Category: Recensies

Arcade Fire – Year Of The Snake

Het lijkt aannemelijk dat Year Of The Snake gaat over de turbulente periode die Arcade Fire achter de rug hoopt te hebben.

Aanleiding voor de reuring was het baltsgedrag van bandleider Win Butler. Zijn eega Régine Chassagne lijkt hem te hebben vergeven dus wie zijn wij om moeilijk te doen. Opvallend (en interessant) is dat Régine dit keer op de voorgrond treedt als co-leadvocalist. Verder is Year Of The Snake een typisch Arcade Fire nummer dat het meer van dynamiek moet hebben dan van melodie. Meeslepend is het dan weer wel. De productie is van de Butlers en Daniel Lanois. Meestal drukt deze veteraan (B.Dylan/P.Gabriel/R.Robertson) zijn stempel op alles waar hij bij betrokken is, maar hier is zijn rol bescheiden. De releasedatum van het Pink Elephant album is 9 mei.

Real Farmer – Big Stepper

Real Farmer zingt over universele onderwerpen als oorlog en (het gebrek aan) vrede. Dat resoneert niet alleen in eigen land, maar ook elders in Europa.

Niet verwonderlijk dus dat de Groningse noiseband welkom is in Engeland en een plek heeft veroverd op het prestigieuze Primavera Festival in Barcelona. Als je het intense Big Stepper hoort, kan je je verliezen in de muzikale opwinding van het nummer,  maar het is dansen op een vulkaan. De clip laat zien waar Big Stepper over gaat: de opkomst van het fascisme en andere onfrisse ismes. De nieuwe single van Real Farmer is dus een onvervalste protestsong. Helaas zijn die momenteel broodnodig.

EP: RFII komt uit op 2 mei.

Car Seat Headrest – CCF (I’m Gonna Stay With You)

Ook de tweede single van het nieuwe album van Car Seat Headrest is alleen in naam een single d.w.z. een los uitgebracht liedje bedoelt om een album te promoten.

CCF (I’m Gonna Stay With You) voldoet op geen enkele manier aan de criteria van een traditionele (hit)single. Alleen al de lengte. Klokte Gethsemane een volle tien minuten, met zijn speelduur van ruim 8 zit CCF (I’mGonna Stay With You) daar nauwelijks onder. Refreinen ontbreken net als rustpunten en het intro klinkt eerder als een soundcheck dan een interesse opwekkend beginstuk. Net als zijn voorganger is ook CCF een uit verschillende delen opgebouwde mini-indie-rockopera met een cultuur-historisch onderwerp; (fictieve) student Beolco en de door hem bewierookte toneelschrijver The Scop. Nadere duiding van de tekst laten we graag over aan experts. Maar goed is het dus wel. En bijzonder.

Album: The Scholars volgt over een week of drie.

Honey I’m Home – Wishful Thinking

Wishful Thinking is de debuutsingle van Honey I’m Home, een nieuwe band met Amsterdam als uitvalsbasis.

Als je het nummer hoort, hoor je meteen de makers van dit smaakvol en zorgvuldig opgebouwde, meerstemmig gezongen barokke kunststukje wel vaker een opnamestudio van binnen hebben gezien. Dus zijn we op onderzoek uitgegaan en op de volgende informatie gestuit. Van de vijf bandleden hebben er drie een ‘verleden’. Zangeres-gitarist Sofie Oosterman komt uit Marathon, zanger-gitarist Thom Schotanus is of was bassist bij Jagd en Jasper Meurs drumde in WIES en bij Banji. Vooralsnog ontraceerbaar zijn toetsenist Hugo de Groot en bassist Evelien Keesmaat. Nu maar hopen dat Honey I’m Home van de lange adem is, want van deze close harmony shoegazeband willen we graag nog meer horen.

Bowl – The Ghost

Het Utrechtse Bowl weet de ledematen weer in beweging te brengen met nieuwe single The Ghost.

De opvolger van The Weight heeft wel iets van de nerveuze en artistieke dansmuziek die rond 1980 vanuit de V.S. onze richting werd opgestuurd. Denk daarbij aan bands als Talking Heads, B52’s en vooral tijdens het slotstuk waarin een saxofonist opduikt the Contortions van James Chance. De toen gehanteerde verzamelnaam voor deze vroege vorm van postpunk was no wave. Eind deze maand volgt het moederalbum, The Rude Interruption Of Fear, een plaat met als verbindend thema de worsteling van zanger Vos Ploeg met zijn persoonlijke demonen.

Petey USA – The Milkman

‘A poor man’s Bruce Springsteen’, de Amerikaanse Frank Turner. Je kunt Petey USA wegzetten als niet bijster origineel, maar de man is zeker niet gespeend van talent en wat hij misschien mist in originaliteit maakt hij meer dan goed met zijn tomeloze energie.

Los daarvan is zijn nieuwe single The Milkman een nummer waarvan je de zomer in je bol krijgt. We kennen Petey nog van een paar jaar geleden. Toen pikten we een nummer op van zijn USA album. En ging Peter Martin uit Detroit nog gewoon als Petey door het leven. Klaarblijkelijk is er ergens een andere Petey opgestaan waardoor onze Petey zich genoodzaakt zag om zijn artiestennaam aan te passen. Dat hoeft overigens geen muzikale Petey te zijn. Martin is ook actief en populair op TikTok.

Nog even over The Milkman. Ook in de VS worden melkboeren met een schuin oog aangekeken door echtgenoten die twijfelen aan de echtelijke trouw van hun partner. In de clip van The Milkman speelt Petey zo’n flierefluitende huis aan huis leverancier. Maar het nummer gaat eigenlijk over je zelf een schop onder je kont te geven en leren te genieten van het leven.

MICH – Bump In The Road

Op Bump In The Road is Sofie Winterson weer de vocalist van dienst.

Haar zachte zang geeft de up-tempo post new wave song een weemoedige ondertoon die natuurlijk past bij het onderwerp: mal d’amour. Naast Sofie’s zang zijn het weer de klaterende gitaren die 4e -veel te korte- single van evenzovele album van MICH laten opstijgen. Chair, de opvolger van Nuts, NO en MICH is nu uit.

Badminton – Come On Over

Na twee singles is nu al wel duidelijk dat we nog veel lol gaan beleven aan het Enschedese Badminton.

Badminton debuteerde vorig jaar met het onstuimige Rich Girl en komt nu terug met het iets gedisciplineerdere Come On Over. Maar ook van de nieuwe single spat de levenslust af. Wat dat betreft had de band beter Squash kunnen heten, maar soit. Het is ook lekker om eens nieuwe veelbelovende Nederlandse band te horen die geen zwaarmoedige postpunk speelt, maar gewoon lekker vette rock waarop je allerlei etiketten kunt plakken, maar die doet wat die moet doen; een mens vrolijk, dorstig en (even) zorgeloos maken. EP is in de maak, tour begint binnenkort.

St Vincent – DOA (From Death of a Unicorn)

Het is niet zo dat St Vincent heeft haar gitaar in de foedraal heeft gelaten voor haar muzikale bijdrage aan de film Death of A Unicorn.

De break in DOA is een stukje funk van Prince formaat. Maar het zijn toch voornamelijk ronkende bassynthesizers, ratelende drumcomputers en overstuurde keyboards die hier de dienst uitmaken. Haar zang heeft de zangeres-componist-producer gedompeld in een rockabilly-echo wat prima past bij het stampende boogieritme van het nummer. Net zoals de song uitstekend past in een horrorfilm. Death Of A Unicorn is een soort Bambi from Hell, maar dan dus met een eenhoorntje ipv een hertje.

Lord Huron – Nothing I Need

Lord Huron goes country of in ieder geval op de Americana toer met Nothing I Need, de tweede nieuwe single die de band van Ben Schneider dit jaar heeft losgelaten.

Of er ook een nieuw album in het vat zit is nog steeds onduidelijk. De op stapel staande wereldtournee is opgehangen aan de tiende verjaardag van doorbraakalbum Strange Tails. Op die plaat staat de nog steeds grootste hit van Lord Huron: multi-miljard-streamer The Night We Met. Nothing I Need gaat over de beperkte tijd die een mens heeft om iets van zijn/haar leven te maken.

Ons land wordt in het najaar aangedaan door Lord Huron. De band staat in september 2x in TivoliVredenburg. Op moment van schrijven zijn er alleen nog wat VIP tickets beschikbaar.