Neushoorn Archieven - Pinguin Radio

Orgel Vreten o.a. naar Neushoorn, De Vorstin en Gigant

Op De Man En Zijn Machine (maart 2018) van Orgel Vreten worden de orgels bijgestaan door op het eerste gezicht onverwachte machines als vintage synthesizers en ritmecomputers. Elk nummer kent een verrassing: intergalactische melodielijnen worden afgewisseld met dansbare grooves.

Speelse prikkelende themas met spoken word en onverbiddelijk volume met melancholie. De ongekende live-energie waar Orgel Vreten zo bekend mee geworden is, spat van de plaat af. De man en zijn machine is een album waarop het plezier van het spelen centraal staat.

Want spelen, dat is wat Orgel Vreten weer wil doen. Na een periode van 5 jaar onafgebroken optreden op festivals, in clubs, op radio en tv en in theaters, stapt de band bewust even uit de spotlights om in alle rust te werken aan De man en zijn machine. De periode die volgt is er een van bezinning. Orgel Vreten moet terug naar de wortels, het Hammondorgelgevecht. Uitdagen, schreeuwen, incasseren, kortom: het samen spelen, het samenspel, dat is de basis van de band.

Natuurlijk op die machines: eikenhouten kisten uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw, die analoge trillingen rondslingeren via nog oudere luidsprekers. De spanning van het moment bepaalt de klank. Al spelend, zoekend, uitproberend, met vallen en opstaan. Samenwerkend of in strijd. De zaal drinkt bier, de lucht trilt. En er was geluid. Muziek, waar frequenties en amplitudes klanken worden die aan emoties raken. De sound op De man en zijn machine is wat dat betreft vooral een eerbetoon aan zichzelf.

LIVEDATA
21 december De Bosuil, Weert
22 december Neushoorn, Leeuwarden
23 december De Vorstin, Hilversum
04 januari W2, Den Bosch
05 januari De Boerderij, Zoetermeer
11 januari Gigant, Apeldoorn
12 januari Bibelot, Dordrecht

Terugkijken op 10 jaar Birth of Joy: “Het was echt waanzinnig.”

Bekend om de goeie live reputatie en met een ongekend tourschema deed de band bijna 2000 optredens in Nederland, Europa en de V.S.. Nog een paar shows te gaan en dan eindigt het avontuur van Birth of Joy na ruim tien jaar en vijf studioalbums in Paradiso. Op 3 januari bouwt de band samen met Death Alley, die ook stopt, een laatste feestje. Na zo lang samen in de bandbus en op het podium moeten er wel veel toffe dingen zijn gebeurd. We spraken met Kevin, Bob en Gertjan af in hun Leidse stamkroeg de WW om te praten over het rock ’n roll-avontuur dat Birth of Joy voor ze is geweest.

Tekst Nadieh Bindels Foto Jorah Terwisscha van Scheltinga

De stamkroeg is de plek waar de drie vanaf het begin van de band samenkomen om bier te drinken, plannen te smeden en bij te komen van optredens. Binnenin de bruine kroeg komen de scheurende gitaren uit de boxen. Voor de deur is de steeg waar Birth of Joy één van haar eerste optredens deed. Op een 2,5 meter hoog podium speelde ze tijdens Leidens Ontzet in 2008 de steeg helemaal ramvol. Gertjan: “Dat was zo vet. Er kon letterlijk niemand meer bij in de steeg en iedereen ging los. Het is misschien wel één van de vetste optredens die ik me kan herinneren.” Na bijna 2000 shows is het lastig te zeggen welk optreden het tofst was, maar er zijn zeker nog wel wat pareltjes blijven hangen bij de drie muzikanten. Bob: “Ik vond de eerste keer Zwarte Cross heel tof. Volgens mij was dat in 2010. We speelden meteen al in de grootste tent en stonden daar met onze kleine spulletjes op het podium. Dat was zeker een hoogtepunt.” Kevin: “We stonden in 2012 op Transmusicales in Frankrijk. Dat was ook echt een speciaal moment. We stonden voor het eerst in het buitenland en speelden meteen voor 3000 man. Het was echt waanzinnig.”

Met hoge toeren de grens over
Na het optreden tijdens Transmusicales stroomden de aanvragen voor optredens binnen. Birth of Joy reisde stad en land af om te spelen. In het begin deden ze Frankrijk, Duitsland en Engeland nog in één weekend, niet veel later deden ze zo een week over één land. En ook de V.S. sloegen ze niet over. Ze mochten er op verschillende showcasefestivals spelen. Bob: “Ja het was wel heel vet dat we daar heen mochten en konden zeggen dat we in ‘het grote Amerika’ hadden gespeeld. Het was alleen onmogelijk om daar op te vallen. Zo stonden we in 2013 op CMJ in New York. Dat is een soort ESNS maar dan twintig keer groter met twintig keer zoveel bands.” Kevin: “Ja, weet je nog dat we daar met onze spullen door de stad zeulden? We hadden geen auto en moesten met al onze bandspullen door de stad en in de metro. Wat een gedoe.” Gertjan: “Dan hebben we dat in L.A. beter gedaan. Toen hebben we ergens een winkelwagentje vandaan getoverd om onze spullen de stad door te krijgen.”

Bandbus capriolen & feestelijke streken
De bandspullen van A naar B krijgen is in de geschiedenis van Birth of Joy wel vaker een avontuur geweest. Zo had de band in het begin een brandweerbusje uit 1963. Super romantisch en veel mooie herinneringen, maar.. Gertjan: “Ja het was een heel mooi ding, maar handig was het zeker niet. We hebben zo vaak pech gehad met dat ding. Bob: “Er zat een gat in het dak boven de bestuurdersstoel. Dus als het regende, deed Gert-Jan een pet op om niet helemaal zeiknat te worden.” Gertjan: “En de accu ging heel snel leeg. Dus altijd als we bij een plek aankwamen om te spelen, moest ik hem daar opladen. Niet echt handig, maar we hebben er toch twee jaar in gereden, er de clip van ‘Make Things Happen’ mee opgenomen en er Popronde mee overleefd.”

Popronde was de eerste echte tourervaring voor Birth of Joy. Het was voor de band een aanloop naar meer succes, dé periode waarin ze hun goede live reputatie neerzette, maar het was ook zeker een feestelijke ervaring. De drie deden mee in 2010, toen het rondreizende showcasefestival nog een stuk kleiner was dan nu. Bob: “Het duurde destijds zes weken en er waren iets van vijfentwintig steden die meededen. We hebben er toen zo’n tweeëntwintig gedaan, bijna allemaal dus.” Kevin: “Ik kan me herinneren dat het altijd chaos was. Een half uur voor de show was er nog niemand op zo’n locatie en als de show begon, was het stampvol. Het was altijd feest. En weet je nog dat leipe eindfeestje toen in Eindhoven? Dat was in een kraakpand ergens. Super tof!” Gertjan: “Ja, of toen in Middelburg. Dat we met de hele Popronde-crew en allemaal bands in dat huis belandde om nog even een feestje te bouwen tot de zon weer opkwam. Dat was ook een mooie!”

Een feestje bouwen, dat kunnen de drie muzikanten van Birth of Joy zeker wel. Ze hebben dan ook goed van de gelegenheid gebruik gemaakt in de afgelopen tien jaar. Gertjan: “Weet je wat het is. Overal waar je dan komt als band, ben je zelf het feestje. Je treedt op, dus er is feest. Of het nou voor het optreden is, tijdens of erna, er is altijd feest.” Kevin: “Ja dat betekent niet dat we altijd naar de tering zijn gegaan. Met zware tours houd je daar natuurlijk ook wel rekening mee, maar ik kan niet zeggen dat ik altijd een brave gast ben geweest.” Gertjan: “Weet je nog met oud en nieuw toen we in Pacific Parc speelden? We moesten om vier uur ’s nachts spelen. Ja, wat denk je dat er dan gebeurt? Haha! Ik weet nog dat we heel snel door de nummers heen waren.”

Einde in zicht
Momenteel tourt Birth of Joy samen met Death Alley door Nederland, om 3 januari voor beiden bands de avonturen af te sluiten in Paradiso. Het kan bijna niet anders dan dat het een bijzondere avond wordt. Bob: “Ik kijk er wel naar uit, samen met Death Alley. Het wordt sowieso gezellig en heel tof.” Kevin: “Er komen zelfs Franse fans naar Amsterdam om die laatste show mee te maken. Dat is echt goeie support! Maar ik heb ook wel in m’n achterhoofd dat het voor het laatst gaat zijn en dat het nu aftellen wordt. Van die kleine momentjes op het podium, de drumsolo’s van Bob bijvoorbeeld”. Toch zijn alle drie de muzikanten blij dat ze dit besluit hebben genomen en ruimte gaan krijgen voor andere projecten en nieuwe kansen. Al blijven ze elkaar wel regelmatig zien.

Als eerste lichting Herman Brood Academie studenten vonden ze elkaar op dag twee van de introductieweek in de oefenruimte. Destijds een jaar of 16, nu bijna 30, is er zoveel gebeurd en beleefd. Gertjan: “Het voelt bijna alsof we een soort broers van elkaar zijn. In goede en in slechte tijden en alles ertussenin. En ik zeg nooit, nooit. Niemand weet wat de toekomst zal brengen, maar voorlopig is het mooi geweest.” Kevin: “Precies dat. Het was een gigantisch avontuur!”

LIVEDATA
15 december Gebr de Nobel, Leiden
20 december Neushoorn, Leeuwarden,
21 december Gebouw-T, Bergen Op Zoom (+Death Alley)
22 december Bibelot, Dordrecht
27 december Grenswerk, Venlo (+Death Alley)
28 december LuxorLive, Arnhem
29 december De Pul, Uden
03 januari Paradiso, Amsterdam (+Death Alley)

Sven Hammond binnenkort o.a. naar Gebouw-T, Victorie en Neushoorn

Sven Hammond is al 12,5 jaar een stabiele factor in de Nederlandse popscene. De band rondom bandleider Sven Figee blijft zich vernieuwen en presenteert vol trots een nieuwe zanger, Jared Grant. De door hem gezongen nieuwe single Lost in Paradise is verschenen.

Met inmiddels zes albums vol authentieke rock, soul en blues heeft Sven Hammond z’n eigen sound allang gevonden. Bij de uit Curaçao afkomstige Jared Grant hoor je de funk en R&B uit van de jaren ’70 en de vroege 80’s direct terug in zijn stem. Met de komst van Jared wordt de band voorzien van nieuwe energie. De fijne constante factor blijft natuurlijk aanwezig met de stomende en ronkende herkenbare Hammond orgel-sound van Sven Figee.

Dit najaar gaat Sven Hammond samen met Jared Grant op tournee, de Rapture Clubtour wordt wegens groot succes geprolongeerd.

LIVEDATA
01 December Fluor, Amersfoort
13 December Gebouw-T, Bergen op Zoom
14 December Victorie, Alkmaar
20 December De Bosuil, Weert
29 December Neushoorn, Leeuwarden

Gazpacho – Soyuz

De eigenzinnige Noorse progressieve rock formatie Gazpacho is met Soyuz alweer bij haar tiende album aanbeland. En toch doet de groepsnaam menigeen toch alleen nog maar aan de gelijknamige koud geserveerde soep denken.

Helaas zijn de status en bekendheid van Gazpacho gering, zeker als deze worden afgezet tegen de opzienbarende prestaties en het constant hoge niveau dat de band al jarenlang achtereen bereikt met de vorige drie platen March Of Ghosts, Demon en Molok.

Met het zeer imposante Soyuz pieken de Noren wederom ondanks het vertrek van drummer Lars Eric Asp. Gazpacho gooit het roer niet om op deze plaat maar vat als het ware het beste van drie genoemde albums krachtig samen om er vervolgens een vette streep ter vervolmaking onder te zetten. Dit is het Gazpachogeluid in optima forma.

Opnieuw is er sprake van een thema en een concept. Gazpacho zet nooit zo maar wat losse liedjes op een plaat. Op Soyuz draait het om het verlangen naar het bevriezen van een mooi moment in ons leven waardoor de bewuste ervaring nooit meer voorbij kan gaan. Het gekwelde stemgeluid van zanger Jan Hendrik Ohme past uitstekend bij deze onvervulbare wens.

Hoewel Soyuz in het hart van de lente verschijnt, blijft het ook bij het tiende album van Gazpacho gewoon herfst. Er hangt veel onheil en spanning in de lucht en de ontlading wordt veelal gekanaliseerd via de machtige dreunen die de nieuwe drummer Robert Johansen uitdeelt. Tekst Mania | Wim Koevoet

LIVEDATA 02/06 Neushoorn, Leeuwarden

Songwriter AWKWARD i o.a. naar Sniester Festival en Hedon

De van oorsprong Groninger singer-songwriter AWKWARD i is aankomende periode te bewonderen op het Sniester Festival (26 mei) te Den Haag en Hedon (31 mei) te Zwolle. AWKWARD i bracht recent zijn nieuwe album KYD uit. Een album wat louter lovende recensies opleverde in landelijke kranten als De Volkskrant en NRC.

Djurre de Haan, beter bekend onder zijn artiestennaam AWKWARD i, was de laatste jaren naast zijn albums op het fijnproeverslabel Excelsior Recordings ook verantwoordelijk voor de soundtracks van de met een Gouden Kalf bekroonde films Aanmodderfakker en De Ontmaagding van Eva van End. Ook speelde AWKWARD i een tijd mee in de band Alamo Race Track.

Support Hedon
Het voorprogramma op donderdag 31 mei is voor Nele Needs A Holiday, het pseudoniem van de Vlaamse zangeres Nele van den Broeck.

LIVEDATA 25/05 Neushoorn, Leeuwarden 26/05 Sniester Festival, Den Haag 27/05 Kerk Leermens, Appingedam 31/05 Hedon, Zwolle 01/06 Bibelot, Dordrecht

Gazpacho op 24 mei naar de Muziekgieterij te Maastricht

De Noorse band Gazpacho werd in 1996 opgericht en wordt geroemd vanwege hun unieke sound. De muziek van Gazpacho is moeilijk te omschrijven, maar vergelijkingen met bands als Radiohead, Marillion, Porcupine Tree en Anathema worden regelmatig gemaakt.

De talrijke tours met Marillion en de media-aandacht voor hun intrigerende albumreeks hebben ervoor gezorgd dat Gazpacho in een korte periode een grote internationale fan base heeft opgebouwd.

Wij zijn heel blij dat we deze gave band mogen ontvangen voor hun Soyuz Tour 2018.

LIVEDATA 24/05 Muziekgieterij, Maastricht 25/05 De Pul, Uden 26/06 Boerderij, Zoetermeer 02/06 Neushoorn, Leeuwarden

Een culture clash met Intergalactic Lovers

Nadat Intergalactic Lovers deze zomer met de nieuwe plaat Exhale kwam, besloot het Vlaamse kwartet dat het tijd werd om Nederland te doorkruisen. Hoe ze dat doen? Met een mes natuurlijk, om de bochten af te snijden!

Tekst LiveGuide | Carlijn Kösters

Weten jullie om af te trappen al een leuk mopje over Nederlanders?
Lara Chedraoui (zangeres): “Dat moet ik even navragen aan de rest van de groep. Ik zal jullie een berichtje sturen als me een mopje te binnen schiet! Wel moet ik gelijk denken dat Nederlanders een stuk langer zijn dan Belgen. Ook zijn jullie sportiever trouwens, wij misschien wat muzikaler. En jullie praten echt heel veel tijdens concerten.”

Ah ja, the Dutch disease. Is dat jullie ook opgevallen?
“Ja, Belgen of Duitsers zijn over het algemeen een stuk stiller. Nederlanders hoor je de hele show door praten. Het straalt wel veel gezelligheid uit. Ze zijn verder superenthousiast en dansen de hele tijd mee, dus als je er eenmaal aan gewend bent, is het geen probleem. In België zijn we gewoon meer geneigd om achteraf pas de show te bespreken, terwijl je Nederlanders tijdens het concert hoort praten over welke sneakers ze hebben gekocht of over hun vakantie. Maar je ziet ze gelukkig dus ook gewoon lachen en genieten, dat is fijn.”

Onder het mom van jullie nummer Between the Lines: wie van ons leeft meer binnen de lijntjes? Nederlanders of toch Belgen?
“Ik heb het even aan mijn panel (de band, red.) gevraagd, maar we zijn het erover eens dat Nederland en België andere ‘lijntjes’ hebben. Nederlanders zijn veel directer en minder subtiel. Je kunt van jullie gezichten aflezen of iets bevalt of niet. Belgen durven dat minder snel. Maar ik vind dit niet zo’n leuke vraag; wie weet gaat iedereen in Nederland mij hierom haten. Ik vind die directheid en assertiviteit juist heel charmant. Chapeau daarvoor!”

Directheid kan te maken hebben met een bepaalde vorm van schaamteloosheid. Om te verwijzen naar jullie nummers No Shame en Fear: wie van ons leeft eerder zonder schaamte of angst?
“Ik denk dat zowel Belgen als Nederlanders met angst in hun hart leven. Er zijn mensen met ongelofelijk kleine hartjes en mensen met grote harten. Mensen met angst om keuzes te maken en mensen met angst om te verliezen. Dat heeft alles te maken met je hart en je hoofd, maar vooral met hoe deze met elkaar verbonden zijn.”

Wie zet vervolgens eerder deze angsten opzij om toch ergens mee door te zetten?
“Onze drummer zei daar gisteren nog iets over: ’Een winnaar zul je nooit horen zeggen dat meedoen belangrijker is dan winnen’. Ik denk dat dit zowel voor de Nederlander als de Belg geldt en dat instinct is geprogrammeerd in de mens. Zelf ben ik een heel slechte verliezer. Sommige gezelschapsspelletjes doe ik daarom uit principe niet. Ik heb ooit een jaar lang niet met een vriend van me gepraat omdat hij me verslagen had met Kolonisten van Catan.”

Haha! Is het echt zo erg?
“Vroeger was het nog erger; toen ging ik weleens poolen terwijl ik dat eigenlijk nog niet kon. Als ik merkte dat ik aan het verliezen was, kon ik dat totaal niet aan. Ik heb zelfs een keer de poolballen in mijn handtas verstopt en mee naar huis genomen. Daar schaamde ik me heel erg voor, hoor. Daarna besefte ik dat ik wel terug móest met die poolballen en werd ik bang dat ik de machine gesloopt had. Ik was bang dat niemand meer zou kunnen spelen door mijn actie. Maar ik wilde gewoon zo graag een keer iets winnen… Uiteindelijk was het echt een walk of shame, terug dat café in. ‘Sorry, ik ben de mevrouw die niet tegen haar verlies kan’, vertelde ik ze. ‘Alstublieft, hier zijn uw drie ballen.’”

Ben je op muzikaal vlak ook weleens een slechte verliezer? Bijvoorbeeld als mensen kritiek op je leveren?
“Absoluut, maar dat is ook het fijne van in een band zitten. De mannen houden mij met beide voeten op de grond en vertellen dat het gewoon oké is. Het is immers maar één sukkel of sukkelin die zegt dat mijn stem nergens naar klinkt. Ik denk dat ik me daar te veel van aantrek. Er hoeft maar één iemand te zeggen: ‘Ik vind het kak’. Dan blijf je toch die mening meedragen in je achterhoofd, in plaats van de honderden mensen die het wél leuk vinden. ‘Ik moet stoppen en een andere baan vinden, want dit is verschrikkelijk’, denk ik dan.”

Hoe zorg je er vervolgens voor dat je weer met je neus omhoog loopt?
“Dat hangt af van het seizoen. In de zomer ga ik door de stad lopen tot ik rustig ben. In de winter blijf ik juist binnen om series te bingewatchen, omdat ik daar vrolijk van word. Iedereen heeft trouwens het recht om zich slecht te voelen, maar uiteindelijk moet je jezelf weer uit die put omhoog hijsen. Daarom heb ik mezelf een jaar geleden een les geleerd: ik maak mezelf onwijs vaak belachelijk en doe veel gênante dingen. Daar mag ik dan tien dagen om huilen en daarna is het klaar.”

LIVEDATA 14/12 TivoliVredenburg, Utrecht 15/12 ‘t Beest, Goes 16/12 Rotown, Rotterdam 10/01 Bibelot, Dordrecht 11/01 Neushoorn, Leeuwarden 12/01 Doornroosje, Nijmegen 13/01 Muziekgieterij, Maastricht

Klinkt als: de ultieme soundtrack om tijdens een roadtrip door het Vlaamse landschap heel direct en hardop pratend uit het raam te staren.

—

Het extra dikke winternummer van LiveGuide is overal in het land verkrijgbaar. Snel halen dus deze 37ste editie van de gratis concert- en festivalkrant.

King Krule prijkt op de cover van het blad waarin de focus ligt op artiesten die in december en januari naar Nederland komen. De roodharige rockende Brit met gouden tand bracht vorige maand met The OOZ een van de toonaangevende albums van het jaar uit en vertelt in LiveGuide over alle worstelingen die ervoor zorgden dat het zo lang duurde.

Bloody hell
Minstens zo spraakmakend is het interview met de bizarre hiphoppunkers van Ho99o9. Eaddy en theOGM gaan vanuit hun studio in L.A. los zoals we ze kennen van hun met bloed, zweet, absurditeit, naaktheid en euforie doordrenkte liveshows. Kalmer zal het eraan toe gaan bij Finn Andrews. De Engelsman komt voor het eerst solo naar Nederland en zegt na jaren vlammen in The Veils optreden nog steeds ‘maar een gek iets om te doen’ te vinden.

Show van het jaar
Verder wordt in LiveGuide #37 uitgebreid teruggeblikt op het concertjaar 2017. De schrijvers van het medium noemen shows van onder meer The National, Benjamin Clementine, Radiohead en Eddie Vedder als hoogtepunt van het jaar, terwijl de beste fotografen van de krant hun favoriete livefoto’s delen. Pinguin Radio-hoofdredacteur Wilbert Stuifbergen (hé!) deelt de beste albums van het moment en Intergalactic Lovers-zangeres Lara Chedraoui biecht op dat ze ooit na een verloren potje pool boos de ballen mee naar huis nam.

Schizofreen
Dan zijn we er nog niet, want zoals gezegd is de krant deze maand extra dik. Zo deelt de Zaanse fanfarepunkband De Kift z’n licht schizofrene rider, worden vijf Deense acts op Eurosonic Noorderslag getipt (Velvet Volume, check die shit!), wordt de The Prodigy-kennis van Olaf Caarls (Folk Road Show) getest, vertelt Suus van Sue the Night hoe goed zij overweg kan met boerderijdiertjes en staan we met een voormalig metalhead en groupie van Run the Jewels stil bij hun magistrale double bill met Danny Brown in TivoliVredenburg.

Live Foto Review: My Baby @ De Muziekgieterij, Maastricht

Live Foto Review: My Baby @ De Muziekgieterij, Maastricht
30 november 2017
Foto’s Hub Dautzenberg

Geboren uit de liefde voor fingerpickin’ gitaren, voodoo, roots, funk, gospel en swampy Southern’ blues komt My Baby het clubcirquit ondersteboven zetten met hun Prehistoric Rhythm Tour!

Ergens in een bovenkamer tussen kalebassen, lapsteels en dobro’s, omringd door tandeloze wijsgeren en eeuwen aan muzikale tradities vindt de band haar bijzondere geluid. Na de albums Loves Voodoo! (2013) en Shamanaid (2015) is afgelopen jaar de derde langsspeler Prehistoric Rhythm uitgekomen. Het trio uit Nederland en Nieuw-Zeeland dendert ondertussen over de hele wereld met hun bezwerende muziek die de bezoeker meeneemt in een meeslepende psychedelische muzikale trip.

LIVEDATA 02/12 Patronaat, Haarlem (Sold Out) 16/12 Freeze Festival @ Neushoorn, Leeuwarden 23/12 TivoliVredenburg, Utrecht

Interview Sue the Night: “Ik ben gewoon een boerentrien”

Na tien seizoenen vol testosteron ging het roer om bij De Wereld Draait Door. Voor het eerst in de geschiedenis van de talkshow stond maandelijks een huisband onder leiding van een frontvrouw op de planken. En wát voor een! Inmiddels is het stokje doorgegeven aan de volgende dame (Roxeanne Hazes) en speelt Sue the Night deze maand de Nederlandse zalen plat met de najaarstour rond het tweede album Wanderland.

Tekst LiveGuide | Jeroen Haneveer

Hoe word je DWDD-huisband?
“Ik had er al solo gespeeld en een paar keer met de band, dus blijkbaar was ze dat goed bevallen. Uiteindelijk heeft in hun keuze voor ons misschien wel de doorslag gegeven dat ze een frontvrouw wilden, na tien seizoenen mannen. En ze vonden ons natuurlijk ook gewoon goed.”

Je wil toch niet zeggen dat je als excuustruus naar voren bent geschoven?
“Nee nee, absoluut niet! In eerste instantie ging het om de muziek, maar op de shortlist stonden ook twee andere acts met vrouwen. Ze waren dus wel toegespitst op íets met een lady in the front. Wie die andere bands waren weet ik niet – en dat wil ik ook niet weten. Het gave was dat we er in totaal negen keer hebben gestaan, dus we hebben het nieuwe album integraal op tv kunnen spelen.”

Over Wanderland gesproken: je hebt het deels geschreven in een boerderijtje in Friesland, begreep ik?
“Mijn oom heeft daar een boerderij, inclusief een shitload aan schapen en paarden. En hij ging op vakantie, dus iemand moest op z’n dieren passen. Ik ben daar toen twee weken gebleven om verder te schrijven aan materiaal dat ik al had liggen. En ik heb er ook nieuwe dingen geschreven. Echt in mijn eentje in zo’n krakende boerderij, midden in de winter met storm en alles. Ik kom er al járen, dus ik vond dat niet eng. Het geeft juist heel veel rust en ruimte. Geen telefoon, geen internet. Of ja, wel als ik wil natuurlijk, maar dat zet je dan gewoon effe uit. Het klinkt best wel cliché, maar het is gewoon fijn om even afgezonderd te zijn van ehm… de wereld.”

En met die dieren, dat ging allemaal goed?
“Ja joh, heerlijk! ’s Ochtends vroeg op, schapen tellen, paarden verzorgen en schrijven. ’s Middags eten geven en weer schrijven. Ze brachten me in een heel aangenaam dagritme. En je doet ook iets goeds. Je bent niet alleen voor jezelf bezig, maar zorgt ook dat de boel blijft draaien.”

Eerst een lied over een walvis, nu dit. En dan speelt de clip van Mind Dear zich ook nog af rondom een hondenshow! De diertjes komen toch wel terug, merk ik…
“En in de allernieuwste clip van Morning Papers zie je m’n hond. En m’n kat. Ja, het is verschrikkelijk, maar ik ben eigenlijk gewoon een ontzettende boerentrien, haha!”

LIVEDATA 01/12 Luxor Live, Arnhem 07/12 Nieuwe Nor, Heerlen 08/12 Patronaat, Haarlem 09/12 Neushoorn, Leeuwarden 15/12 Altstadt, Eindhoven 16/12 Fluor, Amersfoort 29/12 Helemaal Melkweg, Amsterdam

Klinkt als: blatende herkauwers die grondig worden geteld, alvorens zelf per ongeluk weg te dommelen op een bedje van pompeblêden.

—

Het extra dikke winternummer van LiveGuide is vanaf vandaag overal in het land verkrijgbaar. Snel halen dus deze 37ste editie van de gratis concert- en festivalkrant.

King Krule prijkt op de cover van het blad waarin de focus ligt op artiesten die in december en januari naar Nederland komen. De roodharige rockende Brit met gouden tand bracht vorige maand met The OOZ een van de toonaangevende albums van het jaar uit en vertelt in LiveGuide over alle worstelingen die ervoor zorgden dat het zo lang duurde.

Show van het jaar
Verder wordt in LiveGuide #37 uitgebreid teruggeblikt op het concertjaar 2017. De schrijvers van het medium noemen shows van onder meer The National, Benjamin Clementine, Radiohead en Eddie Vedder als hoogtepunt van het jaar, terwijl de beste fotografen van de krant hun favoriete livefoto’s delen. Pinguin Radio-hoofdredacteur Wilbert Stuifbergen (hé!) deelt de beste albums van het moment en Intergalactic Lovers-zangeres Lara Chedraoui biecht op dat ze ooit na een verloren potje pool boos de ballen mee naar huis nam.

Schizofreen
Dan zijn we er nog niet, want zoals gezegd is de krant deze maand extra dik. Zo deelt de Zaanse fanfarepunkband De Kift z’n licht schizofrene rider, worden vijf Deense acts op Eurosonic Noorderslag getipt (Velvet Volume, check die shit!), wordt de The Prodigy-kennis van Olaf Caarls (Folk Road Show) getest, vertelt Suus van Sue the Night hoe goed zij overweg kan met boerderijdiertjes en staan we met een voormalig metalhead en groupie van Run the Jewels stil bij hun magistrale double bill met Danny Brown in TivoliVredenburg.

DOOL binnenkort onder meer naar Paard, Volt en Burgerweeshuis

Nederlands meest beruchte rockmuzikanten hebben hun krachten gebundeld tot dark rockband DOOL. De band, met onder andere Ryanne van Dorst (Elle Bandita) en Job van de Zande (The Devil’s Blood) is agressief en dynamisch. Donkere rock en gothic pop lopen feilloos over in psychedelic en metal waarin lagen van gitaarriffs, inventieve ritmewisselingen en catchy vocals elkaar aanvullen.

Dit jaar nog kwam debuut plaat Here Now, There Then uit, met veel lovende reacties uit de rockscene. Van Dorst: ”Dit album is een grote brok zelfreflectie. De teksten gaan over mijn verlangens en vicieuze cirkels van mezelf die ik wil doorbreken. Deze plaat gaat niet over de wereld, maar het ontsnappen daaraan.”

DOOL is erop uit om je een hele show lang mee te nemen naar zijn donkerste kant van het spectrum en je pas los te laten wanneer je de zaal uitloopt. En wij kunnen dat wel waarderen!

Support Gold #
Deze ‘post-everything’-band bracht begin 2017 hun derde album Optimist uit via Ván Records, die lovend werd ontvangen door de media. De band met ex-The Devil’s Blood-leden is qua sound steeds meer opgeschoven tot een inktzwarte hybride van postpunk, doomrock, shoegaze en psych.

Support Wolvennest *
Wolvennest is het muzikale partnerschap van Kirby Michel, Corvus von Burtle, en Marc De Backer. Het debuutalbum WLVNNST werd goed ontvangen en met nummers als Unreal en Tief Unter zijn ze er in geslaagd een plaat te creëren waarin de hypnotiserende zangpartijen, overweldigende gitaarloops en psychedelische synthesizers voor een duistere sfeer zorgen.

Liefhebbers luisteren naar Pinguin On The Rocks en/of Aardschok!

LIVEDATA 01/12 ‘t Beest, Goes * 02/12 Paard, Den Haag * 08/12 Poppodium Volt, Sittard # 09/12 Burgerweeshuis, Deventer # 15/12 Eindhoven Metal Meeting @ Effenaar, Eindhoven 22/12 De helling, Utrecht # 23/12 Neushoorn, Leeuwarden #