Tag: TivoliVredenburg

Therapy? – Cleave (Marshall Records / ADA / Warner)

Therapy?Therapy? blijft altijd een beetje een eigenwijze band. Ze maken een mix van stevige rock met pop-, punk- en noise-elementen. Per plaat overheerst er meestal een van die drie elementen en het ligt er maar net aan waar ze zin in hebben welke kant het op gaat.

In het geval van Cleave is dat duidelijk de pop. Het is eigenlijk het album dat ze na Infernal Love hadden moeten maken, in plaats van het stuurloze Semi-detached of het daaropvolgende kont-tegen-de-krib Suicide-Pact – You First. Dit is het bevlogen Therapy? met de vette riffs en de catchy refreintjes en dat is toch het geluid waar ze de meeste fans aan over hebben gehouden.

In een interview zei frontman en voornaamste songschrijver Andy Cairns dat het live spelen van Troublegum en Infernal Love tijdens de anniversary tours hem deed realiseren hoe lekker het is een catchy hook te spelen en een zaal vol mensen je refreintjes mee te horen blèren. Het is dan ook logisch dat de recente albums Disquiet en nu Cleave, teruggrijpen naar dat oude geluid. Misschien willen ze het terugkerende succes en de hernieuwde aandacht vasthouden door de oude fans te geven wat ze willen. Maar de kans is ook groot dat Cairns het zat wordt en de volgende plaat weer een rauw noise monster wordt. Je weet het nooit.

Gelukkig is er genoeg in de wereld waar Cairns zich boos over kan maken en dat is olie op het vuur van Therapy? De woede en energie zijn een vaste waarde in hun oeuvre en het zou geen Therapy?-plaat zijn als het niet bij vlagen heel donker wordt en soms zelfs onheilspellend zoals bij I Stand Alone en Kakistocracy. Maar dus ook kneiter catchy op onder andere de eerste single Callow en Succes? Succes Is Survival.

In tegenstelling tot voorganger Disquiet is de productie veel helderder en wijdser. Dat is of een bewuste keuze geweest of er is meer geld voor uitgetrokken. Hoe het ook zij, hun vuige rock heeft zelden zo fris en gelikt geklonken. Cleave vereenigd daarmee twee kanten van de band die meestal gescheiden blijven. Het pakt gelukkig goed uit. Het risico dat het daarmee vlees noch vis werd, lag op de loer, maar dat wordt hier vakkundig omzeild. Album nummer 15 doet niet veel onder voor hun beste platen en overstijgt ruimschoots de mindere albums. Een goede subtopper en daarmee ook ruim voldoende. Tekst Muzine.nl | Fabian Hofland

LIVEDATA 10/10 Reflektor, Luik (BE) (Sold Out) 11/10 de Kreun, Kortrijk (BE) (Sold Out) 12/10 Podium Victorie, Alkmaar 13/10 Beerland @ Metropool, Hengelo 14/10 TivoliVredenburg, Utrecht 23/10 Het Depot, Leuven(BE) (Sold Out) 23/01/2019 Botanique, Brussel (BE)

Eerste namen Transition Festival 2019 in TivoliVredenburg bekend

MET O.A. METROPOLE ORKEST & DONNY MCCASLIN, 50 YEARS OF ECM PROGRAMMA MET O.A. ENRICO RAVA & MATHIAS EICK EN MEER

Op 6 april 2019 verwelkomt TivoliVredenburg weer enkele duizenden jazzliefhebbers uit het hele land, op zoek naar nieuwe, favoriete musici binnen de jazz en geïmproviseerde muziek. Meer informatie en tickets: www.transitionfestival.nl.

De eerste namen voor deze vierde editie van het festival zijn zojuist bekend gemaakt: Metropole Orkest & Donny McCaslin feat. Jason Lindner, Bugge Wesseltoft/Dan Berglund/Magnus Öström – Rymden, 50 Years of ECM met Enrico Rava Sextet,Mathias Eick Quintet, Shai Maestro Trio, Wolfert Brederode Trio en Elina Duni (solo),Kamaal Williams, Jonah Nilsson, Bob Reynolds Quartet, Nubya Garcia, Erik Friedlander’s Throw A Glass feat. Uri Caine, Steve Lehman Trio, Chris Potter Electric Trio feat. Craig Taborn & Justin Brown, Joachim Kühn – The Melodic side of Ornette Coleman, Ashley Henry, Sun-Mi-Hong Quintet en Sanne Rambags Trio.

Metropole Orkest o.l.v Jules Buckley komt met een speciaal project met als hoofdgast saxofonist Donny McCaslin, die brede aandacht kreeg voor zijn bijdragen aan David Bowie’s laatste album Blackstar.
Het Duitse platenlabel ECM staat al 50 jaar aan de top van de modern gecomponeerde jazz en klassieke muziek en hun artiesten zijn graag geziene gasten in TivoliVredenburg. Vandaar een uitgebreid programma om het ECM jubileumjaar te vieren met het sextet van de Italiaanse trompettist Enrico Rava, een show in het teken van zijn tachtigste verjaardag, de Noorse trompettist Matthias Eick, de recent op ECM getekende pianist Shai Maestro, zangeres/pianiste Elina Duni met een solo optreden en van eigen bodem het trio van Wolfert Brederode.

De Noorse jazzpianist Bugge Wesseltoft komt met zijn nieuwe akoestische jazztrio Rymden, waarbij hij het podium deelt met de voormalig ritmesectie van Esbjörn Svensson Trio: Dan Berglund en Magnus Öström.
De Britse jazzscene blijft zich ontwikkelen met interessante, jonge artiesten en is present op het festival met optredens van Kamaal Williams, Nubya Garcia en Ashley Henry. Van dezelfde generatie presenteren Jonah Nilsson (Dirty Loops) en Bob Reynolds (Snarky Puppy) hun nieuwste projecten.

Voor de fijnproevers laat saxofonist Steve Lehman nieuw triowerk horen, stelt Chris Potter zijn gloednieuwe elektrische trio (met Craig Taborn op Fender Rhodes) voor en speelt cellist Erik Friedlander voor het eerst in Nederland met Throw A Glass, met in de gelederen niemand minder dan de New Yorkse pianist Uri Caine. Naast Enrico Rava viert ook Joachim Kühn zijn verjaardag op het festival; de Duitse pianist viert zijn 75ste levensjaar met een soloconcert dat in het teken staat van het melodische werk van Ornette Coleman.

Tot slot biedt Transition ook weer podium aan de nieuwe generatie jazzmusici van eigen bodem; de Young VIPs tour, geselecteerd door de programmeurs van de Nederlandse jazzpodia, komt dit jaar naar Transition met drummer Sun-Mi Hong en zangeres Sanne Rambags.

In totaal staan zo’n dertig formaties met meer dan honderd musici op de podia van alle zalen in TivoliVredenburg. Meer namen volgen de komende maanden

Transition presents:
In opmars naar het festival komen een aantal bekende gezichten van de afgelopen edities van Transition terug naar Utrecht: Jazzmeia Horn betoverde Cloud Nine op de afgelopen editie en komt op 14 november terug voor een concert in dezelfde zaal. Twee dagen later (16 november) komt ook pianist Tigran Hamasyan terug voor een soloconcert in Hertz. De headliner van afgelopen editie, Cory Henry komt in 2019 terug voor twee shows; op 13 januari met Metropole Orkest in de Grote Zaal en 20 januari met zijn trio in Pandora. In het nieuwe jaar komt ook niemand minder dan saxofoonmeester Branford Marsalis staat op 17 maart in de Grote Zaal met zijn allstar kwartet. En tot slot krijgt een afgeladen Pandora tijdens Transition voor Mammal Hands een vervolg op 20 maart met een concert in Cloud Nine.

TRANSITION | JAZZ FESTIVAL UTRECHT
Zaterdag 6 april 2019, TivoliVredenburg, Utrecht
Aanvang: 15:30 uur | Entree: Vanaf €54,- (incl. servicekosten)

Transition Festival is een samenwerking tussen TivoliVredenburg en North Sea Jazz. Meer info over dit festival vind je op: transitionfestival.nl. De kaartverkoop is direct gestart.

Jett Rebel – 7 (Baby Tiger Records / Sony Music)

Jett RebelJelte Tuinstra, alias Jett Rebel, is misschien nog jong (27 jaar), zijn reputatie is inmiddels torenhoog. Niet alleen vanwege zijn exemplarisch te noemen middelen gebruik en zijn heroïsche afkicken daarvan. Maar vooral vanwege zijn bijzondere muzikale gaven.

Live optredens van Jelte Tuinstra en band zijn altijd een groot avontuur en zijn werk op plaat is dat ook. 7 (u raadt het, zijn 7e album) is daarop geen uitzondering. Met een flinke productiematige knipoog naar de jaren ’80 laat Jett Rebel weer een zeer knap staaltje popmuziek ten beste horen.

De album opener Amy was in het vinylsingeltjes tijdperk een gegarandeerde bestseller geweest. Michael Jackson zou zich niet hebben geschaamd met Can’t Let Me Down en Perfect Lady, songs die Thriller associaties oproepen.

En de harmonische koortjes op Never Gonna Be The Same getuigen van vakmanschap. Good Boy heeft een strakke groove die oneindig door lijkt te gaan. Kortom, 7 is meesterlijk en vitaal. De standaard die Jett Rebel zich inmiddels comfortabel heeft aangemeten. Tekst Mania | Luc van Gaans

Liefhebbers luisteren natuurlijk ook naar Pinguin Pop!

LIVEDATA
05 oktober Doornroosje, Nijmegen
06 oktober Hedon, Zwolle
11 oktober Podium Victorie, Alkmaar
18 oktober TivoliVredenburg, Utrecht
25 oktober Neushoorn, Leeuwarden
26 oktober Effenaar, Eindhoven
27 oktober Paard, Den Haag
04 december Lux, Hannover (DE)
05 december Backstage Club, München (DE)
06 december Privatclub, Berlijn (DE)
07 december Rockschicht, Viersen (DE)
08 december Cadillac Zentrum, Oldenburg (DE)
09 december Nochtwache, Hamburg (DE)

Beth Hart kondigt ‘Live At The Royal Albert Hall’ aan

Het adembenemende ‘Beth Hart – Live At The Royal Albert Hall’ zal op 30 november 2018 uitkomen via Provogue / Mascot Label Group.

Beth Hart maakt een geweldige entree. Het is 4 mei 2018 en de Royal Albert Hall is compleet verduisterd. Terwijl een uitverkochte menigte haar adem inhoudt verschijnt er plots een gedaante uit de duisternis en zet, met die onmiskenbare brandende honingstem, de openingszin in van As Long As I Have A Song. De Grammy-genomineerde singer-songwriter neemt haar tijd. Gevolgd door de schijnwerpers struint ze door de gangpaden van deze iconische zaal in Londen en zingt ze het nummer volledig A capella, terwijl ze de uitgestrekte handen van fans schudt die nog niet helemaal kunnen bevatten wat hier gebeurt.

Je moet van goede huizen komen wil je dit historische podium bedwingen. De komende twee uur en 23 nummers zal Live At The Royal Albert Hall je betoveren, terwijl de zangeres haar hoop, angsten en diepste geheimen in je oor fluistert, waardoor deze gigantische zaal als een kleine jazzclub aanvoelt. Duizenden journalisten hebben geprobeerd om het fascinerende raadsel dat Beth Hart heet te ontrafelen. Maar zoals Live At The Royal Albert Hall ons eraan herinnert, zit alles wat je moet weten in haar songs – gecombineerd met de intieme verhalen die ze tussen de songs door met haar publiek deelt.

Wandelde je begin jaren negentig door het centrum van Los Angeles, dan had je Beth op 3rd Street aangetroffen, tokkelend op een gitaar, hopend op die grote doorbraak. Die grote doorbraak kwam er toen ze werd ontdekt door haar manager David Wolf, die haar een platencontract bij Atlantic bezorgde. Het in 1996 uitgekomen Immortal en het uit 1999 afkomstige Screamin’ For My Supper zijn hieruit voortgekomen. Het was een bitterzoete periode voor Hart, wiens bipolaire stoornis en roerige privéleven haar beletten de grote hoogtes te bereiken die haar muziek verdiende. Maar tot grote vreugde van aloude fans, neemt Beth The Royal Albert Hall moeiteloos mee naar die tijd en spelend op een akoestische basgitaar zingt ze het rootsy Spiders In My Bed. “Back then, I could never sleep. I could go three or four days and stay awake, and it was just mania.” Verteld Beth voorafgaand aan het lied.

Het nieuwe millennium bracht weer hoop en muzikale hoogtepunten met gevierde albums als Leave The Light On uit 2003 en 37 Days uit 2007. Hart trakteert het publiek op drie van haar meest positieve liedjes uit die verlossende periode, ondersteund door de ritmesectie bestaande uit Bob Marinelli (bas) en Bill Ransom (drums). For My Friend, was een mijlpaal van het uit 2011 afkomstige Do Not Explain, Hart’s eerste release samen met Joe Bonamassa, die haar onmiskenbare talent bij een breder publiek bracht.

Ze neemt plaats achter de piano en dendert het titelnummer van Bang Bang Boom Boom uit 2012 het publiek in. Better Than Home wordt vertegenwoordigd door Trouble en Mama This One’s For You. Van Fire On The Floor uit 2016 komen het met donkere stormwolken bedekte Love Is A Lie, Baby Shot Me Down en Picture In A Frame voorbij. Het eindigt allemaal met het bluesy Caught Out In The Rain, Hart op haar knieën, verloren in het moment terwijl haar zang opbouwt van zacht en fragiel naar een indrukwekkend gebrul: “God, don’t take my man”.

Zelfs Hart kan dit niet toppen. En zo eindigt Live At The Royal Albert Hall zoals het is begonnen, met een gepassioneerd moment van intimiteit van een artiest die het tempo bepaalt op het moderne toneel. Het was een avond van duizend emoties, zowel voor de uitvoerende als voor het publiek. En terwijl band en crew een diepe buiging maken en Hart wordt meegenomen in de liefdevolle armen van haar man, zegt haar slotzin het allemaal: “We had a ball, man…”

LIVEDATUM 29/10 TivoliVredenburg, Utrecht (Sold Out)

Check hier de nieuwe track ‘1 2 3’ van Donna Blue

Vintage pop band Donna Blue is terug met een opvallende nieuwe single, het Franstalige 1 2 3, nadat ze een paar maanden geleden hun eerste 7” uitbrachten.

Geïnspireerd door de Franse yé yé stroming uit de jaren 60, stelt 1 2 3 op een brutale manier het gebrek aan passie binnen een affaire aan de kaak. In plaats van een gewone videoclip koos het stel achter Donna Blue ervoor om een visuele monoloog te maken. Gebruikt om de single aan te kondigen, laat het intieme beelden zien en versterkt ’t het nostalgische gevoel van dromen over de perfecte relatie.

Donna Blue is een band rondom Danique van Kesteren en Bart van Dalen; elkaars muse, grote liefde en muzikale partners. Het creatieve duo speelt en zingt zwoele indie pop, onder invloed van een flinke dosis sixties yé yé, Lynch films en oude Hollywood romantiek. Heel erg slow dance.

LIVEDATA
04 okt – Grand Theatre, Groningen
05 okt – Willem Twee Concertzaal, Den Bosch
06 okt – Wijnlokaal Louwtje, Haarlem
11 okt – Stathe, Utrecht
19 okt – Grenswerk Café, Venlo
20 okt – De Observant, Amersfoort
24 okt – DDW Music, Wilhelmina, Eindhoven
25 okt – Zooma, OOR podium, Leiden
26 okt – Focus, Arnhem
03 nov – Stalles, Rotterdam
04 nov – Hulsman, Venray
08 nov – Koffiepand, Middelburg
09 nov – Het Gulden Vlies, Alkmaar
11 nov – Popronde @ De Vorstin, Hilversum
08 dec – 15 jaar Snowstar Records @ TivoliVredenburg, Utrecht  

The Dublin Legends o.a. naar Podium Victorie en TivoliVredenburg

The Dublin Legends -vroeger bekend als The Dubliners!- maakt Ierse folk zoals het bedoeld is. Recht uit het hart, rauw en vol overgave. Zodra de band de eerste tonen speelt waan je je in een Ierse Pub.

En niet eentje in Amsterdam, nee een echte in het hart van Ierland waar whiskey en Guinnes rijkelijk vloeien en de muziek altijd live is en altijd puur.

Reken maar op feest met de bands’. klassiekers als Molly Mallone, Whiskey in the jar, Seven Drunken Nights, The Irish Rover en Dirty Old Town. Zes jaar na het 50-jarig jubileum van de fameuze Dubliners is de band nog even energiek.

LIVEDATA 30/09 Podium Victorie, Alkmaar 01/10 TivoliVredenburg, Utrecht

Singer-songwriter Adam Barnes naar Muziekgieterij en TivoliVredenburg

De Engelse singer-songwriter Adam Barnes heeft niet alleen een fraaie baard, ook zijn melancholische liedjes zijn prachtig. Barnes lijkt het – afgaande op zijn songteksten – moeilijk te hebben met het leven, maar gelukkig levert leed de beste kunst op.

Zoals het zorgvuldig opgebouwde nummer Green van zijn debuutalbum The Land, The Sea & Everything Lost Beneath (2014), een pareltje dat doet denken aan Ed Sheeran. Op zijn nieuwe album Vacancy At Nasa (2018) laat Barnes horen dat hij een blijver is – ondanks de onzekerheid waar hij over zingt in de openingstrack zijn het elf ijzersterke songs!

LIVEDATA 04/10 Muziekgieterij, Maastricht 05/10 TivoliVredenburg, Utrecht 06/10 Walhalla / Rotown, Rotterdam

EXTRA TivoliVredenburg / Molen de Ster
Voor aanvang van het concert kun je je inschrijven voor een molenrondleiding (beperkte plaatsen beschikbaar). Meer informatie hierover is te vinden op de website van Molen de Ster, tickets zijn hier verkrijgbaar.

SUPPORT: SOPHIE MORGAN
Sophie Morgan is a young singer-songwriter from the North West of England. Initially discovered by The Verve’s Simon Jones whilst singing at a wedding, Sophie released her debut EP Annie in October 2017. This received support from BBC Introducing Merseyside and her Waterboys cover The Whole Of The Moon (on the EP) was heard by Mike Scott who subsequently invited her to open for the band on their 16-date European tour in October/November 2017 (including a date at AFAS Live in Amsterdam). 2018 has seen Sophie work on a new EP (‘Sons & Daughters’) which is due for release on 21st September. In April she supported Allman Brown (with whom she shares management) on a tour of Ireland.

Hooverphonic naar 013, Muziekgieterij, Paard en TivoliVredenburg

Dat onze zuiderburen hele mooie muziek kunnen maken wordt -wederom- bewezen door Hooverphonic, dat in de jaren ’90 opkwam als het Belgische antwoord op Portishead en Massive Attack.

Voor de kenners zal het misschien even wennen zijn: de microfoon is onlangs doorgegeven aan Luka Cruysberghs, de winnares van de Belgische Voice. Het nieuwe materiaal van de band bleek perfect bij haar stem te passen, maar uiteraard moesten ook de klassiekers overtuigend gebracht worden. Om te testen hoe dat klonk, organiseerde de band een showcase voor een beperkt, maar kritisch publiek in cultuurcentrum De Grote Post in Oostende. “Toen Luka ook daar indruk maakte, wisten we dat we onze nieuwe zangeres hadden.”

Als nieuwe aanwinst gaat Luka voor een bruisend nieuwe start, beginnend met een tournee door de VS: in het buitenland zijn ze al jaren gigantisch populair en wordt hun muziek gedraaid in series als Sex & The City. Om over hun prijzen maar te zwijgen: De ambient/triphop/pop-act haalde meerdere malen een ZAMU Award, hun album The President of the LSD Golf Club werd bekroond met de Cutting Edge Award 2008 en Hooverphonic werd in 2011 ook bekroond als beste groep bij de Music Industry Awards 2011.

LIVEDATA
17/11 Koninklijk Circus, Brussel (BE)
07/12 013, Tilburg
08/12 Muziekgieterij, Maastricht
13/12 Paard, Den Haag
14/12 Caserne Fonck, Luik (BE)
15/12 TivoliVredenburg, Utrecht
28/12 Lotto Arena, Antwerpen (BE)

En vooruit… nog een klassieker.

Villagers – The Art of Pretending to Swim (Domino / V2 Records)

VillagersMet The Art Of Pretending To Swim raakt Iers Villagers nieuwe hoogtepunten in hun toch al indrukwekkende catalogus. De band sloot de tour rond hun voorlaatste plaat Darling Arithmetic af met het opnemen van een in de studio opgenomen live-registratie, uitgebracht onder de titel Where Have You Been All My Life? Daar hoorde je de band in topvorm. En het lijkt alsof het componist en zanger Conor O’Brien (Stationschef – vanavond 27/09 – van 22:00-24:00 uur te horen op Pinguin Radio) met een hoop positieve energie naar huis heeft gestuurd om te werken aan nieuw materiaal. De vijfde van Villagers biedt alles wat we van de band gewend waren, en meer.

The Art Of Pretending To Swim start ijzersterk met twee uitmuntende sfeervolle liedjes Again en Trick Of The Light. De opener is een goed voorbeeld van wat er verder op de plaat gaat volgen. Villagers speelt subtiel met samples en electronica om hun wonderschone liedjes net een extra edge te geven. Maar blikvanger is en blijft de zang van O’Brien: een mooie stem? Nee, maar wel met veel gevoel en daarom meeslepend. Heel close opgenomen, zo lijkt het. In sommige nummers hoor je het klikken van zijn lippen en is het alsof hij in je oor fluistert.

De sterke punten van The Art Of Pretending To Swim zijn puntje bij paaltje de perfecte liedjes en de fantastisch creatieve arrangementen waarin moderne productietechnieken helpen een boeiend bruisend circus voor je oren te creëren en die toch al mooie liedjes naar een nog hoger niveau tillen. Villagers slagen er ook in te blijven verrassen. In Love Came With All That It Brings en Real Go-Getter bijvoorbeeld, wordt naar hartelust geknipt en geplakt, maar altijd in dienst van het liedje.

Villagers levert met hun vijfde plaat een klassieker van jewelste af en een heerlijke plaat om de herfst bij de haard mee door te brengen. Tekst Muzine.nl | Wim Du Mortier

LIVEDATA 01/11 La Madeleine, Brussel (BE) 12/11 Doornroosje, Nijmegen 13/11 Melkweg, Amsterdam 28/11 TivoliVredenburg, Utrecht

Janne Schra o.a. naar De Vorstin, TivoliVredenburg en Paradiso

Zangeres Janne Schra maakte na haar tijd met de bands Room Eleven en Schradinova twee soloplaten en werkte samen met muzikanten als M. Ward, Kraak & Smaak en Sister Bliss.

Haar leven werd de afgelopen jaren gekenmerkt door reizen, veranderingen en verlangens. Al die gevoelens heeft ze omgezet in teksten voor haar nieuwe album OK (2018), de opvolger van PONZO (2015).

Verwacht liedjes over vogels en naar Parijs rijden in je eerste auto, uithuilen en uitzwaaien. Over dronken zijn in New Orleans en over andere manieren van vluchten. De woelige periode is voorbij, alles is OK!

SUPPORT: Janna lagerström (TivoliVredenburg, Paradiso)
De jonge Janna Lagerström weet met haar dromerige, Nederlandstalige poëziepop iedere luisteraar mee te nemen in haar wereld. Beeldende en gelaagde teksten worden tot leven gewekt door pakkende melodielijnen en Janna’s warme stem.

LIVEDATA 28/09 De Vorstin, Hilversum 29/09 TivoliVredenburg, Utrecht 30/09 Doornroosje, Nijmegen 04/10 Paradiso, Amsterdam