Tag: Clipprimeur

Clipprimeur: Famous – What Are You Doing The Rest Of Your Life

Na de eerder uitgebrachte dubbelsingle God Hold You / It Goes On Forever van de uit Londen afkomstige band Famous – waarin ze post-hardcore noise en apocalyptische folk lieten horen – levert de band onder leiding van Jack Merrett vandaag What Are You Doing The Rest Of Your Life af. Een sonische ruïne waarin hectische- en excentrieke muziek rondwaart. De nieuwe single is zowel teder als extatisch, doorspekt met gigantische riffs, blast beats en onverbiddelijke synths.

Famous is bekend geworden als onderdeel van de gevierde Brixton Windmill scene. Naast acts als Black Country, New Road en Black Midi, kreeg de groep al snel erkenning voor hun grensverleggende post-punk sound. In de loop van twee zeer gevarieerde en geprezen EP’s England uit 2019 en The Valley uit 2021, heeft de transformerende band zijn eigen onnavolgbare geluid gesmeed.

Merrett zegt over de single: “a long searche for happiness that is somehow promised and yet forever out of reach.” Famous brengt op 11 oktober hun debuutalbum Party Album uit. Party Album is voornamelijk opgenomen in The Kink’s oude studio Konk in Crouch End, Noord-Londen. In Oktober speelt de band op Left Of The Dial festival in Rotterdam.

Clipprimeur: Toverberg – Wennen

Toverberg (Lars Kroon) brengt zijn eerste Nederlandstalige lied uit, over de banaliteit van het kwaad. Na twee engelstalige albums heeft Toverberg zijn eigenlijke vorm gevonden als Nederlandstalige zanger-liedschrijver. Eigenlijk heel logisch als je er over nadenkt: De muzikant is nota bene Neerlandicus en stak zijn voorliefde voor literatuur in zijn songteksten al nooit onder stoelen of banken.

De zanger liedschrijver begon zijn muzikale carrière als bassist bij de indie rockband Go Back To The Zoo en werd later zanger/bassist in de punk band St.Tropez. Als solo artiest (Lars and the Magic Mountain) nam bracht hij twee Engelstalige albums uit: Everything Looks Good From Here (2020) en Happy Life (2021).

Voor Wennen, het eerste Nederlandstalige nummer wat Toverberg uitbrengt, ging de muzikant op zoek naar de kern. Hij gooide alles overboord: Coole sounds, drones, gospelkoren, strijkers, blazers, distortion en een vreemde taal om je achter te verschuilen. Door te zingen en componeren in het Nederlands zette Toverberg alle maskers definitief af. Het resultaat is ontwapenend lied over de banaliteit van het kwaad dat op een ingenieuze wijze intiem en allesomvattend tegelijk voelt.

‘Ik schreef dit nummer nadat ik een poster bij mij in de straat van de campagne Wennen aan de Wolf van Natuurmonumenten zag. Ik was gefascineerd door de absurditeit: Dat ik in Amsterdam Oost gewaarschuwd werd voor het gevaar van een naderend roofdier en ook door de manier waarop, met die prachtige allitererende zin.

Ik heb me een een tijdje verdiept in de discussie rond de komst van de wolf in Nederland door online platforms van voor en-tegenstanders te bezoeken. Ik schrok van de soms harde en agressieve toon van de tegenstanders maar vond de argumenten van de voorstanders soms ook naïef of te romantisch.

Vervolgens besloot ik een apolitiek nummer te schrijven met de (terug)komst van de wolf in Nederland als metafoor voor de angst voor het onbekende en het kwaad. Sommige zinnen uit de tekst heb ik gepakt uit discussies in facebook groepen en fora van voor en tegenstanders. ‘Wennen’ vind ik ook een prachtig Nederlands woord. Het maakt niet uit hoe erg het is, aan de meeste dingen moet je volgens Nederlands gewoon kunnen wennen.’

De productie en de mix van Wennen zijn gedaan door Toverberg en Jan Schenk en de mastering door Wessel Oltheten. Toverberg werkt op dit moment aan een Nederlandstalig album, dat begin 2023 uitkomt.

Op 15 oktober speelt Toverberg in Cinetol, Amsterdam op een zelf georganiseerde literaire avond met poëzie, film en muziek. Check: https://amsterdamalternative.nl/tickets/12629

Clipprimeur: Toverberg – Someone To Blame

Lars Kroon kreeg bekendheid als bassist van Go Back To The Zoo en later als de zanger van St.Tropez. In 2020 bracht hij muziek uit als Lars and the Magic Mountain; zijn solo project, maar met een 15 koppige band met strijkers, blazers en een gospelkoor. Maar Lars ging terug naar de basis en maakte van zijn solo project ook echt een solo project en daarmee was Toverberg geboren.

De nieuwe single Someone To Blame gaat nu bij ons in première. Someone to Blame gaat over natuurwijndrikende dertigers, slap gelul, mislukte toekomstdromen, en over hoe heerlijk het kan zijn om iemand anders de schuld te geven van al je ongeluk. Someone To Blame staat op Happy Life wat op 19 november verschijnt op zijn eigen label Sounds Of Confusion. Toverberg nam het album zelf op en nam ook de mix voor zijn rekening.

Op 24 november staat Toverberg in Paradiso, Amsterdam.

Clipprimeur: Indigo Pastel lanceert nieuwe videoclip ’31-12-2016’

In samenwerking met regisseur Marnix Ruben (De Overkant, Quarterlife) is er gekozen voor een onorthodoxe benadering; half functionerende 8mm camera’s uit de jaren 70 met schimmel achter de lens waarvan de motor met enige regelmaat weigerde of ronduit de film in tweeën brak, het eindresultaat pas zichtbaar na ontwikkeling in een laboratorium, een diverse verzameling niet te regisseren dieren en dit alles vastgelegd op de mysterieuze locatie te Kasteel Borluut. Dit in combinatie met een band die volledig is aangekleed door gerenommeerde Vlaamse film kleedster Charlotte Willems, die recent nog een film van Brian DePalma van kleding voorzag, heeft geleid tot een bijzondere videoclip die een nieuw niveau van professionaliteit tentoonstelt bij de piepjonge Rotterdamse indieband Indigo Pastel.

Clipprimeur: Magnetic Spacemen – The Fun

Een onvervalste mix van gruizige garagerock, surfy postpunk en 60’s beat, verpakt in catchy songs en een strak-van-de-energie-staande show vol met onvoorspelbare gekte. Magnetic Spacemen brengt hét feest om je na lange tijd weer eens goed aan over te geven en je flink doet verlangen naar een volle beukende pit. In de benen!.. En heel gauw! Het nieuwe album “Papoya Poya” kwam vorige week vrijdag 24 september 2021 uit via Goomah Music. En nu is The Fun alweer de nieuwe single die vandaag bij ons in première gaat!

Magnetic Spacemen maakte in het verleden al twee EP’s en een album, maar na bandbezetting wisselingen en een nieuw label voelt de nieuwe plaat ‘Papoya Poya’ misschien wel als het beste werk tot nu toe en HET begin van deze voortrazende garage trein.

Het nieuwe album werd opgenomen in een leegstaande club in Den Haag, net aan het begin van de eerste lockdown in maart 2020. Alles werd op analoge tape geslingerd door bassist Redmer Kamsma. De spanning rondom de pandemie, de angst, de illegale sfeer van rondhangen, de onbezorgdheid die bij het vuilnis kon en de onzekerheid over de toekomst geven de plaat een extra urgente trap onder zijn kont na.

Voor wie de band nog niet kent, file under acts als: Oh Sees, FIDLAR, Pixies, Meatbodies en together PANGEA.

Magnetic Spacemen is een charismatische live-act met een gegarandeerde bonk energie. Dit bewezen ze al tijdens hun supports voor FIDLAR in Amsterdam en Berlijn en tijdens de 2(!) UK tours met VANT. Op 1 oktober is de releaseshow in Eureka Zwolle, de band speelt verder nog op Left Of The Dial, Sniester, Hit The City en meer.

Clipprimeur: ECHT! – Dunes

Op 24 september brengt ECHT! hun langverwachte debuutalbum INWANE uit via het groove-geobsedeerde, Gentse label Sdban Ultra. INWANE werd in de zomer van 2020 opgenomen in de Jette Studio in Brussel.

ECHT! is een instrumentaal, futuristisch viertal dat zich laat inspireren door conceptuele elektronische muziek en muziekproducties. De naam is een directe verwijzing naar het feit dat hun geluidsoverdracht ‘echt’ is, uitgevoerd met conventionele muziekinstrumenten in tegenstelling tot computermuziek die de productie zou kunnen suggereren. Geïnspireerd door artiesten als Jonwayne, DJ Rashad, Deantoni Parks, J Dilla, Dorian Concept en Aphex Twin, combineert ECHT! electro, hip-hop, trap, funk en futuristische jazz, wat resulteert in een aparte en unieke sound.

“Voor ons eerste album wilden we diepere beats. We luisteren veel naar trap, gruizige hip-hop & bass muziek en we proberen dat soort beats na te bootsen op onze instrumenten. De duistere stemming van die muziekgenres paste bij voor ons gevoel heel goed bij deze rare tijd. Maar we wilden ook contrast geven met een aantal lichtere stukken, waar het menselijke gevoel meer aanwezig is. Deze dualiteit zet zich voort in het mix proces, door sommige geluiden te weg te duwen of te vernietigen, elektronische texturen en effecten toe te voegen, maar ook sommige geluiden echt akoestisch en organisch te houden. Het resultaat is voor ons een volwassen album: het gevoel van elektronische muziek nastreven op instrumenten, maar dat je ook hoort dat het door mensen wordt gespeeld.”

Van de abstracte patronen van het nummer Permanent en de melodieuze atmosfeer van Dunes tot de futuristische funk van Charlier, ECHT! probeert de off-beats van de producer, de deining van de compressor, de herhalende samples of de overgangen van de DJ te simuleren. Elders op de plaat duwen de trap-heavy sounds van 500gr. en de in sub gedrenkte bass klanken van Champi de dingen vooruit, voordat het gewichtige gerommel van Drache de onmenselijke erfenis van elektronische muziek integreren en ‘re-humaniseren’.

500gr. is een lage, zware trap track met de bijzondere notie dat het gespeeld wordt door echte muzikanten op echte instrumenten. Op deze typische trap beat, nemen de harmonie en melodie je verder mee naar een vreemde, hypnotiserende sfeer. “We hebben de kopersectie opgenomen in een kerk, zodat we deze echte warme impact krijgen plus een natuurlijke galm.” – voegt ECHT! toe. Bekijk de video onderaan dit bericht.

Het Brusselse kwartet, dat in 2019 hun debuut EP DOUF uitbracht, heeft niet stilgezeten en bracht onlangs drie live studiosessies uit, getiteld de BREWmixes, die de steun kregen van smaakmakers als LEFTO, Worldwide FM en de Belgische nationale radiozender Studio Brussel. Met BBC Radio 6 Music’s Gilles Peterson als fan, werd ECHT! in 2020 verkozen tot de derde beste band op de RedBull Elektropedia Awards in de categorie ‘Fresh On the Scene’. Onlangs speelde ECHT! nog op North Sea Jazz festival in Rotterdam.

ECHT! bestaat uit bassist Federico Pecoraro, toetsenist Dorian Dumont, drummer Martin Méreau en gitarist Florent Jeunieaux.

Op 7 oktober vindt de release show plaats in de Beurschouwburg in Brussel.

Clipprimeur: Stan Vreeken – Like That

Het wordt een mooie zomer! Tenminste, als het aan Stan Vreeken ligt. Afgelopen jaar is de zanger, gitarist, liedjesschrijver en theatermaker in alle luwte heel druk geweest. Daardoor staat de zomer volgepland met meer dan zestig shows, drie nieuwe voorstellingen én een debuutalbum. Het avontuur begint met de eerste single ‘Like That’ op 2 juli.

Met ‘Like That’ schreef Stan een hommage aan zijn jeugd in de jaren tachtig en negentig. Toen de telefoon gewoon nog vastzat aan de muur, je met een hele discman in je oversized broek naar school ging en jongeren nog binnen op hun SEGA zaten te spelen. De productie heeft een blijmoedig soort nostalgie en doet met zijn laidback blues-gitaartjes, off-beat synthesizers en supersterke pop-melodieën tegelijk denken aan Robert Palmer, J.J. Cale, en Hall & Oates.

Debuutalbum ‘Just Like That’
‘Like That’ is de eerste single van Stan’s net-niet-gelijknamige debuutalbum ‘Just Like That’. Het is het eerste volledige album van zijn hand, maar eerder bracht hij al wel drie EP’s uit. Het album gaat klinken als een bak vol kleurpotloden die nauwkeurig omver wordt gekieperd. Stan produceerde alles zelf, en heeft zich daarbij – met veel kinderlijk enthousiasme – laten inspireren door de song-smiths, de synth-pop en de blue-eyed soul die hij in zijn jeugd hoorde.

Stan Vreeken
Stan Vreeken is een artistieke duizendpoot. Een creatieveling in hart en nieren, die na zijn studie aan het Conservatorium van Amsterdam achter de schermen voor veel andere (pop)artiesten schreef (o.a. Ruben Hein, Do, Guusje, Tania Kross, Friday). Bovendien maakte hij de afgelopen jaren naam in het theater als componist, performer, zanger en tekstschrijver. Hij speelde zijn eigen muziektheatervoorstellingen op grote festivals als de Operadagen Rotterdam, de Parade en Oerol, en werkte samen met mensen als Pepijn Gunneweg (The Ashton Brothers), Gijs Naber en Erik Whien. Tot 2015 was Stan de frontman en songwriter van de band The Big Hunger. Sinds 2017 brengt hij zijn muziek uit onder eigen naam.

Live
Stan speelt deze zomer op Theaterfestival de Parade met zijn eigen theatrale concert ‘Lonesome George’, over de laatste exemplaren van uitgestorven (dier)soorten. Verder speelt hij met de voorstellingen ‘The Boy Whose Name Was Everything’ en ‘Het Spektakel’, waar hij ook de tekst en de muziek voor schreef, op verschillende locaties in het land. Kijk hier voor zijn volledige agenda.

Clipprimeur: Sivert Høyem – Devotional

Vandaag komt ‘Devotional’ uit, de nieuwe single van Sivert Høyem (Madrugada). Het is na ‘Run Away’ de tweede single van de EP ‘Roses of Neurosis’ die uitkomt op 12 februari 2021. Op ‘Devotional’ wordt Høyem’s meesterlijke songwriting versterkt door de muzikale bijdrage van de bekende Noorse jazz trompettist Nils Petter Molvær, die het droomlandschap van de single inkleurt met zijn kenmerkende geluid.

Trompet solo van Nils Petter Molvær

‘Devotional’ kwam tot stand in Sivert’s studio in Oslo met zijn vaste muzikale partner Christer Knutsen. Høyem zong en speelde gitaar, terwijl Knutsen het geluid deed en alle andere instrumenten bespeelde. Toen het nummer vorm begon te krijgen, bleek er plek te zijn voor een echte solo. Eigenlijk overwogen de muzikanten om een virtuoze harmonica-solo toe te voegen. Maar op de één of andere manier kwam de naam van Nils Petter Molvær bovendrijven, een pionier en grootmeester in de hedendaagse fusie van jazz en elektronische muziek.

Ontmoeting in Amsterdam

Sivert licht toe: “Ik ontmoette Nils Petter voor het eerst bij een Madrugada concert in Amsterdam 20 jaar geleden. Het bleek dat we een aantal dezelfde muzikale referenties en interesses hadden, vooral op het gebied van pop en rock. Ik wilde al heel lang een keer met hem samenwerken. Het aparte geluid dat hij toevoegt aan ‘Devotional’ en aan één van de andere nummers, maakt dat ze een speciale plaats innemen op de nieuwe EP.”

Unieke gastbijdrage

“Ik heb de indruk dat Nils Petter niet veel van dit soort gastbijdrages doet buiten zijn eigen genre. Hij is een van de meest stijlbepalende artiesten in de moderne Noorse jazz, en ook een grote naam in de rest van de wereld. Het is dus een echte eer om dit samen met hem gedaan te hebben”, zegt Høyem.

De EP ‘Roses of Neurosis’ komt uit op 12 februari 2021.

Clipprimeur: Jane Weaver – Heartlow

Jane Weaver staat nog in de Graadmeter met haar nummer The Revolution of Super Visions, maar vandaag gaat de nieuwe single Heartlow alvast in première op Pinguin Radio.

Jane Weaver staat alweer zo’n vijftien jaar garant voor eigenzinnige, niet zelden onvoorspelbare, maar immer boeiende muziek. Erg bekend is ze er niet mee geworden, maar de fans die ze heeft, raakt ze nooit meer kwijt. De vorige single klonk wat elektronischer met Afrobeat invloeden. Heartlow is meer dreampop. De video werd geregisseerd door niemand minder dan Douglas Hart, bassist van The Jesus and Mery Chain.

Jane Weaver quote: “Heartlow is my attempt at an uplifting tragi-pop parade for the trials of modern times disguised as a homage to a lost generation of misfit girl groop records. Written in hibernation in an out of season French coastal town surrounded by ancient stone circles and arthurian forests.”

Pre-order Jane Weaver’s nieuwe album ‘Flock’ hier.

Clipprimeur: Anne-Fay – White Woman (Akweley)

Op 29 januari verschijnt Reaspora, het debuutalbum van Anne-Fay op haar eigen label Onyx & Ivory. Reaspora werd met meerdere producers gemaakt zoals Kwame Yeboah (Stevie Wonder, Shaggy), Jeremia Jones (Damian Marley, Ed Sheeran) en Morgan Avenue (Willem, S10). De nieuwe single afkomstig van het album White Woman (Akweley) gaat vandaag bij ons in première.

Hoe verhoud je je tot de huidige maatschappij, culturele toe-eigening en het koloniale verleden van Nederland als je zwarte roots hebt maar ook wit privilege? Zangeres Anne-Fay reisde de diaspora van haar familie af langs Aruba, Curaçao, Suriname en Ghana om muziek te maken over haar roots. Een fysieke en mentale reis die sterk beïnvloed is door de transatlantische slavenhandel. Anne-Fay is een gemixte vrouw met een witte huid en een zwarte moeder.

De teksten van Reaspora variëren van zacht poëtisch tot hard en direct. Geïnspireerd door de koloniale geschiedenis en slavernij, maar ook door belevenissen in een recenter verleden. Zoals het racisme dat haar moeder als zwarte vrouw ervaart. Ook zingt Anne-Fay over haar persoonlijke struggles. ‘I’ve got thighs the size of Africa’ is de eerste zin in de track Thighs en gaat over haar ervaringen als vrouw met Afro-Surinaamse lichaamsvormen op een Nederlandse dansacademie. In I Am Racist zingt Anne-Fay heel eerlijk over het racisme dat ze ook bij zichzelf bespeurt.

De albumnaam Reaspora is afgeleid van het woord ‘diaspora’, wat verspreiding van een volk over delen van de wereld betekent. De verspreiding van tot slaaf gemaakten zorgde ervoor dat Afrikaanse muziekstijlen van grote invloed zijn geweest op muziekstromingen als de Surinaamse volksmuziek Kawina, het Antilliaanse Tambú maar ook soul en hip-hop uit Amerika.

Anne-Fay werkte tijdens de reizen samen met verschillende locale producers, zoals met Kwame Yeboah in Ghana. Op de voormalig Nederlandse kolonie Aruba, werkte ze aan My Me met Michael Lampe, beter bekend als Fellow. Met de Nederlands-Surinaamse producer Jeremia Jones, maakte Anne-Fay de rauwe duistere electro track Titanic Noir en de pop-track met Caribische invloeden So Many Days. Morgan Avenue is samen met Jeremia Jones verantwoordelijk voor het afproduceren van het album. Anne-Fay produceerde zelf ook twee tracks en schreef vrijwel alle teksten samen met haar broer Felix Kops (regisseur) waarmee ze de reis samen maakte. De intieme track Spanish Goat schreef ze met Britse songwriter Will Knox, die ook mede-verantwoordelijk is voor Arcade van Duncan Lawrence.

Persoonlijke quote van Anne-Fay:
“We (mijn broer Felix en ik) waren bij Elmina Castle, een slavenfort in Ghana wat 2,5 eeuw van Nederland is geweest. Na een heftige en emotionele rondleiding met alle verhalen over de geschiedenis die zich daar had afgespeeld liepen we tegen een geschreven tekst op de muur aan; de zin ‘for those who return to find their roots’ emotioneerde mij intens. Het besef dat mijn voorouders ooit hier door ‘the door of no return’ zijn gedwongen en hoe dit verleden verzwegen wordt. Hier sta ik, eeuwen later, hier besef ik hoe gewichtig dit verleden is. ‘S avonds in een muziekstudio in Accra schreven we White Woman- Akweley. Dit nummer is een dankwoord aan Ghana voor alles wat ze me heeft geleerd, laten zien en laten voelen.”