Category: Albums

Joan as Police Woman & Benjamin Lazar Davis – Let It Be You (Reveal/Bertus)
Al een decennium lang wordt de muziekhemel op aarde verrijkt door de Brooklynse engel Joan Wasser. Samenwerkingen met onder andere Lou Reed, Antony, Joseph Arthur en Rufus Wainwright heeft deze 46-jarige tot nu toe op haar naam staan. Haar unieke Amerikaanse soul van het hoogste niveau dat Wasser gedurende deze tien jaar heeft weten te maken, wordt nu bezegelt met Let It Be You.

Multi-instrumentist en producer Benjamin Lazar Davis is, zoals op de cover te zien, de andere helft achter deze plaat. Tien tracks vloeien in elkaar over als rivieren die samenkomen in zee; moeiteloos laten de beide in Brooklyn gehuisveste artiesten verschillende muziek genres in elkaar overgaan wat er voor zorgt dat elk nummer een eigen charme kent en het album als geheel een krachtige uitwerking op jou als luisteraar heeft. Wellicht komt dit door de inspiratie voor dit album.

Davis en Wasser kwamen er tijdens hun ontmoeting achter dat zij apart van elkaar naar Afrika waren gereisd; zij naar het oosten, hij naar het westen. Het land waar het duo geïnspireerd raakte door de muzikale stijlen van de Pygmeeën. Door gebruik te maken van instrumenten als de gitaar en het keyboard hebben de twee met een conventionele rock manier voortgeborduurd op de traditionele muziek uit Afrika. Let It Be You is te krachtig om een week niet naar geluisterd te hebben. Een plaat die op repeat moet worden gezet. Een plaat waar je in wilt kruipen. Tekst Mania | Linda Rettenwander

LIVEDATUM 30/11 TivoliVredenburg, Utrecht 02/12 Ancienne Belgique, BrusselCrystal Fighters – Everything Is My Family (PIAS)
Terwijl de koude maanden voor de deur staan en de inmiddels vier leden van Crystal Fighters eind 2014 een enorme dreun te verwerken kregen met het overlijden van drummer Andrea Marongiu, is hun derde langspeler Everything Is My Family verre van somber. Integendeel. Na een wellicht ietwat overbodig spoken word in het Spaans-Engels – wat de band is – haalt Crystal Fighters op deze derde met achtereenvolgens Yellow Sun, Good Girls en In Your Arms opzichtig de zomer in huis, grotendeels voortbordurend op de eerder verschenen albums Star Of Love en Cave Rave.

Het mooie, luisterrijke Live For You is een typisch low-key lenteplaatje, waarna Ways I Can’t Tell het tempo wederom omhoog schroeft. Niet vernieuwend, wel behapbaar. Toch ‘shinen’ met name het eerdergenoemde Live For You en tracks als Moondog en Fly East. Uiteindelijk kent Everything Is My Family meer pieken dan dalen en voelt de plaat vertrouwd en familiair als altijd. Tekst Mania | Jelle Teitsma

Bettie Serveert – Damaged Good (Concerto Records/PIAS)
Als Neerlands leukste indierockband met een nieuwe plaat komt is dat uiteraard een buitengewoon heuglijk feit. Maar we zijn helemaal apetrots dat die ook nog eens wordt uitgebracht op Concerto Records in samenwerking met PIAS. Dat Damaged Good dan gewoon weer een toffe vintage Bettie-plaat is, maakt het feest helemaal af. Lekker stevig, met spetterend gitaarwerk van Peter Visser. Heerlijk melodieus ook, door die prachtige zanglijnen van Carol van Dyk.

Ze openen onstuimig met B-Cuz en nemen dan even wat gas terug met het mooie, korte Brickwall. Brother In Loins en de titelsong klinken krachtig maar ook lekker poppy, als een opgevoerde versie van Blondie. Een plaat van Bettie Serveert is natuurlijk niet compleet zonder ruige, uitgesponnen gitaarexercitie; die volgt op Digital Sin (Nr 7). Mouth Of Age is dan weer zo’n mooi verstild miniatuurtje, maar de grootste verrassingen komen op het eind.

Eerst mag good old Peter te Bos een fijne gastbijdrage komen leveren op het onweerstaanbare Love Sick (dat wordt springen straks). Vervolgens ontpopt Carol van Dyk zich op Never Be Over met hulp van Prof Nomad als een ouderwetse crooner, met violen en al, in een ontwapenende ballad. De Betties zijn er weer, joepie! Tekst Mania | Louk Vanderschuren

LIVEDATA 05/11 Gigant, Apeldoorn 11/11 Doornroosje, Nijmegen 18/11  Come As You Are: Republica, Claw Boys Claw, Bettie Serveert @ Klokgebouw, Eindhoven 26/11 Podium De Flux, Zaandam 03/12 Hedon, Zwolle 09/12 Metropool, Hengelo 17/12 Vera, Groningen 23/12 Poppodium de Peppel, Zeist

2017
14/01 Patronaat, Haarlem 20/01 Gebouw T, Bergen op Zoom 27/01 Rotown, Rotterdam 03/02 Neushoorn, Leeuwarden 10/02 Burgerweeshuis, Deventer 17/02 Fluor, Amersfoort 10/03 Tivoli De Helling, Utrecht 01/04 Mezz, Breda 07/04 Paard van Troje, Den Haag 22/04 Paradiso, Amsterdam

BETTIE SERVEERT LIVE IN DE PLATO WINKELS
Vrij 4 november 18:00 Concerto A’dam
Zat 5 november 16:30 Mansion 24 Apeldoorntraumahelikopter – Competition Stripe (Excelsior)
De Groningse band traumahelikopter maakte aan het begin van 2013 indruk met een compromisloos debuut vol rauwe garagerock. 11 songs in 26 minuten en alles was raak. Opvolger I Don’t Understand Them At All liet een jaar later een wat melodieuzer geluid horen en deze lijn trekt traumahelikopter door op haar derde plaat, waarvoor de band wat meer tijd heeft genomen.

Ook Competition Stripe bevat nog volop rauwe garagerock, maar het palet is dit keer rijker en veelkleuriger. traumahelikopter is op haar nieuwe plaat immers ook niet vies van uitstapjes richting onder andere melodieuze 60s gitaarpop en hier en daar wat psychedelica en citeert knap uit meerdere decennia tijdloze gitaarpop. Het levert een gevarieerde gitaarplaat op van het soort waar het Excelsior label in haar jonge jaren het patent leek te hebben. Goudeerlijke gitaarpop dus die de zon laat schijnen en dat kunnen we in de seizoenen die komen gaan goed gebruiken. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 27/10 EKKO, Utrecht 29/10 Rotown, Rotterdam 03/11 Vera, Groningen 05/11 Paradiso, Amsterdam

===> Lees hier het interview met traumahelikopter

Agnes Obel – Citizen Of Glass (PIAS)
Tussen de fragiele werkjes van de Deense Agnes (Caroline Thaarup) Obel zit telkens drie jaar. In 2010 debuteerde de blonde singer-songwriter met het schitterende Philharmonics (in 2012 bekroond met een EBBA-award), in 2013 opgevolgd door het minstens net zo mooie Aventine. En zoals doorzichtig glas onthullend, transparant en helder is, zo is Citizen Of Glass dat ook.

Obel legt haar ziel op tafel en onthult, bijna nakend, al haar zwakheden. Emotioneel en welhaast een catharsis, maar tegelijkertijd heel normaal en brutaal eerlijk. De tien nummers voelen als een intense, melancholische reis vol prachtige geluiden en stijlen die je hart en ziel binnendringen. Bij DWDD veroverde ze midden oktober een complete zaal met de vertolking van It’s Happening Again. Geflankeerd door historische instrumenten als de spinet en celesta wordt een elegante sfeer gecreëerd, minder allesomvattend dan beide voorgangers, maar zeker niet minder luisterrijk. Een gevoelige plaat die ons aan het denken zet. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 02/11 Ancienne Belgique, Brussels (Sold Out) 03/11 Paradiso, Amsterdam (Sold Out)NxWorries – Yes Lawd! (Stones Throw)
Was hij tot voor kort nog de grote hiphopbelofte, dit jaar heeft hij het helemaal waargemaakt! Anderson .Paak was vorig jaar één van de smaakmakers op Dr. Dre’s laatste album, en heeft eerder dit jaar het bejubelde album Malibu uitgebracht. Hierop mengt hij hiphop met soul en funk. Ook in zijn samenwerking met producer Knxwledge (samen noemen ze zich NxWorries) is veel soul te horen.

Dit debuutalbum voelt regelmatig aan als een herinterpretatie van het vintage soul-geluid, benaderd vanuit de hiphopachtergrond van beide mannen. Knxwledge maakt hiervoor gebruik van strijkers- en blazerspartijen die het oude soulgeluid typeren. Paaks flexibele stemgeluid past er perfect bij en houdt het midden tussen zang en rap.

Het duo weet op deze manier heel knap een eigen geluid neer te zeggen dat toch weer afwijkt van Paaks solowerk. Het is wel een wat fragmentarisch album, met enkele onaffe nummers, maar het draait om die heerlijke, positieve vibe. Samengevat in de titel: Yes Lawd! Tekst Mania | Arnout de Vries

The Lemon Twigs – Do Hollywood (4AD)
De Lemon Twigs komen uit Long Island NY en zijn vooral het geesteskind van de gebroeders D’Addario, Brian en Michael. Beide spelen ze alle instrumenten die nodig zijn voor het maken van dit rijk geinstrumenteerde album. In een onwaarschijnlijk tempo komen, zelfs soms binnen één song, allerlei invloeden voorbij. Art rock, Prog rock, musical, vaudeville, de uitersten worden opgezocht in soms complexe, en altijd boeiende songs.

I Wanna Prove To You verraad een grote invloed van de avontuurlijke Engelse bands uit de jaren zestig, The Beatles en The Kinks in hun rockopera periode. De veelzijdigheid spat van het album af, waarbij ook instrument beheersing geen enkele belemmering vormt. Na deze kennismaking wordt het interessant of de Lemon Twigs uit hun enorme kennis van de muziekgeschiedenis en hun enorme muzikale talent, hun eigen sound zullen weten te vinden. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA  24/11 OT301, Amsterdam 25/11 The Witloof Bar, BrusselC Duncan – The Midnight Sun (Fatcat)
De Schotse muzikant C(hristopher) Duncan maakte vorig jaar veel indruk met het fraaie, op zijn slaapkamer in elkaar geknutselde, Architect. De prachtige popliedjes en het dromerige klankentapijt wisten uiteindelijk zelfs meerdere jaarlijstjes te halen en daar viel niets op af te dingen. Op The Midnight Sun herhaalt C Duncan het kunstje van Architect en zet de muzikant uit Glasgow bovendien een volgende stap.

Ook The Midnight Sun werd bij C Duncan thuis in elkaar geknutseld en valt op door fraaie en dromerige popliedjes met lome vocalen. C Duncan kiest dit keer voor een net wat uitbundiger klankentapijt, maar het blijven klanken die uitnodigen tot uitrusten en wegdromen. Architect bleek uiteindelijk een plaat vol toverkracht en ook The Midnight Sun beschikt over bijzondere vermogens. C Duncan zorgt niet alleen voor ontspanning en mooie beelden, maar maakt ook muziek die je van de eerste tot de laatste noot wilt ontrafelen en die anders klinkt dan alles dat je dit jaar hoorde. Indrukwekkend. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 25/10 Dutch Design Week @ Café Wilhelmina, Eindhoven 04/11 Charlatan, Gent 05/11 Crossing Border, Den Haag

Bazart – Echo (PIAS)
In Nederland kennen we Spinvis. En Eefje de Visser. Singer-songwriters die zich – geflankeerd door een band – uitmuntend weten te redden in ons fraaie taaltje. Poëtische arrangementen die op het laatste album van beide tevens elektronische omlijstingen kregen. Spinvis op Tot Ziens, Justine Keller met Club Insomnia en Kom Terug. Eefje recentelijk op het bloedmooie Nachtlicht met tracks als Scheef, Naartoe en Stof.

Onze zuiderburen hebben er op dat vlak een nieuwe speler bij. Bazart. Niet één, maar drie zangers. Opgericht door Mathieu Terryn en Simon Nuytten maakt het vijftal donkere indiepop in de Vlaamse taal, derhalve met een internationale sound. Vergelijkbaar met Oscar & The Wolf. Een trage bas, aanstekelijke synths, hier en daar een beat, sterke samenzang en de prominente toon van aanjager Terryn maken van Echo een krachtig geheel. Het album kent weinig wendingen, maar wordt op het juiste moment omhooggestuwd door pareltjes als Echo, Lux, Goud en Zonder. Na een succesvolle festivalzomer is dit de bekroning op het werk. Heerlijke plaat. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 27/10 Paradiso Noord, Amsterdam (UITVERKOCHT) 25/11 Nieuwe Nor, Heerlen (UITVERKOCHT) 26/11 Simplon, Groningen 27/11 TivoliVredenburg, Utrecht 30/11 Rotown, Rotterdam 01/12 Doornroosje, Nijmegen 02/12 Patronaat, Haarlem 31/03/2017 Lotto Arena, Antwerpen 01/04/2017 Lotto Arena, Antwerpen (UITVERKOCHT)Kings Of Leon – Walls (RCA)
De familie Followill voegt weer een nieuw hoofdstuk toe aan hun boeiende oeuvre. Begonnen als de zuidelijke broertjes van The Strokes met hun dampende southern boogie, zijn ze met ieder album verder gegroeid en hun New Yorkse tegenpolen al lang voorbij. Doorbraakalbum Only By The Night maakte van de band een stadion act inclusief de dikke hit. De druk nam toe en de band nam een rustpauze om in 2013 terug te keren met Mechanical Bull. Het album bevatte sterke singles in een strakke productie, al leek het tussen de heren onderling niet meer zo te boteren.

Toch is er weer nieuw werk waarin meteen de vernieuwingsdrang opvalt. Opgenomen in Los Angeles met Markus Dravs (Florence + the Machine, Arcade Fire, Mumford & Sons), heeft de plaat in single in Waste a Moment een nieuwe stadionmeezinger. Titeltrack en tevens albumafsluiter Walls heeft echter een totaal andere sfeer met een breekbare Caleb in een akoestische setting. Zo hoorden we de band zelden en wat klinken ze dan goed. Walls is wederom een uitstekende en indrukwekkende plaat geworden waar vooral het hervonden speelplezier vanaf druipt. Tekst Mania | Bert Dijkman

Kaiser Chiefs – Stay Together (Caroline)
Op het zesde studioalbum Stay Together bezingen de Kaiser Chiefs relaties en liefde. Het geklaag over de single Parachute was niet van de lucht: te veel electronica, meer Coldplay dan Kaiser Chiefs. Op Stay Together is inderdaad gekozen voor een meer dance-achtige aanpak en zijn de puntige gedreven songs van de Kaiser Chiefs meer naar de achtergrond verdwenen. Het titelstuk Stay Together is een mix van beide elementen, maar op nummers als Hole op My Soul, het al genoemde Parachute en Press Rewind is de band ver verwijderd van haar oorspronkelijke gitaargeluid en voert de electronica de overhand.

Het is zeker niet slecht, het is alleen niet het geluid dat van de Kaiser Chiefs verwachten. Op Good Clean Fun, de titelloze bonustrack en met name Sunday Morning keert de band meer terug naar haar oude puntige songs. Laatstgenoemde nummer is zonder meer het hoogtepunt van het album. De tijd zal leren of Stay Together een nieuwe, geslaagde richting van de Kaiser Chiefs inluidt. Tekst Mania | Ron Bulters

LIVEDATA 22/10 Poppodium 013, Tilburg 23/10 Paradiso, Amsterdam (uitverkocht) 24/10 De Oosterpoort, GroningenThe Great Communicators – Lucky Horse (Universal)
Zelfs een optreden op Noorderslag werd er vorig jaar voor afgezegd, om vooral goed voor de dag te kunnen komen met hun debuut LP. Opener Sideways laat een heerlijk frisse indruk achter, gitaarpop met een flinke dosis jaren tachtig Indie. De sterkste troef is het gebruik van zowel zanger als zangeres, waardoor de afwisseling sterk is en het album constant blijft boeien. Het blijft niet alleen luchtig, in Motion laat de band zich verleiden tot een onvervalst stukje stadion rock, inclusief hoog meezing gehalte.

Het hoge energiegehalte waarmee ze inmiddels vele festivals plat gespeeld hebben blijft op het album behouden, met name doordat de songs altijd compact blijven. De heldere gitaarsound en melodieuze keyboards maken dat band naadloos aansluit bij het huidige popgeluid van bands als Future Islands en Boxer Rebellion. Een opmerkelijke en welkome aanvulling in de Nederlandse popmuziek, en ééntje waar nog veel van gehoord gaat worden. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 13/10 Paard van Troje, Den Haag 19/10 Rotown Rotterdam 20/10 Luxor Live, Arnhem 28/10 Simplon, Groningen

Pixies – Head Carrier (PIAS)
Nummertje zes van Black Francis en consorten: Head Carrier. Pixies gaan terug naar de basis, terug naar het geluid wat de Amerikanen zo populair maakte tussen 1986 en 1993. Surfer Rosa, Doolittle, Bossanova en Trompe le Monde werden in die periode uitgebracht, waarbij de eerste – Surfer Rosa – als een waar rockdocument kan worden omschreven. Bone Machine, Gigantic en uiteraard Where Is My Mind? zijn nummers die altijd en overal een eervolle vermelding zullen krijgen. Tijdens elke gelegenheid, tijdens elk concert en festival. Surfer Rosa werd een blauwdruk van het latere werk.

En dan aankondigen dat Head Carrier ons mee terugneemt naar die vervlogen, tumultueuze rockperiode. Het twaalfkoppige monster trapt af met de vuige, onbezonnen titelsong Head Carrier. Classic Masher is vervolgens Springsteen-achtig sterk. Americana, the sixties, zoet, derhalve verre van pretentieus. Dat Francis met zijn 51 jaar nog een aardig woordje meeschreeuwt bewijst hij op het harde en wraakzuchtige Baal’s Back. Vervolgens gaat het tempo omlaag tijdens zowel Might As Well Be Gone als Oona, waar ik mijzelf erop betrap dat ik in beide gevallen continu aan het heen en bewegen weer. “Please, I wanna be in your band!”, zingen Francis en Paz Lenchantin tijdens Oona.

Lenchantin, de nieuwe Argentijnse bassist van de band, bewijst op Head Carrier dat ze een uitstekende aanwinst voor Pixies is. Qua baslijnen én stemgeluid. Deze zesde is een groeiplaat die absoluut doet terugdenken aan de vroege jaren van Pixies. Met een ietwat soft randje, maar dat geeft niet. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 25/11 Lotto Arena 27/11 HMH, AmsterdamBon Iver – 22, A Million (Jagjaguwar)
Het was nogal schrikken, toen Justin Vernon in 2012 aankondigde zijn succesvolle project Bon Iver voorlopig in de ijskast te parkeren. Als hij in de jaren erna gevraagd werd wanneer we eindelijk weer eens nieuw materiaal konden verwachten deelde hij doodleuk mee dat het er misschien wel nooit meer van zou komen. En ergens vond ik dat eigenlijk best een mooi idee, na de absolute perfectie van Bon Iver, Bon Iver uit 2011.

Onbevredigend, dat wel, maar het was tegelijkertijd ondenkbaar dat de eenzame hoogte waarop die plaat zich bevindt nog eens gehaald zou worden… laat staan overtroffen. Want wat kun je nog doen die wanneer je die ultieme breekbare perfectie al in je handen hebt? De ene optie is om het angstvallig in je handen te houden, doodsbang dat je het laat vallen. De andere? Die angst vol in het gezicht uitlachen en al die perfectie in duizenden scherven zelf op de grond kapotsmijten.

Tussen al die scherven mogen we nu de nieuwe Bon Iver bij elkaar rapen. Dat je je daarbij af en toe lelijk snijdt aan bizar gestapelde en vervormde harmonieën en botte beats zou op het eerste gehoor afstotend kunnen werken. Maar het bijzondere talent van Vernon blijkt op 22, A Million zo onverwoestbaar dat je eigenlijk geen moeite hoeft te doen zijn feilloze gevoel voor hemelse melodieën te vinden. Het sleept je mee een nieuwe wereld in, een waarvan je niets wist dat-ie bestond maar waar je na het horen van 22, A Million nooit meer weg wilt. Tekst Mania | Martijn Koetsier

LIVEDATA 23/01/2017 TivoliVredenburg, Utrecht 08/02/2017 Vorst National, Brussel

Klangstof – Close Eyes To Exit (Mind of a Genius/Warner Bros. Records Inc.)
Klangstof klinkt als een buitenlandse band, komt echter uit Nederland, maar klinkt dan weer on-Hollands goed. Voortgekomen uit een fascinatie voor Thom Yorke is de band vorig jaar opgericht door Moss-bassist Koen van de Wardt, aangevuld met drie bandleden waarvan er twee evenzo afkomstig uit Moss waren. Inmiddels is de samenstelling gewijzigd, doch Van de Wardt nog steeds de ijzersterke frontman.

Met een lichte verwijzing naar post-rock begint debuutalbum Close Eyes To Exit met het instrumentale Nintendo, waarna het filmische Sleaze en de dito titelsong de plaat op fraaie wijze continueert. Luchtige synthesizers, spannende ritmes en dynamische melodieën vormen de basis van tien bij tijd en wijle meeslepende soundscapes. Ook live heeft de band inmiddels noemenswaardige stappen gemaakt. Van een ietwat magere show op Best Kept Secret Festival in 2015 naar een sterk optreden begin dit jaar in de aanloop naar Eurosonic /Noorderslag in Groningen, recentelijk ontzaglijk aangevuld op Lowlands. In de gaten houden deze mannen! Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATUM 12/10 Paradiso, AmsterdamWarpaint – Heads Up (Rough Trade/Konkurrent)
Het is alweer zes jaar geleden dat de wereld voor het eerst kennis maakte met de hypnotiserende gitaarmuziek van Warpaint. Inmiddels zijn Emily Kokal, Theresa Wayman, Stella Mozgawa en Jenny Lee Lindberg graag geziene gasten op festivals en de grote clubpodia, niet in de laatste plaats vanwege hun intense liveshows.

Waar de gitaren op het titelloze tweede album al meer naar de achtergrond waren verdrongen ten faveure van elektronica, draait het op nummer drie nog veel meer om hooks en ritmes. Heads Up werd voorafgegaan door het voor Warpaintbegrippen zeer uitbundige New Song, dat leek gemaakt voor de dansvloer. R’n’b en elektro vormen ditmaal zeker zo’n belangrijke inspiratiebron als de post- en artrock van voorheen, maar dat betekent niet dat we op Heads Up een volstrekt andere band horen. Eerder is deze plaat een logisch vervolg op zijn voorganger.

De vier dames mogen dan wel graag experimenteren, het resultaat klinkt nog altijd onmiskenbaar als Warpaint en dat komt niet alleen door de inmiddels uit duizenden herkenbare bezwerende zanglijnen. Ergens werd dit album al als een post-genreplaat omschreven en daar is wel wat voor te zeggen, al zou je ook kunnen stellen dat de dames van Warpaint hun eigen genre hebben ontwikkeld. Hoe het ook zij, Heads Up is in elk geval een spannend nieuw hoofdstuk in het oeuvre van deze bijzondere band. Tekst Mania | Marco van Ravenhorst

LIVEDATUM 02/11 Paradiso, Amsterdam

Local Natives – Sunlit Youth (Infectious/PIAS)
Local Natives, een absolute favoriet van deze recensent. Met Gorilla Manor en Hummingbird op zak werd vrijwel ieder optreden een zeer prettig voortstuwend indiepop-festijn. Ritmische kernplaten als Wide Eyes, Sun Hands en Airplanes werden moeiteloos afgewisseld met gevoelige tracks als You & I, Colombia en Mt. Washington, schitterend in eenvoud.

Sunlit Youth bouwt voorzichtig verder op beide voorgangers, maar is duidelijk meer divers en met name elektronisch van aard. Extra geknutsel, gelukkig zonder gekunsteld resultaat. Het dynamische Villainy opent het album krachtig, opgevolgd door het instrumentrijke en sterk opgebouwde Past Lives. Na het wat zwakkere Dark Days neemt het opzwepende en politiek geladen Fountain Of Youth de touwtjes in handen, aangevuld met het dansbare Masters. Met het tokkelende Jellyfish, gitaarpopliedjes Ellie Alice en Coins, het enigszins vertrouwd klinkende Mother Emanual en Psycho Lovers is het soms even zoeken naar samenhang, maar als altijd overleeft de band het. Ruimschoots. Als altijd. Een moeilijke, maar mooie derde! Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 12/11 Koninklijk Circus, Brussel 13/11 Paradiso, AmsterdamDeap Valley – Femejism (Cooking Vinyl/V2 Benelux)
Deap Valley is een Amerikaans duo uit Los Angeles, toe aan hun tweede album. Zangeres en gitariste Lindsey Troy en drumster Julie Edwards maken een bijzonder leuke vorm van alternatieve rock. Qua geluid ergens tussen Pixies en Girlschool en aardige herrie. Maar heel aanstekelijk en de productie, die ze zelf deden samen met Yeah Yeah Yeah-gitarist Nick Zinner is vol en mooi.

Tussen het krijgen van kinderen en het maken van albums werd er getoerd en ze zijn goed op elkaar ingespeeld. Ze toerden met Marilyn Manson, Queens Of The Stone Age en Band Of Skulls, niet de minsten. Bijzonder leuk album. Tekst Mania | Erik Mundt

LIVEDATA 23/09 VK, Brussel 26/09 Paradiso, Amsterdam

Allah-Las – Calico Review (Mexican Summer/V2 Benelux)
Na twee albums vol heerlijk rammelende surfpop, keken we reikhalzend uit na het nieuwste werk van de Californische band. En die was het wachten meer dan waard. De sixties sound, de sfeer van de Endless Summer zijn allemaal gebleven, maar er zit meer dan voldoende groei in de sound om te blijven boeien en geen herhalingsoefening te worden. Matthew Correia, Miles Michaud en Pedrum Siadatian nemen allemaal vocalen voor hun rekening, het instrumentarium is weer uitgebreid. en de muzikaliteit is vergroot door nieuwe invloeden toe te laten.

De Bo Diddley beat van het ijzersterke Roadside Memorial is daar tekenend voor, terwijl in single Famous Phone Figure instrumenten als viool en mellotron hun intrede doen. Over het algemeen klinkt de sound van Allah-Las iets dreigender dan voorheen, alsof ze willen laten horen dat Los Angeles niet alleen het strand, mooie auto’s en vrouwen herbergt, maar ook de thuisbasis is van Raymond Chandler en James Ellroy’s L.A. Confidential.

Dromen komen niet altijd uit, en zeker niet in de wereld van glitter en glamour verwachtende zielen op Venice Boulevard. Uiteraard is er ook echt wel tijd voor feest, getuige de schaamteloze beach pop van 200 South La Brea. De sfeer die Allah-Las weten neer te zetten blijft boeien, en toont geen enkele slijtage, een zeer boeiend album van een dito band. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 26/10 Ancienne Belgique, Brussel 28/10 London Calling Festival @ Paradiso, AmsterdamIzzy Bizu – A Moment Of Madness (Epic)
Izzy Bizu is een jonge Britse zangeres die beschikt over een imposant doorleefd soulgeluid. Het is dus niet zo gek dat de Britse muziekpers onmiddellijk denkt een nieuwe Amy Winehouse of een volgende Adele te hebben gevonden. Dat zijn vooralsnog onzinnige vergelijkingen, maar talent heeft deze Izzy Bizu absoluut. Met A Moment Of Madness levert de jonge Britse een sprankelend debuut af met broeierige en aanstekelijke popmuziek vol invloeden uit de soul, neo-soul en R&B.

Het debuut van Izzy Bizu is voorzien van mooi verzorgde productie en instrumentatie, maar het is de rauwe soulstrot die de meeste aandacht trekt. In muzikaal opzicht doet het wel wat denken aan de platen van de wat ondergewaardeerde Corinne Bailey Rae, al heeft Izzy Bizu wat meer pop potentie (hier en daar hoor je een beetje Lily Allen), waardoor A Moment Of Madness een plaat is waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Grote kans dus dat deze talentvolle dame het gaat redden. Het zou niet meer dan terecht zijn. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATUM 20/09 Indiestadt @ Paradiso, Amsterdam