Tag: The Waeve

The Waeve is terug! Misschien wel voorgoed. Het recente optreden van Blur, de hoofdband van Waeve man Graham Coxton op Coachella was een fiasco. Er komt een film over de comeback tour van Blur, maar daarna is waarschijnlijk basta. Lang leve The Waeve dan maar.

Nieuwe single City Lights, wederom een gezamenlijke pennenvrucht van Coxton en zijn eega Rose Elinor Dougall mag dan geen hemelbestormende en bakens verzettende topsong zijn. Lekker is deze ode aan het stadsleven wel met zijn fijne gitaarsolo en opwinding wekkende saxsoli. Een wat minder gepolijste Roxy Music, daar doet The Waeve hier wel aan denken. City Lights is de eerste single van een nog te voltooien tweede album van de Coxonnetjes.

Nog een laatste single voor de release van het debuutalbum van The Waeve, het nieuwe project van Graham Coxon en zijn geliefde Rose Dougall. Drowning is een fantasierijk luisterlied van met rijke instrumentatie.

Met zijn verschillende delen, afwisselende leadzang en dramatische ontwikkeling lijkt Drowning geplukt van een conceptalbum dan wel uit een popopera uit de roemruchte jaren zeventig. Bij dat decennium denken we al gauw aan punk en disco, maar het was ook de gouden eeuw van de symfonische en prog-rock. Wie niets heeft met die muziek moet maar denken dat er na deze 6 minuten vast wel weer een nummer komt van zijn/haar gading.

Het debuutalbum van The Waeve staat voor 3 februari. Producer is James Ford (Arctic M, Florence+M en Depeche M).

The Waeve is een nieuw project van Graham Coxon ook wel bekend als ‘the other guy from Blur’ en Rose Eleanor Dougall, een van de oorspronkelijke leden van de post-moderne girl group, The Pipettes.

Bij gebrek aan een betere omschrijving houden we het er voorlopig maar even op dat The Waeve progressieve indie maakt. Meer Radiohead dan Blur dus, qua doelgroep dan, feitelijk laat The Waeve zich met geen enkele bestaande band vergelijken, al is het maar omdat de saxofoon in indie-kringen zo goed als niet voorkomt.

Het is de sax, of het zijn de saxen die Can I Call You een unieke kleur geven. Gitaren zijn er ook, gedubbeld en gesynchroniseerd en voor in de mix. Tussen de breaks en solo’s door wordt er ook nog gezongen; zwoel door Rose, fanatiek door Graham.

Can I Call You is een productie van James Ford die als schaduwlid van The Last Shadow Puppets en producer van o.a. Arctic Monkeys, Florence+Machine en Gorillaz zijn affiniteit met averechtse muziek wel heeft bewezen. Debuutalbum verschijnt begin volgend jaar.