Live Foto Review: Raul Midón @ Parkstad Limburg Theaters

Live Foto Review: Raul Midón @ Parkstad Limburg Theaters @ LIMBURGzaal, Heerlen
28 oktober 2016
Foto’s Hub Dautzenberg

Multi-instrumentalist en songwriter Raul Midón mixt Flamenco, Jazz en R&B tot zijn eigen sound. Op het alweer 7e studio album Don’t Hesitate, dat de blind geboren muzikant bijna geheel zelfstandig opnam, werkt hij samen met onder andere Bill Withers en Lizz Wright. De New York Times beschreef Midón als ‘A one-man band who turns a guitar into an orchestra and his voice into a chorus’. Daar sluiten wij ons bij aan!

Raul MidónRaul MidónRaul MidónRaul MidónRaul MidónRaul MidónRaul MidónRaul MidónRaul MidónRaul MidónRaul MidónRaul Midón

Live Foto Review: Dakota @ OT301

Live Foto Review: Dakota @ OT301, Amsterdam
Support: LOLA
26 oktober 2016

Foto’s Willem Schalekamp

Ken je dat gevoel? Je wilt alleen maar op de bank liggen, je ogen dicht doen en wegdromen bij goede muziek. Ja? Dat komt dan goed uit, want Dakota heeft een nieuwe EP genaamd Leda. Dakota heeft haar sound gevonden in de 6 nummers tellende EP die het best te omschrijven is als dromerige indie-pop die je van tijd tot tijd stevig wakker schudt. Leda dankt haar naam aan een personage uit het verhaal Leda en de Zwaan. Schaamte is een overkoepelend thema op de EP en komt voor in verschillende vormen, zoals mentale instabiliteit, bedrogen worden en vrees voor het nooit kunnen maken als artiest.

LOLA LOLA @ OT301

LOLA LOLA @ OT301

LOLA LOLA @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Dakota Dakota, EP release @ OT301

Album Reviews: Bettie Serveert en traumahelikopter

Bettie ServeertBettie Serveert – Damaged Good (Concerto Records/PIAS)
Als Neerlands leukste indierockband met een nieuwe plaat komt is dat uiteraard een buitengewoon heuglijk feit. Maar we zijn helemaal apetrots dat die ook nog eens wordt uitgebracht op Concerto Records in samenwerking met PIAS. Dat Damaged Good dan gewoon weer een toffe vintage Bettie-plaat is, maakt het feest helemaal af. Lekker stevig, met spetterend gitaarwerk van Peter Visser. Heerlijk melodieus ook, door die prachtige zanglijnen van Carol van Dyk.

Ze openen onstuimig met B-Cuz en nemen dan even wat gas terug met het mooie, korte Brickwall. Brother In Loins en de titelsong klinken krachtig maar ook lekker poppy, als een opgevoerde versie van Blondie. Een plaat van Bettie Serveert is natuurlijk niet compleet zonder ruige, uitgesponnen gitaarexercitie; die volgt op Digital Sin (Nr 7). Mouth Of Age is dan weer zo’n mooi verstild miniatuurtje, maar de grootste verrassingen komen op het eind.

Eerst mag good old Peter te Bos een fijne gastbijdrage komen leveren op het onweerstaanbare Love Sick (dat wordt springen straks). Vervolgens ontpopt Carol van Dyk zich op Never Be Over met hulp van Prof Nomad als een ouderwetse crooner, met violen en al, in een ontwapenende ballad. De Betties zijn er weer, joepie! Tekst Mania | Louk Vanderschuren

LIVEDATA 05/11 Gigant, Apeldoorn 11/11 Doornroosje, Nijmegen 18/11  Come As You Are: Republica, Claw Boys Claw, Bettie Serveert @ Klokgebouw, Eindhoven 26/11 Podium De Flux, Zaandam 03/12 Hedon, Zwolle 09/12 Metropool, Hengelo 17/12 Vera, Groningen 23/12 Poppodium de Peppel, Zeist

2017
14/01
Patronaat, Haarlem 
20/01 Gebouw T, Bergen op Zoom 27/01 Rotown, Rotterdam 03/02 Neushoorn, Leeuwarden 10/02 Burgerweeshuis, Deventer 17/02 Fluor, Amersfoort 10/03 Tivoli De Helling, Utrecht 01/04 Mezz, Breda 07/04 Paard van Troje, Den Haag 22/04 Paradiso, Amsterdam

BETTIE SERVEERT LIVE IN DE PLATO WINKELS
Vrij 4 november 18:00 Concerto A’dam
Zat 5 november 16:30 Mansion 24 Apeldoorn
traumahelikoptertraumahelikopter – Competition Stripe (Excelsior)
De Groningse band traumahelikopter maakte aan het begin van 2013 indruk met een compromisloos debuut vol rauwe garagerock. 11 songs in 26 minuten en alles was raak. Opvolger I Don’t Understand Them At All liet een jaar later een wat melodieuzer geluid horen en deze lijn trekt traumahelikopter door op haar derde plaat, waarvoor de band wat meer tijd heeft genomen.

Ook Competition Stripe bevat nog volop rauwe garagerock, maar het palet is dit keer rijker en veelkleuriger. traumahelikopter is op haar nieuwe plaat immers ook niet vies van uitstapjes richting onder andere melodieuze 60s gitaarpop en hier en daar wat psychedelica en citeert knap uit meerdere decennia tijdloze gitaarpop. Het levert een gevarieerde gitaarplaat op van het soort waar het Excelsior label in haar jonge jaren het patent leek te hebben. Goudeerlijke gitaarpop dus die de zon laat schijnen en dat kunnen we in de seizoenen die komen gaan goed gebruiken. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 27/10 EKKO, Utrecht 29/10 Rotown, Rotterdam 03/11 Vera, Groningen 05/11 Paradiso, Amsterdam

===> Lees hier het interview met traumahelikopter

Live Foto Review: Oh Pep! @ Paradiso

Live Foto Review: Oh Pep! @ Paradiso, Amsterdam
24 oktober 2016
Foto’s Willem Schalekamp

Olivia Hally en Pepita Emmerichs zijn de ‘Oh’ en de ‘Pep!’ in dit folkpopduo uit Melbourne, Australië. Samen maken ze verhalende liedjes over hun levens die bij vlagen onweerstaanbaar catchy zijn. In het thuisland zijn Olivia en Pepita al bekroond tot ‘Young Folk Performer of the Year’. Afgelopen juni verscheen hun debuutalbum Stadium Cake.

Oh Pep!Oh Pep!Oh Pep!Oh Pep!Oh Pep!

Album Reviews: Agnes Obel en NxWorries

Agnes ObelAgnes Obel – Citizen Of Glass (PIAS)
Tussen de fragiele werkjes van de Deense Agnes (Caroline Thaarup) Obel zit telkens drie jaar. In 2010 debuteerde de blonde singer-songwriter met het schitterende Philharmonics (in 2012 bekroond met een EBBA-award), in 2013 opgevolgd door het minstens net zo mooie Aventine. En zoals doorzichtig glas onthullend, transparant en helder is, zo is Citizen Of Glass dat ook.

Obel legt haar ziel op tafel en onthult, bijna nakend, al haar zwakheden. Emotioneel en welhaast een catharsis, maar tegelijkertijd heel normaal en brutaal eerlijk. De tien nummers voelen als een intense, melancholische reis vol prachtige geluiden en stijlen die je hart en ziel binnendringen. Bij DWDD veroverde ze midden oktober een complete zaal met de vertolking van It’s Happening Again. Geflankeerd door historische instrumenten als de spinet en celesta wordt een elegante sfeer gecreëerd, minder allesomvattend dan beide voorgangers, maar zeker niet minder luisterrijk. Een gevoelige plaat die ons aan het denken zet. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 02/11 Ancienne Belgique, Brussels (Sold Out) 03/11 Paradiso, Amsterdam (Sold Out)NxWorriesNxWorries – Yes Lawd! (Stones Throw)
Was hij tot voor kort nog de grote hiphopbelofte, dit jaar heeft hij het helemaal waargemaakt! Anderson .Paak was vorig jaar één van de smaakmakers op Dr. Dre’s laatste album, en heeft eerder dit jaar het bejubelde album Malibu uitgebracht. Hierop mengt hij hiphop met soul en funk. Ook in zijn samenwerking met producer Knxwledge (samen noemen ze zich NxWorries) is veel soul te horen.

Dit debuutalbum voelt regelmatig aan als een herinterpretatie van het vintage soul-geluid, benaderd vanuit de hiphopachtergrond van beide mannen. Knxwledge maakt hiervoor gebruik van strijkers- en blazerspartijen die het oude soulgeluid typeren. Paaks flexibele stemgeluid past er perfect bij en houdt het midden tussen zang en rap.

Het duo weet op deze manier heel knap een eigen geluid neer te zeggen dat toch weer afwijkt van Paaks solowerk. Het is wel een wat fragmentarisch album, met enkele onaffe nummers, maar het draait om die heerlijke, positieve vibe. Samengevat in de titel: Yes Lawd! Tekst Mania | Arnout de Vries

Live Foto Review: Revel In Dimes @ Poppodium Volt

Live Foto Review: Revel In Dimes @ Poppodium Volt, Sittard
23 oktober 2016
Foto’s Hub Dautzenberg

De vierkoppige band Revel in Dimes uit New York maakt een unieke mix van Blues en Rock & Roll, aangevuld met een fijne portie soul. Zangeres Kia Warren is niet alleen een lust voor het oog, maar vooral voor de oren. Aangevuld met drums en gitaar zorgt het geheel voor meer dan de standaard “boot-stompin’, soul-shakin’ rock-‘n’-roll”. Het is een rauwe en ruwe band die je opvreet en weer uitspuugt: vies, lelijk en gevaarlijk.

Lees hier het INTERVIEW met Revel in Dimes.

Revel In DimesRevel In DimesRevel In DimesRevel In DimesRevel In DimesRevel In DimesRevel In DimesRevel In DimesRevel In DimesRevel In Dimes

Live Foto Review: laatste concert Augustines @ Paradiso Noord

Live Foto Review: Augustines @ Paradiso Noord – Tolhuiszaal, Paradiso
14 oktober 2016
Foto’s Zusjes Vreeburg

Na zes jaar en drie albums valt het doek voor Augustines. Voordat de band uit Brooklyn definitief de gitaar in de wilgen hangt touren ze nog een keer door Europa om persoonlijk afscheid te nemen van de vele fans. Onze hoffotografen, Sharon en Maureen Vreeburg legden het emotionele optreden van Augustines in Paradiso Noord vast voor het nageslacht.

Album Reviews: Lemon Twigs en C Duncan

The Lemon TwigsThe Lemon Twigs – Do Hollywood (4AD)
De Lemon Twigs komen uit Long Island NY en zijn vooral het geesteskind van de gebroeders D’Addario, Brian en Michael. Beide spelen ze alle instrumenten die nodig zijn voor het maken van dit rijk geinstrumenteerde album. In een onwaarschijnlijk tempo komen, zelfs soms binnen één song, allerlei invloeden voorbij. Art rock, Prog rock, musical, vaudeville, de uitersten worden opgezocht in soms complexe, en altijd boeiende songs.

I Wanna Prove To You verraad een grote invloed van de avontuurlijke Engelse bands uit de jaren zestig, The Beatles en The Kinks in hun rockopera periode. De veelzijdigheid spat van het album af, waarbij ook instrument beheersing geen enkele belemmering vormt. Na deze kennismaking wordt het interessant of de Lemon Twigs uit hun enorme kennis van de muziekgeschiedenis en hun enorme muzikale talent, hun eigen sound zullen weten te vinden. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA  24/11 OT301, Amsterdam 25/11 The Witloof Bar, Brusselc-duncan-the-midnight-sunC Duncan – The Midnight Sun (Fatcat)
De Schotse muzikant C(hristopher) Duncan maakte vorig jaar veel indruk met het fraaie, op zijn slaapkamer in elkaar geknutselde, Architect. De prachtige popliedjes en het dromerige klankentapijt wisten uiteindelijk zelfs meerdere jaarlijstjes te halen en daar viel niets op af te dingen. Op The Midnight Sun herhaalt C Duncan het kunstje van Architect en zet de muzikant uit Glasgow bovendien een volgende stap.

Ook The Midnight Sun werd bij C Duncan thuis in elkaar geknutseld en valt op door fraaie en dromerige popliedjes met lome vocalen. C Duncan kiest dit keer voor een net wat uitbundiger klankentapijt, maar het blijven klanken die uitnodigen tot uitrusten en wegdromen. Architect bleek uiteindelijk een plaat vol toverkracht en ook The Midnight Sun beschikt over bijzondere vermogens. C Duncan zorgt niet alleen voor ontspanning en mooie beelden, maar maakt ook muziek die je van de eerste tot de laatste noot wilt ontrafelen en die anders klinkt dan alles dat je dit jaar hoorde. Indrukwekkend. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 25/10 Dutch Design Week @ Café Wilhelmina, Eindhoven 04/11 Charlatan, Gent 05/11 Crossing Border, Den Haag

Live Foto Review: White Denim @ De Helling

Live Foto Review: White Denim @ De Helling, Utrecht
16 oktober 2016
Foto’s Melanie Marsman

De Amerikaanse band White Denim komt uit Texas’ muziekhoofdstad Austin – misschien een verklaring voor de vele ingrediënten waarmee de band zijn unieke southern-rockvariant brouwt. Blues, psychedelica, punk, soul en jazz: alles heeft zijn plaats in het vreemde universum van White Denim, dat vorig jaar nog dreigde in te storten door het vertrek van de drummer en de gitarist. Frontman James Petralli vond echter snel twee nieuwe bandleden en op het met hen opgenomen zevende album Stiff (2016) klinkt de band dan ook frisser dan ooit. Beste songtitel is van track 4: There’s A Brain In My Head!

Live Foto Review: Bettie Serveert @ Oefenbunker

Live Foto Review: Bettie Serveert @ Oefenbunker, Landgraaf
15 oktober 2016
Foto’s Sascha Teschner

In 1991 wordt de groep Bettie Serveert opgericht. De naam van de band verwijst naar de tennisspeelster Betty Stöve. Eerder hebben vier leden al gezamenlijk gewerkt in de band De Artsen, een alternatieve band uit Arnhem.

De eerste demo van Bettie Serveert wordt goed ontvangen en zelfs tot Demo van de Maand uitgeroepen in het Britse tijdschriftMelody Maker.

In september 1992 verschijnt de single “Tom Boy”, gevolgd door het debuutalbum Palomine. De band gaat direct toeren door Europa, Amerika en Canada. In 1993 en 1995 speelt Bettie Serveert op Pinkpop. In januari 1994 ontvangt de band de BV Popprijs.