OMD viert 40 jaar vierde worp Dazzle Ships

Orchestral Manoeuvres In The Dark, misschien wel net zo bekend onder de iconische afkorting OMD, viert met een uitgebreide versie van het vierde studioalbum van de band, Dazzle Ships, dat de plaat 40 jaar terug is verschenen. De vierde worp van de Britten. Het originele album, een bonuselpee van niet-uitgebrachte demo’s en rariteiten zijn verzameld en gemixt door Paul Humphreys. 

Orchestral Manoeuvres In The Dark zet zijn speciale 40-jarig jubileumfeest dus voort met een gloednieuwe uitgebreide versie van het briljante studioalbum van de band. Zowel op vinyl als op cd.

Er zijn twee vinylsets beschikbaar: een in de originele op maat gemaakte gestanste hoes op 180 gram zwart vinyl en een tweede in een standaard gatefold-hoes, op blauw en zilver vinyl. Beide versies gebruiken het alternatieve blauwe artwork.

Dazzle Ships laat een band horen die de donkere kanten van het leven belicht. Even geen opgewektheid, hoewel OMD altijd wel wat stemmigheid in zijn muziek verwerkt. Radiofragmenten van van Radio Praag, uit de communistische periode spreken boekdelen. Het Oostblok komt voorbij, evenals de Koude Oorlog. Toch zijn er zeker dansbare singles te vinden op de plaat, anders zou OMD geen OMD zijn. Dazzle Ships is een erg ambitieuze plaat geworden, misschien wel wat onderschat, die 40 jaar na dato eigenlijk nog zo urgent is als de pest.

Na uitgebreid toeren in 2022, gaat de band deze zomer weer op pad voor een reeks Britse festivalafspraken. Komen ze ook naar Nederland? Dat zou zo maar weer kunnen.

OMD – The Punishment Of Luxury

OMDOMD – The Punishment Of Luxury (100% Records)

Eigenlijk altijd wel muziek blijven maken, de mannen van OMD. Nooit een extreem urgent album uitbrengen sinds de oprichting in 1978, maar wel steevast een voldoende scoren. Nu ook weer, met The Punishment Of Luxury. Album nummer dertien. Het scoort een zesje. Daar waren we vroeger op school vaak tevreden mee.

De plaat start ijzersterk met het synthesizergeweld van titelnummer The Punishment Of Luxury, met dat dreigende intro. Een opzwepende song, waarin bovendien een hoofdrol is weggelegd voor de drumcomputer. Ook de ruim zes minuten durende tweede track Isotype, met venijnige synths is van hoog niveau.

Helaas hebben we dan meteen de hoogtepunten te pakken, terwijl er nog genoeg te genieten valt. Je vraagt je wel geregeld af waarom de stevige elektronica van de albumopener en Isotype geen vervolg krijgt. Er wordt te veel op Kraftwerk geleund en dat lijkt onnodig.

Andy McCluskey (58) en Paul Humphreys (57), opgegroeid onder de rook van Liverpool, hebben acts van heden ten dage zoals LCD Soundsystem, The Killers en The XX beïnvloed en het is knap dat ze nog op de proppen komen met een frisse langspeler, die een eeuwige jeugd verraadt van de twee heren. Want heren zijn ze wel, immer gesoigneerd.

Opvallendste song is het vrijwel instrumentale, edoch sterk militaristische La Mitrailleuse, dat zoals de titel al aangeeft, volgepropt is met mitrailleurgeweld. Het contrasteert sterk met, bijvoorbeeld, de bijzonder lichtvoetige tracks What Have We Done en Art Eats Art, zwanger van kinderlijke naïviteit. Want dat is ook Orchestral Manoeuvres In The Dark, zoals de band voluit nog altijd heet. Volgend jaar komen ze naar Tilburg. Tekst Pieter Visscher   

LIVEDATA 05/12 013, Tilburg 06/12 De Roma, Borgerhout