Nondeju!! Dat is het enige dat ik nog kan uitbrengen nadat ik compleet ondersteboven ben geragt door de Screamin’ Rebel Angels uit Brooklyn, New York.
Ik had het na het bekijken van de albumhoes van hun nieuwe, vijfde, album kunnen weten. De roodharige schoonheid Laura Palmer zit me dan gelijk al heel brutaal aan te kijken, gekleed in zwart leer. En brutaal is ze en vooral wild en rauw!
Dat is aan haar zang zeer zeker te horen want ze gromt, grauwt en schreeuwt er flink op los en blijft daarnaast ook nog onverstoorbaar haar (staande) bas pijnigen. Laura wordt bijgestaan door gitarist Brian Hack, die de ene harde en swingende gitaarsolo op ons los laat en drummer Josh Bailey, die stoïcijns door blijft rammen.
De band ragt er meteen rauw tegenaan in een cover van Little Richard’s Oh! My Soul. De rauwe, brutale strot van Laura valt hier gelijk op naast de vele korte schurende gitaarsoli die Brian uit zijn gitaar knalt. Deze band is even rauw en wild als The Cramps. Garage rock & roll dus! Ze gaan gewoon verder met het al even rauw klinkende Baby Gets Down, dat qua wildheid en rauwheid doet denken aan zowel “Long Tall Sally” als “I’m Down” van The Beatles. Onbehouwen, en daardoor erg lekkere garage rhythm & blues waarin Laura het weer uitschreeuwt.
En het tempo wordt gewoon nog even wat opgeschroefd in de stomende garagerocker Heel Grinder. Laura sneert, gromt en brult terwijl ze haar bas vol gas blijft pijnigen. Gitarist Brian is hier in een Link Wray topvorm. Je gelooft het nooit maar het tempo gaat nog meer omhoog in Hands Off. Het is dat ik het weet maar deze cover van het Jay McShann nummer is bijna onherkenbaar in dit stomende nummer waarin Laura zich de blaren op haar vingers “slapt” en Brian de ene na de andere vurige rockabilly gitaarsolo op ons afvuurt.
Daarna wordt het gas ietsjes losgelaten voor een luchtige boppende mix van country en rockabilly in I Believe met de twanggitaar van Brian in de hoofdrol. Ook Brassy Brown is een luchtig swingend rockabilly nummer waarin ook het (zeer) oude Beatles geluid terug te horen is.
En dan gaan we aan een soulballad en wel een cover van het Bobby Marchan nummer Something On Your Mind. Hierin bewijzen Laura en haar mannen dat zij ook zeer gevoelig, en dus soulvol, kunnen klinken. Het gaspedaal gaat weer helemaal naar beneden voor de gemeen pompende garage boogie Sweet Petunia waarin Laura haar Farfisa orgeltje tevoorschijn heeft gehaald en het vocaal eens flink op een galmen zet. Een zeer wilde boogie!
Gevolgd door de warme, bluesy mamboWhereYou At met hard priemend gitaarwerk. In Snake klinkt de band als een opgevoerde versie van The Stray Cats, vermengd met de rauwheid van The Cramps. Ook Iris klinkt behoorlijk rauw. Een pompend en dreigend rockabilly nummer met een X-achtige punky attitude. In de vet fuzzende, funky, garagerocker The Devil Whispered To Meprobeert Laura al schreeuwend de duivel bij haar weg te houden.
Dan is het alweer tijd voor de afsluiter van het album, Racing Death. Een hoekig beukende garagerocker, die door de zang van Laura aan de oude Blondie doet denken.
Hou je van wild, rauw en swingend, dan kan je gewoon niet om The Screamin’ Rebel Angels heen. Kopen dat album!!!! Tekst BluesMagazine.nl | Peter Marinus