Sinds JAGD vorig jaar met de Popronde door het land trok, hebben deze Amsterdammers een keiharde livereputatie en deze maand schept ook de debuut-EP hoge verwachtingen. Los daarvan valt er nog iets op aan de harde indierockers: een interessant videocliprepertoire.
Tekst LiveGuide | Elysa van der Ven Foto Richard Tas
Toch eerst even over jullie bandnaam: is JAGD een bewuste verneuking van het woord ‘jacht’?
Nanne van der Linden (zangeres): “Ik las ergens het woord ‘hetzjagd’, wat in het Nederlands ‘renjacht’ betekent. Dit houdt in dat de prooi sneller is dan de jager, maar de jager hem toch te pakken krijgt omdat hij de prooi weet uit te putten en overmeesteren. We vonden het allemaal een vet woord, maar hetzjagd in zijn geheel klonk een beetje te…”
Duits?
“Nou ja, dat ook. Maar het klonk vooral te metal. JAGD past verder heel goed bij onze muziek. Die is ook gejaagd, maar wel op een gestileerde manier: je hoort allerlei agressieve outbursts die rusten op een heel doordachte basis. Als je onze muziek met een fi lmgenre moet vergelijken, zou het een psychologische thriller zijn. Zoals A Clockwork Orange of American Psycho. In die films is ook overal over nagedacht: het verhaal, de beelden…”
En wat beelden betreft zijn jullie niet vies van horror. Zo zijn er zombies te zien in de videoclip voor Parlay en Do Something draait om een creepy pop. Is al dat gegriezel in jullie video’s een bewuste keuze?
“Ik heb er nooit zo bij stilgestaan dat in beide clips horrorelementen voorkomen. In Parlay wilden we een karikatuur van onszelf maken. Onze bassist is een typische guy, dus hem in zijn houthakkersblousje zombies laten aanvallen met een kettingzaag leek ons logisch. De horror in Do Something was vooral een idee van degene die de clip heeft gemaakt.”
Namelijk Elmer Kaan, die eerder een video maakte voor The Prodigy. Hoe zijn jullie bij hem beland?
“Via Reddit. Daar had ik een aantal oproepjes gedaan omdat we heel graag een stop-motionclip wilden. Elmer reageerde daarop. Terwijl hij aan onze video werkte, was hij bezig met een stop-motionreclame voor Bertolli-olijfolie. Niet de meest uitdagende opdracht ooit, dus vandaar dat hij ook iets wilde doen wat hij zelf vet vond. We hadden met hem afgesproken om de track te laten horen en zijn eerste reactie was: ‘klinkt als Alice in Wonderland meets David Lynch.’ Die fucked-up shit past goed bij het nummer.”
Jullie zijn dus niet per se horrorfans?
“Ik wel hoor. Onze bassist ook en van de rest weet ik het niet. Maar als ik me kut voel, vind ik het heel fijn om een enge film te kijken. Wanneer je schrikt van creepy shit, dan gaat dat echt in je lijf zitten. Daar kán je niet niks bij voelen. Op zo’n moment geniet ik van het feit dat mijn lichaam reageert op angst. Ik ben wel alleen fan van de mooie horrors hoor, geen cheap scares.”
LIVEDATA 09/03 Luxor Live, Arnhem 17/03 Paard, Den Haag 30/03 Sugarfactory, Amsterdam 06/04 Simplon, Groningen 16/06 Mañana Mañana, Vorden 07/07 MadNes, Ameland 20/07 Summer Breek, Oosthuizen
Klinkt als: Alice in Wonderland meets David Lynch
—
Het kan verkeren bij concert- en festivalkrant LiveGuide. Hebben ze eerst Kendrick Lamar op de cover staan, prijkt een maand later doodleuk de kop van Tom Smith op het voorblad. Maar deze overgang mag dan als water en vuur zijn: ook Editors levert weer een pomper van een coverstory op.
In de nieuwe LiveGuide, het krantje waarvan de 39e editie vanaf eind februari gratis te verkrijgen is op ruim 500 locaties in Nederland. Onder meer bij popzalen als TivoliVredenburg, Melkweg, 013, De Oosterpoort en Muziekgieterij.
Dronken Alex Kapranos
Waar met Tom Smith en gitarist Justin Lockey uitgebreid wordt gesproken over hoe verdomde gewelddadig de mannen van Editors zelf wel niet zijn, heeft ook het interview met Franz Ferdinand een agressief tintje. Alex Kapranos biecht namelijk op hoe hij een keer in een dronken bui iemand het gevecht gaf waar hij om vroeg. “Ze willen met een artiest vechten, zodat ze tegen hun maten kunnen zeggen dat ze een bekende zanger hebben geslagen.”
Zwarte Cross, Camp Moonrise en Nana Adjoa
Stukken vriendelijker gaat het eraan toe in gesprek met Pieter Holkenborg van de Zwarte Cross, die uitlegt waarom het festival toch in vredesnaam begint met een hiphopweide… Ook leuk: LiveGuide laat de directeur van het nieuwe festival Camp Moonrise drie fijne albums tippen en spreekt Nana Adjoa (A Polaroid View, Sue the Night, Janne Schra) over haar besluit om haar eigen hoofd op het hakblok te leggen door het solopad te kiezen.
Tusky, Khalid, Dream Wife, Rosemary & Garlic, The Game en Avatar
Verder nog: de rider van de kersverse punkrockhype Tusky, de zwembadavonturen van riot grrrl-dames Dream Wife, een ode aan Khalid door zijn grootste fan Aïcha, een quiz waarin wordt getest wat Rosemary & Garlic weet van hiphopsuperster The Game en bizar geouwehoer van de Zweedse metalhead Johannes Eckerström, die met zijn band Avatar in het koninkrijk van hun almachtige gitarist leeft. “Het is het land van je wildste dromen en al je heavymetalfantasieën.”
Een oud baasje inmiddels, 75 lentes jong, maar nog altijd alive and kickin’! Maceo Parker is een wandelende legende, groot geworden met de funk, die met de grootsten der aarde speelde: James Brown, George Clinton, Ray Charles, Prince, Ani Difranco, James Taylor, Dave Matthews Band en The Red Hot Chilli Peppers. Daar kun je mee thuis komen!
