‘I Can’t Eat Nearly As Muck As I Want To Vomit’ is de niet erg aantrekkelijke titel van het nieuwe album van Shutups. In hun bio staan woorden als anti-establishment, distorted en post isolation DIY maximum. Als je dan ook nog weet dat de band uit Californië komt ben je al gauw geneigd te denken dat we te maken hebben met een 21ste eeuwse, 2.1 turboversie van The Dead Kennedy’s. Ja en nee.
Op papier is de band dus zo punk als de pest. Op plaat overheers een poppy gevoel. Met zijn sterk gitaarwerk en vlotte zang zou je nieuwe single 100punk zelfs enige hitpotentie kunnen toedichten. Dat geldt ook voor de twee andere songs die Shutups dit jaar heeft doen verschijnen en in iets mindere mate ook voor hun 3 jaar oude debuutalbum.
De toegankelijkheid van de songs lijkt bewust, een slinkse manier om hun revolutionaire boodschap ook onder aandacht te brengen van een minder linksig publiek, zo’n beetje de hele V.S. dus.