Category: Recensies

The Royston Club – Cariad

In een tijd dat het AI voor en AI na is, is fijn om te weten dat er ook nog bands zijn van vlees en bloed. Bands die zich in het zweet werken om fans te veroveren. Bands die iedere noot zelf bedenken en elke toon zelf produceren. 

Bands kortom als The Royston Club uit Wales. Nadeel (voor hen niet voor ons) is dat de weg naar succes vaak langer is dan van acts die zich bedienen van digitale cheats. Maar als ze eenmaal doorbreken blijken het meestal ook blijvertjes. De vierde single van het tweede album van The Royston Club is een ballad. Zanger/gitarist Ben Matthias stort zijn hart uit over zijn moeizame relatie met de schone Cariad. Dat nieuwe album van de band uit Wrexham heet Songs For The Spine, liedjes voor de ruggengraat en staat voor 8 augustus. 

Geese – Taxes

Cameron Winter de frontman van Geese (niet te verwarren met Goose!) debuteerde vorig jaar als solist met het album Heavy Metal. De plaat werd een groot succes. Toch hebben we er maar met mondjesmaat iets van gedraaid. Als je het album hoort begrijp je wel waarom.

Ook Geese zal niet aan iedereen besteed zijn, maar de irritatiegrens ligt wel een stuk hoger dan bij Winter solo. Trouwens, als je helemaal niet houdt van muziek die een beetje schuurt zit je sowieso bij het verkeerde radiostation. Geese legt momenteel de laatste hand aan Getting Killed, hun derde album dat eind september wordt verwacht. Met Taxes beweegt Geese zich richting de gevoelsrock van Winter solo en is zeker geen voortzetting van de gospelachtige rock van het vorige album. Taxes is ook vrij intens nummer dat zijn kracht en pracht pas na een paar draaibeurten prijsgeeft. Maar dan heb je ook wat. Niet te   

Racing Mount Pleasant – Your New Place

Net als voorgangers Call It Easy en Racing Mount Pleasant is ook Your New Place een nummer waar je even goed voor moet gaan zitten. Niet alleen omdat het weer ruim zeven en halve minuut duurt, maar vooral omdat er weer heel veel gebeurt.

Racing Mount Pleasant is hard bezig een eigen niche te creëren, een stijl te ontwikkelen ergens tussen jazz en prog-rock in. Je moet ver terug gaan in de popgeschiedenis om een band als Racing Mount Pleasant te vinden. Ze zijn met zijn zevenen, maar alle leden krijgen de ruimte om even te ‘shinen’ in Your New Place. Wat je echter vooral hoort is een hecht collectief. Een democratie ook want Your New Place is weer een groepscompositie. Hoe imposant RMP op plaat ook is, alles aan de band schreeuwt ‘live’ (de clip is ook live). Het is dan ook te hopen dat de club snel een keer onze kant op komt. Vanwege hun veelzijdigheid zijn ze ook bijna overal in te passen van North Sea Jazz tot Roadburn en alles wat er tussen ligt. 

The Thing – Something To Say

We hebben al eens iets eerder gedraaid van The Thing, maar veel indruk heeft dat toen niet gemaakt. Dit keer lijken de sterren echter een stuk gunstiger te staan voor de band uit New York.

The Thing stond op namelijk BKS 25 en wist daar het publiek – ondanks wat technische problemen- hun hele set vast te houden. The Thing maakt garagerock, geschoeid op de klassieke sixties voorbeelden zoals ooit door Patti Smith gitarist Lenny Kaye vastgelegd op de befaamde Nuggets compilatie. Maar met voldoende eigen smoel om meer te zijn dat een stel copycats. De zang is lekker nasaal, de gitaren mooi morsig en de songs bieden een solide frame voor improvisatie. Something To Say komt begin volgende maand op het naar de band vernoemde 3e album van The Thing. De clip heeft de band geschoten op diverse locaties in Europa tijdens de tournee die ze dus ook naar de Beekse Bergen bracht.

plonki – Quiet Life

plonki is het soloproject van Pleun Stork (TAPE TOY, THAMES en FUZZY TEETH), en klinkt als een warme dagdroom met precies genoeg psychedelica. Haar nieuwe single ‘Quiet Life’ is een feel-good indie nummer over het najagen van de high, terwijl je stiekem bang bent voor de stilte na de storm. De track begint lief en introspectief, maar voor je het weet zit je midden in een gitaargedreven finale. Het is de derde track van haar komende EP (september) en dit najaar gaat ze op tour met Popronde.

Waltzburg – The Fall

Waltzburg is een vijfkoppige indieband uit Nijmegen, bekend om hun energieke liveshows en oprechte songwriting. Hun alternatieve pop gaat over vriendschap, ouder worden, het accepteren van gebreken en het vinden van de liefde. Geïnspireerd door folkrock en de rauwe energie van garagebands, begint de band aan een nieuw hoofdstuk. ‘The Fall‘ is een uptempo indietrack over loslaten en doorgaan. Komend voorjaar touren ze langs Luxor Live, Patronaat, Neushoorn, Mezz en Hedon.

Library Card – Art School

Na een jaar vol internationale shows (van Frankrijk en de VS tot Denemarken en het VK) komt de Rotterdamse post-punkband Library Card met nieuwe muziek: de single Art School. Een track die live al uitgroeide tot publieksfavoriet en nu eindelijk officieel verschijnt.

Art School is compromisloos en opzwepend: hoekige gitaren, bezwerende zang en een voortstuwend ritme leggen de vinger op de zere plek van artistieke druk en conformisme. Denk aan de urgentie van shame of IDLES, met de repetitieve intensiteit van Squid. De trombone van Jeroen Reek (Iguana Death Cult) voegt een extra laag toe aan deze auditieve ode aan de chaotische kunstacademie-ervaring. Frontvrouw Lot van Teylingen vat het samen:

“Een klucht, een doolhof, een gebed zonder eind – maar we hebben absoluut door onze tranen heen gelachen.”

Na shows op o.a. ESNS, Left of the Dial, SXSW en Best Kept Secret speelt Library Card deze zomer en herfst op een reeks festivals en clubshows in Nederland, België en Duitsland.

Tourdata 2025
17 jul – Dour Festival, Dour [BE]
1 aug – Microfestival, Luik [BE]
2 aug – Absolutely Free Festival, Genk [BE]
8 aug – Zomerparkfeest, Venlo [NL]
9 aug – SchoL!Festival, Turnhout [BE]
6 sep – Bunkerpop, Landgraaf [NL]
22 nov – Kontaktfeld, Bochum [DE]
29 nov – Altooooh Fest, Arnhem [NL]
5 dec – Burgerweeshuis, Deventer [NL]

Big Special – GOD SAVE THE PONY.

Het Birminghamse duo BIG SPECIAL verraste iedereen met de onverwachte release van hun tweede album NATIONAL AVERAGE. Met een rauwe post-punk sound, scherpe riffs en maatschappijkritische teksten vol frustratie en humor. De funky single GOD SAVE THE PONY. vat precies samen waar ze voor staan: energiek, oprecht en krachtig.

Waar hun debuutalbum POST-INDUSTRIAL HOMETOWN BLUES al intense punk, zwarte humor en poëtische teksten bracht, voegen ze op dit nieuwe album invloeden uit funk toe. In juni stonden ze nog in een volle tent op Best Kept Secret, en in oktober gaan ze van start met hun Europese tour.

Live:

10 oktober – Rotown, Rotterdam

11 oktober – Bitterzoet, Amsterdam

12 oktober – Wall of Fame, Tilburg

shame – Quiet Life

Na de rauwe en explosieve titeltrack Cutthroat komt shame uit Zuid-Londen nu met de tweede single Quiet Life, inclusief videoclip, én kondigen ze een Noord-Amerikaanse tour aan voor 2026, na hun EU/UK-tour in het najaar (2 okt Melkweg). Hun nieuwe album Cutthroat verschijnt op 5 september via Dead Oceans.

Quiet Life is een fel rockabilly-nummer in de geest van The Gun Club en The Cramps. De postpunkers klinken minder boos en dat bevalt ons wel. We horen in het intro zelfs meteen een akoestische gitaar. Frontman Charlie Steen zegt over Quiet Life:

“Het gaat over iemand die vastzit in een rotrelatie. Over het oordeel dat hij krijgt en het innerlijke conflict van wel iets beters willen, maar niet weg kunnen gaan.”

Het nummer opent met de regels: “Spent too much time on my knees / Round here nothing’s good for me / But I still can’t make the choice to leave.” De clip, geregisseerd door Pedro Takahashi, toont de band en vrienden die hun frustraties botvieren in een vervallen kantoorgebouw.

HUNK – Upset

Maak kennis met het Noord-Hollandse HUNK: grunge-pop zonder pretentie. Of je kent ze al van singles als Tommy en Paul op onze playlist?

In de geest van brutale acts als No Doubt, Blondshell en de boze kant van Olivia Rodrigo, staat Joan de Bruyn Kops aan het front van het grunge-popcollectief HUNK — een uitweg uit haar perfectionistische brein.

Met een mix van ’90s grunge en aanstekelijke synthpop geeft HUNK een stem aan oppervlakkige pijn, zonder zichzelf al te serieus te nemen. Boos worden klonk zelden zo leuk.

Na een sterk debuutjaar met optredens op de main stage van Bevrijdingspop en Vicefest, én de release van hun eigen game HUNK vs Paul, verschijnt in 2025 hun eerste EP. Ze staan deze zomer nog op wat festivals, maar zet 4 oktober in je agenda voor HUNK’s Frustration Festival in Cinetol. De dag erna is de afterparty in de Kroepoekfabriek.