Misty Fields 2025 had op geen beter moment kunnen plaatsvinden. De regen viel de hele week geregeld met bakken uit de lucht. Tot vrijdag. Toen Misty Fields startte. De omstandigheden zijn verbluffend warm en zonnig in Heusden. Álle weergoden, van Zeus en Indra tot onze bijzonder grote vriend Donar, zijn fan van Misty Fields. Het beste indiefestival van Nederland.
Tekst en foto’s: Pieter Visscher
Nadat de vrijdag wordt gestart met prachtige acts als Mên An Tol, Tropical Fuck Storm, Yard Act en het verpletterende elektronische monster Scaler is het een dag later al vroeg de beurt aan Outahead (foto). Ze veroverden een plek op de poster van Misty Fields 2025, die vier mannen. Boze grungepunk uit Nijmegen, die goed uit de verf komt op de (zeer) vroege zaterdagmiddag. Nirvana is zo te horen een inspiratiebron geweest. Het is evenwel allemaal wat ruiger, rauwer en verwoestender wat we horen op Het Veld. Soundtrack voor auto-ongelukken noemen ze het zelf. Of slachthuisrock-‘n-roll. We keuren het allebei goed. Twee zangers. Beiden zouden hoge ogen gooien tijdens Kurt Cobain-imitatiewedstrijden. Enorm bereik.
Travo op hetzelfde podium. Portugese psychedelische garagerock waar de nodige reverb overheen wordt gedonderd. Teksten onverstaanbaar, terwijl je wel het idee hebt dat er belangrijke dingen de revue passeren. Het giert en raast. Inclusief enthousiaste drummer.
Fijn ook die melodieuze indierock van Terra Twin. Uit Londen. Vroeger met z’n vieren, nu een trio. Niets aan geluid ingeleverd.
Opvallend op de zaterdagmiddag zijn vijf straaljagers die over het festivalterrein scheren. Wanneer zagen we die voor het laatst?
Kaat van Stralen heeft er geen last van in Het Bos. Vlaamse rock met punkinvloeden. Lekker springerig. Prima teksten ook, vol met humor en boodschappen.
TVOD uit Amerika is een bijzonder prettige act halverwege de zaterdagmiddag. Hitgevoelig repertoire uitgevoerd door een band van zes. Veel energie en het is al snel feest in de tent. We horen wat flarden van LCD Soundsystem. Die komen ook uit New York.
The Sophs, uit die andere metropool Los Angeles, is ook zo’n lekkere, frisse band uit de VS. Alternatieve rock met een eigen signatuur. Niet in de laatste plaats vanwege frontman Ethan Ramon.
Floodlights (foto) komt uit Australië. Dat betekent 24 uur in een vliegtuig zitten, maar we hebben dan ook wat. Goudeerlijke, vaak schitterende rocknummers horen we voorbij komen. We lezen iets over evocatieve teksten in de app van Misty Fields en denken dan: verdomd. Er is heel erg weinig wat niet klopt aan Floodlights. Niets, eigenlijk. Band om meteen smoorverliefd op te worden. Wat een ontdekking!
La Sécurité (foto) uit Montreal komt met een niet alledaags geluid op de proppen. Elementen uit krautrock, shoegaze en punk worden erin vermengd. Een niche-sound met een prominente rol voor percussie en elektronica, terwijl we toch ook een vrij traditionele band op het podium zien, met twee gitaristen en een bassist. Het swingt in elk geval als de neten. En er wordt nog hard gerockt ook als ze daar zin in hebben. En dat is toch wel geregeld. Wat een hits!
C.O.F.F.I.N. Met allemaal hoofdletters en puntjes inderdaad, is ook afkomstig uit het enorme Australië, met dat naar verhouding zeer geringe aantal inwoners. Schijnen naar Motörhead te hebben geluisterd en dat klinkt aannemelijk.
Zo zien we De Plaag (foto) staan óp de container van de Verloren Lading, in plaats van erin. Stapelgekke elektropop uit Dordrecht, waarin we elementen uit het geluid van Prins S en de Geit, Goldband en misschien wel vooral Die Antwoord ontdekken.
The Black Lips hebben net een (prachtige) nieuwe plaat uit en daarvan horen we wat tracks in Het Bos. De Amerikaanse garagerockers maken er vanaf de eerste klanken een feestelijk, dansbaar optreden van en er wordt dan ook vrolijk gecrowdsurft onder de bomen. En dan zien we DIIV de zaterdag afsluiten in De Mist. Band waarvan tijdens het weekeinde verreweg de meeste T-shirts zijn verkocht en dan weet je het wel. Zachary Cole Smith en zijn band zijn in topvorm.
De zondag wordt op Het Veld geopend door De Stekkers. Uit Eindhoven. Aanstekelijke rammelpunk van een band met geinige 3-D-brillen op het hoofd. We zien mensen heel erg voorzichtig al wat met een van de twee knieën bewegen. Terwijl er nog wat slaap uit de ogen wordt geveegd. De Stekkers komen er wel.
Nonne uit Noorwegen is een duo dat een knotsgekke elektronische pastiche op Happy Mondays lijkt. Dansbare, repetitieve ritmes zorgen voor beweging in De Mist. Fijne, sfeervol aangeklede tent. Nonne zingt in het Noors. Daar verstaan we geen reet van. Maar het heeft natuurlijk wel iets. Dat het uiteindelijk op de zenuwen gaat werken bijvoorbeeld.
The Courettes (foto) hebben er zin in in Het Bos, waar we het duo hun sixties-garagerock met surf- en punkinvloeden zien brengen. Ideaal op zo’n bloedhete zondagmiddag, terwijl er natuurlijk behoorlijk wat schaduw is te vinden onder de bomen.
De lichtpsychedelische hardcore van Swallow The Rat mag er ook zijn. Ook even vliegen (Nieuw-Zeeland) maar dan hebben we wel weer wat. Een band met zingende drummer, die op Het Veld zieltjes wint. Onder shoegazers bijvoorbeeld. Dat de bassist ook wat stukken voor zijn rekening komt de diversiteit ten goede.
De indiedroompop van Chartreuse, uit Engeland, is ook een verademing op de warme zondagmiddag. In De Mist is het goed toeven niettemin, omdat de wind z’n werk doet. De stemmige liedjes van de band gaan erin als een patat oorlog na een middagje zwemmen. Band die ruimte maakt voor een stuk contemplatie. Wat overpeinzing. Erg mooi.
Friedberg (foto) op Het Veld, is opnieuw verpletterend goed. De vier dames uit Oostenrijk wonen tegenwoordig in Londen, waardoor er, onbewust mogelijk, een wat grootstedelijker geluid is ontstaan. De alternatieve pop-rock zorgt voor een van de sterkste optredens van het weekeinde.
Gut Health, wederom uit Australië, heeft met de beweeglijke blikvangster Athina Uh Oh goud in handen. Ze zingt en is ook kunstenares. Het zestal heeft een potpourri van stijlen in petto waarop het sowieso goed dansen is. Ontwrichtende, bij vlagen hallucinerende elektronica zorgt voor een bijzondere, eigenzinnige rocksound, die vurig van vocalen wordt voorzien door de bijzonder uitdagende Uh Oh. Zeer expressief en vol emotie. Woede ook, soms. Optreden van het weekeinde. Zonder meer.