Zeggen dat Grounds van IDLES er in hakt is een understatement. Niet dat het nummer extreem hard is, maar de gitarist heeft of een nieuwe standje op zijn versterker gevonden of een nieuwe combi van pedalen waardoor zijn gitaar nu klinkt als een kruising tussen een opgevoerde motorfiets en een kettingzaag.
Zijn collega van De Staat zal groen aanlopen van jaloezie. Daar doet de nieuwe single van IDLES nog het meest aandenken aan De Staat. In een strenge bui. En met een andere zanger, want niemand zal de grofkorellige stem van Joe Talbot verwarren met die van iemand anders. De man heeft zo’n power dat zelfs als hij een gedichtje uit het poesiealbum van zijn nichtje zou voorlezen je nog een stapje terug zou doen. De rest van de band kan hem nu eindelijk aardig bijbenen.
Met Grounds en het eerder verschenen Mr Motivator maakt de band uit Bristol de grond bouwrijp voor de release van hun derde album. IDLES loopt een paar platen voor op de directe concurrentie, Fontaines DC, Murder Capital en Shame en dreigde door de nieuwkomers te worden ingehaald. Dat gevaar lijkt geweken. De twee singles wijzen er op dat IDLES met het in september te verschijnen Ultra Mono album een nieuwe standaard gaat neerzetten in het eigentijdse postpunk landschap.