Net als Vampire Empire stond Born For Loving You al geruime tijd op de setlist van Big Thief, maar bestond er nog geen plaatopname van.
Nu dus wel. Wederom net als de vorige single registreerden Adrianne en haar collega’s het nummer live en direct in de studio van Teatro De Cal Eril in Catalonië. Voor zover bekend zijn nu alle composities van Big Thief online te vinden. Voor de echte fans komt Born For Loving You ook uit op 7″ vinyl single met op de andere kant Vampire Empire.
Sinds hun optreden op Best Kept Secret vorig jaar en eerder in Paradiso geniet Big Thief hier een welhaast een mythische status. Een van de songs die live een onuitwisbare indruk maken is Vampire Empire, dat nog op geen enkel album staat.
Dat lijkt ook niet te gaan gebeuren. Wel is er nu een live-versie verschenen, eerder dit jaar opgenomen in Spanje. Wie Big Thief nooit aan het werk heeft gezien staat een verassing te wachten. Op plaat kan de band vrij intens klinken, maar gaan de meters zelden in het rood. Arianne Lenker zingt indringend, maar ook meestal ook wat ingetogen. Op Vampire Empire laat ze alle reserves varen en zingt ze vanuit haar tenen. Dat doet ze over een beat die herinnert aan het geïnspireerde primitivisme van de vroege Velvet Underground.
Op 20 oktober komt Vampire Empire ook uit op single met op de b-kant een andere live-favoriet, Born For Loving You.
Met de release van Time Escaping is de stand van de dit jaar verschenen nieuwe liedjes van Big Thief op vijf gekomen. Dat is precies een kwart van het aantal songs op nieuwe album, ‘Dragon New Warm Mountain I Believe In You’ dat voor 11 februari staat.
Geen idee waar de albumtitel op slaat, maar intrigerend is hij wel. Dat geldt ook voor de nieuwe single die wordt gedragen door een instrument dat ergens tussen een Afrikaanse duimpiano en een Caribische steeldrum lijkt in te zitten. Iets heel anders dus dan de intieme gitaren die doorgaans de muzikale omlijsting vormen van de stem van Adrianne Lenker. Waarover ze zingt is geheel onduidelijk. Grote kans dat ze het zelf ook niet precies weet. Van de tekst van Time Escaping kan alleen maar worden gezegd dat hij rijmt, en zelfs dat niet altijd. Intrigerend plaatje van een band die blijft boeien.
Het derde nieuwe liedje van Big Thief dit jaar is misschien wel het meest conventionele van de band. D.w.z. dat Certainty het meest lijkt op ouder werk.
Dat is alles behalve een straf. Niemand die zo opgewekt verdrietig klinken kan als Arianne Lenker. Een van de bandleden zingt een mooie tweede stem en de begeleiding is als vanouds nadrukkelijk onnadrukkelijk aanwezig. Op de plek waar elke andere band een gitaarsolo zou inlassen hoor je een perfect stukje samenspel. Als je iets zou willen opmerken zou het de lengte kunnen zijn. Krap drie minuten is wel heel kort.
Na in 2019 twee albums uit te hebben gebracht nam Big Thief even pauze om frontvrouw Adrianne Lenker de gelegenheid te geven om in 2020 twee albums onder eigen naam te maken. De uitdrukking ‘op de lauweren rusten’ komt niet voor in het woordenboek van Big Thief dus wordt er momenteel alweer gewerkt aan een nieuw album. Tenminste dat hopen we, want de twee nieuwe nummers die de band deze week losliet smaken naar meer. Zeker omdat de band nieuwe wegen lijkt in te slaan.
Wat de muziek van Big Thief tot dusver typeerde was de innerlijke rust waarmee de band hun songs bracht. Dat is absoluut niet het geval op Little Things. De nieuwe single is zo nerveus als de wachtkamer van een tandarts. Het lijkt wel alsof er twee songs door elkaar lopen. Pas na een paar draaibeurten wordt de structuur duidelijk. Verwacht dus geen ‘Paul’ part two of een herbewerking van ‘Shark Smile’. Little Things klinkt nog het meest als een beschonken Kate Bush. Dat is dus een compliment.
Maar liefst twee albums bracht Big Thief vorig jaar uit. Beide albums horen tot het beste van wat er in 2019 is verschenen. Mocht er nog enige twijfel over de kwaliteit en de creativiteit van de band van Adrianne Lenker hebben bestaan, dan namen ze die weg tijdens een adembenemend optreden in Paradiso.
Naar nu blijkt heeft Big Thief vorig jaar meer songs opgenomen dan er plaats was op de albums. Een van de overblijvers is nu uit. Love In Mine – een opname uit de sessies voor het Two Hands album- is de band uit Brooklyn ten voeten uit, een introverte, zacht wiegende ballad met breekbare leadvocals van miss Lenker.
Voor de fans en verzamelaars. Ook vers verschenen is een vijftal banddemo’s van songs waarvan er twee nooit eerder zijn verschenen en drie terecht zijn gekomen op het solo-album van Adrianne. Je vind ze onder de titel Demo’s vol. 1 op Bandcamp. De opbrengst gaat naar de touring crew van Big Thief, die nu noodgedwongen zonder inkomen thuis zit.
Net als Foals brengt ook Big Thief dit jaar twee albums uit. Laten we hopen dat het een trend wordt, want beider projecten zijn zeer geslaagd.
Big Thief nam album 1 van 2019, U.F.O.F. op in een tot studio omgedoopte boshut in het afgelegen noord-westen van de V.S. Voor de opnamen van Two Hands togen ze naar Texas en improviseerden ze een studio in een boomgaard op een steenworp afstand van de Mexicaanse grens. Anders dan op deel één van het tweeluik heeft de band de nummers van deel twee zo goed als live op de virtuele tape geslingerd.
Deze archaïsche opnamemethode geeft Two Hands een spontaan en intiem karakter met de nadruk op de songs en zang van frontvrouwe Adrianne Lenker, die tegelijk aards en zweverig is. Lead-single Not met zijn gitaarexplosie in de staart blijkt een uitschieter. Het breekbare titelnummer, Two Hands geeft een beter beeld van wat officieel album vier is van de band uit Brooklyn. Dat er nog velen moge volgen.
Concert: 6 maart Paradiso, Amsterdam.
Deze week maakte Big Thief bekend dat er een nieuw album in de pijplijn zit. Een opvallend bericht, want het meest recente album van de band van Adrianne Lenker ligt nog vers in het geheugen. Het dit voorjaar verschenen U.F.O.F. is zelfs een gedoodverfde eindejaarslijstjesplaat.
Tegelijk met het persbericht waarin de release op 12 oktober van Two Hands –Big Thief album vijf- werd aangekondigd verscheen de eerste single van de nieuwe plaat. Als Not ook maar een klein beetje representatief is voor Two Hands moeten we er serieus rekening mee houden dat Big Thief het jaar gaat afsluiten met twee albums in de eindlijst.
Het ruwe intro van Not geeft gelijk aan dat Big Thief dit keer uit een ander vaatje tapt. Klinkt de band op indie-parels als Paul, Shark’s Smile en UFOF dromerig en intiem, op het ruim zes minuten durende Not gaan de remmen los en de meters in het rood. Adrianne zingt alsof de duvel haar op de hielen zit. De lekker lange gitaarsolo die de coda vormt van Not had van Neil Young kunnen zijn, in een boze bui. Goodbye Dr Jekyll, Hello Mr Hyde!
In maart volgend jaar komt Big Thief naar de Paradiso. Oordoppen mee voor de zekerheid.
LIVE: 6 maart 2020 / Paradiso, Amsterdam
Deze week maakte Big Thief bekend dat er een nieuw album in de pijplijn zit. Een opvallend bericht, want het meest recente album van de band van Adrianne Lenker ligt nog vers in het geheugen. Het dit voorjaar verschenen U.F.O.F. is zelfs een gedoodverfde eindejaarslijstjesplaat.
Tegelijk met het persbericht waarin de release op 12 oktober van Two Hands –Big Thief album vijf- werd aangekondigd verscheen de eerste single van de nieuwe plaat. Als Not ook maar een klein beetje representatief is voor Two Hands moeten we er serieus rekening mee houden dat Big Thief het jaar gaat afsluiten met twee albums in de eindlijst.
Het ruwe intro van Not geeft gelijk aan dat Big Thief dit keer uit een ander vaatje tapt. Klinkt de band op indie-parels als Paul, Shark’s Smile en UFOF dromerig en intiem, op het ruim zes minuten durende Not gaan de remmen los en de meters in het rood. Adrianne zingt alsof de duvel haar op de hielen zit. De lekker lange gitaarsolo die de coda vormt van Not had van Neil Young kunnen zijn, in een boze bui. Goodbye Dr Jekyll, Hello Mr Hyde!
In maart volgend jaar komt Big Thief naar de Paradiso. Oordoppen mee voor de zekerheid.
CONCERT: 6 maart 2020 Paradiso, Amsterdam.
Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de beste albums van het moment samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant.
Lees hieronder alle cd-reviews van de albums van het moment volgens de redactie van de Volkskrant.
—
Vampire Weekend – Father of the Bride (Columbia/Sony)
We hadden er na zes jaar afwezigheid niet meer op gerekend, maar Vampire Weekend is terug. Vandaag verschijnt dan eindelijk Father of the Bride, het vierde album van de band rond zanger en gitarist Ezra Koenig.
Tekst Gijsbert Kamer, 2 mei 2019
En laten we er geen doekjes om winden, het is een prachtig, veelzijdig popalbum geworden. Achttien wonderschone liedjes, waarin naast de van eerdere platen bekende Afrikaans klinkende gitaarlijntjes en flirts met Caribische ritmen, ook ruimte is voor countryduetten (met de uit popgroep Haim afkomstige Danielle Haim) en cool jazz. lees meer
The National – I Am Easy To Find (4AD/Beggars)
Voor hun achtste album wilde The National alles anders aanpakken. Na bijna twintig jaar mocht zanger Matt Berninger weleens wat tegenwicht krijgen. Een risico, want het eigen geluid van de Amerikaanse band berust mede op diens diepe bariton; soms mompelend, dan weer toewerkend naar een emotionele uitbarsting. Veel van de spanning in het door de broers Aaron en Bryce Dessner vormgegeven muzikale universum is te danken aan Berningers stem.
Tekst Gijsbert Kamer, 16
Op I Am Easy To Find wordt Berninger bijgestaan door vrouwelijke vocalisten, onder wie de van David Bowie bekende. Het openingsnummer You Had Your Soul With You wordt meteen door haar bezwerende donkere stem opengebroken. Waarna de weg wordt vrijgemaakt voor dameskoortjes en duetten (met onder anderen Lisa Hannigan, Sharon van Etten en Mina Tindle) die het vaak zwaar aangezette oude National-geluid verlichten. lees meer
Big Thief – UFOF (4AD/Beggars)
Op hun derde album zet het uit Brooklyn afkomstige Big Thief een enorm stap voorwaarts. Het viertal komt uit het wat veilige indie-hoekje en ontwikkelt zich tot een krachtig spelend en zingend folkkwartet.
Tekst Gijsbert Kamer, 16 mei 2019
De grootste ontwikkeling lijkt zangeres Adrianne Lenker te hebben doorgemaakt. Zowel in de teksten (wonderschone, mysterieuze lyriek) als in de muziek is ze meer uitgesproken gaan klinken. Haar zang heeft in elk liedje een sprankelende boventoon die intrigeert en op den duur zelfs betovert. lees meer
Cate Le Bon – Reward (Mexican Summer/V2)
Wat een verschil kunnen een paar blazers en wat elektronica maken. Cate Le Bon uit Wales maakte al een viertal soloalbums en onder de naam Drinks een paar platen met indielosbol Tim Presley. Vooral Crab Day (2016) trok de aandacht met rafelig gezongen liedjes, nog een beetje rammelend maar charmant geproduceerd.
Tekst Gijsbert Kamer, 30 mei 2019
Mavis Staples – We Get By (Future Classic)
Bijna 80 is Mavis Staples, maar ze zet haar sterke reeks soloalbums op het label Anti onvermoeibaar voort met We Get By. Wilco’s Jeff Tweedy nam de eerste drie intiem klinkende albums voor zijn rekening, nu neemt Ben Harper het stokje over. De zanger en gitarist heeft voor We Get By een elftal midtempoliedjes geschreven, die precies passen bij Staples’ diepe soulstem.
Tekst Gijsbert Kamer, 23 mei 2019
Staples krijgt van de sobere begeleiding alle ruimte om uit te : het zingen van doorleefde gospelsoul, op de juiste momenten voorzien van bluesaccenten. Dankzij het sterk op haar vader Pops geënte gitaarspel van Rick Holmstrom brengt Staples de luisteraar dit keer meer in de sferen van The Staple Singers, de groep waarvan vader en dochter het geluid bepaalden. lees meer
Rammstein – Rammstein (Universal)
Een decennium moest de Rammstein-liefhebber het doen zonder nieuw albumwerk van de Duitse ‘dansmetalband’. Niet echt een probleem voor de fans: zij konden zich laven aan veel spectaculaire live-shows, een concertregistratie in de bioscoop en het vooruitzicht van nog maar weer een vuurwerkarmageddon in de Rotterdamse Kuip, in juni.
Tekst Robert van Gijssel, 16 mei 2019
De Berlijners zijn er nog en hoera voor de conservatieve aanhang: ze zijn geen spat veranderd. De strenge, industriële gitaarriffs trekken op met minstens zo verbeten riffs op de synthesizers. En we verwelkomen de theatrale en overdreven scherp articulerende stem van Lindemann, in openingsknaller Deutschland maar ook in het fijne nummer Radio. lees meer
Altın Gün – Gece (Glitterbeat)
Het mooist denkbare compliment aan de Amsterdamse band Altin Gün kwam eind april, bij de lancering van het tweede album Gece, in de vorm van drie uitverkochte optredens in een dampende club in Istanbul. Dan doe je iets goed, als Nederlandse band die Turkse muziek speelt.
Tekst Menno Pot, 9 mei 2019
Altin Gün werd opgericht door Jasper Verhulst en Ben Rider, die verslingerd raakten aan Turkse psychedelische folkrock uit de jaren zeventig. Ze besloten dat ze van die liedjes, met toevoeging van elektrische gitaar en opzwepende percussie, dansbare eigentijdse bewerkingen konden maken. Ziedaar: debuut On (2018).
Op Gece is de formule in de kern ongewijzigd (al is er ook de eigen compositie Soför Bey), maar de band beheerst hem nog beter en durft de verf nog driester op het canvas te smijten, zodat de songs nog slechts in de verte op de originelen lijken. lees meer
Steve Lacy – Apollo XXI (3qtr/Sony)
Steve Lacy is de laatste tijd bijna onontkoombaar in de Amerikaanse zwarte west coast-pop. Hij speelt gitaar en zingt in het geweldige, vernieuwende The Internet. Daarnaast verleent hij aan diverse bands hand- en spandiensten, zoals onlangs nog op Sunflower van Vampire Weekend, en tussendoor werkt Lacy ook nog aan een solocarrière.
Tekst Gijsbert Kamer, 30 mei 2019
Apollo XX1 is zijn eerste soloalbum en vooralsnog alleen digitaal leverbaar, een fysieke release volgt in september. Lacy durft wat meer uit de r&b van The Internet te stappen, richting funk en psychedelica. Soms hoor je de gekte van Sly and the Family Stone terug, dan weer de diepe, duistere soulbezweringen van D’Angelo. lees meer
Slowthai – Nothing Great About Britain (Method/Universal)
Tekst Gijsbert Kamer, 23 mei 2019
Na wat los werk is Nothing Great About Britain het eerste album van Tyron Frampton, een in Northampton opgegroeide geezer. Die geuzennaam kennen we ook van Mike Skinner (The Streets), naast grime-pionier Dizzee Rascal, de belangrijkste rapper aan wie Slowthai doet denken. lees meer
Polynation – Igneous (Atomnation)
Tekst Robert van Gijssel, 23 mei 2019
Igneous is de neerslag van alles wat we al van Polynation hadden gehoord, in tien doordachte en geduldig opgebouwde tracks gegoten. Polynation zet met wijdse, op het gevoel inspelende akkoorden een dromerige synthesizersfeer neer, die analoog aanvoelt. De spanning wordt opgebouwd door live ingespeelde drums en bubbelende baslijnen op de synths, en heel af en toe een zweverige neuriebeurt, zoals in openingsnummer Deluge. lees meer
Luister hier naar de vorige editie!
Volkskrant Radio – mei 2019
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!
