The National – Sleep Well Beast (4AD)
Gelukkig, The National heeft weer een beetje scherpte teruggevonden in hun muziek. Dat maakt Sleep Well Beast weer een plaat die de moeite waard is tot je te nemen. Al zitten er ook weer genoeg kenmerken in die ‘m gevaarlijk slaapverwekkend maken.
Trouble Will Find Me ligt al weer wat jaren achter ons. Een teleurstellende plaat voor wie The National waardeerde om een venijnig nummer als Mistaken For Strangers van Boxer, 10 jaar geleden alweer. In vergelijking daarmee is veel van het huidige werk van The National te bedachtzaam, te zeer op het zachtaardige gericht in een streven gewoon mooi te zijn. En op hun voorlaatste release kreeg dat wel erg de overhand.
Het is alsof The National zich wat heeft aangetrokken van die voor de hand liggende kritiek. Op Sleep Well Beast horen we de overstuurde gitaren terugkeren, en klinken er weer wat scherpe randjes door in de melancholieke liedjes. Day I Die lijkt haast een boodschap te zijn. Op positie twee op de plaat, na het wiegende Nobody Else Will Be There, werkt die song als een schop onder je reet die begint met het voor de band typische hyper drumwerk. Uptempo, de stem van Matt Berninger nu eens ragfijn ondersteun door een tweede stem; in termen van The National een bijna barokke uitspatting.
Een enkele keer keert die scherpte terug. Met als rare uitschieter Turtleneck; hier lijkt het wel of de band zich voor de gelegenheid in leer heeft gehuld met als inzet een echte rocker te maken. Gelukt: dit nummer steekt als een zwerende vinger uit op de plaat, maar is helaas niet het beste liedje. Maar het getuigt in elk geval weer van een beetje durf om buiten de lijntjes te kleuren.
Wie nu schrikt omdat al die ingehouden schoonheid op Trouble Will Find Me hem of haar juist bekoorde, geen nood, want ook jij komt ruimschoots aan je trekken op deze nieuwe plaat. Weer zijn er van die voortrollende liedjes als Empire Line of mooie ballades gebaseerd op pianoklanken en de bariton van Matt Berninger zoals in Guilty Party. Zelfs zoveel dat zijn stem toch ook op deze plaat op den duur als een slaapmiddel dreigt te gaan werken. Mooi hoor die stem, en wat heeft hij een gekke timing. Maar dat weten we nu wel. Dat verrast ons niet meer, laat geen ontwikkeling zien van de band, maar dat zal veel fans die gewoon meer van dit moois willen vast worst wezen. Want toegegeven, er zitten weer pareltjes tussen die rustige liedjes. Tekst Muzine | Wim du Mortier
LIVEDATA 25 & 26/10 AFAS Life, Amsterdam (sold out) 30 & 31/10 Palais des Beaux-Arts, Brussel (sold out)