Category: Albums

Drive like Maria – Creator Preserver Destroyer (Caroline)
Vijf jaar geleden bracht de Belgisch-Nederlandse Drive like Maria voor het laatst een plaat uit. Dit gelijknamige album werd zeer goed ontvangen en werd daardoor een waardige opvolger van hun debuutplaat Elmwood, die menig rockhart deed veroveren. Maar nu zijn we zeven jaar verder en is het eens tijd om hun nieuwste creatie onder de loop te nemen.

De opener Nighthawk begint ingetogen en laat zich, na een meeslepend intro, opnieuw openen met een dikke desert sound. Hoewel het volume een lel krijgt, blijft de zang tamelijk ingetogen. Bjorn Awouters: “Deze plaat laat de ontwikkeling zien die we als band doormaakte tijdens het schrijven van de nummers. Dat komt vooral terug in een nummer als Nighthawk, over loslaten en opnieuw beginnen: ‘I dare you to press rewind’”, zo zegt hij in hun bio.

Het eerste gevoel is dat het album in zijn geheel wat ingetogener is dan de vorige platen. Maar wat betreft de ontwikkeling, lijken de rockers meer een eigen geluid te hebben gevonden. Misschien klinkt het tegenover de andere platen ietwat mellow, maar dit betekent niet gelijk dat alle energie verdwijnt. Zo blijft er in elk nummer een prettige cadans hangen en rockt het als een malle!

Sommige mensen struikelen over het feit dat de band niet de originaliteitsprijs zou winnen, maar de rockers zijn een volwassen band geworden die een duidelijke koers heeft gezet. Het oude stoner arrangement is zeker terug te voelen in de plaat, maar de harde randen hiervan worden op subtiele wijze bijgeschaafd door een soort actieve rust die ze weten te bewaren. Het nummer Keep Me Going is hier een mooi voorbeeld van en zou goed door de autostereo kunnen galmen, terwijl je over eindeloze wegen heen cruist.

Het album laat horen dat er veel aandacht aan is besteed. Zo werd de band bijvoorbeeld bijgestaan door diverse bevriende artiesten. Een mooi voorbeeld is o.a. Lara Chedraoui die u misschien nog van de vorige plaat kent. In het nummer Will We Ever is haar stem een mooie toevoeging op de ijzersterke mat die gelegd wordt door het fantastische akkoordenschema.

Al met al, een dikke pluim richting de Belgisch-Nederlandse rockers en de band reist door heel het land om het live aan je te laten horen. Want een ding is zeker, Drive like Maria is een live band. Check hieronder of ze bij jou in buurt komen! Tekst Sven Veldhuizen

LIVEDATA 23/02 Paard Van Troje, Den Haag 24/02 Doornroosje, Nijmegen 25/02 VERA, Groningen 02/03 Tolhuistuin @ Paradiso Noord, Amsterdam 03/03 Het Burgerweeshuis, Deventer 04/03 Effenaar, Eindhoven 09/03 De Helling, Utrecht 11/03 Rotown, RotterdamElbow – Little Fictions (Polydor)
Een nieuwe lente, een nieuwe Elbow. Sinds hun doorbraak met The Seldom Seen Kid (2008) brengt dit zachtmoedige gezelschap uit Manchester elke drie jaar een studio-plaat uit, die steevast deze tijd van het jaar verschijnt. Puur toeval natuurlijk. Geen toeval is de ontwikkeling in hun muziek. Begonnen als ‘progrock without the solos’ (gelijke delen Genesis, Radiohead en Talk Talk), verdwenen na The Seldom Seen Kid de ruige uitbarstingen uit hun nummers. Het leidde op Build A Rocket Boys! (2011) en The Take Off And Landing Of Everything (2014) tot lange, soms wat plechtstatige nummers.

Op Little Fictions pakken ze het bescheidener aan en dat pakt heel goed uit. De songs zijn korter, smaakvol maar spaarzaam gearrangeerd en ze zitten weer beregoed in elkaar. Ondanks (of dankzij) het vertrek van drummer Richard Jupp gebruiken ze ook meer percussie (Gentle Storm, All Disco, K2), wat de nummers spanning geeft. De plaat begint met Magnificent (She Says), een opzettelijk naïeve oproep tot mildheid en optimisme, met een mooi strijkersarrangement. Het eindigt met Kindling (met Tom Waits-achtig tamboerijngerinkel), waarop Elbow doet waar ze het best in zijn: een groot gebaar maken zonder pompeus te zijn.

Er tussenin roepen de herhalingen in Trust The Sun en K2 een hypnotiserend sfeertje op, is het uitgesponnen titelnummer een hoogtepunt en zijn Head For Supplies en Montparnasse breekbare kleine liedjes. Met zoals altijd die aangenaam zachtruwe stem van Guy Garvey, met die prachtige melodielijnen. Voor de jaarlijstjes van 2017 mag deze vast op de longlist. Tekst Mania | Louk Vanderschuren

LIVEDATUM 19/08 Lowlands Festival, Biddinghuizen

Call It Off – Abandoned (Sony Music)
Na het uitbrengen van twee EP’s, was het nu toch echt tijd voor één goed gevulde schijf. De heren van Call It Off halen de spreekwoordelijke bezem door alle gevestigde popbandjes. Punkrock is namelijk terug op de radio! Dit alles bleek eerder al een doelstelling van de band te zijn. Maar goddank, wat is het even lekker om te knallen, nadat je oren zijn vernietigd door alles wat je al 40 keer die dag hebt moeten verdragen.

De sound die ze hebben weten te creëren op Abandoned is spot on. Zo hoort een poppunkplaat te klinken. Want of het nou de bekende polka onder het nummer Idiot is of de drukkende four-on-the-floor bij Witness, ze gooien het eruit alsof Greenday en Blink 182 hun verzorgers zijn. En dan hebben we het nog niet eens over hun hit Scream Your Heart Out gehad. De typische Woo-hoo laten je hoe dan ook meeschreeuwen, of je nou fan bent of niet.

Het lijkt erop dat het eerste album van de punkrockers uit alleen maar hitjes bestaat. Je kan goed horen dat de mannen de tijd hebben genomen voor hun debuutplaat en dat ze niet alléen maar naar punkrock hebben geluisterd. Zo toont bijvoorbeeld de ballad Sorry toch echt invloeden van de country en laat Witness zich goed inkleuren door vuige riffs die je niet gelijk onder het genre poppunk zou scharen.

Op deze manier hebben de heren een plaat weten te maken die de Nederlandse punkscene weleens een boost kan gaan geven. En waarom niet? Een beetje peper in de flauwe soep die we tegenwoordig voorgeschoteld krijgen, kan geen kwaad! Tekst | Sven Veldhuizen

Abandoned Tracklist:
1. Overture
2. Abandoned
3. Death Or Glory
4. Scream Your Heart Out
5. Witness
6. Emily
7. Anesthesia
8. Idiots
9. Sorry
10. In Denial
11. Something To Believe In
12. Over & Over

LIVEDATA 11/02 Hangar 27, Edegem (B)  12/02 Melkweg, Amsterdam 07/04 De Vorstin, Hilversum 11/07 MadNes Festival, Ameland 18/08 Nirwana Tuinfeest, Lierop

Lees hier ons interview met de heren van Call It Off.Tift Merritt – Stitch of the World (Yep Roc)
Na de release van haar vorige album, Travelling Alone, in 2012, toerde Tift Merritt twee jaar lang over de hele wereld, sloot ze zich aan bij Andrew Bird’s Hand Of Glory band, werkte ze samen met His Golden Messenger en Simone Dinnerstein, kwam er een eind aan haar huwelijk, en werd ze moeder van een dochter.

Om zichzelf te hervinden trok ze zich terug op een afgelegen ranch in Texas, de staat waar ze opgroeide, voor een sabbatical. Daar begon ze te schrijven aan haar zesde album, Stitch Of The World, dat vervolgens werd opgenomen in New York. Logischerwijs zijn haar recente ervaringen belangrijke thema’s op deze nieuwe plaat, maar Stitch Of The World klinkt ook als het begin van iets nieuws. Muzikaal slaat ze voorzichtig nieuwe wegen in, zoals de stevige slidegitaar in Dusty Old Man meteen laat horen. Tift Merritt klinkt hier meer als Bonnie Raitt dan als Emmylou Harris, met wie ze vaak vergeleken wordt. Er volgen meer van dit soort nummers, maar Stitch Of The World bevat ook prachtige doorleefd klinkende ingetogen liedjes, waarbij de laatste drie, die ze opnam met vriend en collega Sam Beam, het mooiste zijn. Een nieuw hoogtepunt in een het inmiddels indrukwekkend te noemen oeuvre van deze begaafde singer/songwriter. Tekst Mania | Marco van Ravenhorst

Stitch of the World Tracklist:
1. Dusty Old Man
2. Heartache Is Anuphill Climb
3. My Boat
4. Love Solders On
5. Stitch Of The World
6. Icarus
7. Proclamationbones
8. Something Came Over Me (Ft. Sam Beam)
9. Eastern Light (Ft. Sam Beam)
10. Wait For Me (Ft. Sam Beam)
11. Day He Died (Ft. Sam Beam)
12. Something Came Over Me (Acoustic) (Ft. Sam Beam)
13. Stitch Of The World (Acoustic) (Ft. Sam Beam)

LIVEDATA 28/01 Melkweg, Amsterdam

The Flaming Lips – Oczy Mlody (Bella Union)
Het verband tussen George Orwell en Flaming Lips? 1984. Respectievelijk het eind en begin van een carrière waarin de boodschap van troost, kleur, en verzet tegen autoritaire regimes wordt gepredikt. The Flaming Lips spelen nog altijd, jazeker, en op Oczy Mlody staat 33 jaar en 3 Grammy Awards later het geestverruimend experiment opnieuw voorop. Toch klinkt deze 15e langspeler, het eerste volwaardige studio-album met origineel werk sinds The Terror (2013), ook verrassend melodieus. De plaat biedt dan ook een handreiking om terug in te stappen voor liefhebbers van The Soft Bulletin (1999) en Yoshimi Battles The Pink Robots (2002) die het de laatste jaren wat al te vaag werd.

Het titelnummer dat Oczy Mlody aftrapt is een klassiek space invading instrumentaaltje, waarmee direct de toon wordt gezet. Zelf omschreef frontman Wayne Coyne de jongste worp als Syd Barrett en A$AP Rocky die verzeild raken in een futuristisch sprookje. Hij zit er niet ver naast. De Lips bezitten de gave om, ondanks hun jarenlange ervaring, nog steeds niet als een stel belegen kosmohippies te klinken. Dit is psychedelische rock pur sang; af en toe bloedstollend mooi (We A Family met Miley Cyrus, The Castle), even vaak ook flink uit de bocht schietend Listening To The Frogs With Demon Eyes. In elk geval weet je dat er 57 minuten getript gaat worden, en zit je vanaf het begin op het puntje van je stoel. Dat valt te prijzen. Een meer dan behoorlijke plaat van een stel veteranen die hun kunstje nog niet verleerd zijn. Tekst Mania | Max Majorana

Oczy Mlody Tracklist:
1. Oczy Mlody
2. How??
3. There Should Be Unicorns
4. Sunrise (Eyes Of The Young)
5. Nigdy Nie (Never No)
6. Gala Xy I Sink
7. One Night While Hunting For Faeries And Witches And Wizards To Kill
8. Do Glowy
9. Listening To The Frogs With Demon Eyes
10. The Castle
11. Almost Home (Blisko Domu)
12. We A Famly

LIVEDATA 28/01 TivoliVredenburg, Utrecht 03/02 De Roma, Borgerhout, BelgiumFoxygen – Hang (Jagjaguwar)
Wie in de muzikale wereld van Foxygen duikt loopt tegen drie album vol geëxperimenteer aan. Het duo Sam France en Jonathan Rado begint de band in 2005 en komt (pas) in 2012 met het eerste album op de proppen. Take The Kids Off Broadway is verrassend charmant en lo-fi. Een jaar later is het met We Are The 21st Century Ambassadors Peace & Magic alweer raak.

Nummers als In The Darkness, No Destruction, San Francisco en Shuggie herinneren ons aan de groten uit de jaren ’60 en ’70. Topplaat. Met …And Star Power uit 2014 is een proefneming ingezet die erg wisselend wordt ontvangen. En het kersverse Hang? Is de radiostilte van enkele jaren niet voor niets geweest? Luister en oordeel zelf. Vrolijke deuntjes, jazzy, trompetgeschal, een orkest, een bigband, Bowie-achtige wild glam. Louter On Lankershim klinkt enigszins conventioneel. Een plaat van nog geen halfuur. Ik waag nóg een poging. Tekst Mania | Jelle Teitsma

Hang Tracklist:
1. Follow The Leader
2. Avalon
3. Mrs. Adams
4. America
5. On Lankershim
6. Upon A Hill
7. Trauma
8. Rise Up

LIVEDATA 22/02 Paradiso, Amsterdam 24/02 Botanique, Brussels, Belgium

The xx – I See You (Young Turks/Beggars)
Het is alweer meer dan zeven jaar geleden dat de Engelse bleekneusjes van The xx met hun titelloze debuutalbum werden binnengehaald als nieuwe vaandeldragers van de dream pop. Waar dat genre helaas alweer een tijdje uit de schijnwerpers is verdwenen, groeide The xx uit tot een van de populairste indieacts van dit decennium. Reikhalzend werd er dan ook uitgekeken naar dit derde album van Jamie Smith, Romy Madley Croft en Oliver Sim, want de vorige, het prachtige Coexist is inmiddels ook alweer zo’n vier en een half jaar oud.

Vorig jaar waren ze nog wel allemaal present op het zeer geslaagde eerste solo-album van Jamie Smith (In Colour), dat een dansbaar en veel zonniger geluid liet horen dan we van The xx gewend waren. Die lijn wordt op I See You direct voortgezet in de met blazers en een fikse beat opgetuigde opener Dangerous en ook andere nummer flirten met de clubsound die Smith op zijn soloplaat verkende, wat voor sommige fans van The xx waarschijnlijk wel even wennen zal zijn.

De muurbloempjes van vroeger zijn uit hun schulp gekropen en klinken op deze ambitieuze plaat zonniger dan voorheen. Toch is op I See You lang niet in alle opzichten sprake van een stijlbreuk. Het klankenpalet mag dan rijker van kleur zijn, het trio klinkt nog altijd even minimalistisch en ruimtelijk als op de eerste twee albums. Bovendien gaat het tempo na de eerste liedjes omlaag en kleuren de stemmen van Madley Croft en Sim nog beter bij elkaar. Dit prachtige album lost de hoge verwachtingen niet alleen in, maar overtreft ze zelfs. Tekst Mania | Marco van Ravenhorst

LIVEDATA 13/02 AFAS Live, Amsterdam (Sold Out) 01/03+02/03 Vorst Nationaal, Brussel (Sold Out) 18-20/08 Lowlands, Biddinghuzien

Flo Morrissey & Matthew E. White – Gentlewomen, Ruby Man (Caroline Benelux)
Een coveralbum, het hoort er schijnbaar bij. Zo af en toe, maar liever niet te vaak. De knappe, bijna engelachtige singer-songwriter Flo Morrissey en alleskunner Matthew E. White hebben de handen ineen geslagen en coveren op Gentlewoman, Ruby Man tien pareltjes uit de pophistorie. Een nieuwe jas, af en toe een tikkeltje vreemd, maar steevast prachtig.

Het stemgeluid, zowel solo als in samenhang, komt op een glansrijke manier tot uiting. Oude klassiekers komen tot leven, terwijl ook recente meesterwerken niet worden genegeerd. In dat laatste geval gaat het onder meer om Thinking Bout You van Frank Ocean, The Colour In Anything van James Blake en Heaven Can Wait van Charlotte Gainsbourg.

De ‘jonge’ covers zijn schitterend, bijgestaan door noemenswaardige vertolkingen van Grease (Bee Gees), Sunday Morning (Velvet Underground) en Suzanne (Leonard Cohen). Coveralbums worden vaak met een extra scherp oor beoordeeld. En terecht. In dit geval volstaat applaus. En een buiging. Tekst Mania | Jelle Teitsma

Jeff Healey – Holding On
De erven van de in 2008 overleden blinde gitarist Jeff Healey doen hun uiterste best om de nagedachtenis aan de gitaarvirtuoos in leven te houden, en met releases als Holding On lukt dat prima. Vijfenzeventig minuten top blues, bestaande uit outtakes van de sessies (uit de periode 1996-1998) die eerder dit jaar uit de kluizen werden gehaald om daarmee het Heal My Soul album samen te stellen; en een nog niet eerder uitgebracht liveconcert in Oslo uit 1999. Vooral die laatste is zeer welkom want Healey was altijd op zijn best zittend op een stoel op het podium met zijn gitaar op zijn schoot, de een na de andere lick de zaal inslingerend. Als iemands muziek het verdient om voor te leven, dan is het wel van deze gigant. Tekst Mania | Andre de Waal

Holding On lukt Tracklist:
1. Love Takes Time
2. Every Other Guy
3. Dancing With The Monsters
4. All That I Believe
5. Cniblues
6. My Little Girl (Live)
7. Dust My Broom (Live)
8. How Blue Can You Get (Live)
9. I Think I Love You Too Much (Live)
10. Stuck In The Middle With You/tequila (Live)
11. Macon Georgia Blue (Live)
12. I Can’t Get My Hands On You (Live)
13. Yer Blues (Live)
14. Holding On (Live)
15. See The Light (Live)Theo Holsheimer – Cilice Orchestra (Eigen beheer)
Enkele weken geleden vond in de Melkweg de presentatie plaats van een project dat zijn gelijke in de Lage Landen niet kent. Zelden werden hier de meest uiteenlopende muziekstijlen op zo een weergaloze wijze samengesmolten tot één geheel. Onder leiding van Theo Holsheimer is metalband CiLiCe de samenwerking aangegaan met muzikanten uit de Nieuw en Meer, een kunst- en bedrijvencomplex aan de rand van Amsterdam.

Aanleiding vormde het 25-jarige bestaan van dit bijzondere bolwerk. Holsheimer kreeg de opdracht van Stichting Meertonen, een platform dat zich uitgebreid heeft toegelegd op de crossover van diverse stijlen, om hier op een bijzondere wijze aandacht aan te besteden. Met behulp van dezelfde Stichting werd deze componist/gitarist de unieke mogelijkheid geboden om een uit drie delen bestaande, ruim dertig minuten durende compositie in elkaar te zetten en op te nemen.

Het resultaat is een verbluffende collage waarin sfeer, gevoel, virtuositeit en hartstocht dicht bij elkaar komen. Dat metal en strijkers goed samen gaan is niets nieuws maar donkere en logge metalen blijken eveneens opvallend goed te matchen met instrumenten als een trompet, saxofoon en zelfs accordeon. Het blijkt maar nauwelijks op toeval te berusten. Holsheimer heeft namelijk niet de minste muzikanten om zich heen verzameld. Wat te denken van bandleden uit B-Movie Orchestra, Amsterdam Klezmer Band of de New Cool Collective Big Band.

Het moet voor deze muzikanten eveneens een bijzondere belevenis zijn geweest om bijdragen te kunnen leveren aan dit project. Geen moment wordt de indruk gewekt dat de deelnemers slechts een begeleidende rol vervullen. Wie het aandurft om de drie tracks meerdere malen een aandachtige luisterbeurt te gunnen, overigens een absolute vereiste, komt tot de ontdekking dat de experimentele en instrumentale stukken steeds weer iets nieuws laten horen.

Holsheimer heeft eerder aangegeven zijn inspiratie te hebben gehaald uit de gejaagdheid waarmee we dagelijks te maken hebben. Die gejaagdheid lijken we terug te vinden in de enorme hoeveelheid tempowisselingen en snelle variaties in het gebruik van de instrumenten. De enorme drang naar avontuur en de op jazz gestoelde improvisaties zorgen voor een uitermate boeiende luisterervaring die de adem doet verstokken. Hoogste tijd dus om de gejaagdheid een halt toe te roepen en om vervolgens een half uur volledig op te gaan in dit imposante epos van deze bijzondere muzikant. Tekst | Jeroen Bakker

Neil Young – Peace Trail (Reprise)
Ha, ha, geintje. Beweer ik eerder dit jaar in mijn recensie van Neil Young’s liveplaat Earth dat ik zo’n fan ben van Young de ragger en houthakker die zijn valse gitaar laat scheuren als een cirkelzaag in een groot Canadees bos en zonder aanzien des persoons rustig een nummer van een half uur gaat lopen beuken, krijg ik nu een totaal akoestische Neil Young plaat voor mijn kiezen. Bedankt hoor, Platomania’s oppercdverdeler!

Young blijft op zijn oude dag een enorm productief baasje want dit is alweer zijn 38e album, opgenomen met de studiomuzikanten Jim Keltner (drums) en Paul Bushnell (bas). Akoestisch dus, en daar word ik dus helegaar … heel blij van. Want dit is wel degelijk de bijtende, sarcastische en boze Neil die ook zijn akoestische gitaar kan laat snerpen tot diep in je beenderen, ondersteund door een ritmesectie die wel degelijk de oren van je hoofd bonkt. De teksten zijn uiteraard zwaar politiek, waarbij het gaat van het lot van native Americans Indian Givers via de tijden waarin we leven Terrorist Suicide Hang Gliders, tot de toekomst My New Robot. Ik hoop dat The Donald deze plaat kado krijgt tijdens zijn inauguratie, hij kan er veel van opsteken. Tekst Mania | Andre de Waal

Peace Trail Tracklist:
1. Peace Trail
2. Can’t Stop Workin’
3. Indian Givers
4. Show Me
5. Texas Rangers
6. Terrorist Suicide Hang Gliders
7. John Oaks
8. My Pledge
9. Glass Accident
10. My New Robot
Jean-Michel Jarre – Oxygene 3 (Sony)
Jarre’s mijlpaal voor de elektronische muziek is dit jaar al weer aan zijn 40 jarig jubileum toe. Twintig jaar geleden verscheen al een sequel, de aankondiging van deze derde versie kwam toch als een kleine verrassing. Net als zijn illustere voorganger kent deel 3 een vrij minimalistische aanpak. Drums zijn nauwelijks te horen, de plaat wordt voortgestuwd door sequencers en herkenbare melodieën. Daarbij bedient Jarre zich ongeveer van alle typen synthesizers, die de afgelopen decennia zijn geproduceerd en ook afgebeeld zijn in het bijbehorende boekje.

Het is vooral de opbouw en de sfeer die herinneringen oproept aan vervlogen tijden. Op de donker klinkende afsluiters Oxygene 19 en 20 komt nog een enkel letterlijk citaat voorbij. Oxygene 3 werkt prima op zichzelf, maar uiteraard is ook de volledige trilogie beschikbaar in CD en vinyl variant. Tekst Mania | Martin Kikkert

Oxygene 3 Tracklist:
1. Oxygene, Pt. 14
2. Oxygene, Pt. 15
3. Oxygene, Pt. 16
4. Oxygene, Pt. 17
5. Oxygene, Pt. 18
6. Oxygene, Pt. 19
7. Oxygene, Pt. 20

De Staat – Live in Utrecht
Het kan dit jaar niet op voor De Staat: ze stonden op Pinkpop, Pukkelpop en Lowlands, speelden in het voorprogramma van Muse en wonnen de 3 Voor 12 Album van het Jaar Award. Uiteindelijk niet zo vreemd, als je bedenkt dat ze het jaar openden met het toffe O, toch wel een voorlopig hoogtepunt in hun loopbaan. En ja, met zo’n reputatie als podium-band ligt het voor de hand dat een live-plaat het feestje dat 2016 heet compleet gaat maken.

Zoals de titel al zegt, is dit een registratie van een apestrak optreden in Utrecht, tijdens hun uitverkochte clubtoer in februari van dit jaar. O komt uiteraard ruimschoots aan bod, maar ook hoogtepunten als Psycho Disco, Rooster Man, Sweat Shop en uiteraard Witch Doctor ontbreken niet. Hun hoekige rock staat als een huis en De Staat staat er zelfverzekerd bij. Feestje dus! Tekst Mania | Louk Vanderschuren

Live in Utrecht Tracklist:
1. Peptalk
2. Make The Call, Leave It All
3. Down Town
4. Blues Is Dead
5. Murder Death
6. Old Macdonald Don’t Have No Farm No More
7. Psycho Disco
8. Devil’s Blood
9. Help Yourself
10. Time Will Get Us Too
11. Get It Together
12. Make Way For The Passenger
13. Input Source Select
14. Get On Screen
15. Rooster-Man
16. Sweatshop
17. Witch Doctor.

LIVEDATA 18/02 Heineken Music Hall (Sold Out)The Last Shadow Puppets – Dream Synopsis EP
Hun geweldige tweede langspeler Everything You’ve Come To Expect was ook het startsein van een succesvolle tour voor de band rondom Alex Turner en Miles Kane. Tijdens de tour speelden ze diverse covers, die ze op een goede dag ook maar even opnamen voor deze EP. Aangevuld met twee nieuwe versies van The Dream Synopsis en Aviation, beide origineel van bovengenoemd album, en beide in een prima alternatieve versie, zijn het vooral de vier covers die dit mini album zeer de moeite waard maken.

Is This What You Wanted van Leonard Cohen, en opgenomen voor diens dood, behoudt de duistere randjes van het origineel. Punk band Glaxo Babies nam in 1980 het origineel op van This Is Your Life en laat de punk invloeden horen die in het werk van de twee Puppets altijd terug komen. Hoogtepunt is het Frans gezongen Les Cactus, origineel van Jacques Dutronc, en wonderbaarlijk genoeg perfect passend in het repertoire van de Engelsen. Een werkelijk heerlijk tussendoortje. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

Dream Synopsis EP Tracklist:
1. Aviation 
2. Le Cactus 
3. Totally Wired 
4. This Is Your Life 
5. Is This What You Wanted 
6. The Dream Synopsis