‘Captain Scarlet and the Mysterons to get high-def restoration’. Deze krantenkop over de legendarische Britse sci-fi poppenserie zorgde begin oktober ongetwijfeld voor flink wat opschudding in het oefenhok van de band die zich ernaar vernoemde. Toch? “Nou… Om heel eerlijk te zijn wist ik het niet eens. Maar leuk.”
Tekst LiveGuide | Sven Bersee
Wij leefden in de veronderstelling dat de vijf leden van psychpopband The Mysterons het volledige script van de sixtiesklassieker konden dromen. Dat zij backstage zelfs een ziek pre-show ritueel met poppen hebben. Gitarist Jordy Sanger rukt ons nu hardhandig uit die droom. “Het zal vast een coole serie zijn geweest, maar wij vinden het gewoon een gave bandnaam.”
Toen Jordy bij de groep kwam, werd hij dus niet eens gedwongen eerst de volledige serie te kijken. “Dat had ik wel sterk gevonden. Ik vastgebonden met touw in een keldertje in het centrum van Amsterdam terwijl ik gedwongen moet kijken naar Captain Scarlet.”
In feite ging het er een stuk luchtiger aan toe en dat past ook stukken beter bij de band. Voor The Mysterons draait muziek maken om lol trappen, hoezeer het begin dit jaar verschenen debuutalbum Meandering ook doet vermoeden dat de bandleden zichzelf net zo lang geestelijk martelen tot de perfecte melodie is gevonden.
Dat is niet zo, beweert Jordy. “Wij maken gewoon wat we leuk vinden klinken. We zoeken niet naar een bepaalde stijl of een nieuwe sound. Het klinkt wel nieuw, maar dat komt gewoon doordat we tijdens het spelen dingen doen die we vet vinden. Momenteel hebben we ook weer wat leuke ideetjes op de plank liggen, want we zijn heel druk bezig met een nieuwe EP.”
De opnames moeten nog beginnen, maar van luiheid in studioland kan het fris groovende kwintet niet beticht worden. Al zullen hun psych-collega’s van King Gizzard & the Lizard Wizard daar misschien anders over denken: zij brachten dit jaar al drie albums uit en dreigen er voor de jaarwisseling nóg twee te releasen. “Net als King Gizzard zijn wij wat extravaganter in klank en zoeken we gekke space-stukjes op, maar wij zijn niet zo absurd productief…”
“Die Aussies brengen echt superveel uit”, vervolgt Jordy op verbaasde toon. “Het is haast niet bij te houden. Ik zat nog bij Flying Microtonal Banana, maar lig kennelijk al weer twee albums achter. Het is toch niet normaal hoe snel die gasten werken? Wij zijn ook niet traag, maar dit is exceptioneel snel. Die bandleden moeten echt alle tijd hebben en alle neuzen dezelfde kant op hebben staan. Anders kan dat volgens mij niet werken.”
The Mysterons zal het voorbeeld van King Gizzard niet snel volgen. Daarmee zouden ze tegen hun eigen natuur ingaan. “Sommige mensen hebben een leuke avond door te bridgen met een potje bier ernaast. Wij maken graag muziek met een potje bier ernaast. Dat slaat soms aan en ik heb geen idee waarom, maar uiteraard heb ik daar geen problemen mee.”
LIVEDATA 17/11 Kroepoekfabriek, Vlaardingen 30/11 Luxor Live, Arnhem 02/12 Patronaat, Haarlem 04/12 Muziekgieterij, Maastricht 06/01 Indiestad Nieuwjaarsborrel @ Paradiso, Amsterdam 20/04/2018 Podium Victorie, Alkmaar
Klinkt als: Joanna Newsom op vlotte HD-psychpop die een slome hagedis achterna zit
—
De november-issue van LiveGuide is vanaf heden overal in het land verkrijgbaar. Snel halen dus!
In de nieuwe LiveGuide staat onder meer Oscar and the Wolf. Frontman Max Colombie prijkt staat in vuur en vlam op de cover van LiveGuide #36. Met hem staat in het krantje een uitgebreid interview over zijn kunstige imago, de rol van drama rond zijn persona, dierlijke instincten en het verlangen naar oneindigheid.
Best New Music
Verder wordt met een Poolse groupie teruggeblikt op de topshow van Lorde in Poppodium 013 en duikt LiveGuide het bed in met Julien Baker. Haar nieuwe album werd afgelopen week door Pitchfork nog uitgeroepen tot Best New Music. Verder zijn er interviews met postpunkers Protomartyr, de lol trappende psychpop-strijders van The Mysterons en het Arnhemse hiphopcollectief Potential Criminal, dat een EP in broekvorm heeft uitgebracht…
Twitter-god
Dat is nog niet alles. Hiphopper en Serena Williams-adept Yung Nnelg deelt in LiveGuide zijn weinig ingetogen rider, apolitieke Catalaan Max Meser wordt het hemd van het lijf gevraagd over Twitter-god James Blunt en er is ook nog een mooie ode aan de onlangs overleden Charles Bradley.
WHITE is een moeilijk googlebare bandnaam, maar de muziek is veel makkelijker te versmaden. Het vijftal uit Glasgow maakt swingende indiedancepopfunk – zeg maar. Er gebeurt een hoop. Saxofoons, gitaren, synths, zang en drums, maar het ligt nog steeds makkelijk in het gehoor en is onweerstaanbaar catchy.
Clubtour: BIG Bazzookas In Nederland
