Category: Recensies

Petey USA – The Milkman

‘A poor man’s Bruce Springsteen’, de Amerikaanse Frank Turner. Je kunt Petey USA wegzetten als niet bijster origineel, maar de man is zeker niet gespeend van talent en wat hij misschien mist in originaliteit maakt hij meer dan goed met zijn tomeloze energie.

Los daarvan is zijn nieuwe single The Milkman een nummer waarvan je de zomer in je bol krijgt. We kennen Petey nog van een paar jaar geleden. Toen pikten we een nummer op van zijn USA album. En ging Peter Martin uit Detroit nog gewoon als Petey door het leven. Klaarblijkelijk is er ergens een andere Petey opgestaan waardoor onze Petey zich genoodzaakt zag om zijn artiestennaam aan te passen. Dat hoeft overigens geen muzikale Petey te zijn. Martin is ook actief en populair op TikTok.

Nog even over The Milkman. Ook in de VS worden melkboeren met een schuin oog aangekeken door echtgenoten die twijfelen aan de echtelijke trouw van hun partner. In de clip van The Milkman speelt Petey zo’n flierefluitende huis aan huis leverancier. Maar het nummer gaat eigenlijk over je zelf een schop onder je kont te geven en leren te genieten van het leven.

MICH – Bump In The Road

Op Bump In The Road is Sofie Winterson weer de vocalist van dienst.

Haar zachte zang geeft de up-tempo post new wave song een weemoedige ondertoon die natuurlijk past bij het onderwerp: mal d’amour. Naast Sofie’s zang zijn het weer de klaterende gitaren die 4e -veel te korte- single van evenzovele album van MICH laten opstijgen. Chair, de opvolger van Nuts, NO en MICH is nu uit.

Badminton – Come On Over

Na twee singles is nu al wel duidelijk dat we nog veel lol gaan beleven aan het Enschedese Badminton.

Badminton debuteerde vorig jaar met het onstuimige Rich Girl en komt nu terug met het iets gedisciplineerdere Come On Over. Maar ook van de nieuwe single spat de levenslust af. Wat dat betreft had de band beter Squash kunnen heten, maar soit. Het is ook lekker om eens nieuwe veelbelovende Nederlandse band te horen die geen zwaarmoedige postpunk speelt, maar gewoon lekker vette rock waarop je allerlei etiketten kunt plakken, maar die doet wat die moet doen; een mens vrolijk, dorstig en (even) zorgeloos maken. EP is in de maak, tour begint binnenkort.

St Vincent – DOA (From Death of a Unicorn)

Het is niet zo dat St Vincent heeft haar gitaar in de foedraal heeft gelaten voor haar muzikale bijdrage aan de film Death of A Unicorn.

De break in DOA is een stukje funk van Prince formaat. Maar het zijn toch voornamelijk ronkende bassynthesizers, ratelende drumcomputers en overstuurde keyboards die hier de dienst uitmaken. Haar zang heeft de zangeres-componist-producer gedompeld in een rockabilly-echo wat prima past bij het stampende boogieritme van het nummer. Net zoals de song uitstekend past in een horrorfilm. Death Of A Unicorn is een soort Bambi from Hell, maar dan dus met een eenhoorntje ipv een hertje.

Lord Huron – Nothing I Need

Lord Huron goes country of in ieder geval op de Americana toer met Nothing I Need, de tweede nieuwe single die de band van Ben Schneider dit jaar heeft losgelaten.

Of er ook een nieuw album in het vat zit is nog steeds onduidelijk. De op stapel staande wereldtournee is opgehangen aan de tiende verjaardag van doorbraakalbum Strange Tails. Op die plaat staat de nog steeds grootste hit van Lord Huron: multi-miljard-streamer The Night We Met. Nothing I Need gaat over de beperkte tijd die een mens heeft om iets van zijn/haar leven te maken.

Ons land wordt in het najaar aangedaan door Lord Huron. De band staat in september 2x in TivoliVredenburg. Op moment van schrijven zijn er alleen nog wat VIP tickets beschikbaar.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio maart 2025

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van maart 2025:

  • Alison Krauss & The Union Station – Arcadia
  • Elephant – III
  • FULCO – Het Vermoeden
  • Ichiko Aoba – Luminescent Creatures
  • Moreish Idols – All In The Game
  • Panda Bear – Sinister Grift
  • Perfume Genius – Glory
  • S10 – Mijn Haren Ruiken Naar Vuur
  • Spiral Deluxe – The Love Pretender
  • Spiritbox – Tsunami Sea
  • Steven Wilson – The Overview
  • Winne – Mssyeh

Grandmas House – Haunt Me

Zangdocenten en logopedisten zullen vrezen voor de stem van Yasmin Berndt die ook op Haunt Me klinkt alsof ze net een nacht heeft doorgehaald.

Maar juist die braam op haar stembanden geven de nieuwe single van Grandmas House net even dat extra’s dat het nummer van goed optilt naar  geweldig. Het dreigende Haunt Me is meer postpunk dan gewoon punk zoals voorgangers; Slaughterhouse en From The Gods. Maar ook met een trager tempo weten de de dames te boeien en imponeren.

Nieuwe EP, ‘Anything For You’ verschijnt zeer binnenkort.

Men I Trust – I Come With Mud

Vrijwel zonder tam tam is er een nieuw album verschenen van het Canadese Men I Trust.

En dat terwijl er vorige maand ook al een release was, een live album. Meestal doen live-albums dienst als zoethoudertje. Om het wachten op een echt nieuw album te verzachten. Maar niet Men I Trust dus. Sterker nog, binnenkort volgt er nog een album met nieuwe nummers! Equus Asinus (Ezel) is de titel van hun nu verkrijgbare album, de andere heet Equus Caballus (paard).

Aan singles doen Emmanuelle, Jessy en Dragon dit keer niet, dus hebben we zelf maar een liedje gekozen om te gaan draaien. I Come With Mud is Men I Trust ten voeten uit: warm en dromerig en zeer ontspannen. Als de muziek van Men I Trust op doktersrecept verkrijgbaar zou zijn, had de antidepressiva industrie een probleem. Inmiddels is hun fluisterpop (whisperwave?) zo populair, ook in ons land dat de band makkelijk de AFAS en misschien wel de Ziggo hadden kunnen uitverkopen. Gelukkig heeft het trio gekozen voor het veel intiemere  TivoliVredenburg. Nadeel is wel dat de twee optredens van Men I Trust eind oktober in Utrecht nu al helemaal zijn uitverkocht.

Clan Of Xymox urgent als altijd in Nieuwe Nor

Gezien: Clan Of Xymox, Nieuwe Nor, Heerlen, 3 april 2025

Tekst en foto: Pieter Visscher

Er zijn maar weinig bands die zo veel bezettingswisselingen hebben ondergaan als Clan Of Xymox. De zanger en voornaamste liedjesschrijver Ronny Moorings is en blijft de constante factor. De socioloog die het muzikale pad wereldwijd heeft bewandeld met zijn band is inmiddels 63, maar van slijtage is nog lang geen sprake.

Clan Of Xymox, of simpelweg Xymox in de volksmond, is mondiaal een van de belangrijkste bands voor het genre darkwave. Knap dat ze al die jaren (sinds 1981) ogenschijnlijk zo eenvoudig op de been zijn gebleven in grillig muziekland, met een nichegeluid dat nog altijd staat als een huis.

In het schitterende poppodium de Nieuwe Nor in het centrum van Heerlen is de show van Xymox verplaatst van de kleine naar de grote zaal. Het is lekker vol met gelijkgestemden; vrijwel iedereen in het zwart. Een piercing extra her en der, netkousen, iets te veel make-up rond de ogen. Het maakt de avond in Zuid-Limburg extra sfeervol. Xymox heeft ook nog eens niets aan zeggingskracht ingeboet.

Moorings vraagt naar het aantal Duitsers in de zaal. Tien vingers de lucht in. Uit Keulen, Koblenz en Aken. In Duitsland is Xymox nog populairder dan in Nederland, terwijl de band wereldwijd nog volle zalen weet te trekken. Volgende maand vier optredens in Mexico, waarna een nieuwe tournee door Amerika volgt. 17 mei staan ze in de legendarische Pasadena Rosebowl in Los Angeles, waar Depeche Mode (Moorings is fan) het legendarische 101 opnam. In de Rosebowl staan ze tussen onder meer Nick Cave, Madness, Garbage, OMD, Nation Of Language en Alison Moyet. Een line-up om van te watertanden tijdens het Cruel World Festival.

In de Nieuwe Nor horen we een Clan Of Xymox dat nog zo levendig is als de pest. Met een geluid dat nog altijd aan klasse lijkt te winnen. Moorings is goed bij stem en de band speelt een staalkaart uit het rijke oeuvre. De interactie tussen de vier op het podium en het publiek is mooi om te zien, evenals de rijke visuals die we op een immens scherm achter de band te zien krijgen. De band speelt wat langer dan gepland en is na afloop te vinden bij het standje met T-shirts en cd’s. Ze nemen uitgebreid de tijd voor selfies en gesprekken. Avond om in te lijsten, in heerlijk Zuid-Limburg.

 

The Pill – Problem

Semantisch gezien is alles wat naar punk riekt maar gemaakt is na de oorspronkelijk punkperiode van 1976-1980 postpunk.

De laatste tijd is er echter een golfje in opkomst van meidenbands die pure punk produceren, anderhalf akkoord, schreeuwerige zang en assertieve teksten. We noemen namen; Lambrini Girls, Grandmas House, Panic Shack en The Pill. Van dat laatste duo pikten we een paar weken geleden Money Mullett op, een aanklacht tegen de matjes haarmode. Op nieuwe single Problem krijgt een niet nader genoemde ‘she’ een paar vegen uit de pan. ‘She’ is egoïstisch, denkt dat ze beter is dan anderen en haar vriendje deugt ook niet. Zo nu jij weer. De boodschap is kort (nog geen twee minuten) maar krachtig.