Django Django – Marble Skies (Caroline)
Natuurlijk galmt ook op het derde album van Django Django de surfsound van The Beach Boys na. Niet zo gek, want dat gebeurde op de twee voorgangers uit 2012 (Django Django) en 2015 (Born Under Saturn) ook al. Wanneer iets werkt, moet je er niet te veel aan sleutelen.
Marble Skies is sowieso geen stijlbreuk in vergelijking met de twee voorgangers en daarom maken we een vreugdesprong. Dus niet alleen omdat er misschien wel een Elfstedentocht aan zit te komen, met dit kraakheldere, zonnige weer en temperaturen die zelfs de breedste grachten doen dichtvriezen. “Gezond weer”, zei mijn wijlen grootmoeder steevast en zij zat er eigenlijk nooit naast. Fan van die Beach Boys als ze was, had ze zonder meer uit de voeten gekund met Marble Skies. Een album dat strak staat van de catchy melodieën en andere vrolijkheid. Tekstueel doen de in Londen woonachtige Schotten ook weer niet al te moeilijk, zonder zich te vergalopperen aan platitudes. Het is vaak zo poëtisch als wat, zoals onderstaande regels uit het titelnummer. Lees maar mee:
Rolling in the darkness of your mind
Colouring the water of your life
Look across the plain, the shadow
Soon the fields will bloom again someday
Daar kunnen we wel wat mee. Je voelt en hoort dat de vier mannen goed in hun vel zitten en weten wat onze wereld nodig heeft: een dansje, zo nu en dan.
Wie goed luistert, hoort op Marble Skies naast Beach Boys vleugjes New Order en ook Simple Minds (zo doet dat intro van Surface To Air wel heel sterk denken aan dat van Alive And Kicking), maar wie geeft een fuck als er links en rechts wat gepikt is en er een bijzonder smaakvolle potpourri is ontstaan. Het is gewoon tien keer raak. Pet Shop Boys zijn vast en zeker ook trots op de mannen. In Your Beat had zo op Actually (’87) kunnen staan. Nou oké, met een beetje fantasie dan. Pieter Visscher
LIVEDATA 05/03 Ancienne Belgique, Brussels 06/03 Doornroosje, Nijmegen 07/03
Melkweg, Amsterdam