Het heeft even geduurd, maar het kwartje is alsnog ingedaald. Op hun debuutalbum presenteerde Horsegirl zich als medium hard rockende indieband in de stijl van The Breeders, Pixies etc.
Je kon horen dat het trio uit Chicago nog niet zo lang (samen) speelde en dat was een deel van hun charme. Phonetics On and On is totaal anders. Dat amateurisme blijkt geen bug maar een feature zoals ze in de IT wereld zeggen. Pas na een paar keer draaien valt op hoe doortimmerd alles in elkaar zit en dat het ogenschijnlijke simplisme virtuositeit blijkt te zijn. De invloeden zijn nog wel 90’s indie, maar oorspronkelijkheid viert hier hoogtij, of misschien is eigenheid een beter woord, Gevarieerd is het album ook. Het country getinte Frontrunner is rustiger dan de meeste andere songs op de plaat, maar wel representatief in die zin dat de song pas echt opbloeit na een paar draaibeurten. Het lelijke eendje bijkt een prachtige zwaan.