Category: Recensies

Animal Collective – Painting With (Domino)
Nadat Avey Tare en Panda Bear zich allebei op een solo-avontuur hebben gericht en Geologist voor zijn dochter heeft gezorgd is de band weer samengekomen voor een album. Dat album, Painting With, klinkt aan de ene kant als typisch Animal Collective, maar heeft aan de andere kant weer net een andere focus. De band noemt het zelf hun Ramones-album. Oftewel: korte liedjes en snel to the point. Maar waar de Ramones hun liedjes vaak juist heel kaal en simpel hielden, gooit Animal Collective hun liedjes propvol met extra beats en arrangementen.

Zoals we van de groep gewend zijn, stuiteren de liedjes hyperactief in het rond en doen ze flink psychedelisch aan. Het knappe aan Animal Collective is echter dat ze net de grens weten te vinden tussen pakkende liedjes en psychedelische chaos. Met aan de ene kant bijvoorbeeld het refrein van leadsingle FloriDada dat niet meer uit je hoofd te branden is, en aan de andere kant vervreemdende electronica, gekke ritmes, en een hoog tempo waarbij je voor je het weet weer in een ander liedje terecht bent gekomen. Vergeleken met vorige albums zijn de liedjes, tussen alle ritmes en geluiden door, net wat moeilijker te doorgronden. Luister je echter goed, dan hoor je de Ramones-achtige popliedjes ergens wel terug als basis, waar vervolgens met veel plezier op z’n Jackson Pollocks overheen is geverfd. De band kleurt op Painting With dan ook continu buiten de lijntjes maar niet zó ver buiten de lijntjes dat het onherkenbaar wordt. Tekst Mania | Arnout de Vries

LIVEDATA 01/04 Botanique, Brussel (sold out) 02/04 Rewire Festival @ Paard van Troje, Den HaagTeramaze – Her Halo (Music Theories Recordings/Mascot Label Group)
De vier leden van Teramaze noemen Tool, Dream Theater en Pantera als invloeden. Daarbij zijn de leden ergens in een carrière van drieëntwintig jaren bekeerd. Op Her Halo wordt geen enkele keer gerefereerd aan seks en drugs en gaat het vooral om progressieve metal met een boodschap. Terrormaze was de naam van de groep in de jaren na de oprichting in 1993. Uit die naam sprak agressie en negativisme en dus werd de naam veranderd en de teksten aangepast.

Voorganger Esoteric Symbolism scoorde positieve recensies en liet de zalen volstromen. Niet meer dan logisch dat de Australiërs hebben gekozen voor een release met meer van hetzelfde en opnieuw goede kwaliteit. Opener An Ordinary Dream duurt bijna dertien minuten en houdt de luisteraar in de stoel gevangen. Roffelende drums, strakke gitaarpartijen en lekker lopende baslijnen zorgen voor een progressief, muzikaal fundament waar zanger Nathan Peachy zijn teksten – zonder prekerige boodschappen – op kwijt kan. Singel Out Of Subconscious ging het album vooraf en scoorde in alle metabladen positieve recensies. Acht nummers en Her Halo klokt ruim zesenvijftig minuten muziek. Trapeze is een instrumentaal nummer dat minutenlang van hoogtepunt naar hoogtepunt laveert, terwijl Delusions Of Grandeur de juiste afsluiter is. Teramaze heeft een release uitgebracht die geen moment irriteert door de boodschap en in veel van de nummers fascineert door de strakke drum- en gitaarpartijen. Jaks Schuit

El Pino and the Volunteers – El Pino and the Volunteers (Excelsior)
Happy Camper, TIKA, de Daryll-Ann, allemaal redenen waarom we lange tijd niets hoorden van El Pino and the Volunteers. Gelukkig zijn de prioriteiten verlegd en is er eindelijk het derde album, als vanouds op Excelsior. Ook nu geldt weer dat de gehele rock- en popgeschiedenis als invloed heeft gefungeerd, met een lichte voorliefde voor de Americana rock van alle tijden, denk aan The Byrds, The Buffalo Springfield en, meer recent, Wilco.

Opener Top Of Everything combineert dat weer met een Beatlesque en fungeert gelijk als aanjager van een album waar de energie van afspat. Het tempo ligt, gemiddeld, hoog, de composities zijn compact en van een constant hoge kwaliteit. De, uiteraard, gitaar georiënteerde begeleiding is lekker stevig zonder uit de bocht te vliegen, en zanger David Pino klinkt geïnspireerder dan ooit. Het was een lange pauze, maar als je dan met zo’n tijdloos album terugkomt is dat meteen vergeven. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 03/03 W2, Den Bosch 06/03 Ekko, Utrecht 10/03 Rotown, Rotterdam 11/03 Luxor Live, ArnhemJoe Louis Walker – Everybody Wants A Piece (Provogue/Mascot label Group)
Debuut Cold In The Night verscheen in 1986! Everybody Wants A Piece is bijna dertig jaren later het tweeëntwintigste album van deze electric blues veteraan. Het is fascinerend om de geschiedenis van Walker te lezen. Geboren op 25 december 1949 pakte het kerstkind pas op veertienjarige leeftijd de gitaar op. Walker ontmoette Mike Bloomfield, die hem introduceerde bij Jimi Hendrix en Grateful Dead. De daarop volgende omzwervingen zijn op de door de jaren heen verschenen albums te horen. Walker werkte onder meer samen met Branford Marsalis, James Cotton, Tower Of Power, Bonnie Rait, Buddy Guy, Taj Mahal, Ike Turner en Clarence Brown. Een rij namen om aan te geven dat Walker niet alleen beïnvloed is door de grote muzikanten uit de blues scene, maar ook zijn invloed heeft achtergelaten.

Het titelnummer Everybody Wants A Piece opent en zet de toon. Het is een uptempo bluesnummer waarop Walker naar hartenlust soleert. Duidelijk is dat deze release geen grote verrassingen bevat. Walker speelt en zingt met veel plezier en laat horen dat de blues tijdloos is. Afsluiter 35 Years is het laatste nummer van een klein uur bluesmuziek zoals alleen enthousiaste, begeesterde muzikanten die kunnen maken. Titels als Gospel Blues en Wade In The Water vertellen over de muziek die JLW (Joe Louis Walker) al meer dan dertig jaren maakt. Everybody Wants A Piece! Joe Louis Walker lijkt te willen zeggen dat het niet OK is om alleen maar het eigen stuk te willen claimen. Walker geeft alle liefhebbers van de blues voor de tweeëntwintigste keer een gloeiend nieuw album waar de geschiedenis vanaf spat. Jaks Schuit

Wolfmother – Victorious (Universal)
De heruitgave, vorig jaar, van de eerste plaat van Andrew Stockdale´s Wolfmother, diende kennelijk als opmaat voor de nieuweling Victorious. Vanaf de eerste tonen is duidelijk dat de krullenbol uit Australie en producer Brendan O´Brien terug willen naar dat zo succesvolle startpunt.

Net als toen strooit Stockdale, die het gehele instrumentarium voor zijn rekening neemt op de drums na, want daarvoor zijn Josh Freese en Joey Waronker ingehuurd, met voortreffelijke riffs. Deze stutten zijn puntige hardrock songs uiterst solide. Die staan dan ook alle tien als een huis.

Alleen Pretty Peggy rockt wat minder maar is een fraai romantisch rustpunt met die welluidende tamboerijnbelletjes. Stockdale´s zang is weer als vanouds ´Robert Plant proof´. Het enige bezwaar dat tegen deze voltreffer kan worden ingebracht is de korte speelduur, een dik half uur. Maar eigenlijk is dat ook een compliment. Tekst Mania | Wim Koevoet

LIVEDATA 26/04 Paradiso, Amsterdam (uitverkocht) 27/04 AB, Brussel 29/04 De Oosterpoort, Groningen 30/04 013, TilburgStargaze – Deerhoof Chamber Variations (Transgressive/PIAS)
Deerhoof is een band met lef. Een band die grenzen verlegt, en nooit voor de makkelijke weg gaat. Dat blijkt ook nu weer. Greg Saunier, de drummer van de band, timmert de laatste jaren al aan de weg als componist in de moderne klassieke muziek en de filmmuziek, en heeft nu een manier gevonden om dit met zijn bestaan als rockmuzikant te combineren. Twaalf nummers uit het fraaie oeuvre van Deerhoof heeft hij volledig opnieuw gearrangeerd, met daarbij in gedachten een kamerorkest. Deze twaalf nummers heeft hij vervolgens zo bij elkaar gezet dat ze één mooi geheel vormen, en laten uitvoeren door een gerenommeerd ensemble; s t a r g a z e, bekend van hun flirts met moderne popmuziek.

Om een indruk te geven wat een transformatie deze nummers hebben ondergaan; Data is van oorsprong een elf minuten lang, traag voortslepend, intens en dissonant rocknummer. In de versie van s t a r g a z e is het een lieflijk liedje van drie minuten, met opbeurende strijkers en haast engelachtig zang. Ook de andere nummers zijn nauwelijks herkenbaar. Dwarse, lawaaiierige rocknummers klinken plots als de soundtrack van een Disneyfilm.

Toch heeft Greg Saunier de composities volledig intact gelaten (hoogstens wat ingekort), en worden exact dezelfde noten gespeeld als op de originelen. Zijn eigen bijdrage aan de nummers, de drums, heeft hij wel weggelaten. Het is een bijzonder experiment, waarbij twee ogenschijnlijk onverenigbare genres toch worden verenigd. Bovendien laat Saunier horen wat een arrangement allemaal kan veranderen aan een nummer, en hoe een sterke compositie ook in een heel ander jasje nog overeind kan blijven.

Allemaal leuk en aardig, maar is het naast interessant ook mooi? Laat ik vooropstellen dat de gemiddelde Deerhoof-liefhebber, en tevens de gemiddelde Pinguin Radio-luisteraar, totaal uit zijn comfortzone moet stappen en zich open moet stellen voor een andere muzikale ervaring. Met pure rockmuziek heeft het immers weinig meer te maken. De speelsheid van Deerhoofs muziek blijft echter behouden, en ook het kleine ensemble, met onder andere strijkers en piano, weet de muziek veel sfeer mee te geven. Nu eens zwierig, dan weer indringend of zelfs ietwat onheilspellend.

Deerhoof-drummer, en tevens componist en arrangeur Greg Saunier heeft in samenwerking met kamer-ensemble s t a r g a z e een fascinerend muzikaal project neergezet, dat een brug bouwt tussen alternatieve rock en klassieke muziek, en dat zowel theoretisch interessant als aangenaam voor de oren is. De moeite waard om je eens aan te wagen! Arnout de Vries

LIVEDATUM 01/04 Rewire Festival, Den HaagJTNDaWZyYW1lJTIwc3JjJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZwbGF5ZXIudmltZW8uY29tJTJGdmlkZW8lMkYxMTUzNDIyMjUlMjIlMjB3aWR0aCUzRCUyMjUwMCUyMiUyMGhlaWdodCUzRCUyMjI4MSUyMiUyMGZyYW1lYm9yZGVyJTNEJTIyMCUyMiUyMHdlYmtpdGFsbG93ZnVsbHNjcmVlbiUyMG1vemFsbG93ZnVsbHNjcmVlbiUyMGFsbG93ZnVsbHNjcmVlbiUzRSUzQyUyRmlmcmFtZSUzRQ==

Motorpsycho – Here Be Monsters (Rune Grammofon)
Here Be Monsters werd ooit geschreven voor eenmalige uitvoering tijdens het 100-jarig jubileum van het Noorse Techniek Museum in 2014. De muziek verdiende meer, werd verder uitgewerkt en uiteindelijk met behulp van toetsenist Ståle Storløkken opgenomen. Het resultaat laat meest opvallend, de band van een zachtere kant zien.

Na een prelude met enkel pianospel, gaat het album met Lacuna/Sunrise over in een atmosferische trip. Een avontuurlijk zestiger jaren gevoel heerst er over het album, als I.M.S. onheilspellend uitmondt in ouderwets stevige psychedelica. De donkere lucht weer opgetrokken pakt Motorpsycho de draad relatief kalmpjes op met prikkelende kunststukjes die zorgen dat er aan het album veel te ontdekken blijft. Tekst Mania | Corné Ooijman

LIVEDATUM 30/04 TivoliVredenburg, Utrecht

Soulsavers – Kubrick (San Quentin/PIAS)
Het Engelse producersduo Soulsavers is vooral bekend van hun met electronica en gospel doorweven rockmuziek, waarop ze samenwerken met zangers als Mark Lanegan, Mike Patton (Faith No More) en Dave Gahan (Depeche Mode). Na hun laatste album met Dave Gahan kregen ze echter inspiratie voor een ander project. De mannen komen in een Stanley Kubrick-fase terecht en raken verslingerd aan de films van deze befaamde regisseur. Ze zijn vooral onder de indruk van de personages en hoe sterk Kubrick deze neerzet. Vol met inspiratie besluiten ze een instrumentaal album te maken rondom deze personages.

Dit heeft, niet geheel verbazingwekkend, geresulteerd in een zeer filmisch album. Het betreft slechts acht compacte composities die qua stijl laveren tussen de klassieke muziek, de filmmuziek en vooruit, ook de rockinvloeden zijn zo nu en dan duidelijk merkbaar. Elk van deze acht nummers is vermoemd naar een personage uit een film van Stanley Kubrick. Zo opent het met Delarge uit A Clockwork Orange, om via onder andere Torrance uit The Shining en Hal uit 2001: A Space Oddyssey te eindigen bij Ziegler uit Eyes Wide Shut.

Natuurlijk is het lastig om het verhaal en de karaktertrekken van filmpersonages te verwerken in korte, instrumentale stukken. Daarom is het soms niet geheel duidelijk waar de link met het personage zit. Dat is niet erg, want ook zonder het Kubrick-thema is het een aangenaam sfeeralbum. De nummers bestaan voornamelijk uit fraai samenspel tussen strijkers en piano, en worden op dynamische wijze opgebouwd. Ze spreken tot de verbeelding en zijn de ene keer dramatisch aangezet, de andere keer wat subtieler.

Dat het op momenten wat klassiek aandoet is niet heel verrassend. Stanley Kubrick gebruikte namelijk volop klassieke muziek in zijn werk. Zo had het slotstuk Ziegler best een vergeten stuk van een oude componist kunnen zijn. Op hun beurt kunnen de liefhebbers van het typische Soulsavers-geluid hun hart ophalen bij Joker, met het broeierige orgeltje en de ietwat gruizige gitaar. Ook compositoneel weet het duo te overtuigen, met mooie, soms aangrijpende melodieën.

Kortom, het album vormt een prima tussendoortje en laat eens een andere kant zien van de band. Het is slechts een kwestie van tijd voor de twee mannen gevraagd worden voor een film-soundtrack, want ze bewijzen op Kubrick dat ze dat prima in de vingers hebben. Het album biedt een mooie mogelijkheid om je eens in de personages van Stanley Kubrick te verdiepen, maar staat ook prima op zichzelf en is net zo goed een aangename soundtrack voor tal van dagelijkse activiteiten. Arnout de VriesJTNDaWZyYW1lJTIwd2lkdGglM0QlMjIxMDAlMjUlMjIlMjBoZWlnaHQlM0QlMjI0NTAlMjIlMjBzY3JvbGxpbmclM0QlMjJubyUyMiUyMGZyYW1lYm9yZGVyJTNEJTIybm8lMjIlMjBzcmMlM0QlMjJodHRwcyUzQSUyRiUyRncuc291bmRjbG91ZC5jb20lMkZwbGF5ZXIlMkYlM0Z1cmwlM0RodHRwcyUyNTNBJTJGJTJGYXBpLnNvdW5kY2xvdWQuY29tJTJGdHJhY2tzJTJGMjI4MzQxOTc4JTI2YW1wJTNCYXV0b19wbGF5JTNEZmFsc2UlMjZhbXAlM0JoaWRlX3JlbGF0ZWQlM0RmYWxzZSUyNmFtcCUzQnNob3dfY29tbWVudHMlM0R0cnVlJTI2YW1wJTNCc2hvd191c2VyJTNEdHJ1ZSUyNmFtcCUzQnNob3dfcmVwb3N0cyUzRGZhbHNlJTI2YW1wJTNCdmlzdWFsJTNEdHJ1ZSUyMiUzRSUzQyUyRmlmcmFtZSUzRQ==