Crossing Border 2018: eerste namen en start verkoop early bird tickets

Crossing Border is weer terug op een vertrouwde plek: de sfeervolle en intieme zalen van het Theater aan het Spui en meerdere locaties in de nabije omgeving zoals De Nieuwe Kerk. Het festival duurt bijna een volle week met het hoofdprogramma op 1, 2 & 3 november.

De rest van de week vinden er meerdere interviews, concerten en andere special events plaats met aparte ticketverkoop zoals het slotconcert Gavin Bryars Plays Samuel Beckett Songbook op zondagmiddag 4 november. Vandaag start de kaartverkoop van early bird passe-partouts voor 1, 2 en 3 november. Dit kaartje kost 50 euro (let op beperkt beschikbaar!). De normale prijs voor dit passe-partout is 65 euro. Kaarten voor het bijzondere concert van Gavin Bryars zijn 15 euro.

Enkele highlights uit het hoofdprogramma op 1, 2 & 3 november
José Eduardo Agualusa uit Angola is een van de grote literaire sterren van de Portugees sprekende wereld. Zijn laatste boek Een algemene theorie van het vergeten is een wereldwijd succes. De 100.000 dollar prijzengeld die hij recent kon bijschrijven met het winnen van de International Dublin literary award (verkiezing onder bibliothecarissen) gebruikt hij om een openbare bibliotheek te bouwen in Mozambique. Hanif Abdurraqib is dichter, essayist en cultuurcriticus. Zijn laatste boek met essays They Can’t Kill Us Until They Kill Us is door Amerikaanse media als Buzzfeed, Pitchfork en Esquire tot boek van het jaar verkozen. Hanif werkt nu aan de biografie van hip hop legendes A Tribe Called Quest. De Italiaanse Edoardo Albinati gaf jaren les aan de ingezetenen van een beruchte Romeinse gevangenis. Zijn roman De katholieke school gaat over het Delict van de Circeo, een van de meest beruchte misdrijven van de eeuw. De Duitse theatermaker en schrijfster Sasha Marianna Salzmann brak door met haar roman Außer sich en staat bekend om haar provocatieve en humoristische kijk op politieke thema’s.

Jazzpianist Rembrandt Frerichs stelt een muzikale avond samen met onder andere de Iraanse grootmeester en virtuoos Hossein Alizadeh. Alizadeh speelt târ en shurangiz, en is een van de belangrijkste kenners en vertolkers van Perzische muziek op dit moment. Het langverwachte debuut van de Britse toetsenist Joe Armon-Jones gooit hoge ogen. Hij is onderdeel van de opwindende nieuwe Londense jazz scene en combineert jazz, fusion, hiphop en dub en speelt met gastmuzikanten als Nubya Garcia. De live reputatie van St. Paul & the Broken Bones uit Alabama leverde hen onlangs een plek op in het voorprogramma van The Rolling Stones. Lead singer Janeway: ‘Ik ben dol op de Rolling Stones, maar ik denk ook, we moeten ons best doen om ze van het podium te blazen.’ Singer-songwriter Alela Diane hoopt dat er meer ruimte komt voor vrouwelijke muzikanten met kinderen. Ondanks de onuitgesproken taboe hierover te zingen, gaat haar vijfde album Cusp over de schoonheid en pijn van moederschap.

Gavin Bryars Plays Samuel Beckett Songbook
Speciaal programma op zondag 4 november

Gavin Bryars begon zijn muzikale carrière als jazzbassist in de vroege jaren zestig maar na enkele succesvolle jaren gaf hij de brui aan de experimentele jazz en verhuisde naar de VS om daar te gaan samenwerken met de grensverleggende componist John Cage.
Het eerste belangrijke werk dat Bryars componeerde was The Sinking of the Titanic (1975) met onder andere zijn sleutelcompositie Jesus’ Blood Never Failed Me Yet, waarop in een geluidsfragment de stem te horen is van een dakloze man die een onbekende hymne zingt. De beroemde versie van van dit nummer uit 1990, waarop zanger Tom Waits te horen is, werd genomineerd voor de Mercury Music Prize. Bryars vestigde met dit album zijn reputatie als een van de groten in de minimalistische en experimentele muziek.
Bryars’ oeuvre is indrukwekkend en omvat naast een aantal opera’s ook een groot aantal zangstukken, concerto’s en balletten. Hij werkte daarnaast samen met kunstenaars en schrijvers als Juan Muñoz (A Man In A Room, Gambling), Robert Wilson (Civil Wars, Medea), The Quay Brothers, Blake Morrison, Etel Adnan, Marilyn Bowering, Michael Ondaatje en recentelijk met singer-songwriter Father John Misty aan zijn nieuwe plaat Pure Comedy.

Nick Mulvey: “Nu komt de planeet in opstand”

In tijden van smeltend permafrost, fracking, vluchtelingencrises, terreur, overstromingen, gruwelijke burgeroorlogen, bosbranden en een broeikaseffectontkennende wereldleider is niets zo relevant als het nieuwe album van Nick Mulvey. Met Wake Up Now laat de Brit je stilstaan bij wie je bent op deze gestaag ontbindende bol. Je zou zeggen: fucking irritant, zo’n belerend mannetje! Het wonder wil echter dat de goedgemutste singer-songwriter niet eens klinkt als een opdringerige betweter.

Tekst LiveGuide | Sven Bersee

Laat ik beginnen door een reactie te citeren op de albumhoes, waarop we een mozaïekplafond in een Iraanse moskee zien: ‘That cover looks trippy as fuck. I’m predicting psychedelic folk.’ Daar heb je alvast één fan misleid…
“Ik zou mijn muziek inderdaad niet als psychedelisch omschrijven, maar die woorden wijzen wel in de goede richting. Niet eens omdat ik Pink Floyd en Jimi Hendrix altijd vet heb gevonden, wel omdat ik beïnvloed ben door Steve Reich, Fela Kuti en Brian Eno. En net als psychedelische muziek zijn ook hun platen vaak trippy en meditatief.”

Ik denk bij psychedelica vooral aan vage lyrics, terwijl jij op Wake Up Now juist opvallend direct en open bent. Is dat omdat je meer dan ooit de noodzaak voelt om over bepaalde onderwerpen te zingen?
“Toen ik mijn debuut First Mind schreef, wist ik totaal niet hoe mensen op mijn teksten zouden reageren. Het voelde daarom veiliger om ze vaag te houden. Nu was ik klaar om het anders te doen en daar zit inderdaad ook een gevoel van noodzaak achter. Ik had een paar songs kunnen schrijven over hoe alles lekker zijn gangetje gaat, maar dat zou bijna immoreel zijn. Het voelt als mijn plicht om over heel andere dingen te zingen.”

Hier kun je inderdaad wel mee aankomen anno 2017…
“Het is te veel om op te noemen, de ellende is overal. En nu komt de planeet zelf in opstand. De Canadese schrijfster en activiste Naomi Klein zei onlangs dat klimaatverandering een serie boodschappen van de planeet is in diens eigen taal van stormen, vloedgolven en branden. Op een haast Bijbelse manier probeert de aarde ons iets te vertellen. Ook het feit dat boten vol wanhopige mensen van het zuidelijk halfrond naar het noordelijk halfrond varen, is zo’n boodschap. Je kunt al die ellende niet los van elkaar zien.”

Misschien een naïeve vraag, maar wat probeert de aarde ons dan te vertellen?
“Dat het globale systeem waarin het verlangen naar steeds meer rijkdom centraal staat ver over de datum is. Het blijkt dat we daarmee de wereld kapotmaken en dat zal op den uur ons begrip van onszelf veranderen. We gaan ons opnieuw afvragen wie en wat we zijn, waar het leven in de kern om draait. Stel je voor dat je bijna doodgaat. Het wordt dan fucking betekenisloos hoeveel geld en succes je hebt en welke voetbalclub je steunt. Als de hele wereld naar de klote gaat, belanden we in een vergelijkbare situatie. Dan doen jouw persoonlijke verleden, toekomstplannen en ‘rol’ in het leven er opeens niet meer toe.”

Probeer je mensen daarvan bewust te maken met je muziek?
“Ik ben slechts de ober, niet de chef. Ik loop rond in een restaurant en breng de mensen hun eten. Ik bedoel daarmee dat de boodschap is wat ‘ie is. Ik verkondig die gewoon op mijn album. Maar… natuurlijk spreek ik wel mijn hoop uit dat mensen beter met de wereld omgaan. In Mountain To Move zing ik: ‘I wish you could see / That we are kings of bliss / Begging for misery’. We creëren onze eigen problemen, zonder te beseffen dat we alles in handen hebben om te baden in gelukzaligheid. Ik hoop trouwens niet dat mensen denken dat ik met Wake Up Now de wereld wil commanderen. Dat zou me een ongemakkelijk gevoel geven. Alsof ik denk dat ik degene ben die wakker is en iedereen om me heen ligt te slapen.”

Niet om te slijmen, maar dat past ook niet bij iemand wiens teksten vol hoop en positiviteit zitten.
“Laat ik vooropstellen dat ik geen romanticus ben die denkt dat alles wel weer goedkomt. Ik sluit niet uit dat de mensheid over 150 jaar is uitgestorven. Maar ik geloof wel dat alles wat we doen uit een gevoel van angst of schuld alleen meer van het probleem creëert. Het gevoel van waaruit je handelt, dicteert altijd het resultaat. ‘The only thing you have to offer another human being, ever, is your own state of being’. Dat is een geweldige uitspraak van spiritueel leraar Baba Ram Dass. Het betekent niet alleen dat het negatieve een dito gevolg krijgt, maar ook dat meer verliefd worden op het leven het begin van onze eigen redding kan betekenen. In dat opzicht zie ik dus zeker hoop voor ons.”

Mogen wij met al deze zware onderwerpen eigenlijk nog wel dansen bij jouw shows?
“Het is niks voor mij om op een depressieve manier met deze zaken om te gaan. Dat zou te veel zijn. Sterker nog: mijn album is juist bedoeld om het leven te vieren, niet om te somberen over de wereld. Dus ja, dans er vooral op los! Dat voelt goed en is waar het allemaal om draait.”

LIVEDATA 31/10 De Oosterpoort, Groningen 01/11 TivoliVredenburg, Utrecht 03/11 Crossing Border, Den Haag 04/11 So What’s Next?, Eindhoven

Klinkt als: een tropische indiefolkbruiloftband waarvan de zanger stiekem een wereldverbeterend gedachtegoed in je hersens naait.

LiveGuideHet oktobernummer van LiveGuide is natuurlijk al overal in het land verkrijgbaar. Snel halen dus deze 35ste editie van de gratis concert- en festivalkrant.

De Amerikaanse indierockers van The National staan op de cover van de kersverse LiveGuide. In het krantje vertelt Matt Berninger de verhalen achter de prachtliedjes op het loodzware Sleep Well Beast en voorziet de lezer daarbij ook van wijntips. Zo stelt de frontman voor dat je jezelf een glaasje glühwein met een vleugje kaneel inschenkt bij het passeren van Nobody Else Will Be There.

Profeet
In LG #35 staan verder ook interviews met de nieuwe soulvolle artpopprofeet Moses Sumney en de Ierse plezierrockers van Otherkin. Positivist Nick Mulvey deelt zijn visie op hoe we de wereld van zijn ondergang kunnen redden en met een net als Otherkin uit Dublin afkomstig groupie wordt teruggeblikt op de shows van LCD Soundsystem in Paradiso. Uiteraard wordt de tekst hier voorzien van te gekke livebeelden!

ArenA
Verder wordt op een rijtje gezet welke Nederlandse acts Kensington allemaal voorgingen in het bespelen van de Johan Cruijff ArenA en een bak donkerbruine koffie gedronken met directeur Niels Nieuborg van het Rotterdamse multivenuefestival REC. Programmeur Elvin Usidame van DDW Music (het muziekprogramma van Dutch Design Week) vertelt welke drie albums van nu je beslist niet mag missen.

Geitenbloed
Tot slot nog drie acts die de Nederlandse podia de komende tijd bestormen en die in LiveGuide aan het woord komen. De Eindhovense metaldames van Sisters of Suffocation delen hun poeslieve rider (oké, de halve liter geitenbloed even buiten beschouwing gelaten), halve Aziaat Kim Janssen vertelt over zijn wonderschone nieuwe album en de Shakira-kennis van Stillwave wordt op de proef gesteld.

Crossing Border, So What’s Next?, TakeRoot en Words On Fire

Festivals van de WeekIs er iets aan de hand in festivalland komende tijd? Nou en of! Ook in de herfst hoeven muziekliefhebbers zich niet te vervelen. Staan de zomerfestivals veelal in het teken van sex & drugs en een hoop lol. Zodra de boel indoor gaat zijn het vooral de fijnproevers en muzikale avonturiers, die aan hun trekken komen.

Festivals van de Week

We hebben vier evenementen uit het nog altijd immense festivalaanbod gelicht, festivals die buiten de gebaande poppaden treden. Zoals Crossing Border, het internationaal vermaarde festival dat jaarlijks de Haagse binnenstad omtovert tot een toevluchtsoord voor lefhebbers van literatuur & poëzie & natuurlijk muziek. In die categorie is de topattractie de Texaanse band Spoon, maar we kunnen ook Tank & The Banga’s van harte aanraden, een funk annex spoken word collectief uit New Orleans en de up and coming singer-songwriter Julien Baker, eveneens uit de V.S. Crossing Border vindt plaats op 2, 3 en 4 november.

Een dag later op 5 november vind het festival Words On Fire plaats rond de Maastrichtse binnenhaven Bassin, in de oude industrie-gebouwen van de Sphinxfabrieke. Dit festival komt voort uit een samenwerking tussen de Muziekgieterij, Lumière Cinema en het Crossing Border festival in Den Haag. Daar treffen we onder meer Hurray For The Riff Raff, Tamino en ook de komst van BNQT, met leden van o.a. Midlake, Band or Horses en Travis, is bevestigd.

Tip 3 is het So What’s Next? festival, dat van 3 t/m 5 november gehouden wordt in het Muziekgebouw in Eindhoven. Het is jazz wat de klok slaat in de lichtstad, maar dan jazz in de breedste betekenis van het woord. De grootste naam op So What’s Next is die van Kamasi Washington, een neo jazzcat, die ook voor opwinding zorgt onder fans van soul, funk en hip hop. Ook de moeite waard zullen de shows zijn van Moses Sumney en de Braziliaanse zangeres Céu.

Ten slotte graag uw aandacht voor TakeRoot, een muziekfestijn dat op 4 november wordt georganiseerd in de Oosterpoort in Groningen. Take Root, de naam zegt het al is er voor fans van Amerikaanse rootsmuziek of zoals dat tegenwoordig heet Americana. De publiekstrekkers in Grunn zijn o.a. Jason Isbell, Jack White protegee Margo Price en ‘good ol’ Chuck Prophet.

De Playlist met acts van Crossing Border, So What’s Next?, TakeRoot, Words On Fire hoor je de hele week op Pinguin Radio voorbij komen!

  1. Spoon – Hot Thoughts
  2. Orchestra Baobab – Natalia
  3. Priests – JJ
  4. Tom Misch – Watch Me Dance
  5. Benjamin Booker – Witness
  6. Tamino – Habibi
  7. Nick Mulvey – Unconditional
  8. Julien Baker – Funeral Pyre
  9. L.A. Salami – & Bird
  10. Daymé Arocena – Eleggua
  11. Tank and the Bangas – Quick
  12. Hurray for the Riff Raff – Living In The City
  13. Melanie De Biasio – Cold Junkies
  14. Moses Sumney – Quarrel
  15. Andrew Combs – Heart Of Wonder
  16. Jason Isbell And The 400 Unit – Hope The High Road
  17. ALA.NI – Ol’ Fashioned Kiss
  18. Jamila Woods – LSD (ft. Chance The Rapper)
  19. Ibeyi & Kamashi Washington – Deathless
  20. Kovacs – Sugar Pill
  21. BNQT – Restart
  22. Margo Price – Hands of Time
  23. Steve Gunn – Ancient Jules
  24. Pink Oculus – Overdue
  25. Coely – Don’t Care (Unplugged) [feat. DVTCH NORRIS)

Melanie de Biasio – Lillies

Melanie de Biasio – Lillies (PIAS)
De Belgische zangeres Melanie de Biasio maakte aan het begin van 2014 een onuitwisbare indruk met No Deal. Op Lillies slaat ze een brug tussen Billie Holiday en Portishead en maakt ze een plaat die je na één keer horen nooit meer wilde vergeten.

Na het tussendoortje Blackened Cities (met één complexe track van 25 minuten) keert Melanie de Biasio nu terug met Lillies. Waar ze op haar vorige platen een beroep deed op gelouterde jazzmuzikanten, keert ze op Lillies terug naar de basis. Melanie de Biasio sloot zich voor haar nieuwe plaat op in een kleine kamer zonder ramen en had genoeg aan haar computer en een goedkope microfoon.

Lillies klinkt hierdoor anders dan No Deal, maar Melanie de Biasio heeft de sterke punten van haar vorige plaat behouden. Ook op Lillies maakt de Belgische muzikante donkere muziek vol onderhuidse spanning en ook dit keer snijdt haar geweldige stem keer op keer dwars door de ziel. Het vertrouwen op eenvoudige middelen heeft de songs van Melanie de Biasio alleen maar intiemer en indringender gemaakt en hoe vaker je ze hoort hoe onmisbaarder ze worden. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 04/11 Crossing Border, Den Haag 05/11 TivoliVredenburg, Utrecht 06/11 Grand Theatre Up, Groningen 17+18/12 Ancienne Belgique, Brussel (BE)

Liefhebbers luisteren naar Pinguin Pluche!