Leah Rye – Symbiosis (Concerto Records/Mattan)
Helemaal uit het niets kwam het niet, maar voor velen moet het debuut van de Nederlandse Leah Rye als een donderslag bij heldere hemel hebben gevoeld. Wat een stem. Ze maakte er indruk mee tijdens de Popronde. En dan is Symbiosis ook nog eens gevuld met veel beeldschone popliedjes.
Stuk voor stuk geschreven door Lisa Rietveld, zoals ze in het echt heet, en ook eigenhandig geproduceerd. Ze speelt gitaar en keyboard op het album, dat internationale allure heeft. Terwijl dit een plaat is, die, had Rietveld in het Nederlands gezongen, de boel aardig op stelten had gezet tussen de Froukjes en Stiens van deze wereld. Domweg omdat Rietveld vocaal heel erg superieur is aan haar Nederlandstalige collega’s.
Een dansbeat her en der, een tempoversnelling in wat songs en de Nederlandse popwereld was op z’n kop gezet. Maar Rietveld heeft het Engelse pad verkozen boven het Nederlandstalige. Niet meeliften op de hype en dat pleit misschien wel voor haar.
Zo is Symbiosis dus een plaat geworden waarmee ze over de landsgrenzen wel eens meer zou kunnen scoren dan in Nederland. Het heerlijke Woman heeft sowieso heel veel hitpotentie. Live wat sterker aangezet kan het zelfs weleens tot Faithlessachtige taferelen gaan leiden. Leah Rye komt er wel, linksom of rechtsom. Pieter Visscher