Sommige artiesten vragen je aandacht – Keo beukt dwars door je borst en blijft daar zitten.
De opkomende Londense band Keo bracht 19 juni hun debuut-EP Siren uit: vijf ongefilterde tracks vol hartzeer, verwarring en emotionele chaos. Het is het geluid van uit elkaar vallen én volwassen worden. Centraal staat de intense single Hands, over late inzichten, pijnlijke verbondenheid en overleven na emotionele puinhopen.
“Het gaat over het besef dat je iemand ooit pijn hebt gedaan, maar dat pas nu echt kunt zien,” zegt frontman Finn Keogh. “Ze zijn voor altijd met elkaar verbonden — pijnlijk, maar we hebben het overleefd. Met spijkers die onze handen samenhouden.”
De muziek van Keo is rauw, urgent en oprecht — geen opsmuk, enkel pure ervaring. Zanger Finn Keogh (21) groeide op zonder vaste woonplaats en leerde optreden op straat. De band ontstond na corona via het open mic-circuit in Londen en bestaat uit broer Conor Keogh (bas), Jimmy Lanwern (gitaar) en Oli Spackman (drums). Die hechte band voel je bij elk energiek liveoptreden.
Na eerdere singles I Lied, Amber en Thorn, die al zorgden voor een grote buzz in de UK, vormt Siren het voorlopige hoogtepunt. De EP verweeft thema’s als rouw, obsessie, mentale gezondheid en identiteit tot een indringend portret van zelfafbraak én herstel.
De timing is perfect: na sterke optredens op The Great Escape en een snelgroeiende fanbase start Keo in oktober een uitverkochte 11-daagse headline-tour door het VK en Ierland. Ook bevestigd: Reading & Leeds, Kendal Calling, Green Man en Splendour Festival. Dit is er wel eentje voor de najaarseditie van London Calling..