De Rotterdamse band Iguana Death Cult brengt op 25 oktober het nieuwe studioalbum Nude Casino uit bij het Amerikaanse label Innovative Leisure. Nude Casino werd in Rotterdam opgenomen en in de VS gemasterd door niemand minder dan Dave Cooley (Tame Impala, Blood Orange, Ariel Pink). De eerste single afkomstig van het album getiteld Bright Lights is nu uit.
Iguana Death Cult trad in maart 2019 op in Austin, Texas tijdens het SXSW festival, daar overtuigde de band de labelbazen van Innovative Leisure. “Toen we Nude Casino ongeveer een jaar geleden hadden opgenomen, wilden we dit keer erg graag bij een internationaal label tekenen. Om de grenzen te verleggen. We stuurden de opnames naar een aantal van onze favoriete labels. Innovative Leisure was meteen erg enthousiast en na een ontmoeting in LA werden we uitgenodigd voor SXSW festival. Voor we het wisten zaten we in het vliegtuig naar Amerika en speelden een aantal te gekke shows. Innovative Leisure kwam kijken en het klikte meteen. Toen we terug waren in Rotterdam hebben we een deal met hen getekend.” – Iguana Death Cult
Waar Iguana Death Cult op het debuutalbum The First Stirrings Of Hideous Insect Life garage-punk maakte met psychedelische invloeden, hebben ze de sound nu uitgediept. Nude Casino roept wat claustrofobisch en absurdistisch op. Met thema’s als slaapparalyse en verloren onschuld, beproeven de nummers aardgebonden angsten, neuroses en lastige situaties die zich hebben voorgedaan de afgelopen 5 jaar.
Nude Casino is wat volwassener, de energieke sound vertegenwoordigd een ziedend scepticisme als tegenwicht voor de hedonistische aantrekkingskracht van het onbekende. Voorman Jeroen Reek neemt je mee op reis langs zijn eigen waanzin, van levendige dromen tot de keiharde realiteit. Als gevolg hiervan klampt Nude Casino je vast. Wispelturig, stevig, uitgebalanceerd en vol met energie.
De eerste single is Bright Lights: “Bright Lights gaat voornamelijk over oude gewoonten en nieuwe inzichten. Ik had het gevoel dat in vast zat in een neerwaardse spiraal en ik werd een beetje moe van de manier waarop ik mijn leven leidden. Moe om alsmaar down te zijn en ik was het zat om steeds maar moe te zijn. Dingen die eerst spannend en romantisch leken, waren dat niet meer en ik had een enorme drang om niet meer te vluchten, maar juist het leven te omarmen.” – aldus Jeroen Reek.