Steve Harley & Cockney Rebel op 23 november naar De Vorstin

Glamrock helden Steve Harley & Cockney Rebel, bekend van wereldhits als Make Me Smile (Come Up And See Me), Judy Teen en Sebastian komen naar Hilversum!

Liefhebbers luisteren wellicht ook naar Pinguin Classics!

Cockney Rebel met zanger Steve Harley was naast onder andere T. Rex en Roxy Music, een van de meest creatieve Britse bands uit de glamrockperiode. Steve Harley stemgeluid doet soms herinneringen oproept aan Bob Dylan rond de tijd van Blonde On Blonde. Hij creëerde met Make Me Smile (Come Up And See Me) een wereldwijde klassieker die elk jaar in de Top 2000 terug te vinden is. Het nummer was een dikke nummer 1 hit in Nederland. Steve besloot om vanaf dat moment verder te gaan als Steve Harley & Cockney Rebel. In de jaren ’70 schreef Harley o.a. met Marc Bolan (T-Rex), Bobby Kimball (Toto) en Michael McDonald (Doobie Brothers).

De muziek van Steve Harley & Cockney Rebel is bij vlagen exotisch met uiteenlopende invloeden van klassieke muziek tot progrock. Luister naar de track Sebastian en al snel blijkt Steve Harley een onderschat tekstschrijver te zijn. Het tien minuten durende duistere epos Death Trip, maakt de band zo briljant en verrassend.
Steve Harley’s liveband bestaat uit Stuart Elliot (drums), Kuma Harada (bas), James Lascelles (keys), Barry Wickens (viool/gitaar) and Paul Cuddeford (gitaar).

LIVEDATA
22 november
P3, Purmerend
23 november De Vorstin, Hilversum
24 november
Gebr. de Nobel, Leiden
25 november
De Bosuil, Weert

Vandenberg’s MoonKings – Rugged And Unplugged (Mascot Records)

Vandenberg's MoonkingsWanneer je hard aan het werk bent is het soms wel fijn om even een pauze te nemen en als tussendoortje een breaker, yoghurt uit een knijpzakje, te consumeren. Hoe gek het ook klinkt, het nieuwe album van Vandenberg’s MoonKings voelt als hun breaker. Op ‘Rugged And Unplugged’ is Ad Vandenberg even helemaal klaar met het harde rockwerk en de grote orkestrale arrangementen. Samen met zanger Jan Hoving trekt hij zich terug in zijn thuisstudio en in Hoving’s boerderij. Op deze locaties nemen ze, naast de klassieker Burning Heart, akoestische versies op van een aantal nummers van de twee MoonKings albums.

De bedoeling van ‘Rugged And Unplugged’ is om alle nummers zodanig uit te kleden dat alleen een gitaar en zang overblijven. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen op Out Of Reach zijn de basgitaar, drums en violen ook uitgenodigd terwijl op Walk Away een shaker en tamboerijn te horen zijn. En eigenlijk is hiermee het meeste over de uitvoeringen op deze plaat al wel gezegd. Naast het weghalen van de meeste arrangementen hebben Vandenberg en Hoving zichzelf niet uitgedaagd met het heruitvinden van deze ‘kale’ nummers. Er wordt steeds erg braaf en netjes vastgehouden aan het origineel. Dit hoeft natuurlijk helemaal niet zo erg te zijn, maar het besef dat de tracklist van ‘Rugged And Unplugged’ vrijwel geheel bestaat uit nummers die op de vorige albums al semi-akoestisch waren trekt de toegevoegde waarde van deze plaat in twijfel. Op One Step Behind na was elk nummer al gebaseerd op een akoestisch gitaartokkeltje. Deze composities hoor je ook nu in dezelfde vorm weer terug en dit versterkt toch een beetje het gevoel dat dit album weinig spannends te bieden heeft. Het was voor de luisteraar misschien interessanter geweest als een paar van deze nummers een creatieve draai hadden meegekregen. Of nog beter, ik was benieuwd geweest naar hoe de volledig elektrische hardrock nummers hadden geklonken als ‘gestripte’ versie. Maar met het oog op het akoestische gedeelte van hun liveshows, waar ook het idee voor dit album uit is ontstaan, kiezen Vandenberg en Hoving voor de veilige en wellicht makkelijke optie om de uitvoeringen zo simpel en klein mogelijk te houden.

Dit zorgt er echter niet voor dat Hoving zijn zangstijl aanpast. Vanaf het eerste nummer What Doesn’t Kill You schreeuwt hij al de longen uit zijn lijf alsof de volledige band nog meespeelt. Deze rock-n-roll manier van zingen past natuurlijk goed bij Vandenberg’s repertoire, maar juist bij deze uitgeklede versies is het contrast tussen het rustige gitaarspel en de recht-door-zee zang soms groot. Blijkbaar is ‘maximaal rock-n-roll’ de enige stand waarin Hoving opereert. Dat gaat ten koste van de gevoeligheid, maar de overtuiging staat als een huis. Overtuigend is ook het gitaarspel van Vandenberg. Hij bewijst dat nummers als Sailing Ships en Burning Heart zelfs met één gitaar nog steeds indrukwekkend klinken. Met een mooi helder geluid zijn alle gitaarpartijen zeer aangenaam om naar te luisteren waardoor de gitaarsolo’s, die veelal zijn weggelaten, niet worden gemist. Vandenberg sluit het album zelf af met een nieuw instrumentaal nummer, Sundown. Op een vroege zomeravond zat hij een beetje te pingelen op zijn gitaar toen deze mooie melodie tevoorschijn kwam. Met een lengte van anderhalve minuut en voorafgegaan door zeven andere akoestische nummers ben ik wel geneigd mezelf af te vragen wat dit korte gitaarstukje dan nog toe te voegen heeft. Maar eigenlijk past dit nummer hier uitstekend. Na een zware werkdag, terwijl de zon onder gaat, is Sundown het ideale tussendoortje om mee tot rust te komen.

Dat is waar ‘Rugged And Unplugged’ steeds weer op terugvalt. Het is rugged en unplugged… maar meer ook niet. Het voelt misschien een beetje als een verzameling bonustracks waarvan een op zichzelf staande cd is gemaakt. Een rustmoment voor de fans en de band tussen de echte studioalbums door… een tussendoortje dus. En zoals een breaker energie geeft aan harde werkers om verder te kunnen gaan, geeft dit tussendoortje hopelijk energie aan Vandenberg’s MoonKings om door te blijven gaan met rocken. Tekst Blues Magazine.nl | Jurgen Bakker

LIVEDATA
16 november De Pul, Uden
23 november Metropool, Hengelo
24 november
Iduna, Drachten
07 december
P3, Purmerend
08 december Gebouw-T, Bergen Op Zoom
13 december
Luxor Live, Arnhem
14 december
Biebob, Vosselaar (BE)
21 december
Fluor, Amersfoort
05 januari Grenswerk, Venlo

 

John Illsley (bassist Dire Straits) op 24 november naar Atak te Enschede

Alles al meegemaakt in de Dire Straits. Want in die band is John Illsley van het begin tot het einde in 1995 de bassist. En hoewel die band vooral bekendstaat om het typische gitaargeluid waar zijn vriend Mark Knopfler voor verantwoordelijk is, moet je de invloed van stille kracht Illsley zeker niet uitvlakken.

Al sinds 1984 is Illsley echter ook solo actief en op zijn eigen albums toont hij zich ook een verdienstelijk gitarist. Zijn laatste album is uitgebracht in 2016 en heet Long Shadows. Het geluid van Dire Straits is nooit ver weg maar dat is ook niet raar als je verantwoordelijk bent voor het geluid van die groep. John levert weer een puik album af vol folk, blues en rock.

Speelt hij ook nog oud werk?
Tuurlijk staan er nummers van Dire Straits op het repertoire, niet in de laatste plaats vanwege het feit dat de klankleur van John niet eens zo veel verschilt van die van Knopfler. Een paar jaar terug zagen we in Metropool een concert met een uitgebalanceerde setlist. De bezoekers waren unaniem onder de indruk van John en zijn band en deze show is dan ook geknipt voor fans van Dire Straits maar ook liefhebbers van roots komen ruimschoots aan hun trekken bij deze geweldige band!

Liefhebbers luisteren uiteraard ook naar Pinguin Classics!

LIVEDATA 22/11 TivoliVredenburg, Utrecht 23/11 Mezz, Breda 24/11 Atak, Enschede 25/11 Casino, St. Niklaas (BE) 26/11 P3, Purmerend