Of Hana Vu heeft haar draai nog niet gevonden of ze weigert zit vast te pinnen op één stijl. De zangeres uit L.A. liet afgelopen week haar debuutalbum verschijnen, een verzameling genre-bending songs die één ding gemeen hebben, ze zijn somber. Okay twee dingen, over Hana’s zang zit een dikke laag galm.
Die verscheidenheid van stijlen typeerde ook de diverse EP’s en singles die Hana eerder heeft uitbracht. Goed nog een derde ding dan. Haar muzikaliteit. Alle songs hebben sterke melodieën, fantasievolle arrangementen en worden met smaak en stijl door de schrijfster gezongen. Dat haar nieuwe liedjes beter klinken dan de oudere heeft te maken met opnamebudget, maar ook met ervaring. Hana was 14 toen ze als supportact de baan op ging met bands als Wet en Soccer Mommy.
Een muzikale kameleon als miss Vu heeft geen songs die representatief zijn, maar wel nummers die wel of niet in ons kraampje van pas komen. Gutter is daar een duidelijk voorbeeld van. Met zijn dromerige tempo, grungy gitaartapijten en fuzzy zang is Gutter wat onze oosterburen ‘gefundenes fressen’ noemen, vrij vertaald spekkie voor ons bekkie. En zo staan er nog wel een paar pareltjes voor Pinguïns op haar Public Storage album.