Rauwe energie Rory Gallagher op Live In London

Rory Gallagher All Around Man – Live In London is een 23-track live-album met niet eerder uitgebracht materiaal uit een niet eerder gedocumenteerde periode van een van de grootste gitaristen aller tijden.

Dit opwindende album is uitgebracht als dubbel-cd en driedubbele lp, is samengesteld uit twee avonden in de Town & Country Club (nu The O2 Forum) in Londen in december 1990. All Around Man – Live In London is opgenomen van de shows ter ondersteuning van Gallaghers elfde en helaas laatste studioalbum Fresh Evidence dat in mei 1990 uitkwam. nummers van het Defender-album uit 1987 plus andere carrièrefavorieten.

Dit nieuwe album is gemixt van de recent gevonden multitracks en gemasterd in Abbey Road Studios, en de hoes van het album is een schilderij van de Ierse graffitikunstenaar Vincent Zara, die Rorys afbeelding in zijn thuisland heeft gestencild.

De liveoptredens van Rory Gallagher zijn legendarisch, hij was een artiest die tot leven kwam toen hij op het podium stond en als gevolg daarvan zijn enkele van zijn meest succesvolle albums livealbums, zoals Live! In Europa en Irish Tour ’74. Voorafgaand aan deze shows, waarin de opnames van dit album werden gemaakt, had Gallagher een ongekend halfjaar in de studio doorgebracht om Fresh Evidence te maken (hij stond bekend om het snel opnemen van albums, soms in slechts twee weken). Gallagher was live op zijn best en demonstreerde zijn liefde en honger naar liveoptredens en de opnames op All Around Man – Live In London getuige die rauwe energie.

50e verjaardag Rory Gallaghers Deuce wordt gevierd

Om de 50ste verjaardag van Rory Gallaghers tweede soloalbum Deuce uit 1971 te vieren, is een luxe cd-boxset uitgebracht. De uitgebreide feestelijke release graaft diep in het Rory Gallagher-archief en bevat een nieuwe mix van het originele album, achtentwintig niet eerder uitgebrachte alternatieve takes, een BBC Radio In Concert uit 1972 met zes nummers en zeven radiosessietracks van Radio Bremen.

Het pakket bevat een hardcover boek van 64 pagina’s met een voorwoord van Johnny Marr van The Smiths, ongeziene afbeeldingen van wijlen Mick Rock, essays en memorabilia van de albumopname. De 2cd en 3lp komen uit de deluxe box en er verschijnt een speciale D2C 1lp van BBC In Concert – Live at The Paris Theatre, 13 januari 1972.

“Er was een dag dat ik meespeelde met het Deuce-album. Dat was een compleet keerpunt voor mij als gitarist”, aldus Johnny Marr. Zeker niet de minste gitarist die dat laat weten. Uitgebracht in november 1971, slechts zes maanden na zijn gelijknamige solodebuut, was het tweede album van Rory Gallagher, Deuce, de samenvatting van alles wat hij had beloofd na de ineenstorting van Taste. Rory wilde het gevoel van een liveoptreden vastleggen, dus hij zou proberen om direct na liveconcerten op te nemen en de productie tot een minimum te beperken.

Hij koos Tangerine Studios, een kleine reggaestudio, in Dalston in Oost-Londen, vanwege de geschiedenis met de legendarische producer Joe Meek. Met Gerry McAvoy op basgitaar en Wilgar Campbell op drums, werd het album ontwikkeld door Robin Sylvester en geproduceerd door Rory. Deuce bevat veel Rory-hoogtepunten, van het zinderende Crest Of A Wave tot het Keltische I’m Not Awake Yet.

Rory, toetssteen voor alle toekomstige gitaarhelden

Om de 50ste verjaardag van Rory Gallaghers gelijknamige solodebuutalbum uit 1971 te vieren, is het album in diverse nieuwe uitvoeringen uitgekomen. Geremasterd in de Abbey Road Studios en met allerlei nog niet eerder verschenen versies van nummers. 

Inbegrepen in de meest luxe versie is een niet eerder uitgebrachte dvd van 50 minuten van Rory’s allereerste soloconcert dat werd gefilmd in Parijs, voor de Pop Deux-televisieshow.

Het uitgebreide pakket bevat ook een 32 pagina’s tellend hardback-boek met veel zeldzame en nooit eerder vertoonde foto’s van de Britse rockfotograaf Barrie Wentzell, essays en memorabilia van de albumopname, inclusief handgeschreven songteksten van Rory, en een exclusieve poster in beperkte oplage. De 2cd- en 3lp-edities van het album zijn verkleinde versies van de Deluxe Boxset. Er komt ook een speciale D2C limited edition kleur 1lp met het John Peel Sunday Concert.

De boxset bevat ook exclusieve liner notes geschreven door zijn broer en manager Donal Gallagher, zijn oude basgitarist Gerry McAvoy (1970-1991) en fotograaf Barry Wentzel, plus een volledig interview uit 1971 met Rory door journalist Roy Eldridge.

Het debuutalbum bevat enkele van de meest geliefde Rory-nummers zoals I Fall Apart (Rory’s tweede meest gestreamde nummer), Laundromat en Just The Smile. Ook opgegraven tijdens de mixsessies van 2021 zijn het niet eerder uitgebrachte At The Bottom, een nummer dat Rory uiteindelijk opnieuw opnam voor zijn album Against The Grain uit 1975, plus Advision Jam, een rockend instrumentaal. Rory Gallagher op gitaar en zang, evenals altsax, mondharmonica en mandoline, Gerry McAvoy op bas en Wilgar Campbell op drums. Vincent Crane van Atomic Rooster speelt piano op twee van de tien nummers op het album Wave Myself Goodbye en I’m Not Surprised.

Rory had niet meer live gespeeld sinds zijn vorige band Taste op 24 oktober 1970 uit elkaar ging. Toen Rory’s gelijknamige soloalbum in mei 1971 werd uitgebracht, begon hij aan een 16-date UK-tour, tien dagen toeren door Ierland en een kort uitstapje naar Zwitserland.

Opgenomen in de legendarische Advision Studios in Fitzrovia, Londen, toont Rory’s gelijknamige debuutalbum de Ierse gitarist als een veelzijdige vertolker van de blues met een dwarsdoorsnede van de blues van akoestische tot zware bluessoul. Advision was een van de populairste opnamestudio’s in de jaren ’60 en ’70 en de thuisbasis van klassieke albums opgenomen door The Yardbirds, The Who, The Move, T. Rex, David Bowie, Kate Bush, Elton John, Slade, Gentle Giant, Gerry Rafferty en veel meer.

Als er ooit een “muzikant van een muzikant” was, dan is die onderscheiding van Rory Gallagher. Beroemd om zijn zinderende liveoptredens en zeer gerespecteerd vanwege zijn toewijding aan zijn vak, stierf hij in 1995, slechts 47 jaar oud.

Rory’s tijdloze reputatie is in de jaren daarna blijven bloeien. Inderdaad, enkele van de meest baanbrekende figuren uit de rockwereld, van Jimi Hendrix tot Eric Clapton, Joe Satriani tot Joe Bonamassa, Queen’s Brian May tot Johnny Marr van The Smiths, Slash van Guns ‘N Roses tot the Edge of U2, hebben hem als invloed genoemd. Rory blijft een toetssteen voor alle toekomstige gitaarhelden in de 21e eeuw.

Rory Gallagher – Rory Gallagher

Rory Gallagher – Rory Gallagher (Universal) 

Tijdens de laatste editie van Bospop viel het ook weer op hoe immens populair Rory Gallagher nog altijd is. Om de haverklap liep je iemand tegen het lijf met een T-shirt van de Ier. Die op 47-jarige leeftijd overleed, in 1995. Gallagher heeft wereldwijd nog een immense fanschare. Mensen die elkaar geregeld opzoeken. Gallagher leeft voort.

Prachtig is het geremasterde debuut van Gallagher dat nu is verschenen op 180 gram heavyweight vinyl. Het resultaat mag er zijn. Zo nu en dan klinkt het alsof je er bij bent wanneer je je ogen sluit. Bij Rory in de studio. Kraakheldere bluesrock, gezongen en gespeeld door een van de grootste gitaristen die de wereld heeft gekend. “The man who changed my musical life was Rory Gallagher. I picked up a guitar because of him”, vertelt een andere gitarist van bijzonder grote klasse: Johnny Marr. Brian May zegt zelfs dat hij zijn geluid te danken heeft aan Gallagher en ook U2’s The Edge is groot fan.

Gallaghers solodebuut, dat titelloos was en daarom Rory Gallagher heet in de volksmond, verscheen in 1971, nadat hij de Ierse bluesrockband Taste had verlaten. Onder meer Mitch Mitchell, bassist en drummer in The Jimi Hendrix Experience, deed auditie om in Gallaghers band te komen. Gallagher koos uiteindelijk voor twee muzikanten uit Belfast; drummer Wilgar Campbell en bassist Gerry McAvoy. Het powertrio knalde meteen uit de startblokken met een tien songs tellende klassieker – inmiddels.

Het speelplezier dat je terughoort, wordt misschien wel het best samengebald in het betrekkelijk korte (2.38) maar ook retevrolijke It’s You. Gallagher leeft zich uit op de mandoline en luisterend naar het drumwerk van Campbell weet je zeker dat hij met een lach van oor tot oor in de studio moet hebben gezeten. Gerockt wordt er uiteraard ook genoeg. Laundromat is een typische Gallagher-song, wat ook geldt voor Hands Up. Hoe vaker je luistert, des te sterker dringt de grootsheid van Gallagher weer tot je door. Neem ook zo’n I Fall Apart; wat een schoonheid. Wat een perfecte bluessong. Pieter Visscher