

Depeche Mode – Spirit (Colombia/Sony Music)
Spirit is het veertiende album van Depeche Mode – al opererend sinds 1980 met de vaste kern Dave Gahan, Martin Gore en Andy Fletcher. De weg naar 2017 is bepaald niet makkelijk geweest voor de band die na de grote successen in de jaren tachtig in diepe dalen terecht kwam. Verslavingen werden bedwongen en sindsdien is de band een vaste waarde met regelmatig een nieuwe plaat. Delta Machine verscheen in 2013 en kreeg overwegend goede kritieken.

De band leek meer richting dan ooit te hebben en het songmateriaal was gewoon erg sterk. Dat schept verwachtingen voor Spirit dat – wederom in een Anton Corbijn cover en voorafgaand aan een grote wereldtournee verschijnt. De plaat werd onder productionele leiding van James Ford opgenomen in de VS. Afwisselend was Santa Barbara en New York de basis voor de opnames van Spirit.

Ford kennen we van zijn werk voor Florence and the Machine en Arctic Monkeys en die invloed laat zich horen in het werk van Depeche Mode. Scherper en met meer focus dan ooit is het een energieke plaat geworden die zich uitstekend zal lenen voor een indrukwekkend livespektakel deze zomer. Luister maar naar single Where´s The Revolution, dat al een bijzonder strijdbare band laat horen. Tekst Mania | Bert Dijkman

LIVEDATA 07/05 Ziggo Dome, Amsterdam 09/05 Sportpaleis, Antwerp

Paceshifters – Waiting To Derail (Goomah)
Het power drietal uit Wijhe en Venray gaat op hun vierde album gewoon verder daar waar ze met hun vorige plaat waren gebleven. Snoeiharde rock, gedomineerd door gitaar en een superstrakke ritme sectie. Ditmaal geproduceerd door Chris “Frenchie” Smith, die we vooral kennen van …And You Will Know Us By The Trail Of Dead, maar die ook al eerder met een paar Nederlanders werkte, namelijk The Death Letters.

Waar vooral de groei inzet is de steeds sterker wordende songs, getuige de sterke eerste single Waiting To Derail en mooi opgebouwde rocksongs als My Getaway en afsluiter Boundaries. De vocalen van de gebroeders Dokman kunnen elke krachttoer aan en denderen werkelijk onvermoeibaar voort. De Paceshifters slaan niet perse nieuwe wegen in, maar weten hun herkenbare sound wel ongemeen boeiend te houden, en verliezen niets aan kracht. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

Paceshifters Live In De Winkels!
Do 23 maart 18.00 uur Concerto Amsterdam
Vr 24 maart 17.00 uur Plato Zwolle
Za 25 maart 15.00 uur Plato Leiden
Zo 26 maart 16.15 uur Plato Apeldoorn
Za 22 april 14.30 uur Plato Deventer (o.v.)

LIVEDATA 23/03 Paradiso, Amsterdam 25/03 V11, Rotterdam (Uitverkocht) 31/03 Café Wilhelmina, Eindhoven 01/04 EKKO, Utrecht 07/04 Podium Asteriks, Leeuwarden 08/04 Hedon, Zwolle (Uitverkocht)