Category: Albums

My Baby – Prehistoric Rhythm (Glitterhouse)
Met hun albums Loves Voodoo! en Shamanaid timmerde My Baby behoorlijk aan de weg in zowel binnen- als buitenland. Die zegetocht gaat niet stoppen met derde album Prehistoric Rhythm, want daarop komt My Baby ongekend sterk uit de hoek.

Op zoek naar de basis van hun bezwerende ritmes werd er diep in de historie van Afrikaanse en Aziatische roots muziek gedoken, om eruit te komen met van tribale invloeden doordrenkte sounds, die perfect blijken te combineren met de voodoo blues waar de band inmiddels hun handelsmerk van heeft gemaakt. Daarmee creëren ze een eigen sound die zowel op een trance-party als in een blues bar op de nodige bijval zal kunnen rekenen. Daarbinnen weten ze ook nog de nodige afwisseling te bewerkstelligen.

De vioolpartij in Love Dance neemt de luisteraar moeiteloos mee naar de woestijn van Noord-Afrika, tegelijkertijd vallen ze in Make A Hundred terug op hun eigen basis sound van bas, drum, gitaar, waarmee ze willens en wetens lekker uit de bocht vliegen. Mocht het nog niet duidelijk zijn, met My Baby heeft Nederland een unieke band die schijnbaar moeiteloos door blijven groeien en ons gelukkig meenemen op hun muzikale ontdekkingsreis. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 17/03 Melkweg, Amsterdam (uitverkocht) 23/03 TivoliVredenburg, Utrecht (uitverkocht) 29/03 De Oosterpoort, Groningen 30/03 Doornroosje, Nijmegen (uitverkocht) 13/04 Trix, Amtwerpen 14/04 De Zwerver, Leffinge 26/04 The Life I Live Festival, Den Haag 05/05 Bevrijdingsfestival Wageningen 04/06 Ribs en Blues, Raalte

Lees hier ons interview met Cato van Dijck van MY BABY.

Stef Kamil Carlens – Stuck In The Status Quo (PIAS)
Stef Kamil Carlens, bekend van Deus en Zita Swoon, brengt met Stuck In The Status Quo een prachtig album uit. Opener The Journey Will Be Long heeft een interessante begeleiding met mooie strijkers. Dit gecombineerd met het altijd prachtige stemgeluid van Stef Kamil Carlens pakt je meteen in. Het is een uitstekend beginpunt voor een album dat een coherent geheel is en bij vlagen mooie country-trekjes vertoont in de samenzang en de gitaarsolo’s.

Hoogtepunten zijn het onheilspellende I’m Going Away, het laid back aanvoelende Dream Blues, het zwevende The Longing Stays Inside en vooral het pakkende After I’m Gone. After I’m Gone doet de gouden Zita Swoon-tijden van Ragdoll Blues herleven. Is er dan geen enkel kritiekpunt te verzinnen op dit album? Jawel: het heeft slechts acht liedjes terwijl het eigenlijk eeuwig zou mogen duren. Tekst Mania | Sanna Marije van Elst

LIVEDATA 21/04 Cactus Club, Brugge (Try-Out) 22/04 Naked Song Festival @ Muziekgebouw Eindhoven 06/05 Ancienne Belgique, Brussel 07/05 Mezz, Breda 10/05 Bitterzoet, Amsterdam 12/05 Muziekgieterij, Maastricht

The Shins – Heartworms (Colombia / Sony Music)
Het is een tijd stil geweest rond de band van James Mercer, die in jaren nul furore maakte met melodieuze indierock. New Slang van debuutplaat Oh, Inverted World (2001) was een alternatief volkslied en ook Chutes Too Narrow (2004) en Wincing The Night Away (2007) zijn klassiekers in het genre. Daarna ging Mercer in zee met Brian ‘Danger Mouse’ Burton, met wie hij als Broken Bells twee platen met electropop maakte, al leverden The Shins vijf jaar geleden nog het fraaie Port Of Morrow af.

Misschien kwam het door Broken Bells, misschien wilde Mercer het gewoon anders. Feit is dat Heartworms veel meer op electronica (toetsen, drumcomputers) leunt dan we van The Shins gewend zijn. Opener Name For You klinkt heel poppy, maar wel vertrouwd. De drie songs die volgen gaan richting eighties-pop, met echo’s van bijvoorbeeld Depeche Mode. De fans van het eerste uur zullen zich op het achterhoofd krabben, maar dan slaat Mercer terug met het prachtige Mildenhall, een soort New Slang 2.0.

Ook op Rubber Ballz, Half A Million, Dead Alive en So Now What voeren electronica de boventoon, maar wel met een klassieke Shins-melodielijn (let op de refreinen!). Dat geldt ook voor titeltrack Heartworms, dat weer veel lijkt op eerder werk van The Shins. De plaat sluit af met het zwoele The Fea, waarop ze zich aan een soort latin wagen. Dit alles maakt Heartworms een gedurfde plaat. The Shins hebben duidelijk de gebaande paden gemeden en dat siert ze. Tekst Mania | Louk Vanderschuren

LIVEDATUM 30/03 Paradiso, Amsterdam (Uitverkocht)

Chef’Special – Amigo (Kaiser records / Caroline)
De Haarlemse formatie Chef’Special is al enkele jaren bezig aan een stevige opmars en gaat daar nu ook een internationaal vervolg aan geven. De band tekende in 2015 bij het vermaarde Atlantic Records, waarmee hun ambities bepaald niet onder stoelen of banken werden geschoven. Ook mocht de band mee als supportact voor het superpopulaire duo Twenty One Pilots tijdens hun Amerikaanse tournee. Hierdoor betraden de Cheffies al menig groot podium, wat te denken van Madison Square Garden…

Amigo is voor, tijdens en na deze tour tot stand gekomen. Diverse jonge en getalenteerde producers zijn in de arm genomen om met het aangeleverde materiaal aan de slag te gaan, maar mede dankzij gitarist Guido Joseph zijn de songs om geproduceerd naar de eigen wensen en identiteit. Amigo is een consistente, frisse en krachtige plaat geworden waarmee hoge ogen kan worden gegooid.

Plaatopener Because I Love You tekent de nieuwe motto’s van het volwassener geworden Chef’Special: geen wantrouwen en achterdocht, maar met een open blik naar de wereld kijken. Dat de band is doorgegroeid valt ook af te leiden uit de diverse levenswijsheden die voorbij komen. ‘Money Is The Root Of Our Evil’, uit het über-aanstekelijke Money is daar een mooi voorbeeld van. Maar verder laten ze zich horen zoals we de Cheffies inmiddels kennen: veel energie (Amigo), veel hitpotentie (Into The Future) en ruimte voor ingetogenheid (Nicotine). Chef’ Special is er meer dan klaar voor om door de landsgrenzen heen door te beuken naar de echte grote podia. Maar dan met de eigen bandnaam als headliner. Tekst Mania | Luc van Gaans

LIVEDATA 15/04 Paaspop, Schijndel 05/05 Bevrijdingsfestival, Groningen 25/05 Dauwpop, Hellendoorn 26/05 Nirwana Live, Lierop 03/06 Pinkpop, Landgraaf  04/06 Zomerspektakel aan het Meer, Alphen aan de Rijn 30/06 Indian Summer, Broek op Langedijk 10/08 Sziget Festival, Budapest 19/08 ZAND, Almere 07/10 Ziggo Dome, Amsterdam

Temples – Volcano (Fat Possum/PIAS)
De Britse band Temples leverde iets meer dan drie jaar geleden met Sun Structures een zeer memorabel debuut af. Opvolger Volcano heeft lang op zich laten wachten, maar maakt de belofte van het debuut meer dan waar. Temples heeft niet gekozen voor een herhalingsoefening, maar slaat op haar tweede plaat net wat andere wegen in.

Ook op Volcano maakt de band muziek die in het hokje psychedelica past, maar waar de band op haar debuut voornamelijk putte uit de archieven van de psychedelica uit de jaren 60, klinkt de band op Volcano net wat moderner. Vergeleken met het debuut klinkt Volcano elektronischer en zijn veel meer invloeden uit de neo psychedelica (en hier en daar de progrock) te horen, maar gelukkig ontbreken de invloeden uit de jaren 60 niet volledig en benevelt Temples ook dit keer heerlijk met zweverige popsongs die uitnodigen tot wegdromen en die de fantasie eindeloos prikkelen.

Temples vist hiermee in een overvolle vijver, maar blijft dankzij de geweldige songs en de avontuurlijke accenten de concurrentie uiteindelijk makkelijk voor. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 14/04 Doornroosje, Nijmegen 15/04 Paradiso Noord @ Tolhuistuin, Amsterdam 18/04 Botanique – Orangerie, Brussels (B) 23-25/06 Down The Rabbit Hole, Beuningen

Jo Goes Hunting – Future (V2)
Jo Goes Hunting is de spannendste indieband die momenteel in dit land rondloopt. Zo, dat is eruit. Het veelkleurig voertuig van multi-instrumentalist, producer en geschoold muzikaal meesterbrein Jimmi Jo Hueting imponeerde vorig jaar al menig clubzaaltje en festival. Toen had de band, waarin Hueting zelf de honneurs op zang en drums waarneemt, eigenlijk enkel de grillige hitsingle Act Of Leaving nog op zak.

Dat er naar debuutplaat Come, Future zo reikhalzend uit werd gekeken blijkt, met de kennis van nu, al die tijd volkomen terecht te zijn geweest. Want wat is dit een ambitieus, progressief en eigenzinnig debuut voor iemand die pas halverwege de twintig is! De invloed van Menomena, zo’n andere onorthodoxe popgroep, is onmiskenbaar, maar evengoed wordt er geflirt met genres als dub, jazz, en synthpop.

Openingstrack Winner, het beste nummer dat Animal Collective nooit geschreven heeft, zet de toon. Het moest er uit. Wat volgt is een onnavolgbare wervelwind die aanmaant tot sonisch tornadospotten. Tekst Mania | Max Majorana

LIVEDATA 16/03 Merlyen, Nijmegen 17/03 V11, Rotterdam 18/03 Paradiso, Amsterdam 27/04 Koningsdag @ Nieuwe Groenmarkt, Haarlem 29/04 Schoolrock Festival, Kontich (B) 13/05 Gebouw-T, Bergen op Zoom 10/06 Swim With The Current – deSingel, Antwerp (B)

Thundercat – Drunk (Brainfeeder/PIAS)
Muzikale duizendpoot Stephen Bruner, beter bekend als Thundercat brengt voor het eerst sinds vier jaar weer een volledig album uit. Naast de voor de hand liggende keuze om weer uitgebreid samen te werken met producer Flying Lotus komen ook Kendrick Lamar en Pharell voorbij.

De nummers zijn ontzettend laid back, relaxed en heel erg funky. Bij vlagen doet het denken aan een moderne Earth, Wind & Fire. Met veel samples, synthesizers en keyboards krijgt het geheel een lekker 80s geluid, Drunk klinkt echter niet gedateerd. In tegendeel, het is een verfrissend album, een herontdekking van de 80s.

Toch blijft het een grote verassing dat niemand minder dan Michael MacDonald en Kenny Loggins mee mogen doen op het prachtige Show You The Way. De mix van fusion, pop en funk met de afwisseling van de soulvolle stemmen van de heren maakt dit een absoluut hoogtepunt op het album. Een album dat van begin tot eind gehoord dient te worden, puur genieten. Tekst Mania | Tim Jansen

LIVEDATA 07/04 Motel Mozaique, Rotterdam 08/04 Transmission Festival, TivoliVredenburg

Blaudzun – Jupiter (Part II) (V
In oktober 2016 bracht Blaudzun het eerste deel van zijn trilogie Jupiter uit. Een voltreffer. Vergelijkbaar met eerder werk. Geen drastische koerswijzigingen, wel andere accenten (zoals destijds hier omschreven). Deel 1 telde 9 liedjes. Deel 2 evenzo.

Geen 1 tot met 9 ditmaal, maar simpelweg 10 tot en met 18. Met beide delen kan ie een avond vullen. De reden van het drieluik? De vluchtigheid tegenaan. Uit dat vaste stramien ontsnappen van een album creëren en op tournee gaan. En dat trucje herhalen, om de zoveel jaar.

Deel II is energiek en herbergt sfeervolle arrangementen met sporen van krautrock, intieme indiepop en een linkje naar Bruce & Bowie in de jaren ’80. Opgenomen in de Mailmen Studio in Utrecht, met vaste gast Martijn Groeneveld en broer Jakob, spelen drums en bariton sax wederom een belangrijke rol, op dit deel aangevuld met nadrukkelijk aanwezige analoge synths. Het wordt eentonig: sterk album! Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 04/03 Tivoli Vredenburg, Utrecht 16/03 Luxor Live, Arnhem 23/03 Paard van Troje, Den Haag 25/03 Oosterpoort, Groningen 26/03 Vooruit, Gent 05/05 Bevrijdingsfestival Overijssel, Zwolle 20/05 Victorie, Alkmaar 26/05 Nirwana Live, Lierop 21/07 Welcome To The Village, Leeuwarden

VANT – Dumb Blood (Parlophone)
Tijdens Eurosonic ’16 kwam ik voor het eerst in aanraking met de heren van VANT. Ik had de hype reeds voorzien en was er een optreden van tevoren al. De juiste keuze, gezien de megarij die zich buiten later aandiende. In het onderkomen van Vindicat speelde het Britse kwartet voor een tot aan de nok toe gevulde zaal nieuwsgierigen.

Enkele dagen later werd het optreden door diverse media geroemd. Men was unaniem. Steengoed. Nu, ruim een jaar later, is daar debuut Dumb Blood. De plaat staat niet bol van verrassingen, iets wat vooral te danken is aan het feit dat de band sinds eind 2015 de nodige singles uitbracht. Albumopener The Answer bijvoorbeeld. Strakke drums, behendige gitaarriffs en een fijne baslijn dragen het nummer, iets wat zich weet door te vertalen naar de resterende plaat. Indie- en garagerock op niveau, af en toe naar punk neigend. Dat Dumb Blood op het eind een tikkeltje inkakt vergeven we. Het festivalseizoen lonkt. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 14/04 Paaspop, Schijndel 25/05 Dauwpop, Hellendoorn

DOOL – Here Now, There Then (Prophecy)
Laten we maar gelijk met de meest voor de hand liggende deur in huis vallen: het stempel van The Devil’s Blood is nogal aanwezig op het debuut van DOOL. Niet zo vreemd met een bassist en drummer uit die band, dezelfde producer en gastvocalen van Farida Lemouchi. Maar wie frontvrouw Ryanne van Dorst de afgelopen jaren een beetje heeft gevolgd, weet ook dat haar keuzes meestal niet over de makkelijkste weg gaan.

De bijna tien minuten tellende opener Vantablack is een treffend voorbeeld. Maar ook de controle waarmee de opvallend catchy momenten beteugeld worden. Ze zijn er volop en een mindere artiest zou de verleiding niet hebben weerstaan deze tot de laatste noot uit te melken. Bij DOOL zijn het slechts lichtpuntjes die je verder te duisternis in trekken en nooit helemaal de verlossing brengen die ze beloven. En dat maakt de reis des te spannender. Tekst Mania | Martijn Koetsier

LIVEDATA 25/02 Rotown, Rotterdam 02/03 Vera, Groningen 03/03 Helvete Pub – Club – Live Stage, Oberhausen (DE) 04/03 HELL OVER Hammaburg Festival, Hamburg (DE) 08/03 ILMC, London (UK) 09/03 OT301, Amsterdam 10/03 Oefenbunker, Landgraaf 17/03 Poppodium 013, Tilburg

Moss – Strike (Excelsior)
Het Amsterdamse Moss bestaat inmiddels zo’n 13 jaar. Ken jij de heren nog? Terug van nooit weggeweest hoor. Ze bliezen eind 2016 – na wederom enkele verschuivingen binnen de band – nog drie popzalen omver. En nu is daar Strike.

Hoe anders is het geluid van deze vijfde in vergelijking met debuut The Long Way Back uit 2007 en Never Be Scared / Don’t Be A Hero uit 2009, inclusief – van die laatste – het buitengewoon fraaie I Apologise (Dear Simon)? Het geluid werd alsmaar voller en omvattender, ook op Ornaments (2012) en We Both Know The Rest Is Noise (2014). Op Strike komt al het goede van het oude terug.

Opener The Promise is zó typisch Moss. Een subtiel gitaarliedje met een infectieus refrein. Klein van stuk, groot qua aanstekelijkheid. Die lijn wordt doorgetrokken tijdens Bored To Death, With You en erna. Tot ’t eind. De baslijnen, een echoënde Marien Dorleijn, drijvende drums, roffeltjes, haakjes. We dansen, we rocken. Moss is terug. Herboren! Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 30/03 Trix, Antwerp (BE) 31/03 Asteriks, Leeuwarden 01/04 Bibelot, Dordrecht 07/04 Burgerweeshuis, Deventer 13/04 Vera, Groningen 14/04 Hedon Zwolle 15/04 Doornroosje, Nijmegen 16/04 Rotown, Rotterdam 20/04 Paradiso Noord @ Tolhuistuin Amsterdam 21/04 Paard van Troje, Den Haag 22/04 Tivoli/Vredenburg, Utrecht 28/04 De Effenaar, Eindhoven

Iguana Death Cult – The First Stirrings of Hideous Insect Life (Amphibian)
Voor een band die garage met psychedelica en surf mixt is er altijd tijd. Het Rotterdams Iguana Death Cult is een nieuwe Nederlandse band, die je terug in de tijd voert. Maar met de energie van punk en ook helemaal van nu. Ze worden vergeleken met Ty Segall en Thee Oh Sees, Amerikaanse bands die een vergelijkbare soort van muziek maken.

Toch is dit enthousiasme aanstekelijk, op de hoogste versnelling worden de pakkende nummers erdoorheen gejaagd. In Amerika houden ze ook erg van dit rauwe geweld en terecht. Goed tegen alledaagse sleur en frustraties. De vier leden hebben al wat goed bekeken optredens achter de rug, maar nu is er het rauwe, energieke debuut en dit zou bij optredens spannend kunnen gaan worden, als ze de hier getoonde rauwe energie ook op het podium kunnen laten zien. Fraai analoog door Chris van Velde intens en spontaan opgenomen album, voor liefhebbers. Tekst Mania | Erik Mundt

===> Lees hier ons interview met Iguana death Cult

LIVEDATA 23/02 Stroomhuis, Eindhoven 24/02 Brigant, Arnhem 02/03 Cul de Sac, Tilburg 10/03 Zwarte Ruiter, Den Haag 16/03 Vera, Groningen 17/03 Patronaat, Haarlem 23/03 ACU, Utrecht

INSTORE CONCERTO 4 MAART
Zaterdag 4 maart Iguana Death Cult instore & albumpresentatie!
Aanvang 16:00 – Toegang gratis

Rag’n’Bone Man – Human -Deluxe- (Sony)
Op zijn vijftiende begon Rory Graham, beter bekend als Rag’N’Bone Man, in de Britse hiphopscene en later op aandringen van zijn vader als zanger op lokale bluesjamsessies. Deze afwisselende invloeden komen goed tot zijn recht in de eerste twee EPs, die hij heeft uitgebracht, zijn krachtige bluesstem wisselt moeiteloos af met de raps van Vince Staples.

Het werd tijd voor een volledig album en als voorproefje kwam vorig jaar de hitsingle Human uit. Het nummer opent met een strakke baslijn en bouwt langzaam op tot een explosieve mix van warme soul en klassieke blues. Rory laat horen dat hij met zijn authentieke stem een fenomenale powerballad neer kan zetten. Het tweede nummer Innocent Man heeft een subtiele begeleiding van een funky blazerssectie. Het is dan ook een enorm gevarieerd album met vele muzikale uitstapjes. Zo horen we in de intieme pianoballad Grace zelfs invloeden uit de gospel.

Uiteraard laat hij ook zijn roots niet achterwege en op Ego horen we dan zelfs dat hij uitstekend kan rappen. De vlekkeloze omschakelingen zijn de kracht van debuutalbum Human dat, ondanks de vele verschillende stijlen, als één geheel heerlijk luistert. Rag’N’Bone Man laat horen dat hij terecht één van de meest veelbelovende nieuwe artiesten is. Tekst Mania | Tim Jansen

– Lees hier ons Interview van vorig jaar met Rag’n’Bone Man! –

Human Tracklist:
1. Human
2. Innocent Man
3. Skin
4. Bitter End
5. Be The Man
6. Love You Any Less
7. Odetta
8. Grace
9. Ego
10. Arrow
11. As You Are
12. Die Easy
13. The Fire
14. Fade To Nothing
15. Life In Her Yet
16. Your Way Or The Rope
17. Lay My Body Down
18. Wolves
19. Healed
20. Woodstock

LIVEDATA 14/04 Melkweg, Amsterdam 15/04 Ancienne Belgique, Brussel

Thievery Corporation –  The Temple of I & I (ESL)
De uit Washington DC afkomstige Thievery Corporation laat zich al langer inspireren door de muziek uit Jamaica. Reggae en vooral de dubversie daarvan kun je veelvuldig in hun werk terug horen en de nieuwe plaat The Temple Of I & I werd dan ook op het eiland opgenomen. De titel laat al wat Rastafari slang zien, muzikaal is de reggae vooral een bron van inspiratie.

Eric Hilton, Rob Garza en de uit DC afkomstige ritmesectie bivakkeerden geruime tijd in Port Antonio en de aldaar aanwezige Geejam studio bleek een uiterst creatieve omgeving. Met wat hulp van de plaatselijke rum en ganja is het een in diepe reverb galmende meltingpot waarin vooral de uit Kingston afkomstige zangeres Racquel Jones excelleert. Tekst Mania | Bert Dijkman

The Temple Of I & I Tracklist:
1. Thief Rockers
2. Letter To The Editor
3. Strike The Root
4. Ghetto Matrix
5. True Sons Of Zion
6. The Temple Of I & I
7. Time + Space
8. Love Has No Heart
9. Lose To Find
10. Let The Chalice Blaze
11. Weapons Of Distraction
12. Road Block
13. Fight To Survive
14. Babylon Falling
15. Drop Your Guns

LIVEDATA 01/03 Paradiso, Amsterdam 04/03 Ancienne Belgique, Brussel

The Mysterons – Meandering (Excelsior)
The Mysterons, genoemd naar de poppenserie die The Thunderbirds in de jaren zestig van de kijkcijfertroon moest stoten en daar niet in slaagde, debuteerden vorig jaar sterk met hun debuut EP. Nu volgt het eerste volledige album op Excelsior. Dat de psychedelische kant van de jaren zestig en grote invloed was, was bekend. Al in opener Metamorphosis wordt echter duidelijk dat men zich daarin niet beperkt tot de marihuana wolken van Haight Ashbury, maar ook de van waterpijp dampen voorziene markten van Istanbul met een bezoek vereert.

Het primitief-elektronische geluid grijpt terug naar exotica en Franse Yeh yeh, niet in de laatste plaats door het aanlokkelijke stemgeluid van Josephine van Schaik. Gitaren natuurlijk ook in overvloed, zoals daar zijn in het ook al zo Oosterse Turkish Delight. Muzikaal zijn er al sporen verdiend in Jungle By Night en worden vreemde bochten dus moeiteloos genomen. Een bijzonder en uniek geluid, teruggrijpend naar het verleden, maar met het oog op de toekomst. Teks Mania | Jurgen Vreugdenhil

Meandering Tracklist:
1. Metamorphosis
2. Sold My Medicine
3. Memento
4. Turkish Delight
5. Meandering
6. Binary Code
7. Dotted Lines
8. Hurricane
9. Bug Powder Dust

LIVEDATA 17/02 Merleyn, Nijmegen 19/02 Rotown, Rotterdam 25/02 Ekko, Utrecht 02/03 Paradox, Tilburg 03/03 Hedon, Zwolle 04/03 Metropool, Hengelo 10/03 Gebr. de Nobel, Leiden 23/03 Sugarfactory, Amsterdam 24/03 Podium Asteriks, Leeuwarden 07/04 Fluor Cafe, Amersfoort

http://https://www.youtube.com/watch?v=6CCJsZ0UU9s

Tinariwen – Elwan (ANTI-)
Aangezien de oorlog nog steeds woedt, is Tinariwen nog steeds verplicht om op te nemen waar het kan. Net als hun vorige album werd een gedeelte van Elwan opgenomen in Joshua Tree, Californië, maar keerde men ook zo dichtbij mogelijk bij huis terug, om in M’Hamid El Ghizlane in Zuid Marokko een opname tent neer te zetten. In die eerste locatie kwamen diverse mensen langs, Matt Sweeney, Mark Lanegan om maar een paar te noemen, het is echter vooral Tinariwen zelf die met hun drijvende, trance-achtige beat en het prachtige gitaarwerk weer overtuigen.

Het stevige Imidiwàn N-Àkall-In past uitstekend naast het introverte Nizzagh Ijbal. De stem van eerste zanger Ibrahim Ag Alhabib klinkt hoe langer hoe doorleefder, wat de intensiteit alleen maar verhoogt. Met Bombino, Tamikrest en Imarhan is de kwaliteit van Toeareg gitaar scene enorm hoog, het is nog steeds het machtige Tinariwen die de maatstaf legt voor alles wat in het genre uitkomt. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhill

Elwan Tracklist:
1. Tiwàyyen 
2. Sastanàqqàm 
3. Nizzagh Ijbal 
4. Hayati
5. Ittus 
6. Ténéré Tàqqàl 
7. Imidiwàn N-Àkall-In 
8. Talyat 
9. Assàwt
10. Arhegh Ad Annàgh 
11. Nànnuflày 
12. Intro Flute Fog Edaghan 
13. Fog Edaghàn 

LIVEDATA 02/05 Doornroosje, Nijmegen 03/05 Maassilo, Rotterdam

http://https://www.youtube.com/watch?v=EVtj3Vzp4p4

 

MICH – MICH (Excelsior)
MICH is een uit Amsterdam afkomstige band rond grafisch ontwerper Piet Parra (die de band op het podium overigens niet bijstaat). Op haar op het Excelsior label verschenen titelloze debuut jaagt de band er in iets meer dan 26 minuten twaalf songs doorheen. Het zijn songs vol invloeden uit de shoegaze, dreampop en vooral de postpunk, waarin de band klinkt als een opgejaagde en betrekkelijk opgewekte versie van Joy Division of juist als een gedeprimeerde versie van The Cure.

Invloeden uit de shoegaze, dreampop en postpunk staan tegenwoordig bij heel wat bands op het menu, maar MICH slaagt er in om vertrouwd maar ook eigenzinnig te klinken. Het debuut van de Amsterdammers is hierdoor aan de ene kant een warm bad voor de liefhebbers van donkere klanken uit de genoemde genres, maar is ook een plaat die verbaast en intrigeert. Het levert een debuut op dat niet misstaat in het rijke oeuvre van Excelsior en dat zegt wat. Tekst Mania | Erwin Zijleman

MICH Tracklist:
1. Tumbled
2. Gotherdammerung
3. Undercover
4. Lost Keys
5. Salah
6. Knut Hamsun
7. Stuff
8. I.d.i.o.t.
9. Four Walls
10. Lucifer Over Lelystad
11. Fml
12. Lay Down

LIVEDATA 24/02 VERA, Groningen 03/03 Podium Asteriks, Leeuwarden 09/03 V11, Rotterdam 11/03 Paradiso, AmsterdamCloud Nothings – Life Without Sound (Carpark)
Cloud Nothings was tot nu toe vooral een band die het moest hebben van de gruizige gitaarexplosies. Een formule die prima werkte en absoluut ook meer was dan alleen een formule, want dat frontman Dylan Baldi prima wist hoe goede liedjes in elkaar steken was overduidelijk te horen. Na de volle versnelling die de band aanhield tot Here and Nowhere Else uit 2014 en de bijbehorende tours ging het gas even terug.

In die rust ontstond Life Without Sound, een plaat die onmiskenbaar Cloud Nothings is en tegelijkertijd ook anders. Het energieke gitaargeluid is nog altijd uit duizenden herkenbaar, maar de drang om continu te overrompelen wordt dit keer heel knap onder controle te houden. Dat levert prachtige nummers op, waarin er meer ruimte voor nuance is en het vakmanschap van Baldi nog duidelijker aan de oppervlakte komt. En de momenten waarop het dan wel knalt, dan wordt je als luisteraar ook echt omver geblazen. Tekst Mania | Martijn Koetsier

Life Without Sound Tracklist:
1. Up To The Surface
2. Things Are Right With You
3. Internal World
4. Darkened Rings
5. Enter Entirely
6. Modern Act
7. Sight Unseen
8. Strange Year
9. Realize My Fate

LIVEDATA 11/03 Paradiso, Amsterdam 12/03 Botanique, Brussel BE

Foxygen – Hang (Jagjaguwar)
Wie in de muzikale wereld van Foxygen duikt, loopt tegen drie albums vol geëxperimenteer aan. Het duo Sam France en Jonathan Rado begint de band in 2005 en komt (pas) in 2012 met het eerste album op de proppen. Take The Kids Off Broadway is verrassend charmant en lo-fi. Een jaar later is het met We Are The 21st Century Ambassadors Peace & Magic alweer raak. Nummers als In The Darkness, No Destruction, San Francisco en Shuggie herinneren ons aan de groten uit de jaren ’60 en ’70. Topplaat.

Met …And Star Power uit 2014 is een proefneming ingezet die erg wisselend wordt ontvangen. En het kersverse Hang? Is de radiostilte van enkele jaren niet voor niets geweest? Luister en oordeel zelf. Vrolijke deuntjes, jazzy, trompetgeschal, een orkest, een bigband, Bowie-achtige wild glam. Louter On Lankershim klinkt enigszins conventioneel. Een plaat van nog geen halfuur. Ik waag nóg een poging. Tekst Mania | Jelle Teitsma

Hang Tracklist:
1. Follow The Leader
2. Avalon
3. Mrs. Adams
4. America
5. On Lankershim
6. Upon A Hill
7. Trauma
8. Rise Up

LIVEDATA: 22/02 Paradiso, Amsterdam 24/02 Botanique, Brussel BEMercy John – This Ain’t New York (Butler)
De Brabantse singer/songwriter Mercy John ging eerder door het leven als John Henry. Onder die naam maakte hij in 2013 de plaat Five More Days & A Matter Of Somewhere dat in kringen van Americanaliefhebbers zeer goed werd ontvangen. Helaas brak hij niet verder door en hij gaat het nu proberen met een nieuwe naam en een nieuwe plaat.

This Ain’t New York werd opgenomen met zijn vaste band en de plaat werd geproduceerd door Gabriël Peeters. Peeters is specialist in rootsmuziek en kan als geen ander een warm en vol geluid neerzetten, een basis waarop de songs van Mercy John uitstekend gedijen. John heeft een lichte en mooie zangstem en zijn composities zijn – ondanks invloeden van Tom Petty, Bruce Springsteen en Ryan Adams – origineel en steken goed in elkaar. Het weidse landschap van Brabant en de natuur waar hij als kind in opgroeide bleken een goede voedingsbodem voor deze nieuwe, prima plaat. Tekst Mania | Bert Dijkman

This Ain’t New York Tracklist:
1. This Ain’t New York
2. Don’t Leave Me Now
3. Back Home
4. Break Apart With Me
5. God Made An Awful Mistake
6. The Rain
7. Better To Be Safe
8. Lost
9. Alcohol And Rage
10. Endless Summer
11. Shock
12. Strangers

LIVEDATA: 11/02 Bibelot, Dordrecht 12/02 W2 Poppodium, Hertogenbosch 17/02 Groene Engel, Oss * 18/02 Tivoli De Helling, Utrecht 19/02 Gigant, Apeldoorn 03/03 De Kroepoekfabriek, Vlaardingen * 05/03 Mezz, Breda 19/03 Muziekcentrum de Bosuil, Weert 26/03 De Cacaofabriek, Helmond 01/04 Deel 2,  Hardenberg 02/04 013, Tilburg 09/04 A Small town Music Walk Festival 2017, Hoorn

* support van JW Roy