We kennen Jack White als opgewonden standje, maker van opgefokte soms zelfs hysterische rocksongs. Heel soms echter gunt hij ons een glimp van zijn zachte kant. De country remake van zijn vorige single Taking Me Back was voor zijn doen ingetogen en zelfs elegant. Zijn nieuwe single is zelfs introvert te noemen.
Het akoestische Love Is Selfish gaat over Jack’s onvermogen de liefde naar zijn hand te zetten. Hij wil best wel, maar telkens staat hij met lege handen en zijn mond vol tanden. Vroeger zou Jack zijn frustratie hebben uitgeschreeuw en had hij zijn gitaar in de strijd gegooid om zijn gevoelens kracht bij te zetten. Maar nu hij tegen de 50 loopt wint de berusting het steeds vaker van de boosheid. Opvallend is dat Jack nog steeds de blues heeft, maar dat zijn muziekstijl richting country verschuift.
Tot zover onze psychologische verklaring voor het feit dat mister White zich inhoudt op Love Is Selfish, single twee van soloalbum drie, Fear Of The Dawn dat op 8 april verschijnen zal. Het plan is dat Jack op 1 juli in de AFAS te zien zal zijn.