Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn. Chaise Longue, de debuutsingle van Wet Leg is nog nat, zo nieuw is hij. Wat het damesdubbel van (uit?) het Isle Of Wight er toe heeft bewogen hun beestje Wet Leg te noemen is onduidelijk. Een ‘wet leg’ is iets technisch, heeft te maken met afvoer en expansievaten.
Wat wel helemaal helder is is dat Rhian Teasedale en Hester Chambers een eerste klap uitdelen die nog lang zal na beven. Er zijn maar weinig bands die zo vol zelfvertrouwen en met zo’n duidelijk uitgekristalliseerde stijl ten tonele treden. In Engeland hebben ze het al over de ‘the best new band on the planet’. Maar daar overdrijven ze graag en zijn ze ook niet gespeend van enig chauvinisme. Toch, een beter debuut dan Chaise Longue hebben ook wij dit jaar nog niet gehoord.
Wet Leg hoort tot het leger ‘girls with guitars’ dat langzaam maar zeker de indie wereld aan het veroveren is. Chaise Longue heeft wel iets post-punkerigs, maar is vrolijker en gekker vooral dan die term doet vermoeden.
Een chaise longue is overigens wat wij een divan noemen, zo’n ligbank waarop psychoanalisten vragen hun patiënten plaats te nemen. Als de opvolger van Chaise Longue net zo goed wordt dan zouden de Britten wel eens gelijk kunnen hebben en is Wet Leg inderdaad de beste nieuwe band op de planeet.