Tag: Haru Nemuri

HARU NEMURI – I Refuse

Waar Haru Nemuri (君島 悠奈, Kimishima Haruna), aan lijdt is niet duidelijk, ze zingt in het Japans. Maar dat er iets aan haar vreet maakt ze gedurende de drieënhalve minuut die I Refuse duurt wel duidelijk.

De vorm die de zangeres uit Yokohama heeft gekozen voor haar lijdensbericht is een mix van post hardcore en J-pop. D.w.z. een stop/start rocksong met snoeiharde gitaarerupties en militante drums, die sterk contrasteren met haar lieve kinderstemmetje. Tegen het eind laat Haru alle remmen los en zet ze het op een schreeuwen, en wel op zo’n manier dat ze doet denken aan een roemruchte en inmiddels hoogbejaarde landgenote.

Haru zal op 19 en 20 oktober te zien zijn op het Left Of The Dial Festival in Rotterdam.

Haru Nemuri – Kick In The World

Vanwege de taalbarrière weten we weinig van Haru Nemuri. Wat we wel weten is dat ze uit Yokohama komt in Japan en muziek maakt, die op zijn minst interessant is.

Haru zingt en rapt op een bed van rock met stevige gitaren en tegen het einde van Kick In The World ook een synthesizerriedel, die verwant is aan het intro van The Who’s Won’t Get Fooled Again. Dat kan toeval zijn, maar ook weer niet. Haru‘s debuutalbum heet Atom Heart Mother, net als een oude de plaat van Pink Floyd. Dus. Waar Haru over rept weten we helaas niet, maar aan haar toon en drive te horen zijn het geen koetjes en kalfjes. Haar attitude is punky en haar mix van gescandeerde lyrics en organische rock geïnspireerd.

De kans dat de Japanse artieste naam zal maken in het westen is nihil. Dat is waarschijnlijk ook helemaal niet haar ambitie, maar om aan te geven dat het verre oosten meer te bieden heeft dan Made in Korea girlgroups en boybands leek het ons leuk om een keer een ander geluid te laten horen. Laat in de player maar weten wat je er van vindt. En mocht je interesse gewekt zijn, Miss Nemuri heeft twee albums uit boordevol met dit soort hard rockende rapsongs.