Silver Synthetic – Around The Bend

Silver Synthetic kwam een half jaar geleden uitstekend voor de dag met de single Out Of The Darkness. De band uit New Orleans bleek een ontdekking van Jack White en het was niet moeilijk te horen wat de oude frontman van White Stripes de oren deed spitsen.

De debuut EP liet niet lang op zich wachten, maar viel vies tegen. Blijkbaar vonden de betrokken dat ook, want nu is er alweer een nieuw mini-album. En daar mag wel over naar huis worden geschreven. Silver Synthetic lijkt zijn draai te hebben gevonden. Die draai begint eind jaren zestig in het hippie tijdperk en stopt zo’n tien jaar later als de new wave op gang komt. Tussenliggende honken zijn o.a. The Grateful Dead, The Allman Brothers, JJ Cale, The Ramones en Tom Petty’s Heartbreakers.  Voor de millennials onder ons, zie Silver Synthetic  als een The War On Drugs, maar dan met een country tic. Zo retro als de neten dus, maar daarom niet minder lekker.

Met zijn klassieke rock ‘n’ roll tempo, klater gitaren en gedubbelde leadzang is Around The Bend een prima proeve van de nieuwe en verbeterde sound van de vier zuidelijke rockers. En iedere beschuldiging van plagiaat verdwijnt als sneeuw voor de prairiezon door de wervelende gitaarsolo waarmee wordt Around The Bend zijn beslag krijgt.

Silver Synthetic – Out Of The Darkness

Silver Synthetic is een psychedelische garageband uit New Orleans. De band is ontdekt en opgepikt door Jack White, die over een maand hun debuutalbum zal uitbrengen op zijn Third Man Records. We kunnen bijna niet wachten tot het zover is, want op dat debuut staat de lange versie van Out Of The Darkness, dat nu helaas alleen nog maar beluisterbaar is in een radio edit en heel erg naar meer smaakt.

De eerste single van het eerste album van Silver Synthetic is in de stijl van Australische paddo-rockbands als Rolling Coastal Blackout Fever en Psychedelic Porn Crumpets, maar dan op zijn Amerikaans. Dat betekent dat er een licht country-sausje is gegoten over zowel zang als de ritmegitaren. De dubbele gitaarsolo’s doen denken aan Quicksilver Messenger Service, een band uit de tijd dat garages nog naar olie roken en niet naar weed.