Eurosonic dag 3, de vrijdag
NAAZ is blij! Ze heeft zojuist de Music Moves Europe Talent award en de Public Choice Award in de wacht gesleept. Dat betekent een trainingsprogramma én een flink geldbedrag ter ondersteuning van haar tour en promotie. Aansluitend mag ze optreden in de prachtige Schouwburgzaal. Als ik halverwege het optreden de zaal binnenloop zie ik haar begeleidingsband solide spelen en NAAZ haar glijdende moves maken terwijl ze enthousiast als altijd haar liedjes ten gehore brengt. Haar stem stem vertoont wat schorre randjes, het zal van de opwinding komen, maar er klopt iets niet. Het geluid is niet in balans. De bassen staan veel te hard, het lijkt alsof de geluidsman onder het toeziend oog van de Commissaris van de Koning live een Groningse aardbeving lijkt te willen veroorzaken. Jammer maar het zal de sympathieke zangers niet deren, ze stoomt verder op en heeft zich internationaal goed in de kijker gespeeld.
Even later in het Forum klinkt Black Sea Dahu uit Switserland wel fantastisch. Als ik sta te wachten tot we naar binnen mogen komen de eerste bezoekers de wenteltrap af. “Prachtig is dit mensen, het mooiste wat ik dit festival heb gezien!” zegt een man tegen de wachtende bezoekers. En als we even later de zaal binnen lopen zijn het inderdaad prachtige klanken die ons tegemoet komen. Zangeres Janine Cathrein speelt met samen met haar hippy-achtige groep vrienden mooie rustige folkliedjes, heerlijk loom gezongen met een emotionele ondertoon. Het publiek vind het allemaal prachtig en dat slaat over op de band die onder de indruk lijkt van alle warme reacties. Ze beloven hun best te doen om snel terug te komen naar Groningen en ik beloof m’n best te doen daar dan bij te zijn.
Iets heel anders zien we even later in de Hooghoudt Barn, the Snuts uit Schotland spelen daar hun makkelijke indie nummers met hoog meebrul gehalte. In hun thuisland zijn ze al razend populair, uitverkochte zalen en grote festivals, en ook hier lijkt het publiek het allemaal prima te vinden. Meegezongen wordt er nog niet maar wie weet hoe dat is later dit jaar als we de band opnieuw gaan tegenkomen in festivalland.
Aansluitend wil ik bij Flohio gaan kijken. Vorig jaar zag ik haar al even in het kleinere Platformtheater, dit jaar mag ze shinen in het Grand Theatre. En dat doet ze! Ik ben geen grote hiphop liefhebber maar deze ontwapenende kleine grimerapper met Nigeriaanse roots uit Londen vind ik fantastisch. De stuiterende beats en zware bassen leggen een basis voor haar snelle raps en zelf stuitert ze onvermoeibaar en enthousiast heen en weer over het podium. En het publiek doet net zo hard met haar mee, prachtig om te zien, wat een heerlijk en succesvol optreden!
Samen met wat vrienden staan we na te genieten en voor je het weet begint het volgende optreden in dezelfde zaal. Nu is Muthoni Drummer Queen aan de beurt. Ook zij geeft een spettend optreden weg. De mix van old school hiphop, soul, dancehall en reggae met allerlei vormen van afrikaanse clubmuziek doet het goed in de volle warme zaal waar we ons in een Keniaanse nachtclub wanen. Gekleed in opvallende gele outfits maken de zangeres en haar dansers er een feest van. Alweer een verrassend leuk optreden!
Tekst: Jan Berends