De forte van het Brits-Amerikaanse Still Corners is het presenteren van heldere melodieën in sfeervolle producties. Zet een track van Greg Hughes en Tessa Murray op en je waant je ver van hier. In geval van White Sands is dat in de woestijn van Arizona en New Mexico, een streek die niet zo ver ligt van het territorium van Khruangbin.
Om het juiste effect te bereiken heeft het duo leentjebuur gespeeld bij Ennio Morricone en de muziek die hij begin jaren zeventig schreef voor spaghetti westerns als Navajo Joe, Once Upon A Time In The West en The Good The Bad & The Ugly. Vrijwel alle songs op het nieuwe The Last Exit album hebben een effect uit de trukendoos van de Italiaanse meester; een mondharmonica, weemoedige violen of zoals op White Sands een high-lonesome gitaar waarin zowel het oostelijk gelegen Texas als het zuidelijke Mexico doorklinkt. White Sands opent met het geluid van een onweersbui. Gelukkig kan je net op tijd schuilen in een verlaten pueblo. Nu maar hopen dat de ratelslangen en schorpioenen niet op het zelfde idee komen.